Ik ben nieuw op dit forum maar heb de afgelopen dagen veel steun gehad aan de berichten die er al staan, dus ik meld me hier toch. Misschien met een lang verhaal en hopelijk food for disussion. Ik vraag me af hoe ver je gaat in het behandelen van een oude kat. Ik zit er nu middenin en hij lijkt na een heel gedoe nu op te knappen, maar om mij heen krijg ik van iedereen te horen dat ze een kat van zijn leeftijd zouden laten inslapen (principieel, vind ik zelf nogal ongenuanceerd). Benieuwd naar jullie mening, het is fijn om wat feedback te krijgen. Moet je een kat van 20 wel behandelen? Ga ik te lang door?
Onze Joep (20) is al jaren best mager - geen grote en wel kritische eter - maar kwam daar altijd prima mee weg. Dierenartsen maakten zich daar ook nooit zorgen om. Ik heb altijd het idee gehad dat hij vooral heel goed ging op veel liefde en aandacht. En die kreeg hij in overvloed.
Afgelopen zomer waren wij 7 weken weg en hebben 3 verschillende lieve mensen voor hem gezorgd (full time in huis, niet dat ze een keer per dag langs kwamen, juist ook vanwege het feit dat hij niet zonder aandacht kan). Die zeiden al dat hij wel erg mager was nu, en een beetje begon te hoesten, maar dat het niet zorgelijk was naar hun mening. Toen we thuiskwamen en ik hem weer zag heb ik toch meteen de dierenarts gebeld. Hij was inderdaad vermagerd en dat hoesten klonk mij niet goed, zeker op zijn leeftijd. Hij at ook bijna niet, of niet graag.
Bij de dierenarts stelden ze op basis van rode keel en hoest bronchitis vast. Hij kreeg een shot AB en pijnstillers en daarna een kuur AB (pilletjes). Van die eerste shot knapte hij direct zichtbaar op. Maar de pilletjes gingen er nauwelijks in doordat hij ook bijna niet at. Na anderhalve week proberen met die kuur en toen hij in het weekend opeens heel erg verslechterde weer terug gegaan naar de DA. Twee dierenartsen hebben naar hem gekeken (er is een röntgenfoto gemaakt waar geen verdere afwijkingen te zien waren, alleen bronchitis). Hij had lichte verhoging. Eén van de DA's zat op de toer van inslapen (vanwege zijn leeftijd) en de ander was juist heel optimistisch ("als hij hier doorheen komt kan hij ook makkelijk 25 worden").
Ik weet niet precies waarom, maar ik ben meegegaan in het idee hem 5 dagen lang elke dag een shot AB + pijnstillers te geven. Toch emotie waarschijnlijk, je wil je lijdende katje helpen. En ik wist denk ik ook niet goed waar ik aan begon.
Afijn, de AB sloeg aan op de bronchitis, maar Joep werd enorm misselijk door beginnende leververvetting en mogelijk ook de AB (?). Eten werd steeds lastiger. Ik heb drie dagen bijna fulltime voor hem gezorgd (toevallig drie dagen vrij), alle mogelijke hapjes toegestopt, liefde gegeven, bij hem geslapen. Van sommige hapjes moest hij bij de geur al kokhalzen, zo misselijk. Na drie dagen stopte hij 20 uur lang helemaal met eten. Dat was voor mij het moment om te overwegen: wellicht overlijdt hij uit zichzelf in de komende uren/dagen (hij was rustig en kalm) en anders zal ik hem misschien toch moeten laten inslapen? Ik wilde in ieder geval stoppen met de AB en hem niet meer aandoen om weer naar de DA te moeten. Hij bewoog overigens nog wel gewoon, liep in de tuin, miauwde, wilde graag geaaid worden. Maar alles ging steeds langzamer (logisch ook).
De AB was overigens wel aangeslagen en het hoesten/kuchen is weg. Ook zijn koorts is gezakt naar normale temp.
Maar het misselijk zijn en niet eten leek een vicieuze cirkel waar we niet meer uit zouden komen. Het drijft je tot wanhoop (zo lees ik ook overal op dit forum). En hij had al geen reserves. Maar vanochtend, precies op het moment dat ik moet besluiten wat ik ga doen, begint hij opeens weer te eten. Sindsdien elke twee uur, ook uit zichzelf, zoekt hij zijn eten op en eet hij aardige porties. Fingers crossed dat dit een stijgende lijn is, dat de bronchitis inderdaad weg is, en dat hij nu kan gaan aansterken. Terwijl ik dit typ zit hij enorm mijn aandacht te vragen
Maar voor hoe lang? Wat doe je nou met een kat op zo'n leeftijd? Ik vind de levendigheid van onze kat wel rechtvaardigen om ermee door te gaan als het een virusje is en niets chronisch. Principieel niet behandelen/laten inslapen omdat hij 20 is vind ik vreemd, maar ik krijg het wel van veel mensen als reactie.
Wat vinden jullie?
Daarbij speelt ook de algehele conditie een rol in.