Poes moeten laten inslapen

[ronneke]

Hallo, iedereen,
Ik wil eigelijk mijn hart luchten over mijn wijlen poes Trixie van 14.5.
Het begon in begin april toen ik naar de da ging omdat ze wat lusteloos was en te weinig at en tevens af en toe wat licht braakte. Daar heeft de da geconstateerd dat ze een iets te lage temp. had! Heeft haar een injectie gegeven om de eetlust op te wekken en wat om het braken tegen te gaan. (naderhand dacht ik; hij had beter moeten weten!)
Dat was het. Ergens eind juni kwam het weer terug. Weer naar da, nu wel een bloedonderzoek! Ze bleek een creatinine van 900 te hebben!
Na paar dagen (5) bij de da was ze er weer red. bovenop (crea va 400). Weer naar huis met spec. k/d dieetvoeding. Na een week weer bloedonderz., creatinine was verder gedaalt. . Weer week later begon ze weer slechter te worden. Weer naar da; gaf antibiotica. Hielp niks.
Nu later bij de weekendarts toch nieuw bloedonderz. Creatinine was 1200!
Circus begon weer van voren af aan.
Weer aantal dagen bij de da, maar nu daalden de waardes niet meer zo snel. De ene dag stegen ze zelfs weer.
Uiteindelijk bleef het steken op zo'n 800. (na 10 dagen).
Toch maar mee naar huis genomen (ondanks advies da om haar te laten inslapen). Ik zag de volgende dag al dat het niks werd (ze eet/drinkt niks en laat plas open, tevens waren de pupillen verwijderd vanwege de te hoge bloeddruk (had ze bij de da ook al)).
Toen ben ik naar de da gegaan, die heeft haar toen laten inslapen.
Ik was er zelf ook bij. Niet leuk! (Ze heeft gelukkig wel dik 14 jaar plezier gehad!)
Op de een of andere manier voel ik mij toch schuldig bij het laten inslapen.

Godzijdank heb ik nog veeel fotos en wat video filmpjes van Trix

Wat ik mijzelf ook afvraag is als we begin april al met dieetvoeding waren begonnen of ze dan niet veel langer beter was gebleven.

Ok, dat was mijn helaas trieste verhaaltje.
Gr. Ron

[smoef]

Ik wil je condoleren met het verlies van je poes Trixy.
Het is heel moeilijk om voor je poes te moeten beslissen dat het einde gekomen is.
Schuldgevoel hoort erbij, je afvragen of het ook anders had gekund, twijfel over de behandeling van de DA.....
Allemaal normale gedachtes die rond die dagen door je hoofd heen malen.
Ik denk dat je vooral moet kijken naar de kwaliteit van leven.
Had je poes met een nierdieet iets langer geleefd?
Misschien.
Maar hoe had dit leven er dan uitgezien?
De aandoening is hoe dan ook dodelijk.
Je kat heeft een gemiddelde leeftijd behaald, het is voor een eigenaar nooit genoeg.
We kennen allemaal verhalen van katten die de twintig voorbij komen en vragen ons af: waarom die van mij nou niet?
Ik zou in jouw geval zeker nog eens met je DA in contact gaan en aan hem/haar je vraag voorleggen.
Ik denk dat dit goed is voor je gemoedsrust.
Bedenk dat het verdriet dat je nu voelt een eerbetoon is aan je poes en aan de liefde die er tussen jullie was.....
Heel veel sterkte de komende tijd!

[Shaz]

Ten eerste gecondoleerd en veel sterkte!

Katten zijn een meester in het verbergen van pijn. Je kan er dus niks aan doen dat je er pas later achter kwam wat er aan de hand was. En er valt toch niet te voorspellen hoelang je kat nog had geleefd als je eerder dieetvoeding had gegeven, dat ligt aan zoveel factoren.
Probeer die vragen dus los te laten en te denken aan de mooie tijden.

[Wendy]

Hoi Ron,

Ook ik wil je condoleren en heel veel sterkte toewensen met het verlies..

Over het schuldgevoel, ik snap het helemaal. Ik heb in april onze kat Linus (vier jaar oud) in moeten laten slapen, ook door nierfalen. Zijn waarden waren de eerste keer 860, op het laatst 1202 (meer kon het apparaat niet meten...). Ik kan dus echt met zekerheid zeggen dat je je absoluut niet schuldig moet voelen! Een creatinine van 800 betekent dat de nieren nog maar voor 15% functioneren. Nieren herstellen zich eigenlijk nooit meer (is echt heel uitzonderlijk als het wel gebeurt), dus het kon sowieso alleen maar slechter gaan.. We hebben met Linus drie maanden voor hem gevochten, en hij had goede en slechte dagen (gelukkig meer goede). Op het laatst ging het gewoon niet meer, hij was constant misselijk, kon niet meer op zijn benen staan, echt heel zielig (dat was de laatste dag zeg maar). Als Trixy zich nog een klein beetje goed heeft gevoeld, dan heb je haar dat allemaal kunnen besparen! Dus je hebt eigenlijk alleen maar in haar belang gehandeld. Als wij nu weer een kat met nierfalen zouden hebben zouden we hier denk ik ook eerder voor kiezen. Het is toch beter dan een lijdensweg, die altijd een slechte afloop heeft.

Maar het is heel normaal verder, de schuldgevoelens, het herbeleven van het euthanasie-moment.. Ik heb het ook nog heel vaak.. en ik moet ook echt bewust tegen mezelf zeggen dat het een goede keuze was..

Ik hoop dat je zo een beetje terustgesteld bent!

Liefs,
Wendy

[ronneke]

Hallo, alvast allemaal bedankt voor de hartverwarmende antwoorden.
Ik moet mijzelf steeds inprenten dat het in het belang van Trixie was.
(omdat je gedachten toch steeds naar het inslaapmoment terug gaan).
Maar ik heb heel veel aan jullie antwoorden.
Grappig genoeg hebben ze mijn berichtje verplaats naar 'overig', terwij het onder 'nierinsufficientie' stond (wat Trixie ook had).
Ok, maar alvast allemaal bedankt voor de lieve woorden.

Groetjes, Ron