Agressie naar mensen

[Sandra W]

Ik sluit me volledig aan bij Rieneke, want het is helaas bij een kat nooit goed om vol de confrontatie met "agressie" aan te gaan. Het is namelijk geen strijd om dominantie net als bij een hond die gewonnen moet worden, omdat je hem de baas moet zijn. Laat hem dus maar komen als hij lief is en reageer dan kort en negeer hem als hij wild is en kijk of dit resultaat heeft. Anders kun je altijd nog een gedragstherapeut langs laten komen, maar dat is best duur.

Trouwens GiNi's problemen met haar kat verdwenen onmiddellijk toen ze er een kitten bij nam, dus misschien is dat ook wel iets voor jullie.

Verder denk ik bij jullie kat eerder aan angst dan aan echte agressie, aangezien jullie hem pas hebben en waarschijnlijk is "aanval nu de beste verdediging".

groeten,
Sandra

[rieneke]

nog even een aanvulling: als hij zich zo misdraagt in de keuken, geef hem dan even een time-out. lukt dat?
het zou goed zijn als hij even zou kunnen afkoelen.

[Shaz]

Zeker niet aanstaren of een tik op de neus geven, daarmee wakker je de angst alleen maar aan.
Je kan het beste dit soort situaties zoveel mogelijk proberen te voorkomen, dus is het mogelijk om de deur dicht te doen als je aan het koken bent? En inderdaad positief gedrag belonen, negatief gedrag zoveel mogelijk negeren. Wat wij bij Quinto deden is nee zeggen en hem dan apart in een kamer zetten zodat hij af kon koelen.

[kattegek]

miss doet dat ook zo vaak als ik ze aan het aaien ben dan ligt ze lekker te knorren en ineens bijt ze in me hand

Heel herkenbaar is dit dus, mijn katje van bijna 15 weken doet dat ook. Je hand vatpakken en dan erop bijten en tegelijkertijd trapt ze met haar achterpootjes zo dat je de nagels van haar achterpoten over je arm voelt en dat doet ook pijn .
Maar ik heb ook altijdt gedacht dat het hun manier is van spelen, ze vallen je gewoon aan soms ..... heb het met allebei me katten meegemaakt!

Ik denk dat gewoon elke kat zijn eigen manier heeft van spelen, ik denk zelf dat hij er geen kwaad mee bedoelt. Je kan het beste proberen hem te negeren , vooral als hij iets fouts doet.
Ik herken dat ook in de meeste katten, het zijn eigenlijk net kinderen die hun regels proberen te overtreden, blijven herhalen en negeren.
Sommige katten begrijpen het ook gewoon niet zo snel en zal je wat meer geduld bij moeten hebben ........ als het niet op deze manier lukt dan zou ik een plantenspuit gebruiken met water erin!

Heb gehoort dat dat heel goed werkt!
Klinkt raar maar ik geloof het eerlijk gezegt wel hoor!
groetjes nihed uit amsterdam

[Umimeis]

bij ons ook! als er bij ons iemand voor het eerst op visite komt, zit Benthe altijd de hele dag in de slaapkamer.. de 2e keer dat die persoon langskomt begroet ze hem/haar alsof ze hem/haar al jaren niet heeft gezien.. een dikke knuffel en het liefst ook even op schoot.. gekkie

Die van mij ook!

[tacuma]

Het gaat dan wel niet helemaal om hetzelfde probleem, maar ik sluit hier toch maar even bij aan
met mijn verhaal. Het gaat om onze jongste kat Rossi, een ex-kater van bijna twee jaar oud.
Al sinds een jaar vindt hij het niet prettig om op zijn lijfje geaaid te worden, en uiteraard
respecteren we dat. Er is trouwens géén medische reden voor; Rossi is gewoon gezond.

Nu had hij bij mijn oudste dochter al eerder de neiging om ineens waarschuwend te miauwen
als ze hem (even) aaide, maar nu begint hij dat ook bij mij te doen. Rossi geeft echt zelf aan
wanneer hij geknuffeld wil worden -altijd op een speciale manier: hij gaat met zijn hoofdje op
mijn arm liggen als ik in bed lig, zet zijn voorpootjes in mijn oksel en gaat liggen 'trappelen'.
Daarbij moet ik dan zijn schouders aaien, en met mijn kin zijn hoofdje. Hij geeft daarbij overigens
wel tegenstrijdige signalen af: oogjes half geloken en hard spinnend, maar zijn staart zwiept
daarbij. Zodra hij er genoeg van heeft, springt hij ineens op en rent weg. Het is dus zaak je
hoofd erbij te houden, want als je te lang dooraait, miauwt hij heel schel en haalt uit.
Nu doet hij dat dus ook ineens, zonder waarschuwing vooraf, en ik moet eerlijk zeggen dat ik
zelfs een beetje bang voor hem begin te worden, omdat hij zo onberekenbaar is. Ik heb zelfs
enigszins het gevoel dat hij aan het verwilderen is...

De enige reden voor dit gedrag die ik zelfs kan bedenken, is dat Rossi al met 7 weken bij zijn
moeder weg moest. Die mensen gingen op vakantie en zeiden dat als we het kitten niet mee
zouden nemen, ze het gewoon met de moeder in en uit het huis zouden laten lopen: er zou
wel iemand komen om de katten te voeren, maar ze konden dus zowel naar binnen als naar
buiten via het kattenluik. We wisten hoe slecht het was dat het kitten al zo vroeg bij zijn
moeder weggehaald zou worden, maar vreesden voor zijn leventje in die toch wel drukke buurt.
Het zou dus heel goed kunnen zijn dat Rossi gewoon niet voldoende van zijn moeder geleerd
heeft om dit gedrag te remmen; aan de andere kant hadden wij al drie katten, die hem toch
ook wel wat kattenmanieren hebben bijgebracht.

Moeten we Rossi gewoon maar in zijn waarde laten, en dit gedrag accepteren (met het risico
dat hij dus steeds minder aangehaald wordt), of kunnen we het (voorzichtig) bijsturen?
Ik hoop dat iemand ons hiermee kan helpen!

Groeten van Laura.

[rieneke]

heb je hem recent nog door de da laten onderzoeken?
blijkbaar raakt hij snel overprikkeld.
om dat voor te zijn, zou ik hem zeer regelmatig aanhalen, maar het dan bij een enkel aaitje laten.
tegelijkertijd met het aaitje kan je hem iets lekkers geven.
in eerste instantie doe je dat iedere keer, later kan je dat rustig aan gaan afbouwen, en tegelijkertijd het aantal aaitjes op voeren.
neem de tijd!

[tacuma]

Hartelijk bedankt voor je reactie, Rieneke! Binnenkort moeten de katten allevier weer voor hun
inenting en controle, en dan zal ik het gedrag van Rossi zeker ook aankaarten. Maar jouw
conclusie snel overprikkeld is zeker op hem van toepassing. Hij reageert trouwens overal vrij
fel op: geluiden, geuren, en hij is ook de enige die naar de tv kijkt. Net of zijn zintuigen scherper
'afgesteld' staan dan van de andere drie. 't Is trouwens een overwegend rode kater, en die
hebben geloof ik ook de naam wat feller te zijn. Kan kloppen!

Wat je adviseert, deden we eigenlijk automatisch al: twee of drie aaitjes, en dan weer stoppen,
zodat we zijn uitvalletjes vóór waren. Hij knijpt trouwens wel altijd heel lief zijn oogjes half
dicht als je naar hem kijkt, vindt het leuk als je van die smek-geluidjes tegen hem maakt, en
spint als een bezetene als je in de buurt komt. Hij wil dat contact dus graag, maar op zíjn
voorwaarden. Ik zal voorzichtig proberen het wat op te bouwen.

Het is overigens frappant dat kort nadat ik mijn vraag hier gesteld heb, Rossi ineens zelf weer
meer contact komt zoeken. Hij zal toch niet helderziend zijn?

Groeten van Laura.

[Poezebal]

Een kitten te vroeg bij hun moeder weg is inderdaad nooit goed, maar vaak gaan kittens toch wel vanaf de 8e tot en met 14e week bij hun moeder weg, en met dik 7 week is de kans op dingen wel kleiner denk ik, dan wanneer ze al met 5 a 6 week weg worden gehaald.

En hij is inderdaad opgegroeid met jullie grotere katten waarvan hij zeker wel het een en ander geleerd zal hebben.

Hij klinkt als een dominant pittig karakter.
Mijn rode is een goedzak op elk moment van de dag

Ik zou het gewoon aan blijven pakken zoals nu, komt hij naar je toe geef hem aandacht, en je kunt zelf ook kiezen om het zoals je al doet zelf eerder te stoppen en hem te negeren.
Misschien dat dit gaat helpen op den duur.
Als hij slecht gedrag vertoont, het is moeilijk om te bepalen hoe in te grijpen.
Enerzijds wil je niet dat hij het doet, en wil je hem wel ff flink op zn nummer zetten, anderzijds kan dat inderdaad averechts werken zeker met een karakter als dat van hem.

Heel moeilijk

Dat hij naar je toekomt en bij je gaat liggen trappelen is wel weer heel goed, want dat is duidelijk een teken van veiligheid, zich veilig voelen, zoals ze in het nest ook trappelden.

Mijn 2 flessekittens doen dit nu na een jaar nog steeds en kwijlen dan heerlijk in mn armen weg.
Laat dat toe, en als je denkt t gaat, geef hem iets meer aandacht.
Denk je dat hij een bui heeft laat hem dan gaan, praat gewoon tegen hem, en wacht af wat hij daarop doet.

Moeilijk hoor!


Hierboven werd trouwens voro een kitten van 14 week geschreven, dat het de handen pakt met de nageltjes en krabbelt.
Dit is in principe normaal speelgedrag, dit doen alle katjes van die leeftijd.
Als je dit niet prettig vind meot je ze gewoon op de grond zetten, als een soort time out en bied ze wat anders te spelen aan, waardoor ze hun nagels niet meer in jullie zetten

[Kattenbella]

Ik denk dat het echt puur kijken naar je kat is. Laura, je beschrijft al hoe je zijn signalen oppikt en daarop reageert.
Lola heeft mij hier onlangs flink gebeten, omdat ik aan het kletsen was en tegelijk haar aan het aaien was. ik lette niet echt op haar.
' s nachts slaapt ze heerlijk naast mij en is er helemaal niets aan de hand. ik vetrouw haar ook volkomen.

Jerry wil ook niet echt heel lang uitgebreid geaaid worden. Hij laat gewoon zijn irritatie zien en ik stop dan.

De rode katers hier zijn meestal nogal onzeker. Dit kan zich natuurlijk ook zo uiten.

Hoe gaat het nu met Rossi? Je bericht is alweer van een tijdje geleden

[LONGdress]

Aesopus kan soms als hij niet meer wil geaaid worden bijten. En hij valt nog wel eens voeten aan, maar dat begint hij af te leren.

[bubble]

Hallo,
ik heb al 2 jaar een kat bubble en ze heeft 4 maand geleden kittens gekregen 5 waarvan1 hebben gehouden Djinger.
Daarna is ze gesterilliseerd.. ongeveer 1 maand er na begon het..
Ze ging blazen naar Djinger en sinds een paar week ook tegen ons. dan zitten we op de bank en komt ze achter je zitten en maakt rare geluiden ze is erg boos lijkt het..
Ik ben nu zover dat ik eigenlijk bang ben geworden voor mijn eigen kat ze was zo lief en nu kan je er niet bij zitten of ze pakt je.. ook als je langsloopt gaat ze grommenen dan grijpt ze je.. buiten doet ze dit niet..
wat kan ik doen? ,, ikwil haar liever niet kwijt was men eerste kat,, maar zo kan dit ook niet langer..

in afwachting van reacties. Gr Timmy

[tacuma]

Afgelopen vrijdag ben ik aangevallen door Noah, en wel zo erg dat ik me onder doktersbehandeling
heb moeten stellen: mijn hele arm vol diepe bijt- en krabwonden, zodat ik een tetanusinjectie kreeg
en een antibioticakuurtje erbij kreeg.

Noah was buiten een andere kat aan het bedreigen, en ik duwde hem aan de kant met mijn voet,
zodat die andere kat weg kon. Helaas rende die kat de verkeerde kant op, en stoof Noah er achteraan.
Verderop viel Noah die kat aan. Ik rende er naartoe, en hield mijn tas ertussen, zodat ze gescheiden werden.
De andere kat ontsnapte, maar Noah loeide van woede, en sprong ineens in mijn arm.
Hij klauwde zich in mijn arm, en beet door, in mijn bovenarm. Ik voelde zijn tanden tot op het bot...
Gelukkig liet hij snel los, en liep ik weg, omdat ik bang was dat hij het nogmaals zou doen.

Eerlijk gezegd ben ik nu een beetje bang van Noah, alhoewel ik wel begrijp waarom hij me aanviel
(totaal over de rooie door die andere kat), en ik ook denk dat het niet 'persoonlijk" bedoeld is.

Heeft iemand dit ook wel eens meegemaakt, en hoe ga je daar mee om?

Groeten van Laura.

[Leonie89]

ik ken het gedrag wel.. niet zo extreem, maar ken het wel.. onze oude kater bij mijn vader kan er een handje van hebben.. als je tussen hem en een andere kat gaat staan, ben je de ... . dan springt hij in je been en rent weg..

[berg]

Dag Laura,

Dat is inderdaad schrikken, maar ik denk in dit geval dat het van Noah letterlijk 'blinde woede' is
geweest om die kat mores te leren. En jou tas kwam er tussen, waarschijnlijk is het een instintieve reactie
geweest. De laatste keer dat mijn gecastreerde kater zo vreselijk in onze eigen tuin vocht heb ik er
kom water overgegooid. Daar schrokken ze allebei zo van dat het direct over was, en ik zat er verder
niet 'tussen'. Ik denk niet dat Noah jou met opzet heeft toegetakeld en ik verwacht ook niet dat dit
een gewoonte gaat worden. Succes met je geblesseerde arm

Groeten,
Jootje.