Hoe veranderde jullie poes in gedrag na sterilisatie?

[veronikske]

Hoi iedereen,

Zoals jullie weten is Wodan ongeveer 10 dagen geleden gecastreerd. Voor de castratie was Wodan de allerliefste knuffelkont die er rondliep. Als ik voor de tv of pc zat, moest wodan gewoon uren aan een stuk in m'n nek komen liggen, hij zat dan met m'n haar te spelen en te spinnen.
De hele dag eigelijk moest meneer aandacht hebben, hij wilde gepakt worden, moest overladen worden met kusjes enz...Een echte lieve knuffelkont dus...Hij liep ook de hele dag te praten tegen mij, soms werd ik er gek van...
Sinds zijn castratie echter is hij helemaal uit z'n doen.... , Wodan wil NIET meer dat ik hem aanraak of oppak, als hij ergens ligt te slapen, en ga voorzichtig wat kroellen met hem, dan staat hij op en gaat 1 meter verder liggen, alsof hij wil zeggen, laat me met rust mens...
Hij komt ook niet meer bij me liggen, in m'n nek, komt gewoon niet meer in m'n buurt, als ik in de zetel lig, gaat hij in de keuken liggen. Hij praat ook niet meer, af en toe maauwt hij nog eens , maar dat is het dan....
Dit gedrag vind ik zo erg, heb eerlijk gezegd al menig traantje vergoten . Ik weet ook niet wat er aan de hand is.
Hij is verder niet ziek, eet en drinkt goed, t'is echt puur gedragsmatig dat hij helemaal veranderd is.
Met de andere katten komt hij nog steeds prima overeen, ze ravotten nog steeds dat het een lieve lust is.
T'is dus duidelijk enkel bij mij, dat hij erg veranderd is, hij moet van mij gewoon niets meer weten....
En als het nu gewoon zo was, dat het knuffelen minder was geworden, daar zou ik nog mee kunnen leven, maar het is echt zo, dat Wodan van mij niks meer wil weten, hij gaat lopen als ik dichterbij kom, wil niet meer aangeraakt end worden....Ik word er echt hopeloos van...
Is er iemand die ideeen heft over wat er aan de hand zou kunnen zijn, en wat ik kan doen...
Het enige dat misschien van belang zou kunnen zijn, Wodan is doof...

[claudia]

Oh, Vero, wat zielig!
Weet je wat ik denk: Wodan voelt zich misschien een beetje verraden door jou. Omdat hij doof is en jij hem als zo'n klein pluizebolletje hebt gekregen, heeft hij jou altijd goed vertrouwd. En nu heb jij hem ineens naar de da gebracht en die heeft zijn mannelijkheid ontnomen.
Laat hem maar eerst een tijdje met rust. Misschien dat je straks weer heel langzaam steeds een stukje dichter bij hem kunt komen. Ik snap dat het moeilijk is, maar als een kat niet wil knuffelen, dan lukt het ook niet.
Gelukkig lijkt hij niet ziek en speelt hij wel met zijn grote "broers". Hij lijkt zich verder ook wel goed te voelen?

[veronikske]

ja hoor claudia, hij lijkt zich verder prima te voellen. alleen moet hij van mij NIKS meer weten, en hem gewoon met rust laten, heb ik geprobeerd, maar ik krijg het gevoel dat dat het alleen maar erger maakt. Ik heb het gevoel dat ik daarmee naar hem toe bevestig dat hij gelijk heeft met mij links te laten liggen. Ooooo ik vind dit zo erg, en moeilijk, weet niet wat ik er nog mee moet...

[José]

Je moet Wodan in ieder geval niet te veel gedachten en gevoelens van wrok ofzo toekennen. Misschien lijkt het erop door zijn gedrag, maar dat zijn menselijke eigenschappen! Die gedachten heeft een kat echt niet!

Ik weet ook niet wat er aan de hand kan zijn, maar ik zou proberen om hem zoveel mogelijk te verleiden zelf bij je te komen.. Door bijvoorbeeld ergens te gaan zitten en dan met een verenstok ofzo Wodan naar je toe lokken. Of met iets heel lekkers, zodat hij jou (weer?) gaat associeren met fijne dingen.
Dan komt het vast goed hoor!

Succes meid, ik snap dat dit helemaal niet leuk is!

[lianne]

Wodan is in elk geval een echte man en nu zeer in zijn trots gekwetst.
10 dagen is eigenlijk nog niet zo erg lang.
Het lijkt me inderdaad heel moeilijk als je eerst zo'n knuffelkont hebt en dan ineens een kat die jou persoonlijk negeerd.

Blijf in elk geval doen tegen hem zoals je altijd deed, en gun hem de tijd om dit geestelijk te verwerken ( kan een kat dat?)

Ik denk in elk geval niet dat het met zijn doofheid te maken heeft

Sterkte meid

[José]

Wodan is in elk geval een echte man en nu zeer in zijn trots gekwetst.

Dit zijn dus menselijke gevoelens, die je nu aan een kat toekent Geloof me, dit kan niet de reden zijn van de verandering!
Maar Vero, misschien is er nog iets anders veranderd in huis?

[lianne]

Sorry dat dit verkeerd is overgekomen ik bedoelde het met een knipoog
Wel denk ik dat 10 dagen nog erg kort is en dat Wodan gewoon wat langer tijd nodig heeft om in zijn gewone doen te komen.

[José]

Dat wist ik dus niet zeker

Maar ik denk dat je wel gelijk kan hebben wat betreft die 10 dagen. Voor Wodan was het misschien allemaal wat heftiger dan voor andere katten, juist omdat hij doof is.

[Poezebal]

Dat is heel goed mogelijk.
Het kan best zijn dat hij nog wat van slag is door alles wat er gebeurd is en jou daarbij er voor aankijkt, maar ik denk t eigenlijk niet hoor.

Katten kunnen dat vaker hebben trouwens. Als je bv ergens een kat per ongelukg laat schrikken met een bepaald iets, en je komt dan bijvoorbeeld later weer op die plek met de kat, kan hij/zij je echt aankijken, van flik het eens weer.

Katten onthouden goed, maar ik denk eerder dat Wodan gewoon nog wat van slag is door het hele gebeuren.
Geef het tijd, en inderdaad uitlokken tot spelen en met snoepjes en dergelijke. Het gaat vast wel weer goedkomen, maar t heeft alleen zn tijd nodig.

Dikke knuff

[sam]

Moeilijk he Vero, als ze na zo'n dierenartsbezoek zo van slag zijn.

Onze Sushi had ongeveer hetzelfde na zijn castratie: hij was heel alert en bang dat we hem weer in een reismand zouden stoppen. Dus elke keer als wij door de kamer zijn richting in liepen, was hij bang en vluchtte hij onder het bed of onder de bank.
Dat heeft toen ongeveer 3 weken geduurd, daarna werd het minder. En ik heb toen ook menig traantje gelaten hoor, gewoon omdat ik me zo machteloos voelde.
Bij elke volgende keer dat hij in een reismand moest, naar de DA of uit logeren bij mijn moeder, had hij daarna weer zo'n schrikkerige periode. Maar het wordt wel steeds minder lang en hij is ook minder bang. Tegenwoordig kost het hem nog maar 1 of 2 dagen om weer de oude te worden.
Hij heeft er dus steeds meer vertrouwen in dat we niks naars in de zin hebben.

Sushi is een beetje autistisch hebben we het idee, en kennelijk heeft het op hem toen heel veel indruk gemaakt. Misschien heeft het op Wodan ook wat meer impact door zijn doofheid en heeft hij ook tijd nodig om weer bij te komen.

Gewoon aandacht aan hem blijven geven en af en toe in het voorbij gaan even een aai geven, zonder dat je echt bij hem blijft zitten.
En vooral geduld hebben meid, hoe moeilijk het ook is en hoe verdrietig je er van wordt.

[Sandra W]

Zonder nu gelijk menselijke emoties op katten te willen plakken is het heel goed mogelijk dat hij tijdelijk in zijn vertrouwen in jou geschaad is.

Je moet dus zijn vertrouwen weer terug winnen zonder het aan hem op te dringen. Het is eigenlijk net weer zo voordat hij jou kende, toen moest je ook zijn vertrouwen winnen. Alleen denk ik dat het nu korter zal duren.

Dit betekent dat je hem aandacht geeft zonder je aan hem op te dringen, dus lekkere hapjes (kattensnoepjes) geven en kortstondig aaien. Dan komt het waarschijnlijk wel weer goed.

Sterkte.

groetjes,
Sandra

[Kattenbella]

He Vero, ik denk ook dat je het rustig aan moet doen met Wodan en je eigen schuldgevoelens ook aan de kant kan zetten. Jouw gedrag naar Wodan toe kan ook anders zijn daardoor en dove katten zijn hypergevoelig voor signalen. Ze reageren op alles van jou.
Laat je vent bijkomen en behandel hem gewoon zoals je altijd deed. Hij snapt er anders niets van. Mijn dove With schrikt zich al rot als ik hem anders benader.
Trek het je niet aan , het komt wel goed. Eerst beiden de schrik verwerken

[Rebbe]

Lieve Vero,

Ik zit op mijn werk maar ga toch gelijk reageren....zoals je weet is onze Guus ook doof en heb ik de afgelopen tijd nogal wat te stellen gehad. Ik kan je vertellen dat het wel degelijk met zijn doofheid te maken kan hebben.

Misschien een voorbeeld: wij gaan altijd met Guus samen naar buiten. Omdat hij natuurlijk zijn 'vijanden' niet aan hoort komen is het al een aantal keren gebeurd dat hij besprongen werd en zich niet kan weren. Wij lopen nu dus altijd met hem mee. Een tijdje geleden verloor ik hem uit het oog omdat hij de wal inliep waar ik niet doorheen kan lopen en jawel hoor hij werd aangevallen. Nadien is hij ook een hele tijd afkerig naar mij toe geweest. Door zijn handicap heeft hij natuurlijk een andere band met mij en heeft hij mij natuurlijk in een bepaald opzicht ook nodig om zich veilig te voelen. Wanneer zoiets gebeurd is dat vertrouwen even tijdelijk weg en dat laat hij goed merken.

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel want ik herken het gedrag van Wodan. Jij bent degene geweest die hem wat heeft 'aangedaan' maar jij bent ook degene die hem beschermt.

Ik geef het altijd gewoon de tijd en na verloop van tijd kruipt hij weer naar me toe en wordt het als vanouds. Dit is ook de reden geweest dat ik gedurende zijn ziekzijn altijd erg goed afweeg welke behandelingen we wel of niet doen en of we het een en andere kunnen uitsmeren over een langere periode. Juist omdat het bij Guus zo'n grote impact heeft.

Ik hoop dat je wat aan mij verhaal hebt en dat het je wat moed geeft....

Liefs Renate

[Brian]

de kat van mijn moeder ( die mooie blauwe brit) is nog niet gecastreerd.
We hebben gehoord dat het beter is om hem een jaar zo te laten tot ie volledig is gegroeid en zijn groei niet beinvloed wordt door castratie.

Maar vanaf ie een jaar is dan zal ze hem castreren, alhoewel ze niet wil, maar vanaf ie begint met z'n geurtjes te "spuiten" zal ze vlug van gedacht veranderen.

[lianne]

Voor mij is dit nieuw om te horen maar wacht af op meer reacties.
Dat de kat van je moeder mooi is JAAAAAA dat is ABSOLUUT WAAR!!
Zoals ze hier zeggen die wil ik wel katnappen.