Kat/kitten erbij

[liefsandrea]

Het is misschien beter, maar nu ik weet dat ik haar zondag kan ophalen, kan ik eigenlijk niet meer wachten . Met Kyra is het eigenlijk ook goed gegaan en ondanks dat ze soms extreem druk is, is dat een lieve, gezonde poes. Deze is dan 2 weken ouder als toen we haar kregen. Ik heb het er ook wel met mijn vriend over gehad, maar die snapt het eigenlijk niet (die verdiept zich er eigenlijk niet zo in en als ik zeg 'Ik heb gelezen dat..' zegt hij 'Je moet niet zo veel lezen'), die denkt dat het wel mee zal vallen en dat we haar zelf wel dingen kunnen leren..

[pearlsofpassion]

Zelf wel leren?

Zoals wat? Hoe ze kat moet zijn? Hoe ze zich moet wassen? Hoe ze het beste haar kattenbak dichtlegt? Hoe ze een prooi moet vangen?
Ik zie je vriend wel bezig

Trouwens daar gaat het eigenlijk zelfs helemaal niet om. Het gaat erover dat je een kind niet te vroeg van bij zijn moeder weghaalt. Je stuurt een kleuter toch ook niet op internaat?
Dat is gewoonweg emotionele vorming, liefde die je als mens nooit kan vervangen... Leren hoe je je als kat hoort te gedragen en wat gevaarlijk is (van een mens nemen ze dat bijna niet aan, een moederkat voed de jongen op).
Tis niet zo, als je een kitten van 12 weken haalt dat die dan ineens al weet dat hij niet in de gordijnen mag hangen. Dat leert de moeder ze niet!
Dat is aan de mensen, gelijk op welke leeftijd...

Dus, je kan ze nooit leren wat de moeder ze leert, je bent een totaal andere diersoort en communiceert op een heel andere manier.
Je hebt heel veel geluk dat Kyra er is, zij zal dan wel een deel van de opvoeding op zich nemen. Maar Kyra heeft zelf nooit de sociale vaardigheden geleerd, dus zal ze eerst wel een paar zaken van de nieuwe moeten leren.
Dus ik hoop voor jou dat die nieuwe daar dan al genoeg van weet en zijn plaats in de wereld al wat kent....

Weet je, het gaat hem ook niet enkel over of dat wel 'mee zal vallen' en of dat wel goed komt en of die kat toch een 'normale' kat uitgroeit. Ik vind dat je gewoon respect moet hebben voor het dier en het bij de moeder laat tot het klaar is om op eigen benen te staan...
Ik zie niet in wat daar mis mee is, en waarom mensen dat toch steeds willen gaan versnellen.
Een kat is een sterk dier, en een kitten komt er dus wel doorheen als hij te vroeg van de moeder gescheiden wordt, maar leuk is het toch niet? En waar is dat voor nodig??
Ik gun mijn katjes de (korte!) tijd dat ze van moeders zorgen kunnen genieten...


Bovendien is mijn ervaring dat je daar veel gezondere katjes van krijgt.
Mijn eigen kittens hebben bij hun moeder gezogen tot 4 maanden! (dat is redelijk lang). En ze hebben altijd mooie stoelgang (gehad) op gelijk welk voer. De andere katten (1tje op 8 weken bij moeder weg, eentje dat ik niet weet) hebben heel snel wat platte stoelgang, soms ook zonder aanduidbare reden. Gewoon gevoeliger...
Vele katten hebben snel last van hun darmen.
En dat lijkt me ook wel logisch. Moedermelk is niet voor niets daar, het is het beste wat een kitten kan krijgen om gezond en sterk uit te groeien, is perfect aangepast aan het kittenlijfje, en zit vol beschermenden stoffen...

[Adriana]

Valerie heeft helemaal gelijk en vergeet niet dat wij vrij veel negatieve ervaring hebben met katjes, die veel te vroeg bij de moeders zijn weggehaald..
als je maar even de keuze hebt.. niet doen! gewoon zelf nog even paar weekjes wachten en proberen niet aan jezelf te denken.. je katje krijgt een veel betere start als jij nog even wacht.. en daar hebben jullie samen later heel veel plezier en profijt van!

[liefsandrea]

Ik bedoelde ook meer het leren wat wel en niet mag. Kyra heeft nooit problemen gehad met zichzelf te wassen, was direct zindelijk en als ik zie hoe ze met haar speelgoedmuizen omgaat, denk ik dat prooien vangen geen probleem is, mocht ze naar buiten gaan. Mijn dierenarts heeft gezegd dat katjes met 8 weken weg mogen en het asiel ook, dus zo slecht zal het toch niet zijn? Het nieuwe katje is niet alleen en Kyra is ook nog jong, dus wellicht leren ze wat van elkaar. Ik heb het katje daar gezien en ze eet en drinkt al zelfstandig, ze is de zindelijkste van alle 3 en ze is heel speels met haar broertjes. Ik wil mezelf niet verdedigen, maar het is natuurlijk onze eigen keuze. En ik vind niet dat dit mij een respectloos persoon maakt.

[Adriana]

even teruggelezen en niemand heeft geschreven dat we jou een respectloos persoon vinden.
we proberen je duidelijk te maken wat verstandig is en hebben daar een ietsepietseltje meer ervaring mee en kennis over dan jij en hoogstwaarschijnlijk ook meer dan jouw dierenarts.. en wees blij met onze bezorgdheid en ons dringende advies!

mijn ervaring is dat je pas met 6 maanden kleuterkatten echt iets kunt gaan leren en jij hebt het al gelijk over af-leren.. lees onze topics over 'opvoeden' en 'straffen van kittens' nog eens rustig door..
katten kun je vrij weinig afleren, die volgen hun natuurlijk gedrag en als kattenbaasje heb je daar respect voor..
en anders had je natuurlijk voor honden moeten kiezen! maar het blijft uiteraard jouw keuze en beslissing, je kunt het alleen later niet meer terugdraaien..

lees in onderstande link bij 'gedrag' en 'socialisatie' eens door wat wordt uitgelegd over opvoeden en zo.. http://www.kattengedragcentrum.nl/83-Homepagina.html

[liefsandrea]

O ik ben ook wel blij dat jullie er zo mee komen hoor, maar ik voel me een klein beetje de boeman omdat ik een katje in huis neem (en ik ben vast niet de enige die dat doet) die volgens jullie te jong zijn.

Kijk, als ik alleen was had ik de keuze denk ik ook wel gemaakt door een iets ouder katje te nemen. Ik leg het hier thuis ook vaak genoeg uit dat de kat dan meer gesocialiseerd is, ik heb genoeg op internet gelezen om jullie verklaringen wel de bevestigen. Maar ik ben niet alleen, ik heb ook een vriend en ik vind dat we samen die beslissing moeten maken. Ik krijg het hem alleen niet zo aan het verstand om te gaan bellen met de vraag of die mensen hun katje nog 2 weken langer willen houden. We kijken er allebei naar uit.

[pearlsofpassion]

Ik snap dat wel hoor.
Je moet natuurlijk ook zelf kiezen.

We leggen alleen uit dat het beter is, en ook waarom! En leggen ook uit dat je niet te naïef moet zijn en denken dat je een moeder kan vervangen, want dat is natuurlijk niet zo.
En we geven de redenen en het verschil, en dan moet je zelf uitmaken of je daar voldoende belang aan hecht of niet.

Ik ben ervan overtuigd dat je het beste met je katje voor hebt, en heel erg goed voor hem/ haar gaat zorgen!
Het feit dat je oudste katje nu nog zo rustig is, zegt ook al veel, want zo jong is ze niet meer!

Verwacht trouwens maar niet dat ze de kleine zomaar gaat aanvaarden! Maar je zal wel snel verbetering zien (tenzij ze een solo-diva is, dan komt het nooit goed, dat zie je soms wel al op 7 maand). Het zal wel sneller gaan dan bij volwassen katten, maar het is haar eerste soortgenootje dat ze zich kan herinneren, dus dat zal wel een hele aanpassing worden voor Kyra!

Enne, gewoon ter vergelijking, moest je hier komen zeggen dat je een kittentje ergens gehaald hebt (gelijk welke leeftijd) zouden we net hetzelfde reageren met de boodschap dat je twee kittens moet nemen.
We zijn al super blij dat je dat zelf vind, en daar geen probleem van maakt!
Dat feit (2 kittens samen) is voor mij veeeeel belangrijker dan de leeftijd dat ze bij de moeder weggaan!

[liefsandrea]

Pfff, ik reageer maar even via deze weg want ik weet niet zo goed waar ik het moet plaatsen. Zoals jullie vanuit bovenstaande berichtjes hebben kunnen lezen hebben wij een katje erbij genomen. Echt, het is fantastisch gegaan. Na een week lagen ze al bij elkaar in de mand. Maar nu komt het: mijn 'oudste' kat is gistermiddag doodgereden. Ik kreeg een telefoontje van de dierenambulance met de mededeling dat ze mijn kat hadden gevonden en dat ze niet meer leefde. Nota bene in onze eigen straat, een 30km zone. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst zoveel verdriet heb gehad. Sinds de komst van Nora was ze een geweldig lieve kat geworden, ze viel ons nooit meer aan. Ze wachtte ons altijd op als we thuiskwamen, dan zat ze op de schutting en gaf ze daar kopjes. Ik ben nu dus al sinds gistermiddag helemaal overstuur en ik kan het gewoon niet bevatten dat ze nooit meer terug komt. Ik hield zo veel van haar, ze was echt 'ons meisje' zoals mijn vriend het altijd zei. Nora begint haar nu een beetje te zoeken. Ze slapen altijd in de bijkeuken en Nora komt daar altijd heel druk uit 's morgens, dan liepen ze altijd direct naar de krabpaal. Normaal sjokt Kyra er achteraan, maar nu deed ze dat dus niet. Dan zie je haar gewoon kijken, of ze gaat in de vensterbank of bij de achterdeur zitten. Altijd als Kyra begon te miauwen dat ze er weer in wilde, was Nora nog eerder bij de achterdeur dan ikzelf. Ik vind het zo moeilijk, want doordat Nora haar ook begint te zoeken is het voor mij extra confronterend dat ze er niet meer is. Ik vraag me af wanneer dit verdriet slijt, ik huil niet stilletjes, maar gewoon heel hard. Vorige week ontsnapte Nora even naar buiten en ik ging kijken, waren ze lekker aan het rennen en aan het dollen in de voortuin. Toen dacht ik nog 'wat ben ik gelukkig met mijn katten'. Net of waren het mijn kindjes. En nu is er een dood. Kyra was altijd graag buiten en we wonen in een vrij rustig buurtje. De weg waarop ze is doodgereden rijden wel de meeste auto's omdat het een doorgaande weg is, mar er wordt dus wel altijd wat te hard gereden. Maar goed, een kat hoeft maar een kein tikje te hebben.. Volgens de dierenambulance was deze auto over haar heen gereden, ookal zag je hier niets van aan de buitenkant. We gingen haar gisteren begraven en toen haalden we haar uit de doos en toen had ze haar oogjes nog een beetje open. Ze leek helemaal niet dood. God wat was dat moeilijk. Ik ben er nog steeds misselijk van en krijg geen hap door mijn keel.

Sommige mensen vragen of we er weer een bij nemen. We hebben Nora natuurlijk genomen omdat Kyra anders veel alleen was en ik merk dat ze hierdoor een hele fijne poes is geworden. Kyra was eerst gewend om alleen te zijn, maar Nora is dat nu natuurlijk niet.. Ik moet er zelf nog niet aan denken om een andere kat te nemen want geen enkele kat kan Kyra vervangen, zelfs Nora niet (ookal is dit een knuffelkont), maar ik weet dat het zo leuk is om twee katten samen te zien opgroeien. In ieder geval is het nu nog niet het goede moment, ik denk dat Nora eerst moet wennen aan het feit dat Kyra er niet meer is. Wat is jullie advies hiermee? En hebben jullie zelf ervaring met het overlijden van zo'n jonge kat? Als ze nou 10 was geweest, had ik het verdriet kunnen verzachten omdat ik weet dat ze een fijn leven heeft gehad, maar mijn lieve Kyra was nog net geen jaar

[Aziraphale]

Wat ontzettend verdrietig om te lezen dat Kyra is overleden . Zo jong nog en net nu het zo goed ging met Nora erbij. Komt Nora ook buiten? Ook al is het een 30 km zone, het blijft ontzettend gevaarlijk voor katten om los buiten te lopen. Helaas heb jij dit nu ook ondervonden .
Mijn tip is als eerste om de tuin af te zetten wanneer dit mogelijk is. Of anders om een ren te maken. We hebben daar een groot topic over bij 'kattenbenodigdheden':

http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... &start=180
Op pagina 13 zie je de afzetting die wij in de tuin hebben.

Vervolgens je andere vraag... Mij lijkt het puur voor Nora en haar ontwikkeling en persoonlijk belang erg belangrijk om zsm een maatje erbij te nemen. Maar ik begrijp ook dat je je er na dit recente verlies misschien nog niet goed bij voelt om een 'nieuwe' te nemen! Dus dit is echt aan jou/jullie...

Nogmaals veel sterkte!! Prachtige foto's ook..

[liefsandrea]

Ik vind het ook erg vedrietig, vooral omdat er zoveel katten buiten lopen. Dan denk ik heel lullig 'waarom nou die van ons?'. Ik wilde nog zoveel jaren van haar genieten. Ik stel me dan voor dat ze heerlijk aan het buiten spelen was met misschien de gedachte 'zo lekker weer naar huis' en dan BOEM, einde verhaal. Ik hoop zo dat ze het fijn heeft gehad bij ons. Ik voel me op de een of andere manier zo schuldig, had ik haar maar niet naar buiten gedaan. Maar ze vond het zo leuk om buiten te zijn!

De tuin afzetten is bij ons wel mogelijk. Wij hebben aan beide kanten een schutting, maar daar kunnen ze overheen klimmen dus zo'n afzetting is een idee. Mijn vriend is timmerman en kan zoiets zelf maken. Nora gaat nu nog niet naar buiten, maar ze wordt op 20 juni gesterilseerd zodat ze ook naar buiten kan. Ik twijfel nu wel een beetje, ik zou het mezef nooit vergeven als Nora ook wordt doodgereden, maar als ik zie wat voor plezier Kyra buiten had.. En dan met name buiten de achtertuin, want zo groot is die niet. Jeetje, ik had echt gedacht dat ze lekker samen konden jagen. Het doet zoveel pijn.

[BillyJean]

Jemig, wat sneu, wat erg dat Nora is doodgereden. (Wij wonen ook in een 30 km-zone maar ik moet de eerste nog zien die onder de 50 rijdt....)

Wat erg ook voor Kyra, als je je foto's ziet, hoe heerlijk ze samen liggen, dan zal ze haar vriendinnetje zeker gaan missen

Wij hebben onze kat aan een tuigje in de achtertuin, zodat ze niet weggaat. Moet er niet aan denken wat er kan gebeuren..Deze week hebben we er nog 1 bij gekregen, en die gaat ook aan een tuigje. Ik weet hoe snel je een kat onder de autowielen kan krijgen, moet geregeld een noodstop maken als er weer ééntje de weg oversteekt

Ik hoop dat het goed gaat met Kyra en dat ze er toch weer een vriendinnetje bijkrijgt

[castratenkoor]

Ik zou er een kat bijnemen en ze niet meer loslaten.
Er kleven gewoon teveel gevaren aan die schijn-vrijheid.
Er zijn vele manieren om je tuin af te scheiden of een ren te bouwen.

[liefsandrea]

Dankjewel. Het is trouwens Kyra (de gestreepte) die is overleden, niet Nora.

Ik heb onze katten eerst ook aan een tuigje gehad in de tuin, maar Nora die krijgt het altijd voor elkaar om vast te zitten. Die gaat tussen alle stoelen e.d. door en dan moet ik elke minuut kijken of ze nog wel vrij zit, haha. Ik vind eigenlijk dat ze zich lekker moet kunnen uitleven. Net als wat Kyra heeft gedaan. Ik dacht altijd dat katten buiten hoorden, dat ze jagers zijn en lekker moeten rennen en spelen.

Pfff, zal me zo maar even aankleden en kijken of ik Nora kan aankijken zonder te gaan huilen. Ik heb dinsdag een tentamen maar ik krijg geen enkel woord in mijn hoofd gestampt.

[Aziraphale]

Mijn katten jagen ook in onze achtertuin . Onze tuin is 6 x 10 meter en ze hebben het heerlijk!!
Vooral voor Nora en je evt nieuwe kitten is alles buiten de tuin onbekend en wordt dus niet gemist!
Je kunt het negatief bekijken: de achtertuin is zo klein en minder mooi dan de buitenwereld. Maar positief gezien is de achtertuin weer zoveel leuker dan puur veilig binnen houden!
Mijn vriend is ook timmerman (nu omgeschoold tot grafisch designer maar hij blijft altijd timmerman ), hij heeft de ombouw heel snel gemaakt. Als je meer foto's wilt zien of van 'the making of' dan hoor ik het wel! Ik ben nu op vakantie maar maandag weer thuis.

[liefsandrea]

Nou, het is niet redelijk onbekend wat er nog meer is. Soms hebben we haar achterhuis als het mooi weer is en wij ook buiten zitten. Maar dan sprong Kyra over de schutting en dan klom Nora er soms zo snel onderdoor, dan konden we haar niet meer pakken. Als ik haar dan wilde pakken, rende ze weg. Maar goed, ze is het nog niet gewend om écht alleen buiten te zijn, dus ik denk dat we zo'n ombouw maar even in overweging moeten nemen. Mocht ik het bouwplan willen ontvangen dan laat ik het weten