Hallo
Na 10 jaar genieten van mijn 2 katten (broer en zus) is mijn poes Tara 2 weken geleden overleden. Naast mijn eigen verdriet maak ik mij erg zorgen om mijn kat Mickey.
Mickey is een erg aanhankelijke kat, vooral naar mij toe (ik had ze met 6 weken). Hij praat heel de dag met je, vraagt veel aandacht, wil altijd op schoot zitten. Hij is ook met zijn 10 jaar nog erg speels. We proberen hem zoveel mogelijk aandacht te geven, maar werken allebei overdag. Nu ga ik 1 nov. wel met zwangerschapsverlof en daarna 3 dagen werken maar toch, hij is gewend om altijd iemand om zich heen te hebben. De 1e week heeft hij op onze slaapkamer geslapen, hij slaapt nu weer (zonder morren) in zijn eigen mandje. Ik denk dat het wel goed gaat met hem, maar helemaal zeker ben ik niet.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en tips!
Groeten, Cynthia
Hoe omgaan met kat na overlijden zusje?
Hoi, ik zit hier in een beetje zelfde situatie. Na 13 jaar samen zijn is mijn poes op 5 juli jl overleden. Ik heb nu alleen de kater nog. Kater en poes waren broer en zus en had hun ik al vanaf kitten. Hoe de kater er nu onder is kan ik slecht peilen. Ik merk wel wat gedragsveranderingen, maar of ik me nou zorgen moet maken, geen idee. Ten eerste is hij nu veel binnen, terwijl hij voorheen toch wel een buitenkat was. Daarbij komt hij vaak liggen, waar ik ook ben. Verder is hij ook stukje rustiger geworden. Voorheen had hij soms zijn dolle buien. En wat ik helemaal maf vind is dat hij nu ineens aan de andere kant van mij op mijn bed gaat liggen slapen. De poes sliep overigens vrijwel nooit bij mij op bed. Ik heb het idee dat hij wel een beetje down is en wat troost zoekt, maar daar komt hij wel overheen. Het is wel zo dat ik vrijwel altijd thuis ben, aangezien ik thuis werk.
Re: Hoe omgaan met kat na overlijden zusje?
Ik denk dat je katje best wat gezelschap mist nu zijn zusje overleden is, dus misschien is het leuk er een katje bij te zetten. Het hoeft niet persé een kitten te zijn, maar het kan bijvoorbeeld ook een speelse volwassen kat zijn. Ik weet natuurlijk niet of dat te veel is met een kindje op komst, het is maar een ideetjeCynthia schreef:Hallo
Na 10 jaar genieten van mijn 2 katten (broer en zus) is mijn poes Tara 2 weken geleden overleden. Naast mijn eigen verdriet maak ik mij erg zorgen om mijn kat Mickey.
Mickey is een erg aanhankelijke kat, vooral naar mij toe (ik had ze met 6 weken). Hij praat heel de dag met je, vraagt veel aandacht, wil altijd op schoot zitten. Hij is ook met zijn 10 jaar nog erg speels. We proberen hem zoveel mogelijk aandacht te geven, maar werken allebei overdag. Nu ga ik 1 nov. wel met zwangerschapsverlof en daarna 3 dagen werken maar toch, hij is gewend om altijd iemand om zich heen te hebben. De 1e week heeft hij op onze slaapkamer geslapen, hij slaapt nu weer (zonder morren) in zijn eigen mandje. Ik denk dat het wel goed gaat met hem, maar helemaal zeker ben ik niet.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en tips!
Groeten, Cynthia
.groeten,
Sandra
Ik vind het inderdaad ook moeilijk te peilen hoeveel last hij er nou van heeft. Ik lees ook vaak dat het goed is om je kat aan de overleden poes te laten snuffelen. Ik heb dat dus niet gedaan. Mijn poes is bij de dierenarts overleden (waar ik gelukkig zelf wel bij was) en daar vandaan is ze naar het crematorium gebracht. Ik heb haar dus niet meer mee naar huis genomen omdat ik dat zelf op dat moment niet kon maar als ik had geweten dat het voor Mickey beter was geweest, had ik het wel gedaan.
Vannacht heeft hij voor het eerst lopen spoken, aan de deur krabbelen, miauwen etc. Op een gegeven moment heb ik de deur open gedaan (dom, natuurlijk maargoed...) en kwam hij heel dicht tegen me aan liggen slapen. Het was ook wel wat onrustig weer.
Ik heb er ook aan gedacht om een kat erbij te nemen maar daar heb ik echt even de tijd voor nodig. Ik weet ook niet zeker of hij daar nou echt op zit te wachten. En nu met mijn zwangerschap is het ook niet zo handig. Er komen nu al zoveel veranderingen in zijn leven!
Bedankt voor jullie reacties!
Vannacht heeft hij voor het eerst lopen spoken, aan de deur krabbelen, miauwen etc. Op een gegeven moment heb ik de deur open gedaan (dom, natuurlijk maargoed...) en kwam hij heel dicht tegen me aan liggen slapen. Het was ook wel wat onrustig weer.
Ik heb er ook aan gedacht om een kat erbij te nemen maar daar heb ik echt even de tijd voor nodig. Ik weet ook niet zeker of hij daar nou echt op zit te wachten. En nu met mijn zwangerschap is het ook niet zo handig. Er komen nu al zoveel veranderingen in zijn leven!
Bedankt voor jullie reacties!
Hoi Cynthia,
Wat naar dat Tara is overleden, nog veel sterkte met het verlies.
Toen onze kat Linus is overleden hebben we hem ook niet mee naar huis genomen zodat Lynx aan hem kon ruiken. Ze trokken tegen het eind van Linus leven wel meer met elkaar op, maar Lynx heeft nooit gezocht naar Linus. Lynx is wel aanhankelijker geworden na Linus' dood. Uiteindelijk ging het wel goed met hem, maar we vonden hem wel een beetje alleen soms. Nu hebben we er een poesje bij, een kitten. Dat gaat nu heel goed.
Onze dierenarts zei wel dat katten solitaire dieren zijn, en op zich geen 'vriendje' nodig hebben. Maar hoe langer je wacht, hoe moeilijker het soms wordt. Dus het is wel een lastige keuze inderdaad.
Ik zou je katje gewoon veel knuffelen en kijken hoe het gaat, blijft hij heel erg 'alleen' dan kan je bijvoorbeeld voor een kitten kiezen.
Groetjes,
Wendy
Wat naar dat Tara is overleden, nog veel sterkte met het verlies.
Toen onze kat Linus is overleden hebben we hem ook niet mee naar huis genomen zodat Lynx aan hem kon ruiken. Ze trokken tegen het eind van Linus leven wel meer met elkaar op, maar Lynx heeft nooit gezocht naar Linus. Lynx is wel aanhankelijker geworden na Linus' dood. Uiteindelijk ging het wel goed met hem, maar we vonden hem wel een beetje alleen soms. Nu hebben we er een poesje bij, een kitten. Dat gaat nu heel goed.
Onze dierenarts zei wel dat katten solitaire dieren zijn, en op zich geen 'vriendje' nodig hebben. Maar hoe langer je wacht, hoe moeilijker het soms wordt. Dus het is wel een lastige keuze inderdaad.
Ik zou je katje gewoon veel knuffelen en kijken hoe het gaat, blijft hij heel erg 'alleen' dan kan je bijvoorbeeld voor een kitten kiezen.
Groetjes,
Wendy
Het gaat gelukkig ook al wat beter met hem. Ach, zo'n dier heeft ook de tijd nodig om aan een andere situatie te wennen. Ik mis Tara ook, dus waarom zou hij dat niet mogen?
Ik ben nu wel bezig met een pension voor vakanties. Vroeger bleven ze altijd met zijn 2-en thuis maar dat vind ik nu niks. Ik denk dat hij in zijn eentje helemaal wegkwijnt... Ik heb nu een goed pension gevonden in Waddinxveen, iemand misschien ervaring mee? Hij gaat in september voor 4 dagen (zijn wij een weekend weg) erheen om te kijken hoe dat gaat. Dan kan ik hem tenminste volgend jaar met een gerust hart wegbrengen. Hij is gelukkig niet zo moeilijk, vind andere katten wel interessant en vindt elk mens leuk die hem aandacht geeft.
Ik ben nu wel bezig met een pension voor vakanties. Vroeger bleven ze altijd met zijn 2-en thuis maar dat vind ik nu niks. Ik denk dat hij in zijn eentje helemaal wegkwijnt... Ik heb nu een goed pension gevonden in Waddinxveen, iemand misschien ervaring mee? Hij gaat in september voor 4 dagen (zijn wij een weekend weg) erheen om te kijken hoe dat gaat. Dan kan ik hem tenminste volgend jaar met een gerust hart wegbrengen. Hij is gelukkig niet zo moeilijk, vind andere katten wel interessant en vindt elk mens leuk die hem aandacht geeft.
Pas is Coolio z'n broertje Wobbel kwijtgeraakt (12jr) en paar maanden geleden z'n mammie óók al. Nu is hij dus alleen. Hij is van m'n ouders. Volgens m'n ma mauwt hij soms raar nu Wobbel er niet meer is. Alsof hij roept. Het zijn de mauwtjes waarmee moederpoes dr kittens roept, zoiets. M'n ouders zijn ook érg vaak weg, dus misschien ís het verstandig om er weer een poes bíj te nemen, een kitten. Punt is wél, dat m'n ouders óókal in de 60 zijn. Een kat wordt gauw 15jr, dan is mn vader 80, áls hij er dan nog is, en áls ze dan nog goed ter been zijn. Ze willen óók niet dat dat beestje naar asiel moet als zij vroegtijdig zouder overlijden. Een volwassen kat vind mn moeder echter óók niet zo verstandig; dat is moeilijker aanpassen voor Coolio, én je weet niet 'wat je krijgt' voor karakter ed. Coolio is schrikachtig dus het moet wél een rustig beestje zijn. Oók is er veel verkeer, dus liefst een huiselijke kat. Regelmatig zijn dr kleinkinderen er, dus moet met kids betrouwbaar zijn...Lastig...Wat is nu wijsheid?
Ik denk inderdaad dat het een goed idee is om een kat erbij te nemen als gezelschap voor de overgebleven kat. Ik vind het verder ook heel verstandig dat ze geen kittentje nemen, want die zijn erg druk en speels en ze moeten er inderdaad jaren voor zorgen.
Persoonlijk zou ik je adviseren om je ouders (eventueel samen met jou) naar een asiel of kattenopvang te laten gaan en daar een kat uit te zoeken. De medewerkers weten daar precies wat voor katten ze "in huis" hebben, dus ze kunnen heel goed adviseren welke kat het beste bij hun eigen kat past. Het risico dat je niet weet wat je voor karakter je mee krijgt is bij volwassen katten juist heel erg klein, want bij kittens weet je nooit precies hoe ze later worden, terwijl je het bij volwassen katten juist heel goed kunt zien.
In verband met het schrikachtige karakter van de overgebleven kat is het karakter van de nieuwe kat erg belangrijk: rustig, sociaal met andere katten en niet dominant. Veel oudere katten voldoen hier heel goed aan, dus ik adviseer jullie om voor een goedige, sociale, oudere knuffelkat te gaan. Bijvoorbeeld zo'n dikke kater of poes die niet graag naar buiten gaat en alles (zoals ook kinderen) wel best vindt en lekker z'n gang gaat.
Het kan zijn dat de nieuwe kat voor de overgebleven kat wel even wennen is, maar hij is andere katten gewend dus dat zal uiteindelijk wel goedkomen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en je kunt ook altijd even op de websites van een aantal asiels kijken of je daar iets leuks op vindt staan of even zonder verplichtingen langs gaan.
groeten,
Sandra
Persoonlijk zou ik je adviseren om je ouders (eventueel samen met jou) naar een asiel of kattenopvang te laten gaan en daar een kat uit te zoeken. De medewerkers weten daar precies wat voor katten ze "in huis" hebben, dus ze kunnen heel goed adviseren welke kat het beste bij hun eigen kat past. Het risico dat je niet weet wat je voor karakter je mee krijgt is bij volwassen katten juist heel erg klein, want bij kittens weet je nooit precies hoe ze later worden, terwijl je het bij volwassen katten juist heel goed kunt zien.
In verband met het schrikachtige karakter van de overgebleven kat is het karakter van de nieuwe kat erg belangrijk: rustig, sociaal met andere katten en niet dominant. Veel oudere katten voldoen hier heel goed aan, dus ik adviseer jullie om voor een goedige, sociale, oudere knuffelkat te gaan. Bijvoorbeeld zo'n dikke kater of poes die niet graag naar buiten gaat en alles (zoals ook kinderen) wel best vindt en lekker z'n gang gaat.
Het kan zijn dat de nieuwe kat voor de overgebleven kat wel even wennen is, maar hij is andere katten gewend dus dat zal uiteindelijk wel goedkomen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en je kunt ook altijd even op de websites van een aantal asiels kijken of je daar iets leuks op vindt staan of even zonder verplichtingen langs gaan.
groeten,
Sandra