Zes jaar geleden kwam mijn kleindochter met een kitten van 3 1/5 week aanzetten.
De eigenaar zou diezelfde avond nog verdrinken omdat ze er al zoveel hadden.
Dat kon ik natuurlijk niet hebben en we namen haar mee.
De verzorging komt geheel op mij neer door het werk van mijn man.
Snoopy(zo genoemd door mijn kleinkinderen) is nog steeds erg bang voor andere mensen en vreemde geluiden.
We proberen veel met haar te spelen,maar ze is niet langer dan hooguit 1 minuut in beweging te krijgen.
Het ergst vind ik dat ze mij zonder(in mijn ogen)enige reden aan te vallen,b.v.als ik slaap.
Door het werk van mijn man ben ik 'snachts veel alleen,ik lig helemaal verscholen tussen koffers en kussens.
Ze valt mij nooit aan als mijn man thuis is.
Doordat ik slecht ter been ben(ik zit overdag in een rolstoel) kan ik ook niet snel wegkomen.
Volgens de dierenarts(die ze ook is aangevallen) is ze geestelijk niet in orde en moet ik haar laten inslapen.
Dit is voor mij nog geen optie,ze kan nl. ook heel erg lief zijn.
Ze zit graag bij mij op schoot en spint dan.
Wel kan ze mij ook dan plotseling aanvallen.
Ze kijkt mij eerst heel strak aan en begint met haar staart te slaan,dan springt ze en begint te krabben en te bijten.
Doordat ze zo moeilijk is kan ik ook haar nagels niet knippen.
Wat doe ik toch fout met haar?
Kan iemand ons helpen?
Groetjes,Annemiek
