Hoi Kim,
Misschien heeft Tommetje wat stress van de verhuizing ofzo en daarom wat meer aandacht nodig? Is een kattenluikje een optie? Poes wegdoen vind ik persoonlijk wel heel drastisch: als je een huisdier neemt dan weet je dat je daarvoor moet zorgen in voor- en tegenspoed (waaronder dus ook als het dier aanpassings- of gedragsproblemen heeft). Maar goed, da's mijn mening. Ik hoop maar dat het uiteindelijk gewoon goed komt.
Mijn eigen katten (zes jaar oud, twee weken geleden geadopteerd) mogen nog niet naar buiten. Een ervan is een mauwkont: bijna elke nacht staat Zus op de overloop te mauwen. Soms komen we even uit bed om haar te laten zien dat we nog gewoon thuis zijn, waarna ze weer stil is. Soms proberen we haar te negeren, zodat ze kan leren dat wij niet op commando uit bed komen om haar aandacht te geven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik op zo'n moment, als ik middernacht wordt gewekt door haar, ook wel eens denk 'achter het behang ermee'. Maar dat vind ik geen optie. We hebben nou eenmaal voor katten gekozen, en dan geven we niet op, op het moment dat het even wat minder leuk is.
Ik zou zeggen, neem een kattenluik, zodat Tommetje naar believen heen en weer kan lopen. Of wacht gewoon nog heel even af. Of hou hem vanaf nu sowieso de nachten binnen. Dan ben je ook van het probleem af, toch?
Groetjes en succes ermee,
Desiree
Kat verhuisd
Hoi Desiree,
bedankt voor je reactie! Persoonlijk ben ik ook van mening, eens je die beestjes in huis hebt gehaald dat je ze niet gewoon wegdoet omdat ze lastig zijn. Maar mijn vriend, die krijgt het momenteel verschrikkelijk op zijn zenuwen
Een kattenluik is wel een goede oplossing maar het app waar we wonen, huren we, ik denk niet dat mijn huisbaas daarmee zou kunnen lachen als ik zijn achterdeur kapotmaak.
Binnenhouden in de nacht en negeren als hij miauwt, lijkt me inderdaad de beste oplossing. Ik ga eens kijken of dat de zaken oplost.
Groetjes en jij ook nog succes met Zus!
bedankt voor je reactie! Persoonlijk ben ik ook van mening, eens je die beestjes in huis hebt gehaald dat je ze niet gewoon wegdoet omdat ze lastig zijn. Maar mijn vriend, die krijgt het momenteel verschrikkelijk op zijn zenuwen
Een kattenluik is wel een goede oplossing maar het app waar we wonen, huren we, ik denk niet dat mijn huisbaas daarmee zou kunnen lachen als ik zijn achterdeur kapotmaak.
Binnenhouden in de nacht en negeren als hij miauwt, lijkt me inderdaad de beste oplossing. Ik ga eens kijken of dat de zaken oplost.
Groetjes en jij ook nog succes met Zus!
Lekker binnenhouden 's nachts, zorgen voor een warme slaapplek (misschien helpt het om ze een eigen plekje te geven, een dekentje, een kussen of een handdoek op een stoel). In dit forumonderwerp staan ook manieren waarop je een kat zich kan laten thuisvoelen. Misschien helpen die bij het creëren van een 'eigen plekkie' voor de poezen.
Ik heb goede hoop met Zus. Gelukkig wegen de voordelen ruim op tegen de nadelen! Als ik haar zie spelen en knuffelen is alle nachtelijke ellende weer vergeten hoor.
Succes en hou ons op de hoogte!
Desiree
Ik heb goede hoop met Zus. Gelukkig wegen de voordelen ruim op tegen de nadelen! Als ik haar zie spelen en knuffelen is alle nachtelijke ellende weer vergeten hoor.
Succes en hou ons op de hoogte!
Desiree
Het kan wel zijn dat hij zijn plaatsje van vroeger mist, in ons oude app had hij zijn zetel in de bureau maar in dit app hebben we daar te weinig plaats voor, misschien dat hij daardoor wat verloren loopt en zoveel miauwt...
Ik ga eens wat rondneuzen op de site om tips te spronkelen zodat hij zich wat meer thuis kan voelen.
Groetjes
Ik ga eens wat rondneuzen op de site om tips te spronkelen zodat hij zich wat meer thuis kan voelen.
Groetjes
verhuizing
hallo,
ik zal mij eerst even voorstellen en vervolgens informatie aan de site toevoegen die hopelijk bruikbaar is voor een ieder.
Mijn naam is Remon, 32 jaar en sinds begin december woonachtig in de Steeg (Gelderland) Ons(vriendin Patricia en ik) lieve poezebeest heet Prulletje en is een europese korthaar in Felixkleurstelling
en op dit moment 7,5 jaar oud. In onze vorige woning was ze deels binnen en buiten, we woonden in een eensgezinswoning in Gouda met voor- en achtertuin op een woonerf.
In haar leventje is ze inmiddels al 4x verhuisd, en nu kan het zijn dat ze daardoor zich vrij snel weer verzoend heeft met de laatste verhuizing, maar mijns inziens speelt een stukje voorbereiding en aandacht geven hierbij een grote rol.
Ik moet wel bekennen dat de eerste 3 verhuizingen binnen het eerste levensjaar waren, daarom waren we benieuwd hoe ze hierop zou reageren, na 7 jaar in hetzelfde huis gewoond te hebben.
We hebben het als volgt gedaan:
Prulletje het weekend voor de verhuizing naar het pension gebracht. Vervolgens zo goed als mogelijk na de verhuizing een plek inrichten voor voer, kattenbak, krabpaal, etc. Dit ondanks het feit dat we drie weken na de verhuizing de woonkamer leegtrokken voor schilderwerk.
Met behulp van een tuigje (mevrouw was not amused) gingen we aan wandel in de nieuwe omgeving (eensgezinstussenwoning met voor-en achtertuin in rustige straat). In eerste instantie de achtertuin, die afgesloten is, maar voor katten wel toegankelijk, en vervolgens de voortuin.
In huis zorgden we dat ze voornamelijk bij ons lag te slapen, dat is een traditie vanuit de vorige woning. Qua meubels veranderde er niets, Prul kreeg wel een nieuwe kattenbak, dus dat was nog iets om aan te wennen.
Haar eerste bezoek in huis lieten we haar, voor zover mogelijk de diverse ruimtes verkennen, wel onder toezicht, zodat ze niet uit nijd bv. ergens zou gaan plassen.
Inmiddels loopt mevrouw al weer los in de achtertuin, wel voorzien van adreskokertje (ze is wel gechipt, maar niet iedereen heeft zo'n uitleesding ). Ze weet, ondanks haar nieuwsgierigheid gelukkig al wel ons huis te herkennen aan de achterzijde.
Tot nu toe heeft ze al haar behoeftes steeds keurig netjes op haar nieuwe bak gedaan. Ik moet wel bekennen dat Prulletje een poes is die iedereen zich zou wensen, gemakkelijk aanpassend aan nieuwe situaties in huis (bv verplaatsen van kattenbak en/ of voer).
Als Prulletje naar buiten wil is ze afhankelijk van een van ons om de deur open te doen, aangezien we geen kattenluikje hebben. 's nachts en als we aan het werk zijn blijft mevrouw binnen.
verder wil ik nog even kwijt dat ik blij ben met een site als deze, een bezoekje aan de dierenarts is niet altijd even bevredigend.
ik zal mij eerst even voorstellen en vervolgens informatie aan de site toevoegen die hopelijk bruikbaar is voor een ieder.
Mijn naam is Remon, 32 jaar en sinds begin december woonachtig in de Steeg (Gelderland) Ons(vriendin Patricia en ik) lieve poezebeest heet Prulletje en is een europese korthaar in Felixkleurstelling
en op dit moment 7,5 jaar oud. In onze vorige woning was ze deels binnen en buiten, we woonden in een eensgezinswoning in Gouda met voor- en achtertuin op een woonerf.In haar leventje is ze inmiddels al 4x verhuisd, en nu kan het zijn dat ze daardoor zich vrij snel weer verzoend heeft met de laatste verhuizing, maar mijns inziens speelt een stukje voorbereiding en aandacht geven hierbij een grote rol.
Ik moet wel bekennen dat de eerste 3 verhuizingen binnen het eerste levensjaar waren, daarom waren we benieuwd hoe ze hierop zou reageren, na 7 jaar in hetzelfde huis gewoond te hebben.
We hebben het als volgt gedaan:
Prulletje het weekend voor de verhuizing naar het pension gebracht. Vervolgens zo goed als mogelijk na de verhuizing een plek inrichten voor voer, kattenbak, krabpaal, etc. Dit ondanks het feit dat we drie weken na de verhuizing de woonkamer leegtrokken voor schilderwerk.
Met behulp van een tuigje (mevrouw was not amused) gingen we aan wandel in de nieuwe omgeving (eensgezinstussenwoning met voor-en achtertuin in rustige straat). In eerste instantie de achtertuin, die afgesloten is, maar voor katten wel toegankelijk, en vervolgens de voortuin.
In huis zorgden we dat ze voornamelijk bij ons lag te slapen, dat is een traditie vanuit de vorige woning. Qua meubels veranderde er niets, Prul kreeg wel een nieuwe kattenbak, dus dat was nog iets om aan te wennen.
Haar eerste bezoek in huis lieten we haar, voor zover mogelijk de diverse ruimtes verkennen, wel onder toezicht, zodat ze niet uit nijd bv. ergens zou gaan plassen.
Inmiddels loopt mevrouw al weer los in de achtertuin, wel voorzien van adreskokertje (ze is wel gechipt, maar niet iedereen heeft zo'n uitleesding
). Ze weet, ondanks haar nieuwsgierigheid gelukkig al wel ons huis te herkennen aan de achterzijde. Tot nu toe heeft ze al haar behoeftes steeds keurig netjes op haar nieuwe bak gedaan. Ik moet wel bekennen dat Prulletje een poes is die iedereen zich zou wensen, gemakkelijk aanpassend aan nieuwe situaties in huis (bv verplaatsen van kattenbak en/ of voer).
Als Prulletje naar buiten wil is ze afhankelijk van een van ons om de deur open te doen, aangezien we geen kattenluikje hebben. 's nachts en als we aan het werk zijn blijft mevrouw binnen.
verder wil ik nog even kwijt dat ik blij ben met een site als deze, een bezoekje aan de dierenarts is niet altijd even bevredigend.
Een hond lijkt op de baas, een kat IS de baas