Allereerst wil ik zeggen dat ik het fantastisch vind dat je dit kleintje in huis hebt genomen . Het is een echte uitdaging, maar ik zie zeker mogelijkheden!brutus schreef:heb hier het eea gelezen over bange katten/kittens, maar heb toch nog wat vraagjes...
Ik heb sinds donderdag een kitten in huis, ze komt van een boerderij waar ze behoorlijk verwaarloosd eraan toe was, heel veel vlooien, wormen, mager, amper willen eten, Maar de vlooien zijn na grondige wasbeurt weg, de wormen zijn ook redelijk weg, maar ontworm haar nog wel, en eten doet ze als de beste. Ze weegt helaas alleen nog maar 721 gram, ondanks dat ze al 3 maanden oud is... Ze krijgt kittenmelkpoeder, whiskas kitten, en neemt ook graag een hapje van mijn andere katten hun voer..
Nu heb ik nog 3 katten, 2 van 2 jaar, geholpen katers, en een poes (ges) van 9. Uiteraard is het kitten, Guusje, doodeng, maar dat went wel.
Nu is deze dame op een boerderij 'opgegroeid', met een moederpoes die niets van mensen wil hebben.. Ze is vorige week zondag door een vriendin van mij meegenomen, die heeft haar de 'extreme make-over' gegeven, en nu heb ik de zorg over haar.
Ik heb een bench voor d'r, ze is al zindelijk, doet alles op de bak, maar ik dacht, ik kan er niet alleen maar in die bench laten zitten, ze moet d'r omgeving ook leren kennen.
Dus ze is nu vanaf zaterdag los in huis. Heb geen groot huis, alles gelijksvloers, maar ze zit het liefst op plekken waar je d;r niet ziet...
Nu heb haar de eerste avonden gepakt, en s'avonds op me gelegd, in mijn ochtendjas, en de knormolen gaat aan, en ze is helemaal gelukkig, totdat ze me ziet, dan is het blazen, . Maar, als ik er dus wil pakken is ze zeer angstig, nu wil er niet iedere x 'grijpen' want zo associeert ze dus mij met grijpen en niet met lekker slapen...
Ze wandeld af en toe dapper door het huis, maar als ze me ziet, of ik beweeg, zoef weg.. Nu heb ik dus al gelezen, laag benaderen, niet in de ogen aankijken, dus pas het toe.
Vanmorgen was ze superdapper, de kids kregen voer van me, en ze kwam zeer dapper dichtbij! Wilde zelfs bij Poes meeeten. Ik bakje gevuld, in de bench gezet, mevrouw weer weg... Heb hier ook gelezen dat je ze moet aaien als ze eten, maar dat laat ze echt niet toe....
Wat moet ik nu? Moet ik er los laten, moet ik er toch maar in de bench doen?
Die andere katten kunnen bij haar eten, mits de bench, zoals nu, open is. Maar aangezien ze weer, ws, onder het bed zit, wil ik haar daar niet voeren, want ze moet een vaste plek hebben, toch?
Ik zie het als een gigantische uitdaging, ik weet ook wel dat ze ooit wel komt, maar ik ben niet van plan op me tenen te gaan lopen, want ze moet ook wennen aan alle geluidjes hier, toch?
Moet ik er nu s'avonds op schoot nemen? Ondanks dat ik er niet te pakken krijg, ze geniet er wel van, als ze eenmaal ligt...
Is het wijs om alle plekjes waar ze onder/ in kan, zo te doen dat ze er niet bij kan? Ik heb bv de koelkast al 'ontgaat', daar kan ze niet meer onder.
Moet ik dat ook bij de bank doen? En het tvkastje?
Wat een vragen he, ik weet wel dat het allemaal goed, komt, en ik kan niets forceren, maar doe ik het zo goed?
Ze is nog jong, er zijn andere katten om van te leren en ze geniet nu al van het aanhalen. Ze is dus niet wild, ze is alleen schrikachtig omdat ze niet aan mensen gewend is.
Ik heb redelijk veel ervaring met kittens en ik heb gemerkt dat het goed is haar leefruimte zo klein mogelijk te maken zodat ze aan de nabijheid van mensen kan wennen zonder weg te kunnen schieten. Bij voorkeur in de bench, want dat is een goed benaderbare kleine ruimte, waar je haar aan je handen kunt laten wennen zonder dat ze weg kan rennen en zich verstoppen, maar als je dat te klein vind is een logeer- of slaapkamer (zo klein mogelijk, niet de keuken ivm de verstopplekjes) ook een goed idee.
Je laat haar daar net zo lang totdat het kwartje is gevallen dat mensen leuk zijn en aanhalingen lekker en dan geef je haar kamer voor kamer de ruimte. Nu wordt ze overweldigd door alle nieuwe indrukken (vreemde katten, nieuw huis, mensen!) en dat is te veel voor haar.
Wat betreft het oppakken en/of aaien: dat kan heel goed als ze rustig zit of ligt, maar niet achter haar aangaan, want dan wordt ze nog schrikachtiger.
Tot slot helpt het om veel tegen haar te praten en je hand aan te bieden en zo het contact langzaam op te bouwen. Lekkere hapjes willen ook nog wel eens helpen en natuurlijk veel spelen, want dan vergeten ze hun angst door hun nieuwsgierigheid. Daarnaast zijn er natuurlijk nog Feliwaystekkers en Bachdruppels om haar te kalmeren.
Hopelijk heb je hier iets aan en laat je ons horen hoe het verder met haar gaat?
groetjes,
Sandra
).