Wij hebben een katje die met 8 weken van straat is gehaald en dus verwilderd.
Ze heeft 2 maanden in de opvang gezeten waar ze naar zeggen goed gesocialiseerd was.
Dat viel wel aardig tegen dus.. bij thuiskomst dook ze vrij gauw onder de dekenkist alwaar zij een week echt heeft geleefd.
Ze moest natuurlijk wennen aan de andere 3 katten die ook aan haar moesten wennen.
Nou was het voor haar niet zo'n punt, ze is gek op andere katten maar de anderen wel.
Ook een nieuwe omgeving, nieuwe geuren, vreemde stemmen, alles was doodeng.
Ik heb haar die tijd onder de dekenkist eten gegeven en heb haar daar steeds geaaid en tegen haar gepraat om haar te laten wennen aan mijn geur en stem.
Ze blies nog wel is tegen me maar ik bleef haar dan gewoon voorzichtig aaien en dan kon ze toch ontspannen.
Ze kwam alleen tevoorschijn om naar de bak te gaan en dan liet ik haar ook met rust.
Van lieverlee kwam ze meer tevoorschijn, ging zelfs op de stoel liggen en toen heb ik haar vaker met rust gelaten om te laten zien dat ze zich veilig kon voelen zonder steeds achterna gezeten te worden om het maar zo te zeggen.
Zo is ze toch vrij snel gewend geraakt aan de nieuwe situatie, gewoon met heel veel geduld, aandacht en liefde.
En hij kan best een schootkat worden hoor, er word vaak gezegd dat deze katjes juist de allerliefsten worden.
Jessie is nu een jaar en ze ligt het vaakst bij mij op schoot te kroelen waar de andere 3 niet echt van houden.
Dus niet denken, laat maar gaan, juist wel als hij eten krijgt veel aaien en rustig praten tegen 'm.
En tussendoor ook is bij 'm gaan kijken en alleen je hand uitsteken om 'm te laten snuffelen en dan weer laten gaan.
Dan komt het best in orde
In tegendeel tot wat er gezegd word komen deze katjes niet uit zichzelf naar je toe, dat zou uitzonderlijk zijn, als jij er niks mee doet zal hij altijd schuw blijven.