Help mijn kitten van 21 weken is bang voor mij..

[Bumbie]

Hallo,

Ik weet niet meer wat ik kan doen hieraan.

Zal eerst vertellen waardoor ik denk waardoor het is gekomen. Ben ongeveer 1.5 week geleden
2 keer over hem heen gevallen en ik vermoedt van een van de beide keren dat ik hem ook per ongeluk zeer heb gedaan. Mij kennende dan begin ik te mopperen omdat ik vaker mijn nek breek over een viervoeter in huis. Vervolgens want hij is lekker ondeugend zoals het hoort bij een kitten is hij spelenderwijs met zijn muisje (vraag me niet hoe) hoog in de gordijnen gesprongen/gerend uiteraard mag hij dit niet en heb ik hem dus ook aan het nekvel en tegelijkertijd mopperend toegesproken van NEE dat mag niet. Zoals je dat ook zou moeten doen. Dit is op een tijdbestek van nog geen kwartier voorgevallen.

Voor die tijd begon hij te mauwen als ik de deur uitliep als we in bed lagen begon hij te mauwen omdat hij zijn aandacht wil, het was een paar keer per dag een spinaanval (noemen hem ook de spindokter) lag de hele dag bij mij en drukte de honden zelfs aan de kant. Als ik met zijn snoepbakkie rammelde dan kwam hij als jos verstappen de hoek om scheuren. En om de haverklap kopjes geven. Als ik hem van zijn kamertje haalde (omdat ik hem en de honden niet in een ruimte wil hebben als wij er niet zijn) zat hij achter de deur en wist hij niet hoe snel hij lekker tegen me aan kwam knuffelen. Of hij ging zich lekker wassen in mijn armen.

Vanaf die tijd helemaal niets meer, hij dook weg, grote ogen. komt niet meer bij me, als hij tegen de honden aan gaat liggen als ze bij me liggen en ik raak hem aan en geef hem een aai over zijn bolletje dan gaat hij weg. Als ik hem oppak zoals eerst zet hij zich tegen me af en begint met zijn staart te zwiepen en maakt dan zo'n geluid dat hij weg wil. Hij heeft al die tijd maar 4 keer gespint bij me en ook niet zoals hij dat normaal doet, het is eigenlijk bij gebrek aan beter omdat mijn man amper thuis is. Als ik de deur opendoe doe hij niets meer zie af en toe een pootje onder de deur komen omdat ik de deur open doe hij doet geen aanstalten om achter de deur weg te komen.

Ik ben gewoon ten einde raad.. Heb nu een aantal dingen geprobeerd oa. gewoon oppakken en paaien op advies dat werkt niet want zijn ogen zijn zo groot als schoteltjes, het heeft wel geholpen dat hij niet meer in elkaar dook maar dat is ook alles. Hem wel aandacht geven maar niet oppakken werkt ook niet want hij negeert me gewoon. Hij ligt nog maar amper op de bank en als hij op de bank ligt dan is helemaal aan de andere kant en als ik hem dan aai dan is hij zo weer weg en gaat hij in zijn mandje op de krabpaal. Hij is al deze tijd maar 2 keer spontaan bij me gekomen terwijl ik stond en toen gaf hij een kopje. Terwijl hij bij mijn man en andere mensen wel het katje is wat ik ken.

Mijn man zegt je moet die kat zijn gang laten gaan er is niets aan de hand (nee bij hem niet). Ik denk er anders over mijn man is de hele dag weg van s' ochtends 5 tot s' avonds 23 uur dus ik ben de hele dag alleen en heb hem ook gezegd dat hij daar geen oordeel over kan geven omdat ons kitten heel ander gedrag vertoont dan voorheen. Hij vindt mij daarentegen apathisch en dat ik relax moet doen.

Er is mij ook verteld dat ik aan het vreemde gedrag van ons kitten niet toe moet geven omdat hij dit gedrag dan normaal gaat vinden en dit niet meer zal veranderen.

Wat doe ik nu verkeerd? Ik ben al aan het denken om ons katje weg te doen want als hij zo bang blijft voor mij dan heeft het geen zin om hem te houden want dat houdt in dat hij niet gelukkig is, en dat wil ik ook niet.. Heb geen kitten genomen zodat hij de rest van zijn leventje bang moet zijn voor zijn dienstmeid.. Laat ik vooropstellen dat ik hem absoluut niet kwijt wil en er ook alles aan wil en kan doen wat er in mijn mogelijkheden ligt.. Daarom heb ik me ook ingeschreven op deze site wellicht dat jullie nog goede do's en don'ts hebben voor mij. Ben al die tijd al niet meer mezelf en loop op mijn tenen om hem maar niet te laten schrikken of bang te laten worden van mij, dit lijkt me ook niet goed want mijn normale leven staat nu helemaal stil.

Groetjes

[Konijntje]

Ik denk dat je man gelijk heeft gewoon je dingen doen en even laten bezinken.
Hij is geschokken van het struikelen dat dier weet niet dat jij per ongeluk iets deed.
Kijk ik moest met mijn kat naar de DA dat neemt hij mij ook kwalijk mij keek hij een aantal dagen niet aan en mijn vriend kreeg kopjes tja ze zijn dan afwachtend omdat je iets hebt gedaan en bang dat er weer iets gebeurd na een tijdje ziet hij hee er gebeurt niks meer komen ze zelf weer bij je hoor.
Jou poezel is nog klein je moet niet overdrijven om hem op te pakken en nu bij je komen dat werkt bij sommige katten avrechts en meestal als je geen aandacht aan schenk komen ze sneller ik heb er ook zo een met eigen willetje ze voelen jou spanning ook hoor ook al denk je van niet.
Doe je dingen weer in huis niet op je tenen lopen.
Pak een speeltje kriebel onder een dekentje en bouw het zo langzaam weer op echt na verloop van tijd komt hij heus wel weer.
En als niet iets mag antwoord kort en krachtig met Nee.

Hopelijk komt hij weer lekker bij je kroelen!!!

[castratenkoor]

Ik weet niet meer wat ik kan doen hieraan.
Vervolgens want hij is lekker ondeugend zoals het hoort bij een kitten is hij spelenderwijs met zijn muisje (vraag me niet hoe) hoog in de gordijnen gesprongen/gerend uiteraard mag hij dit niet en heb ik hem dus ook aan het nekvel en tegelijkertijd mopperend toegesproken van NEE dat mag niet. Zoals je dat ook zou moeten doen. Dit is op een tijdbestek van nog geen kwartier voorgevallen.
Groetjes

Ik denk dat je kitten banger wordt van je door hem in zijn nekvel te grijpen dan door over hem te struikelen.

""zoals je dat ook zou moeten doen"" - ben ik het dan ook niet mee eens.

Dat zou ik nooit meer doen zulke straf-acties als ik jou was.

Mijn advies is maak je huis kitten-proof in plaats van je kitten bang.
Bouw een fijne/goede/warme band op met je kitten met geduld en liefde.
Gebruik je stem zacht, lief en hoog tegen hem.
Geloof me - dat werkt echt veel beter.

[nellebel]

je kitten voelt ook de spanning die jij hebt hoor. mijn man baalde ook langere tijd omdat de katten altijd bij mij lagen. dan legde ik er 1 bij hem op schoot en weg waren ze. nu hij zich erbij neer heeft gelegd dat je een kat niet kunt dwingen komen ze ook bij hem liggen.niks forceren, dat komt wel weet goed. ik herken je "jaloersheid" dat hij wel bij je man ligt.
ik heb er 2, maar afhankelijk van welke het is reageer ik anders. hier geen lijfstraffen of nekvel. wel ergens af pakken en nee zeggen. bij gijs die banger is zachtjes en bij guusje die stoere muts een dikke prrrrt mondscheet op haar buikje, nee zeggen en ze scheurt weer door de kamer heen. afleding werkt het beste. je kitten is nog te klein om echt iets te leren. ik ben ook wel eens boos geworden op guusje die in de gordijnen vloog. (die hing er enkele malen per dag in). weet je wat goed werkt. je er niet druk om maken, eruit halen op de grond zetten en afleiden met spelletjes. guusje zit nog amper in de gordijnen.

[Alexis1]

ik denk dat het vanzelf wel goed komt, hij zal over een tijdje wel door hebben dat je er geen kwade bedoelingen mee hebt.

[pearlsofpassion]

Nekvel grijpen kan inwendige verwondingen achterlaten bij een kitten van 21 weken.
Dat mag je hoogstens tot 16 weken doen. En zelfs dan liever niet.

Verder is alles volgens mij al gezegd.

[castratenkoor]

Met je stem kun je in het contact met een kat veel maken en veel kapot maken.
Als je over een kat struikelt en dan ook nog gaat mopperen is dat een dubbel angstige ervaring.
Beter is je stem gebruiken om een band te scheppen. Dus lief/zacht/hoog.

[Adriana]

bumbie heeft 24.6. om half zes een bericht geplaatst, is diezelfde dag s avonds om half tien nog even langs geweest, heeft twee berichten gelezen (neem ik aan) en dat was het dan..

[Chiquita98]

Das raar inderdaad. Als je begint met: ik weet niet meer wat ik moet doen dan check je toch gelijk het forum? We gaan er maar vanuit dat het nu dus blijkbaar wel weer goed gaat.

[Bumbie]

Ik denk dat je man gelijk heeft gewoon je dingen doen en even laten bezinken.
Hij is geschokken van het struikelen dat dier weet niet dat jij per ongeluk iets deed.
Kijk ik moest met mijn kat naar de DA dat neemt hij mij ook kwalijk mij keek hij een aantal dagen niet aan en mijn vriend kreeg kopjes tja ze zijn dan afwachtend omdat je iets hebt gedaan en bang dat er weer iets gebeurd na een tijdje ziet hij hee er gebeurt niks meer komen ze zelf weer bij je hoor.
Jou poezel is nog klein je moet niet overdrijven om hem op te pakken en nu bij je komen dat werkt bij sommige katten avrechts en meestal als je geen aandacht aan schenk komen ze sneller ik heb er ook zo een met eigen willetje ze voelen jou spanning ook hoor ook al denk je van niet.
Doe je dingen weer in huis niet op je tenen lopen.
Pak een speeltje kriebel onder een dekentje en bouw het zo langzaam weer op echt na verloop van tijd komt hij heus wel weer.
En als niet iets mag antwoord kort en krachtig met Nee.

Hopelijk komt hij weer lekker bij je kroelen!!!

Sorry voor de late reactie ben niet eerder in de mogelijkheid geweest.. Dank je wel voor je reactie, hij is gelukkig weer helemaal bijgedraaid na ongeveer een week wel stap voor stap was echt even helemaal van slag omdat het al zolang duurde.

[Bumbie]

je kitten voelt ook de spanning die jij hebt hoor. mijn man baalde ook langere tijd omdat de katten altijd bij mij lagen. dan legde ik er 1 bij hem op schoot en weg waren ze. nu hij zich erbij neer heeft gelegd dat je een kat niet kunt dwingen komen ze ook bij hem liggen.niks forceren, dat komt wel weet goed. ik herken je "jaloersheid" dat hij wel bij je man ligt.
ik heb er 2, maar afhankelijk van welke het is reageer ik anders. hier geen lijfstraffen of nekvel. wel ergens af pakken en nee zeggen. bij gijs die banger is zachtjes en bij guusje die stoere muts een dikke prrrrt mondscheet op haar buikje, nee zeggen en ze scheurt weer door de kamer heen. afleding werkt het beste. je kitten is nog te klein om echt iets te leren. ik ben ook wel eens boos geworden op guusje die in de gordijnen vloog. (die hing er enkele malen per dag in). weet je wat goed werkt. je er niet druk om maken, eruit halen op de grond zetten en afleiden met spelletjes. guusje zit nog amper in de gordijnen.

Na het advies van konijntje want de rest had ik nog niet gezien sorry.. Denk ook inderdaad dat hij het heeft gevoeld dat ik me er niet prettig bij voelde want ik heb een paar rot weken gehad die zijn nu gelukkig voorbij.. Hij is weer en zelfs voor 100+ mijn kroelkontje dank je..

[Bumbie]

ik denk dat het vanzelf wel goed komt, hij zal over een tijdje wel door hebben dat je er geen kwade bedoelingen mee hebt.

het is gelukkig ook goedgekomen en wat er ook eerder is gezegd hier en door mijn man is dat ik het gewoon op zijn beloop moest laten dank je.

[Bumbie]

Nekvel grijpen kan inwendige verwondingen achterlaten bij een kitten van 21 weken.
Dat mag je hoogstens tot 16 weken doen. En zelfs dan liever niet.

Verder is alles volgens mij al gezegd.

oooo dat wist ik niet, en dat terwijl ik van meerdere het advies had gekregen maar tot 16 weken dat wist ik echt niet nu voel ik me alleen nog maar schuldiger gelukkig ben ik er zelf zo van geschrokken dat ik het nog niet meer durf

[Bumbie]

Met je stem kun je in het contact met een kat veel maken en veel kapot maken.
Als je over een kat struikelt en dan ook nog gaat mopperen is dat een dubbel angstige ervaring.
Beter is je stem gebruiken om een band te scheppen. Dus lief/zacht/hoog.

Ik denk ook dat het te veel is geweest in zo'n korte tijd en het gemopper van het vallen was nog niet eens tegen hem gericht meer omdat ik me zeer had gedaan. Maar door schade en schande wordt je wijs. Dank je.

[Bumbie]

bumbie heeft 24.6. om half zes een bericht geplaatst, is diezelfde dag s avonds om half tien nog even langs geweest, heeft twee berichten gelezen (neem ik aan) en dat was het dan..

klopt heb niet eerder meer kunnen reageren want zoals je hebt gezien ben ik ook niet meer online geweest dat is niet zonder reden geweest. was trouwens om 20:37 uur zag ik net