Wij zijn er vorige week dinsdag achtergekomen dat onze Linus ook een nierkatje is

. Linus was zo afgevallen, en we kwamen erachter dat hij bijna niets meer at. De dierenarts schrok heel erg van Linus' gewicht. Hij voelde gelijk al dat 1 nier te klein was. Hij haalde 1 buisje bloed weg, dat ging nog die avond naar Duitsland naar het lab.
Ook kregen we "astronautenvoeding" van Hill's mee en anti-misselijkheidspillen. Linus was namelijk erg afgevallen, hij woog denk ik 3 a 4 kilo (normaal 5,5). We hebben dit een paar dagen met een spuit gedwangvoederd. Overdag om de 2 uur 2 spuiten (aangelengd met water) en 's nachts om 1 uur, 4 uur, en daarna om 7 uur 's ochtends. Hierdoor leek hij alweer iets meer energie te krijgen, hoewel hij nog steeds heel lusteloos was af en toe, en we sterk aan euthanasie hebben gedacht.. Volgens de dierenarts zou hij het op de manier waarop het toen ging niet 2 weken redden..
Woensdag hoorden we de uitslag. Zijn nierwaardes waren heel erg hoog: ureum iets van 45, en creatinine boven de 800. Volgens de dierenarts betekent dit dat de nieren ongeveer 15% nierfunctie hebben. Op het internet las ik dat katjes bij die waardes ook weleens direct worden ingeslapen

. De dierenarts leek ons ook voorzichtig te zeggen dat Linus het waarschijnlijk niet zou redden.. Maar we kregen wel speciale niervoeding mee. Plus fortekor. Het niervoer krijg je dus met geen millimeter die spuit in, ook niet met water. We hebben daarom een (krachtige) blender gekocht, daarmee lukte het wel. Linus was op woensdag nog best wel lusteloos en wilde veel slapen.
Donderdag konden we langs bij de radioloog in Noordwijkerhout. Van de dierenarts hoorden we namelijk dat Linus zijn niertjes best wel eens geschrompeld konden zijn. Als dat zo was, zou er geen redden meer aan zijn. Bij de radioloog bleek dat beide nieren er goed uit zagen (er was ook geen kleine nier). Hij zag wel wat niergruis (steentjes), maar die waren volgens hem niet zo erg (vormden geen obstructie). De nieren waren wel wat 'wittig', en er zat ook wat vocht in het nierbekken. Daarom dacht hij aan een nierbekkenontsteking. Hij nam ook een "blaaspunctie", het urine uit de blaas moesten we naar de dierenarts brengen die het zou onderzoeken op bacterieen. Bij de dierenarts kregen we alvast antibiotica, hier moesten we gelijk mee beginnen. Maar volgens de radioloog moesten we nog steeds uitgaan van het ergste..
Vrijdag ging het echt al iets beter. Hij zag er wat wakkerder uit, en wilde al een klein beetje spelen met een touwtje. Om de twee uur boden we hem water en brokjes aan, en dit ging heel goed. Maar omdat Linus steeds naar zijn Maine Coon brokjes liep, kwamen we op het idee om de droogbrokjes van Hill's K/D te kopen. Dus om 18:00 naar een (andere) dierenarts geraced om snel de brokjes op te halen (heel fijn dat dit zonder afspraak, en zonder Linus gezien te hebben kon!!) (onze dierenarts was toen niet open). Dit schrokte hij als een gek op

. Dat scheelt erg veel, want dwangvoederen was voor hem (en voor ons) een hoop stress.
In het weekend is hij al een heel stuk opgeknapt. We geven hem nog wel af en toe een spuit met het natvoer, als we denken dat hij niet genoeg heeft gegeten.
Maandag kregen we de uitslag van de urinetest: een blaasontsteking. Heel vreemd vinden wij, omdat hij helemaal niet de typische blaasontstekings-trekjes vertoond. Hij plast goed, en lijkt geen pijn te hebben bij het plassen. We moeten de fortekort en antibioticia nog een lange tijd door blijven geven, en over drie weken moeten we opnieuw een bloedtest doen om te kijken of de nierwaardes verbeterd zijn. Tot die tijd blijft het natuurlijk superspannend!
Nu is het dinsdag, en hij lijkt steeds meer op de oude, vrolijke, gekke Linus. Natuurlijk is het nog steeds moeilijk om hoop te hebben, we hebben geen idee of zijn nieren weer 'terugkomen', of de nierfunctie zal verbeteren.
Tot zover het verhaal van Linus, ik hoop dat ik snel nog beter nieuws kan laten horen!