Help, ik weet het echt niet meer!

[san79]

nee jullie hebben gelijk. ik ga er weer proberen achter te staan! anders wordt ik gek.
nu verder met een bordje voor bij zijn graf.

bedankt.

[castratenkoor]

Je hebt het goed gedaan, vertrouw daarop!

[tacuma]

Heel veel sterkte gewenst bij dit grote verlies!
Je bent er zelf zó bij betrokken, dat een (goede) keuze maken niet meer te doen is.
Je dierenarts heeft die keuze voor jou gemaakt, in het belang van Moos. Voel je
dus niet schuldig, je hebt Moos er verder lijden mee bespaard, hoe verdrietig het
ook is! Hopelijk vind je troost in de goede herinneringen aan hem.

Groeten van Laura.

[san79]

het is zo hard, raar idee, mijn moos buiten onder de grond. gatver. de andere poes, zijn broer, knuffelt wel apart veel en het 'vrouwtje' wordt daar erg emo van.. gossie was al bang dat ik hem zoveel zou missen..en ja.. ik mis hem, erg. nu al. maar vast die herinneringen, ze komen vast, vanmiddag al.. al vindt iedereen mij veel te emo, het was echt mijn maatje. mijn knuffelmaatje.. en ja toch blijf ik twijfelen, had ik hem maar gehouden, die blaas die knijp ik gewoon uit..maar ik ben niet zo sterk..en dat doet pijn

[castratenkoor]

Geloof nou in jezelf en in je beslissing......

[MarjanR]

Het spijt me San, dat ik je het idee gegeven had.
Ik ken jouw katje niet, ik weet niet hoe de situatie precies was, en wellicht was de situatie helemaal niet zo dat je "gewoon" z'n blaas zou kunnen leeg drukken.
Ik bedoel, je had het al geprobeerd.
Je bent al een maand bezig... dat is LANG hoor.

Het spijt me, nogmaals.

Sterkte me jullie verlies, het is zwaar om je poes te begraven, weg te brengen.
Maar het leven op een regenboog (of zoals ik me bedenk, op een sterretje in de hemel) is mooi.
Zonder angst, zonder pijn. Vredig.
En je blijft achter met de mooie herinneringen die jullie saampjes delen, jij en je kat.

[Queen]

San, geen twijfels ajb.
Je hebt er goed aan gedaan heus!
Sterkte meis.

[pearlsofpassion]

Veel sterkte!

Ik weet spijtig genoeg ook hoe het is om je dier te begraven (heb je het zelf gedaan?) Bij mij liggen ze allemaal bijeen onder mijn eigen eik. Ik weet elk plaatsje feilloos te vinden ookal ligt er geen steen.

We hebben steeds met heel de familie lopen graven (super om je verdriet af te reageren! want in kleigrond lukt dat niet zomaar, dat kan ik je verzekeren ). Ik natuurlijk op kop met het huilen.
En dan dat gat in... (het is noooit diep genoeg, steeds nog wat dieper, om het moment uit te stellen) Nog een laatste aai, en dan is het het hardste vind ik zelf altijd. Je ziet hem gewoon verdwijnen. En toch kan je moeilijk geloven dat hij echt weg is, dat hij echt dood is. Ookal zie je hem liggen en is hij helemaal hard, toch is hij niet dood! Het kàn gewoon niet!
.....
( de tranen komen zo spontaan boven...)

Vorig jaar nog mijn konijn Yoran, hij ligt nu onder zijn favoriete rustplaatsje. Ik wou hem niet in onze tuin begraven waar we maar tijdelijk wonen, en uiteindelijk had hij ook langer bij mijn ouders gewoond. We zijn hem dus ook onder mijn eigen boom in de tuin van mijn ouders, op zijn plaatsje gaan te ruste leggen. En met mijn 2 zussen en mijn vriend die allen mee huilen, was het toch een beetje een dienst en zeker een waardig afscheid. Het was pikkedonker en veel te koud toen het eindelijk diep genoeg was, maar dat paste allemaal bij het moment...

Hij lag zo mooi alsof hij sliep, en de topjes van zijn oortjes bleven zo zacht als fluweel. Die werden niet hard als de rest en ik kon ze maar niet loslaten...

Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik wens je veel sterkte bij de verwerking van je verlies. Ik huil al alleszins met je mee, al heb ik hem nooit gekend....

Dikke knuffel

[Adriana]

en ja toch blijf ik twijfelen, had ik hem maar gehouden,

voor jouw lieve Moos was het geen leven, waarschijnlijk veel pijn en verwarring en jullie zijn niet over één nacht ijs gegaan en k zou hopen dat veel meer baasjes er zo aandachtig, uitgebreid en samen met je dierenarts verstandig mee zouden zijn omgegaan.
jullie konden niet beter en jullie konden hem ook niet helpen en ik hoop dat je daar nu een beetje vrede mee kunt gaan hebben.
en dan volgt het verdriet van het grote missen wat veel later overgaat in herinneringen. maar voor nu, veel sterkte in deze verdrietige tijd.

[Anne]

Heel veel sterkte
Als ik dit lees zie ik dat je alles gedaan hebt wat je maar kon.
Daar is Moos je vast dankbaar voor.
Heel veel sterkte

[jojo]

Pfft wat naar zeg, heel erg veel sterkte! Ik hoop dat je twijfel snel weg zal zijn want dat is beslist niet nodig, jullie hebben alles gedaan wat in jullie vermogen lag en hem al het mogelijke geboden. Jullie hebben het goed gedaan!

[san79]

bedankt allen voor jullie lieve woorden.
ik mis moos, maar het begint al iets dragelijker te worden. al heb ik nog steeds als ik diep in mijn hart kijk dat ik het een , voor een deel, egoïstische keuze vindt van mezelf.. maar dat zal altijd blijven, Moos was pas 2,5 en was echt een bijzondere kat (iedereen zegt dat natuurlijk over zijn kat..) hij was echt een raro met een eigen manier..
ik durf niet meer naar zijn graf..heb vannacht gedroomd erover..haha nu ben ik bang.. erg he.. komt wel goed hoor, ga vanmiddag toch even kijken..

wil jullie onzettend bedanken voor de steun en het meedenken!
liefs, san