Ben intussen eergisteren toch even met Pippi naar de da geweest. Ze deed nl. dinsdagochtend nogal raar. Ik had de kattenbak uitgeschept en was er nog niet aan toe gekomen om de kap er weer op te zetten, maar de bak zelf stond er al wel. Pippi liep er direct naartoe en begon te graven, dus ik liep weg om haar wat privacy te geven. Ik hoorde haar haar miauwen en ze kwam achter me aan gelopen. Ik wilde haar aaien, maar ze liep terug naar de bak, intussen omkijkend naar mij. Ik ben weer met haar mee gelopen, en ze ging pontificaal op de nog steeds open bak zitten om haar behoefte te doen, mij intussen aankijkend alsof ze wilde zeggen: 'zie je nou, ik heb nog steeds diarree. Wat gaan we eraan doen?' Toen ze klaar was, zag ik dat er nog een klein druppeltje ontlasting aan haar achterkant hing. Ze ging op de grond zitten en stond meteen weer op, waarbij dat druppeltje achterbleef. In dat druppeltje zag ik ook wat bloed (voor het eerst). Dus toen heb ik meteen de telefoon gepakt en de da gebeld. Ik kon 's middags om 14.45 uur terecht.
Dus ontlasting in tupperwarebakje, Pippi in mandje, en naar de da gelopen (dan is een kwartiertje lopen nog best ver, als je vier kilo kat mee moet slepen). Die heeft haar eerst helemaal bekeken en bevoeld, en het viel haar meteen op dat Pippi's schildklier heel goed te voelen was. En aangezien Pippi ook nog steeds een enorme eetust heeft, vond ze dat wijzen op een schildklieraandoening. Ze heeft dus bloedonderzoek gedaan, maar de schildklier werkt toch normaal, hoewel de waarde wel ietwat aan de hoge kant was (maar dus niet zorgwekkend hoog). Aan de ontlasting kon ze ook niets ontdekken. Giardia heeft ze niet getest, omdat dat volgens haar juist een vermindering van de eetlust op zou moeten leveren. Uiteindelijk heeft ze besloten het voorlopig op een bacteriële infectie in de dikke darm gehouden, en Pippi krijgt daar nu antibiotica voor.
Als het volgende week niet beter is, gaan we verder kijken. Dan kan het nog zijn dat Pippi allergisch is voor bepaalde eiwitten. Ze zou ook nog even in de medische boeken kijken of er nog een andere oorzaak kon zijn voor diarree in combinatie met grote eetlust, want dat vond ze toch erg a-typisch. Een chronische darmontsteking kon volgens haar ook uitgesloten worden, aangezien de prednison die Pippi eerder slikte daar iets aan had moeten doen. Terwijl de diarree juist begonnen is toen ze dat nog slikte.
Het kon trouwens volgens de da ook nog zo zijn dat de grote eetlust helemaal niets met de diarree te maken heeft, maar dat Pippi een periode erg weinig te eten heeft gekregen en daardoor heel erg op eten gefixeerd is geraakt. Dus adviseerde ze om de hele dag droge brokjes beschikbaar te stellen, zodat Pippi niet meer alles in een keer naar binnen hoeft te schrokken. Dus Pippi is blij, want ik zorg er nu voor dat er de hele dag brokjes in haar voerbal zitten
Verder krijgt ze nu twee keer per dag een beetje natvoer, vermengd met de antibiotica.
Ik voel me door deze da in elk geval een stuk serieuzer genomen dan door die andere, die zonder te kijken al direct meldde dat ik ook speciale spijsverteringsbrokjes had moeten geven. Dus dat is wel een opluchting. Verder zal ik nog even doorgaan met Hill's geven, aangezien we natuurlijk wel zeker willen weten waar het door komt als het nu weer beter zou worden. Als ik aan de ene kant antibiotica geef en tegelijk ook ander voer, dan weten we straks nog niet of het nou een infectie was of het verkeerde voer.
en soms staan wij mensen niet stil wat het met een dier doet.....ik vergeet nog te melden dat wij ook aan het boren waren omdat er een tussen deur moest komen......nou wij zaten met drie stijf op de bank dus ja.....kan me wel voorstellen dat het arme zieltje uit zijn doen was 
Maar bedankt voor het compliment!
