Mijn naam is Nadine en ik woon samen met mijn twee Coons, twee Britten en man (in die volgorde
).Eén van mijn Coontjes is sinds een week of twee aardig aan het braken, het stinkt erg (naar ontlasting) en is bruinig van kleur. Hij heeft eetlust, maar braakt het later ook weer uit, intussen is hij van 5,3 kg afgevallen naar 4,2 kg. Vorige week naar de da geweest, hij dacht aan keelontsteking, omdat zijn keeltje erg rood was en hij moeilijk slikte. Antibiotica en pijnstillers geïnjecteerd, ging inderdaad drie dagen beter met hem. Hij roept nooit om eten, laat staan dat hij interesse toont voor menseneten (als enige van mijn vier katten). Nu deed hij dat wel, dus honger had hij!
Na het weekend ging het weer minder, ondanks de meegekregen medicijnen. Afgelopen maandag naar de da geweest, moest daar blijven voor een foto. Maagwand en darmwand wat verdikt, maar verder geen dingen te zien. Bloedwaarden waren goed, hij was ook niet uitgedroogd. Toch nachtje blijven. Volgende dag - dinsdag - wat ontlasting gehad (eindelijk), microscopisch niets aan te zien. Weer nog een nachtje blijven, want op de andere foto zagen ze dat de ontlasting in zn darmen wel richting uitgang ging en de gassen ervoor ook waren opgeschoven, dus wilden even zien hoe hij reageerde op medicatie.
Vanochtend werden we gebeld of we wilden instemmen met operatie, omdat ze toch het gevoel hadden dat er iets in zijn spijsverteringsstelsel zat wat er niet hoort (vreemd voorwerp, o.i.d.). Operatie is vanmiddag gedaan, heeft best wat werk gekost zei de da. Er is een soort vlezig uitstulpinkje uit zn dunne darm gehaald, en hij heeft het ruim weggehaald zodat hij de rest netjes aan elkaar kon maken. Dat uitstulpinkje zorgde voor bijna totale afsluiting, dus niet zo raar dat hij niet meer ontlastte en zo veel braakte.
In zijn buik was verder niets opvallends te zien, behalve wat verdikte lymfeknopen, maar dat kan zijn vanwege de opstopping, zei de da. Waar hij zich wel zorgen om maakte, is dat het uitstulpinkje dus geen voorwerp was, maar 'vlees' (ik weet even geen ander woord). Hij heeft het opengesneden en hij zag geen rare onnatuurlijke zaken. Vandaar dat hij zich zorgen maakt, want hij denkt dat hij zojuist een gezwel uit zijn darm heeft verwijderd (een poliep acht hij minder waarschijnlijk). Hij stuurt het op naar de patholoog, en vertelde mij dat er twee opties zijn: goedaardig en kwaadaardig. Toen ik vroeg wat zijn gevoel zegt, buiten de rationaliteit om, zei hij dat aangezien hij zo afgevallen is, we van "minder goed nieuws" uit moeten gaan, ondanks hij pas 2,5 jaar oud is.
Ik zit vanaf vanmiddag al te huilen, afgewisseld met perioden van hoop. Ik ben bijna zeker van het nieuws "kwaadaardig", mijn gevoel zegt mij dat heel sterk. In dat geval heeft de da (waarschijnlijk) alles al weggehaald, en hij zag direct niets in de omgeving van het gezwel en in zijn buik. Maar toch ben ik zo bang dat het al uitgezaaid is... In dat geval word ik echt gek.
Ik wil altijd alles weten om het te begrijpen, en ook in dit geval zit ik al de hele middag op internet om er alles over te weten te komen, zodat ik het kan begrijpen.
Graag zou ik jullie ervaring hiermee horen. Waar moet ik daadwerkelijk vanuit gaan, wat voor kansen hebben we, denken jullie...?
Alvast heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaaltje.
Het is net een zwerfkat die van buiten is geplukt, maar goed, hij is hier! En hij eet weer, wil weer geaaid worden enzo. Vanochtend moest ik werken, maar sinds ik voet binnen zette, loopt hij al achter me aan en zit hij bij me. Heel lief.
