Pluisje, verhoogde nierwaardes

[Aziraphale]

Veel sterkte met het verlies van Simba!

[lmd]

Arme Inge! Simba heeft nu rust en heeft het enorm getroffen met jou als baasje.
Sterkte meid!

Luciënne

[puksji]

Dank voor jullie lieve reacties.
We hebben Simba gisteren laten cremeren, en haar as mee teruggenomen.
Ik mis haar vreselijk, er is hier een enorm gapend gat.

Donderdag voor de dierenarts kwam, heb ik uren bij haar gezeten. Ze sliep veel, maar had ook wel wat wakkere momenten. Tijdens zo'n moment heb ik nog foto's van haar gemaakt. Ze zat heel statig, echt zoals zij dat altijd deed. Die foto's maken het zo moeilijk nu, omdat je bij het zien van die foto's niet zou zeggen dat het haar laatste uurtjes waren.
Wat nog heel naar was, was dat ze moest poepen. Dat lukte maar een beetje. Afgelopen week was ze niet meer zelf op haar bak gegaan, alleen wanneer ik haar er op zette deed ze er wat op. Ik zette de bak dan naast haar op het aanrecht. Nu deed ik dat ook. En het was niet te geloven, net toen de DA kwam, sprong ze van het aanrecht en ging op haar bak. Het lukte weer niet en ze sprong razendsnel terug op het aanrecht en ging weer liggen. Een paar minuten later deed de DA waarvoor ze kwam.
Simba vertrok hierbij geen spier, het leek wel of ze het niet eens voelde.
Onderwijl ik haar aaide gleed ze weg, en het gebeurde heel snel, ik kon het amper bevatten.
Het is zo pijnlijk allemaal, ook omdat ze ineens toch uit haar zelf naar haar bak wilde.
Wat me ook zo'n pijn doet is dat ze die dag niet een keer meer snorde, ik had dat geluid zo graag nog willen horen.
En ondanks dat ik weet dat het echt niet te vroeg was, kan ik dat vreselijke spijtgevoel niet wegdrukken.

[Cerna]

Ja Inge, dat spijtgevoel is heel herkenbaar. Je denkt altijd: "had ik niet dit nog kunnen doen?" of "misschien had dat nog wel geholpen?" want je wilt ze niet kwijt. Het is altijd te vroeg. Maar wanneer de dierenarts zou hebben gezien dat er toch nog een sprankje hoop zou zijn geweest voor Simba, dan had ze haar niet ingeslapen.

Dus je hebt er goed aan gedaan en over een tijdje zal het weer wat rustiger worden in je lijf, al zal er altijd een klein beetje gemis blijven. Het is ook niet niks: 15 jaar lief en het laatste half jaar leed. Denk straks vooral terug aan die eerste 15 jaar met Simba en geef haar urntje een mooi plaatsje in jullie huis. Dan is ze altijd nog een beetje bij jullie.

[Adriana]

t is allemaal heel herkenbaar en ik vind de euthanasiebeslissing voor een geliefd huisdier één van de aller-moeilijkste beslissingen.
t is ook zo tegenstrijdig, maanden/jaren van topzorg en dan ineens zoiets, bijna tegenovergesteld.... oh ja, rationeel zit het allemaal wel goed maar de emoties botsen heftig.. nee, van wat ik van je/Inge heb gelezen was het niet te vroeg en je hebt er alles aan gedaan in zorg en begeleiding. maar een dier kan op een moment aan het eind van zijn latijn zijn en dan is er geen meerwaarde meer.
Simba is intussen gecremeerd en ik hoop dat je het snel kunt afronden met een mooie urn of toch begraven op een lief plekje..

[patiani-guusje]

De beslissing voor euthanasie van een huisdier is de allermoeilijkste beslissing die je ooit zult moeten maken wanneer je aan een huisdier begint. Ik denk dat wanneer je de keus eenmaal gemaakt is je altijd wel iets ziet aan je dier waardoor de twijfel kan toeslaan. Gewoon omdat je eigenlijk helemaal geen afscheid wilt nemen en zoekt naar een sprankje hoop. Wat ik zo gevolgd hebt over simba op t forum is dit de beste beslissing die je hebt kunnen nemen. voor haar, nu nog niet voor jou, maar over een tijdje zul je er vrede mee hebben-al is dat nu onvoorstelbaar. Lieve Inge, ik wens je nogmaals heel veel serkte met de leegte die Simba achterlaat-ik weet het voelt helaas.... En ik wet zeker dat je voor Simba het juiste hebt gedaan-haar uit haar lijden verlost....

[puksji]

Ik schrijf niet veel, maar lees hier wel steeds. Mijn verdriet is met geen pen te beschrijven, maar dat hoeft ook niet omdat de meesten het wel weten hoe het voelt.
Vandaag heb ik al mijn berichten hier eens opnieuw gelezen. Ik ben blij dat ik alles met jullie hier heb gedeeld, want het geeft een goed beeld van hoe het gelopen is. Dat maakt ook mijn spijtgevoel en twijfel minder over mijn beslissing om Simba te laten gaan. Ik weet nu echt wel zeker dat ik er goed aan heb gedaan en ook zeker niet te vroeg, maar gelukkig ook niet te laat. Voor mij was het wel te vroeg, maar dat zou het altijd blijven. In een immens gevoel van verdriet wat ik vandaag had, heb ik naar de laatste foto's gekeken waarover ik eerder zei dat die foto's het zo moeilijk maken omdat ze daar zo goed op lijkt. Toen besloot ik om er een af te drukken en naast mijn bed te zetten. Omdat ze gemaakt zijn in haar laatste uurtjes, en dit ook mijn scherpste herinnering aan haar is. Dit was nog even een mooi moment waarop ze vlak voor haar sterven er zo ontspannen bij zat.
Alsof ze het wist wat er ging gebeuren en hier heel rustig en tevreden op zat te wachten. Wat ik eerder juist zo moeilijk vond, zie ik nu anders. Het is goed dat ze juist nog even 'goed' was. Een bevestiging voor mij dat ze nog in haar waarde was toen ze ons verliet, en niet een hoopje ellende wat we te lang door hebben laten lijden.
Want al wil ik mezelf wijs maken dat ze misschien toch nog te goed was, weet ik nu toch wel beter.
Ik hoef hier alleen maar even mijn relaas terug te lezen en dan ook nog denkend aan wat ik hier niet heb geschreven.
Ik mis haar vreselijk, ik kan niet bevatten dat iets wat je zo lief was, nu niet meer dan een mooie herinnering is. Een mooie herinnering is mooi, maar je kan het niet aanraken, niet vasthouden en tegen je aandrukken. En dat maakt zo'n herinnering zo pijnlijk.
Dit is de foto die naast mijn bed staat, ik wilde die graag aan jullie laten zien.
Over een tijdje zal ik hier een album maken, zodat Simba ook in betere tijden te zien is.

Simba 1-9-1995 9-6-2011

[patiani-guusje]

Wat weet je het mooi te omschrijven je gevoel, vooral dat laatste stukje maakt dat ik hier nu met je meesnotter... En wat een mooie lieve foto van Simba! Kan me heel goed voorstellen dat je haar ontzettend mist, wens je nogmaals heel veel sterkte met het verlies van je dierbare Simba.

[castratenkoor]

Ik kan me je verscheurde gevoel heel goed voorstellen. Mooie laatste foto die je naast je bed hebt gezet.
Bezig zijn met zulke dingen, het uitzoeken van foto's, het van je afschrijven van je gevoel.
Het delen met mensen die je pijn begrijpen. Het helpt allemaal.....een beetje.
Ik schrijf ook altijd een afscheidsgedicht.

Juist als je de laatste weken/maanden zo intensief met je dier bezig bent geweest is het gemis des te groter. Steeds het gevoel - ik moet de patiënt nog verzorgen.....een etensbakje teveel klaarmaken.
Het duurt een poos voor hij/zij uit je systeem is qua zorg.

Ik je geheugen gaat hij/zij nooit. De mooie herinneringen blijven en de foto's.

Sterkte met de leegte die ze achterlaat en met het verwerken van alles.

[BillyJean]

wat heb je het mooi verwoord en wat een prachtige foto van Simba
Ik wil je heel veel sterkte toewensen!

[mjverrijp]

Een mooie foto, Inge !
Ik ben blij, dat je spijtgevoelens wat afnemen, inderdaad het gemis blijft altijd, al wordt dit wel minder, later ga je met een glimlach in je hart aan haar denken. en ja, je hebt de juiste beslissing genomen, hoe moeilijk ook, maar wel erg moedig!
ik heb vier jaar geleden een kater in moeten laten slapen, hij was aangereden, in het begin miste ik hem vreselijk en ik denk nog elke dag aan hem, maar ik kan nu met plezier aan hem terugdenken, wat voor capriolen hij uit kon halen, hoe ondeugend hij was. tijd heelt wel.
Sophietje dacht dat ze wel een valk kon pakken, ik was gisteren naar beleefdelente.nl aan het kijken en zij keek mee, dus zag ze de valken op de laptop en ze werd helemaal geagiteerd dat ze daar nu helemaal niks mee kon beginnen, ze snapte er niks van.

Inge, sterkte de komende tijd

Ina

[Umimeis]

Heel veel sterkte met het verlies van Simba, Inge!
Je hebt een moedige beslissing genomen.
Simba is nu ergens anders waar ze geen pijn meer heeft en niet meer hoeft te lijden.
Als het 'savonds donker is, zul je haar zien schitteren in de hemel waar ze over je waakt.

Pfff ik zit hier ook een potje te huilen. Ik ook hoe het is om je geliefde maatje moet missen.
Maar ooit komt het wel goed hoor en dan zul je weer lachen om die malle streken die ze had.

Veel sterkte, Umi

[patiani-guusje]

Inge ik denk regelmatig aan je, wat zul je Simba missen, en wat heeft hij geboft met zo'n zorgzaam vrouwtje!

Hier sinds het kaliumtekort 2 weken terug een wisselend patroon. De ene keer heel goed eten, de andere keer haalt meneer zijn neus ervoor op. Verder heel actieve momenten, naarbuiten willen, hard door het huis rennen, knuffelen met het vrouwtje. Lekker in het velletje dus. Maar kan ook erg op zichzelf zijn, en veel slapen, minder fit ogen. nierwaardes waren goed vorige keer, crea wel iets te hoog maar niet extreem, dus denk datt door kalium komt. Wslk nog niet het niveau wat het zijn moet.
We gaan door met goede moed! Nog steeds heel erg dankbaar voor elke dag dat dit lieve beestje bij ons mag zijn.

[mjverrijp]

Elke dag is inderdaad een cadeautje, ik ben elke dag weer blij als ik merk, dat ze zich goed voelt, eten, naar buiten gaan, mij een beetje plagen etc. Maar gelijk bezorgd als ze zich minder voelt.
Ik moest vanmorgen om fortekor en renalzin en de assistente zei ook al dat ze toch een bijzondere kat is, zolang al met deze ziekte leven en dat het nog steeds redelijk met haar gaat.
Wij gaan er nog voor!

Ina

[patiani-guusje]

Morgen toch weer bloedonderzoek.. Eten blijft zeer wisselend, en Patiaan is niet erg actief laatste dagen Da neemt vandaag contact op met specialist voor advies, mis. toch teveel vocht denkt ze, waardoor hij meer kalium uitplast dan hij binnekrijgt. Minder vocht betekend stijgen nierwaardes sowieso, is gebleken afgelopen maanden. Pfffffffffff weet even niet zo goed hoe of wat...