Kitten bij 1 jaar oude kater

[beaner]

Dag fijne kattenmensen

Eindelijk maar toch hebben we ons gezin uitgebreid met een kleine kitten van 8 weken oud, als speelkameraadje voor onze 1 jaar oude kater.

Het is voor onze grote man wel even wennen, maar hij gaat best lief met hem om. Nu heb ik alleen een vraag. Ezio (de 1-jarige) wil nog wel eens vergeten dat hij 5 keer groter en 10 keer zwaarder is, en stort zich volledig op het kleintje (Naam is Altair). Hij slaat zonder nageltjes, maar af en toe duwt hij de kleine op zijn rug en gaat dan happen naar zijn buikje. Niet bijten, maar happen.
Altair heeft zijn eigen plekje waar hij zich terug kan trekken, maar af en toe maak ik me een beetje zorgen of dit gedrag wel vriendschappelijk is. Altair (de kleine) mauwt en gromt naar Ezio wanneer deze hem op zijn rug heeft geduwd, maar als Ezio hem loslaat, gaat hij er zelf weer achteraan.
Ezio heeft maar 1 keer geblazen naar de kleine, en gisteren werd zijn staart dik toen Altair te ver ging. Ik laat ze elke dag een uurtje bij elkaar, dan weer even apart, en dan 's avonds weer even bij elkaar. Pak ik dit wel goed aan? Of ben ik gewoon een superzenuwachtige kattendienaar....
Tips en suggesties zijn welkom, want ik ben zelf helemaal nieuw met het hebben van 2 katten.

[Robijn]

Ik zou dit langzaam opbouwen; elke dag wat langer bij elkaar zetten; dan heb jij hier ook een goed gevoel over. Durf je ze niet bij elkaar te zetten als je er niet bij bent?

[beaner]

Hallo Mariska

Nee, om heel eerlijk te zijn durf ik dat niet. Dit is voor het eerst dat ik een kitten erbij heb, en ik ben veel te bezorgd dat er iets gebeurd. Ze zijn vanochtend de hele ochtend bij elkaar geweest, en het valt me wel op dat als Ezio de kleine in een houdgreep neemt, dat het beestje alles bij elkaar mieuwt. Nu ben ik er wel achter dat ik daar in ieder geval niet in moet trappen...

[pearlsofpassion]

Als de kleine er zelf weer achteraan gaat, is er zeker niets aan de hand en spelen ze gewoon.
Het is natuurlijk heel normaal dat het wat uit proportie lijkt, je oudste kan er niet aan doen dat hij zoveel groter is. En spelen doe je nu eenmaal vol overgaven.
Als de kleine pijn heeft zal hij dat wel laten merken door erg luid te piepen. En zelfs dat kan al eens gebeuren. Ik zou pas even iets zeggen als er 3 of meer piepjes achter elkaar komen en de oudste zo in zijn spel opgaat dat hij even doorgaat. Even zijn aandacht trekken dan en dan is het goed.
Dat is nog steeds geen reden om hen uit elkaar te halen. Pas als de kleine echt bang wordt van de oudste, is die wat te wild. Zolang de kleine niet bang is, is er geen reden om in te grijpen of te denken dat er wat mis zal gaan.

Het gaat juist ontzettend goed! Zo snel dat ze elkaar aanvaarden!
Ik zou ze zelfs 's nachts bij elkaar laten, dat heb ik bij mijn katers ook gedaan.
Als je dat niet wil, ook prima, maar laat ze aub overdag wel gewoon bij elkaar. Altijd dat uit elkaar halen maakt het enkel maar moeilijker voor hen. Laat hen gewoon uitspelen en ook eens rustig bij elkaar gaan slapen als ze dat zouden willen. Ik weet niet of ze dat willen he, maar geef hen eens de kans. De kleine is nu nog zo klein dat hij ook nog wel wil slapen eens hij uitgeteld is na het spelen. Binnen enkele weken wordt dat een stuk minder en tegen dan wil je dat je oudste gewend is daarmee om te gaan. Dat lukt niet als je hen steeds scheidt.

Bovendien is dat gewoon verwarrend voor hen. Ze weten niet of ze nog terug samen gaan kunnen zijn, zijn steeds opgewonden als ze bij elkaar zijn. Als je hen niet steeds scheidt, zullen ze ook heus wel op een moment rustig worden. En dan krijgen ze vertrouwen dat ze bij elkaar mogen blijven. Das veel leuker.

[beaner]

Hallo Valerie

Dank je wel voor je tips! Ik ben inderdaad wat te voorzichtig denk ik, maar dat komt ook omdat ik zoveel verschillende reacties krijg. Uit elkaar houden, bij elkaar zetten, opbouwen... Op een gegeven moment raak ik de kluts een beetje kwijt wat nu goed is.
Wat ik wel heel tof vind is dat Ezio de kleine 's ochtends al begroet met een mrrrieuw! Hij krijgt er een klein mieuwtje voor terug...
Ik was zelf wel verbaasd hoe lief mijn grote man is. Inderdaad hij kan er niets aan doen dat hij zo groot is, een half jaar apart totdat Altair net zo groot is is ook geen idee. Vanmorgen gaf de kleine Ezio daadwerkelijk een kopje! Het komt wel goed, dat weet ik wel, als Ezio hem echt niet had gemogen, had ik dat al wel geweten.
Is een dikke staart zonder dikke rug trouwens een vorm van speelsheid?

[beaner]

Oh, en dat van Altair apart houden totdat hij net zo groot is, is maar een geintje hoor!

[Chiquita98]

Ik vind altijd dat je veel tips moet lezen en dan kijken naar je eigen gevoel en hoe het gaat tussen de katten. Eerlijk gezegd vind ik dat het al heel goed gaat en ik zou ze ook niet teveel meer uit elkaar halen. De eerste 2/3 nachten liet ik ze ook nog apart maar daarna gewoon bij elkaar. Laat ze elkaar maar leren kennen en in hun eigen kattentaal komen ze er wel uit hoor.

[Adriana]

mijn ervaring hier is dat kittens/katten elkaar begrijpen en goed kunnen aangeven dat het pijn doet of onaangenaam is.
met uitzondering van de heel erg kleine, jonge kittens maar rond 8/10 weken begrijpen ze elkaar feilloos.
je hebt wel soort van autistische katten, die vaak wat langer alleen zijn geweest of als solokitten alleen zijn opgegroeid, die nog moeten leren dat ze hun gedrag dan moeten wijzigen en dat vergt wat tijd.
heel verstandig dat je ze gefaseerd aan elkaar laat wennen zodat grote Ezio geen brokken maakt.
en naar mate het kitten wat sterker en groter wordt en dat gaat veel sneller dan je denkt, zijn ze aan elkaar gewaagd en dat wordt groot feest dan!

[nellebel]

er zijn inderdaad veel manieren, maar sterk afhankelijk van je katten. als je nu al ziet dat ze elkaar leuk vinden en kopjes geven, is het toch eigenlijk zielig om ze weer uit elkaar te halen. ze willen zo graag vriendjes worden. als je kater zich echt bedreigt voelt dan verstopt hij zich wel, maar dat geloof ik niet dat dat alsnog gaat gebeuren. zo te horen heeft je kater de nieuweling allang geaccepteerd. wat ik toen bij flippie en sjefke zo leuk vond dat flippie sjefke vanalles heeft geleerd. jouw kater azl strakjes ook het kleintje vanalles leren. een klein piepje van het ukkie en je grote man rent meteen naar hem toe. nou dan smelt je wel hoor. ze kunnen zoooo lief zijn voor elkaar, daar kunnen nwij mensen nog wat van leren.

[pearlsofpassion]

Ja, das ook waar.
Dat een kitten echt aangevallen wordt, is erg zeldzaam onder katten. Kittens zijn heel gemakkelijk in koppelen en worden doorgaans gemakkelijker geaccepteerd. En als de oudere kat al positief gereageert heeft, gaat het zo goed als nooit fout. Ik heb het alleszins nog niet geweten hier op het forum.
Je oudste is duidelijk zo blij om de kleine te zien, waarom zou hij hem dan pijn doen?

Een dikke staart kan ontstaan in het spelen, meestal uit wat stoer doen, of even een beetje onzekerheid. Maar dat verdwijnt wanneer ze elkaar helemaal kennen en vertrouwen. Dan nog kan het af en toe wel eens voorvallen wanneer ze van iets schrikken hoor, maar dat is normaal zeldzaam.
Maar een dikke staart is zeker nooit een reden om hen uit elkaar te halen. Beter op een positieve noot eindigen. Dikke staart is trouwens ook geen aggressie, als je dat zou denken. Dat is op de hoede zijn, zichzelf wat beschermen. Meestal trekt het vanzelf weer weg, zeker als er geen reden is om kwaad of onzeker te zijn.