Kat in huis gehaald, erg bang

[castratenkoor]

Natvoer is prima voor kittens, ik zou wel een variant uit de dierenspeciaalzaak geven van een goed merk, geen supermarktvoer. En dan inderdaad de kittenvariant.

[Deborah23]

Okee ja ik heb Whiskas gehaald.. (uit de supermarkt de Plus)... Niet goed?

[ayla]

beter een ander merk inderdaad. Ikzelf heb de katten RC ( Royal Canin) gevoerd toen zij nog jong waren.

[Rocis]

Alle kittens bij mij zijn groot geworden met babybrokjes, daarna kittenbrokjes van RC, als ze volwassen zijn kun je wat wisselender geven. Zo doe/deed ik het althans

[Shakti]

Vandaag zette ik een bakje eten neer op de overloop (daar durft ze wel argwanend te te zitten af en toe, maar vlucht toch meestal weer terug naar haar kamer). Ik zette het bakje op de overloop neer, 30 cm voor de drempel van haar kamer. Ik heb het lege bakje daar zo laten staan en doe morgen weer hetzelfde, maar zet het bakje dan een piepklein stukje verder.
Geduld hebben dus...

groetjes, Erna

Het bijvoeren bovenaan de trap lukte al die weken nog niet. Zolang het bakje midden op de overloop staat eet ze er wel van, maar zodra het bovenaan de trap staat doet mevrouw het volgende:
ze trapt niet in mijn trucje maar sluipt naar het bakje, grist er gauw 1 brokje uit, rent er mee naar haar kamer en peuzelt het dan op. Dan sluipt ze terug voor het volgende brokje, doet weer hetzelfde enz. Verder dan dit komt ze niet.
Ze heeft duidelijk haar eigen wil en laat zich niet verleiden

Ik wacht dus maar tot ze voldoende zeker van zichzelf is en een keer uit eigen beweging de trap afgaat.
Ze is wel heel sociaal, komt naar me toe voor knuffels en speelt graag samen. Ze loopt dan voor me uit naar haar bolletje wol om aan te geven dat ik er aan moet trekken zodat zij het draadje kan vangen.

Ik begrijp jullie alle twee heel goed Cari's manier zou zeker ook kunnen helpen.
Persoonlijk ben ik van mening dat je vertrouwen niet af kan dwingen. ze heeft gewoon een langere aanloop tijd nodig en zo te lezen ben je met Shakti heel goed op weg Ik weet zeker dat ze met jouw liefde en geduld een heel fijn thuis heeft gevonden.

Veel geluk en plezier met elkaar.

Grtz
Cis

Hoi,

Ik heb haar nu een half jaar en ze is nog steeds heel erg bang voor de trap! Ze komt wel op de overloop (niet te dicht bij de trap zelf) en in de andere kamers boven, maar schiet toch altijd weer snel terug naar haar eigen veilige kamer, omdat al die uitstapjes natuurlijk via die 'griezelige' overloop moeten. Naar haar idee is het misschien een 'gevaarlijke afgrond'.

Als ik voer op de trap zet, raakt ze het nooit aan, hoe lekker ze het ook vindt. Ook als ik het in de buurt van de trap zet eet ze er niet van. Ze sluipt er dan angstig heen en grist dan snel een brokje weg om het een heel eind verderop in een veilige zone op te peuzelen.

Heel soms gluurt ze in een dappere bui voorzichtig omlaag naar het trappenuis, met zo'n blik van 'help, daar krijg je mij echt niet op'.
Ik heb wel eens, toen ik met haar reismand weg was geweest, losgelaten op de trap, op de derde tree van boven zodat ze goed kon zien waar ze naartoe moest. Ze sloop doodsbang naar boven en rende naar haar kamer.

Het is zo jammer, want ze komt zo nooit in de huiskamer (en dus al helemaal niet in de achtertuin) en vindt het toch heerlijk om aandacht te krijgen en in je buurt te zijn.
Nu zit ze altijd alleen boven; ik ga enkele keren per dag naar haar toen om te knuffelen en te spelen, maar ik woon natuurlijk niet in die kattenkamer. Beneden is het bij mij vrij klein en heb ik helaas geen ruimte genoeg voor de kattenbakken en etensbakjes enzo. En beneden is er ook echt geen beschut plekje voor haar voor als er bezoek komt, ze moet ergens heen kunnen als ze bang is. Daarom was die rustige en ruime kattenkamer boven juist zo fijn.

Ik heb een andere kat (Cindy, een kitten) gehad om haar gezelschap te houden en samen met haar te spelen. En vooral: om haar te stimuleren ook de trap te nemen. Want die kitten rende vrolijk tientallen keren per dag de trap op en neer. Die kwam ook overal in huis.

Die twee gingen (na enkele weken) vrij aardig samen, maar Shakti was te schuchter. Die andere kat eiste alle aandacht en alle speeltjes op, zeker toen ze steeds ouder en brutaler werd, met als resultaat dat die bange en verlegen Shakti bijna nooit meer aan knuffels en spelen toekwam. Ze zat dan maar in een hoekje te kijken hoe ik met die andere kat speelde zonder erbij te durven komen. Als ik haar aaide sprong Cindy er weer tussen. Met veel verdriet heb ik Cindy ruim een maand geleden weer weg moeten doen. Het voordeel is wel dat Shakti nu wel weer veel speelser is geworden en hopen knuffels krijgt. Het is meer een kat om alleen te houden, zonder andere katten erbij, zodat ze aan haar trekken komt.

Ook in haar eigen kamer houdt ze niet van klimmen (behalve op haar stoel en op een kastje van 1 meter hoog). In haar kamer staat ook een hele hoge kast, met heerlijke klimplankjes halverwege en ook een loopplank om er op te komen. Echt een kattenparadijs. Maar daar komt ze nooit...

Ik heb het vermoeden dat ze gewoon heel erg hoogtevrees heeft. Ze komt uit het asiel (ze was 1,5 jaar toen ze op straat gevonden werd en naar het asiel werd gebracht) en het zou best kunnen dat ze iets naars met een trap heeft meegemaakt. Er af gevallen of, als ze misschien een niet zo'n aardige eigenaar heeft gehad, misschien eraf gegooid ofzo

Misschien heeft ze nog meer tijd nodig, maar als ze over een half jaar nog steeds de trap niet afdurft, breng ik haar denk ik terug naar het asiel. Zoals het nu is heeft ze geen fijn leven, ze maakt geen deel uit van het huiselijk leven terwijl ze het juist zo heerlijk vindt om aandacht te krijgen. Ik denk dat ze beter op haar plaats zou zijn bij mensen die gelijkvloers wonen.
Nouja, ik kijk het nog en half jaar aan...

Erna

[nellebel]

onze nellie had verschrikkelijke trauma's uit het verleden, kwam ook uit het asiel. uiteindelijk bleek dat we maar de helft van het verhaal te horen hebben gekregen bij het asiel. ze is mishandeld door kidneren, 3 x in korte tijd herplaats en ook mishandeld door volwassenen omdat ze te schuw was. Ze hechte zich vrij snel aan ons, maar is voro anderen altijd bang gebleven. Verder had ze meer dingen waaraan ze de trauma's kon herkennen. Na 10 jaar merkten we nog steeds kleine veranderingen waar wij dan superblij mee waren.
In haar laatste maand van haar leven (we hadden haar toen 12 ½ jaar) kroop ze bij mijn vader op schoot. Had ze nog nooit gedaan bij iemand anders als wij.
Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik een getraumatiseerde kat in huis heb genomen. zelfs na 12 jaar bleef langzaam het vertrouwen groeien. ik kan het niet voor jou beoordelen, maar terug naar het asiel? DAn zal toch wel duidelijk gemaakt moeten worden dat het een solokatje is die op begane grond moet leven. Ach wie weet, geen druk uitoefenen en misschien gaat ze uiteindelijk van de trap af.
Wat doet ze trouwens als je haar benden in de kamer zet? Vliegt ze dan wel de trap op naar boven?

[Ilone]

Daar ben ik inderdaad ook benieuwd naar, gaat ze wel met de trap naar boven?
Vindt ze verenstokjes leuk? Als ze die erg leuk vindt, zou je eens kunnen proberen (als je dat al niet hebt gedaan) om al spelend vanaf de trap het stokje steeds een stukje dichter bij en uiteindelijk op de trap te houden. Wie weet pakt ze hem?
Of met een laserlampje?

[Rocis]

Shakti,

Ik begrijp je frustratie, maar je wilt iets wat je kat misschien niet in zich heeft. Volledig vertrouwen zal ze misschien wel nooit krijgen, maar dat houdt niet in dat ze niet op een bepaalde manier gelukkig bij je kan zijn. Ze heeft een verleden die jij niet kent, wie weet wat haar is overkomen. Ook kan het karakter zijn. Niet alle katten zijn outgoing of aanhalerig, hebben niet altijd de maniertjes zoals jij je kat graag wilt zien. Ik vind het dan ook jammer dat je met de gedachten speelt haar over een half jaar (bij geen verbetering) weer terug wil brengen naar het asiel......zodat ze weer in herhaling valt met avonturen te beleven (waar ze mi niet goed tegen kan) Ik denk niet dat je haar er mee helpt. Ik denk eerder dat ze jouw liefde en aandacht en jouw huisje nodig heeft. Laat haar haar eigen gangetje gaan, misschien verbaast ze je op een dag nog wel en misschien komt dat moment nooit. So be it

Veel succes!!
Cis

[Seetje1980]

Een goedeavond lieve kattenliefhebbers,

Ik ben nieuw hier op t forum en wil ook graag even mijn verhaal kwijt. Ik heb Chopin (koosnaampje penneke) nu bijna 3 weken geleden uit het asiel gehaald. Mijn vorige kat bulletje is in maart dit jaar na 17 jaar is ons midden geweest te zijn helaas overleden. Ik wou graag een nieuwe kat mijn moeder ook maar pap dacht er anders over. Toen vond ik Chopin in Essen Belgie. 2 Druppels water ons Bulletje dus ik denk misschien dat paps het dan wel goed vind. En ja hoor na 2 dagen zeuren van mij en mam zei hij: Ga der maar halen (inmiddels is hij degene die er niet bij weg te slaan is ). Dus ik naar Belgie. Lange reis gemaakt maar dat maakte niet uit alles voor Chopin. Ik kwam thuis zette de reismand vlak naast de kattenbak zodat ze die als eerste zou zien en vervolgens vluchte ze gelijk achter weg achter een kast ik denk laat der maar even. Ik ging naar t toilet ik kom terug en wat denk je staat ze gelijk bij ons pap te vlemen. Inmiddels zijn we 3 weken verder en het gaat heel erg goed moet ik zeggen. Ze is alleen erg schrikachtig als je ineens op staat. Je moet haar echt heel voorzichtig benaderen en heeeeeeeeeel lief tegen der praten dan mauwt ze terug en dan worden mijn benen gebruikt als vleempaal haha. Ze komt ook al op schoot en begint dan lekker te tutteren maar als ze wat hoort kijkt ze op en weg is ze. Dan vlucht ze naar een plekje waar je der niet bij kan maar na 5 minuten is ze der weer. En van visite moet ze niks hebben dan gaat ze het liefste in de woonkamer voor het raam liggen en als ze hoort dat het rustig is komt ze vanzelf weer een keertje kijken. Zoals ik al zei ze is er nog geen 3 weken dus dat komt ook vanzelf goed. Ze komt ook graag buiten (alles zit dicht dus ze kan de plaats niet af) en ze heeft al een paar dagen in het buitenhuisje van onze oude kat geslapen. Dat was echt boven verwachting. Maar als ze een auto op straat hoort of kinderen roef weg is ze weer. Ben ik eigenlijk alleen maar blij mee want misschien weerhoudt haar dat ervan dat ze ooit de straat op gaat. Maar nu moet ik haar nog laten wennen aan de kam want ze is half langharig en ze heeft een klein klitje in der nekje. Ik heb een paar keer geprobeerd haar te kammen/borstelen met 3 verschillende kammetjes en borsteltjes maar zodra ze dat ding ziet weg is ze. En ook ongezien tijdens t aaien als ze de andere kant op kijkt lukt het niet want zodra ze ook maar voelt dat het je hand niet is dan is ze weg. Maar ik ga even kijken op het forum hier en zoeken naar nuttige tips. Ik denk misschien ook dat ze een beetje een trauma heeft. Ze is namelijk bij het asiel binnen gebracht (heeft er een week gezeten) en ze had 20!!! teken !!! Die hebben ze er daar allemaal uitgehaald echt zo zielig dus over dat gevil zal ze nog wel niet heen zijn. Maar ik heb er alle vertouwen in dat dat goed gaat komen. En als jullie nog tips hebben altijd welkom!!!

Lieve groet van Seet en een kopje van Chopin

[pearlsofpassion]

Je kan blijven proberen, en het proberen linken met een snoepje. Vele katten gaan overstag voor de kam als ze weten dat er snoepjes komen.
Stillaan opbouwen, eerst snoepje geven, dan tegelijk snoepje en kam, tot ze rustig blijft als ze de kam ziet enz...
Maar dan moet je rekenen op maanden...

Als het met haar vacht niet gaat, zou je het eenmalig kort kunnen doen zodat er geen klitten komen en dan laten wennen terwijl het terug aangroeit (maar dan niet wachten tot het weer moet natuurlijk). Want leren wennen als er al een klit zit, is natuurlijk helemaal niet eenvoudig.
Ik weet dat het zielig is om een kat haar vacht te korten, maar onder de klitten komen te zitten of steeds opnieuw onder dwang geborsteld worden, is nog veel erger...
Er zijn hier nog verhalen van langharige katten die zelfs volledig geschoren werden omdat er teveel klitten waren. Het duurt een aantal maanden voor het terug lang is en het is dan kwestie om het te onderhouden...
Je zou er tijd mee kunnen winnen om het haar te leren zonder dat het kammen zelf lastig voor haar is. Al kan je natuurlijk eerst nog gewoon proberen, wie weet vertrouwt ze snel meer.

[Ilone]

Klitjes in het nekje kan je er over het algemeen uit trekken zonder kammetje.
Die klitjes zitten vaak erg los.
Pluis van mij vlucht ook voor de kam, maar plukken kan ik haar wel
Probeer dat klitje er voorzichtig uit te plukken als ze op schoot ligt ofzo.
En laat haar inderdaad klitloos wennen aan de kam, anders krijgt ze negatieve ervaring met de kam.

[Seetje1980]

Bedankt voor de tips!

Ik kijk het nog heel even aan voor ik besluit om haar te laten korten. Ik heb haar pas 3 weken in huis dus ik moet nog een beetje een vertouwensband met haar opbouwen. Heb van de week al een beetje met men vingers zitten plukken en dat mocht heeel even. Dus zo elke dag een klein beetje en dan is ie er zo uit denk (hoop) ik. Het is een heel klein strengetje wat niet op de huid vast zit dus even pluizen beetje bij beetje en dan komt het denk ik wel goed. Vandaag had ze echter meer zin om bij mams te zitten in plaats van bij mij en die durft dat niet zo goed. Dus morgen even verder pluizen. Verder heeft ze nog helemaal geen klitten want ze is de hele dag aant wassen dus ze houdt zich zelf goed bij. Maar ik heb van die stalen kammetjes (voor de onderwol) denk dat die misschien niet fijn aanvoelen en om te wennen misschien zoon rubberen borsteltje moet proberen. Heb laatst eens iets gelezen over een zoom groom of iets dergelijks heeft iemand daar ervaring mee?

[pearlsofpassion]

Ja, er is in verschillende topics wel wat over gezegd, over borstels in het algemeen trouwens.
Gewoon even rondkijken in die topics over borstelen, of de zoekfunctie rechtsboven gebruiken.

[Shakti]

Shakti,

Ik begrijp je frustratie, maar je wilt iets wat je kat misschien niet in zich heeft. Volledig vertrouwen zal ze misschien wel nooit krijgen, maar dat houdt niet in dat ze niet op een bepaalde manier gelukkig bij je kan zijn. Ze heeft een verleden die jij niet kent, wie weet wat haar is overkomen. Ook kan het karakter zijn. Niet alle katten zijn outgoing of aanhalerig, hebben niet altijd de maniertjes zoals jij je kat graag wilt zien. Ik vind het dan ook jammer dat je met de gedachten speelt haar over een half jaar (bij geen verbetering) weer terug wil brengen naar het asiel......zodat ze weer in herhaling valt met avonturen te beleven (waar ze mi niet goed tegen kan) Ik denk niet dat je haar er mee helpt. Ik denk eerder dat ze jouw liefde en aandacht en jouw huisje nodig heeft. Laat haar haar eigen gangetje gaan, misschien verbaast ze je op een dag nog wel en misschien komt dat moment nooit. So be it

Veel succes!!
Cis

Hoi Cis,

Intussen ben ik al zover dat ik haar nooit weg zal kunnen doen! Ze is hier nu 10 maanden en het idee om haar over twee maanden bij andere mensen achter te laten vind ik vreselijk. Vorige week was ik op vakantie en zij bleef die week in een kattenpension. Echt een heel leuk pension hoor, maar ze was er doodongelukkig, ze is de hele week bang geweest en bleef in elkaar gedoken in een hoekje zitten. Dat nooit meer!!
Ze blijft lekker bij mij, trapvrees of niet
Toen we thuiskwamen, liet ik haar beneden los en liet haar de benedenverdieping verkennen. Ze dook meteen het keldertrappetje af, dus bang voor traptreden is ze niet; het zal wel de hoogte zijn van de grote trap naar boven.
Beneden voelde ze zich niet op haar gemak en ik dacht, ga dan maar fijn naar je eigen kamer om je weer helemaal thuis en veilig te voelen. Met een bakje eten lokken lukte dat goed, ze kon de trap prima oplopen. En daarna wilde ze niet meer naar beneden...
Sinds ze weer thuis is, communiceert ze wel naar beneden. Als ze me hoort, miauwt ze, en dan roep ik terug, dat gaat dan zo een tijdje gezellig over en weer. Dat deed ze vroeger niet (alleen als ik boven was).
Ze heeft heel duidelijk een eigen wil, en die wil ik respecteren - daar is het tenslotte een kat voor (anders had ik wel een hond genomen, haha).
Ik wacht gewoon tot ze ooit een keer zelf omlaag durft, maar tips zijn nog altijd welkom.

Groet,
Erna

[Rocis]

Heej Shaktie

Ik ben blij je bericht te lezen. Ze is echt wel happy bij je, alleen heeft ze zo haar eigen maniertjes.
Veel geluk saampjes !!

Grtz
Cis