Ten einde raad met mijn kat. Extreem angstige kat.

[Zonnig]

Dag allemaal,

Ik heb al een aantal jaren een kat, genaamd Snoopy.

Ze is als kitten bij mij gekomen, omdat mijn volwassen kat niet met een evenoude of oudere kat om kan gaan. Van het asiel kreeg ik om die reden het advies om een kitten te nemen ( hoewel ik gevoelsmatig meer iemand van de volwassen katten ben, omdat je het karakter dan beter in kan schatten ). Achteraf heb ik hierin een fout gemaakt. Ik neem het mezelf nog steeds kwalijk.

Sinds ze hier woont is ze extreem angstig en wat ik ook doe, ik krijg het er niet uit. Alles probeer en heb ik geprobeerd om het haar maar naar de zin te maken, spelen, veel aandacht geven, veel borstelen, extra verwennen met eten, haar 's avonds bij mij op bed laten slapen etc. Overal hebben ze ligplekjes, hangmatjes, krabpalen, maar niks lukt mij om haar rustig te krijgen.

Zodra ik haar aanhaal, dan drukt ze haar kop weg en als ik haar bij mij op schoot heb en ik beweeg maar een heel klein beetje, dan springt ze direct weg. Als ik haar optil, dan raakt ze compleet van de kaart en vliegt alle kanten uit. Helemaal panisch. Vooral nu ik haar wat druppels moet geven.

Zojuist werd het mij ineens te veel. Ik werd echt heel boos. Normaal houd ik mij altijd in. Nu zijn ze helemaal bang in huis ! Schiet helemaal niet op !
Wat ik ook doe; niets is goed. Echt een onhandelbare kat. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Soms wou ik dat ik haar naar een boerderij kon brengen, waar ze fijn buiten kon rennen, achter de muizen aan. Toch gek genoeg, houd ik ook van haar, want van zo'n kat afstand nemen, kan ik volgens mij ook niet. Maar wat moet ik dan wel doen ? Ik denk dat zij zich ook ongelukkig voelt.

Soms heb ik wel zin om haar compleet te negeren, want op de e.o.a. manier komt ze dan wel naar me toe, maar dat zit niet in me.

Ik heb het gevoel dat ze echt een verwilderde kat is die gewoon buiten hoort. Ik heb een appartement met 4 kamers en mijn balkon heb ik omgebouwd tot een voliere. Ze kunnen dus altijd naar buiten.

Iemand enig idee wat ik in hemelsnaam kan doen ? Ik weet het écht niet meer. Herkennen jullie hier iets in en wat is wel een manier om haar rustig te krijgen en minder angstig ?

[nellebel]

Ik denk dat je haar juist helpt door haarte gaan negeren. Ofwel laat haar naar jou komen en laat haar bepalen wanneer het genoeg is. Nu bepaal jij een Dat maakt het erger. Je bedoelt het heel goed. Heb zelf ook zo'n bangerd. Het helpt hem ook dat hij mij vertrouwd. Hij weet dat hij altijd mag komen om te kroelen maar ook altijd kan gaan.

[nellebel]

Enne mijn gijs vind buiten zijn heerlijk maar ik zou hem niet graag op een boerderij zien. Als bang katje weggedoken. Bang voor alle geluiden en andere katten. Gijs heeft zijn schuil pels en als hij ziet dat niemand reageert is hij binnen 2 minuten weer present

[Zonnig]

Maar weet je wat het is; het voelt zo slecht als ik haar negeer. Ik kan toch niet net doen alsof ze er niet is ?

Goh wat jij zegt; daar zit ook wat in. Kan natuurlijk inderdaad zo zijn, dat ze dan juist ook bang is, als ze ergens bij een boerderij rondloopt. Bovendien speelt mijn andere kat Dribbel met haar.

Maar er speelt denk ik meer ! Ik moet verhuizen vanwege langdurige overlast van mijn onderburen. Al 12 jaar lang heb ik last van ze en daardoor ben ik uitgeput. Ik verlang naar een huis met een tuin, maar in Groningen zelf is dit financieel niet mogelijk. Weet niet waar ik anders naar toe moet, want ik heb geen auto en ik heb nog geen nieuwe baan gevonden. Ik vind het eigenlijk te druk en woon liever wat rustiger. Ook voor mijn katten vind ik het leuk als ze een tuin zouden krijgen.
Ik denk dat het vandaag allemaal tegelijkertijd kwam.

Maar hoe kom ik van het akelige gevoel af, dat ze zo bang is ?

[nellebel]

Hou jezelf voor dat ze waarschijnlijk een slechte staat heeft gemaakt en dat ze bij jou zichzelf mag zijn. Ook zonder dat ze komt kroelen. Dat is toch het mooiste wat je haar kunt geven. Een veilige plek waar niets moet en alles mag. Dan gaat ze vanzelf jou ook met vertrouwen. Heeft veel tijd nodig maar des te mooier als ze je dan ineens opzoekt.

[nellebel]

En ze is bang door haarverleden. Niet door jou. Jij geeft haar die tweede kans. Ben daar trots op

[nellebel]

Misschien klinkt negeren te kort Door debocht ik heb altijd veel tegen de katten gepraat. Ook tegen gijs natuurlijk. Juist tegen gijs. Maar dan loop ik hem voorbij en zeg ik alleen dag gijsZonder hem aan te kijken of op hem af te lopen. Zo wende hij ik aan mijn stem maar ik liep niet altijd op hem af. Op een gegeven moment merkte ik dat hij niet meer weg liep als ikvoorbij liep. Hij wist dat ik ben niets deed en hij durfde te blijven zitten. Nu is meneer gepikeerd als hij geen kroelq krijgt en komt hij hen wel halen

[Zonnig]

Oh misschien moet ik dit toch ook maar eens proberen.
Alleen kort begroeten en niet aanraken of teveel aandacht geven.
Toch.....ze moet nu wel medicijnen hebben en het negeren in dat opzicht kan nog niet. En hoe zit het dan met het borstelen ? Moet ik dat dan ook even achterwege laten ?
Spelen blijf ik denk ik wel doen, want dat heeft ze ook nodig.

Kennelijk kan het dus zo zijn, dat ze van nature zo angstig is. Ik heb eens van iemand gehoord, dat als een kat meerdere keren kittens krijgt, dat de katten van zo'n ( weet niet of ik het goed zeg ) 2e worp, angstiger zijn.

[BloemTetsu]

Ik heb zelf een verwilderde kat uit het asiel gehaald, ze was toen 1,5. Na 3 maanden kon ik haar aaien en nu zijn we 3 jaar verder en oppakken is er niet bij. Een schootkat wordt het niet. Maar het is de liefste en knuffelligste kat die ik ken, voor mij dan.
Ik heb respect voor haar zijn, dring nooit wat op en bewaar voor haar alle ruste en geduld. Veel geknipperd met mijn ogen, boek gelezen en gepraat.
Borstelen doe ik niet, hoeft gelukkig ook niet. Als ze een keer veel haar heb, moet ik van haar d'r extra hard kroelen.
Meds: pipet was het enige wat ik het begin ging. Ze heeft er een pieshekel aan.
Wormenpillen gaan gelukkig wel door het voer heen.

[Jantina]

Ik denk dat het voor jou al een hoop zou schelen, als je zou beginnen om te kunnen te accepteren dat Snoopy niet een knuffel kat is. Dus oppakken, niet doen want dat wil ze niet. Ik denk dat je haar moet accepteren zoals ze is, dan denk ik dat je meer van haar kunt genieten. Als je dat zou doen zou het wel eens zo kunnen zijn, dat je juist wat 'losser' komt.

[Cari]

Even op een rijtje:
Je hebt haar vanaf kitten
Je hebt haar al jaren
Je speelt veel met haar
Borstelt haar veel
Ze slaapt op bed
Ze zit op schoot

Dit valt voor mij niet onder "extreem angstig", maar lijkt me meer een poes waar veel druk op gezet wordt, maar die liever haar eigen gangetje gaat. Je ergert je aan haar en je bent (nu) zelfs heel boos op haar geworden. Ik ben bang dat jullie karakters gewoon niet matchen. Als je haar nou pas net in huis had, zou je nog e.e.a. kunnen aanpassen om dit tot een succes te maken, maar na jaren....?
Je kan je eigen karakter niet veranderen en ook dat van de poes niet.

[Dinky]

Ik denk dat je moet beginnen met zelf tot rust te komen.
Ik proef namelijk enorm veel stress bij jou zelf wat volgens mij ook de reden is dat je bent 'ontploft'.

En nee, een huis met tuin in Groningen is niet goedkoop. Maar bedenk dat huizen in het westen van het land nog vele malen duurder zijn. Weet niet of je nu een baan hebt of nog op zoek bent maar je kan ook overwegen in een dorp rondom Groningen te gaan wonen met een goede busverbinding naar de stad bijvoorbeeld? Of fietsafstand (weet niet hoe goed je ter been bent).

Ik denk namelijk dat wanneer jij meer rust voor jezelf creëert je ook makkelijker Snoopy en haar grillen kan accepteren.

[Zonnig]

Dank jullie wel.
Nou ik til haar normaal ook niet op, alleen was dit keer een uitzondering.
Het borstelen gaat alleen als ik het heel voorzichtig ben en dan vind ze het ook erg ontspannend.
Het is en blijft wel heel vreemd, dat ze wel bovenop mij gaat liggen als ik slaap, maar dat ze tegelijkertijd niet aangeraakt wil worden.
Ik denk dus dat het gisteren alles met elkaar was. Ze moet ook medicijnen hebben en dat vind ik al heel vervelend voor haar, dan de stress van dit huis en toen ik haar gisteren dus optilde en ze zo extreem reageerde, werd het mij teveel.
Het gekke is wel, dat iedere keer als ik haar wat negeer, ze contact zoekt.
Ik vermoed ook wel, dat ik ze teveel verwen en dat ik ze meer naar mij toe moet laten komen. Wellicht ben ik te enthousiast.
Ik heb nog een 2e kat die ook als verwilderde kat bij het asiel was binnengebracht, maar die is superaanhalig. Mijn 3e kat is erg dominant, dus het kan zijn dat ze daarom ook wat angstiger is.

M.b.t. de huidige overlastsituatie, ligt alles nu bij de wethouder. Ik heb het advies gekregen van de Gemeente om te verhuizen, vanwege mijn gezondheid. Ik heb immers al 12 jaar overlast van mijn onderburen. Ik denk dat er zometeen ook meer rust gaat komen, als dat wordt opgelost.

Dinky; ik ben het met je eens ! Zelf denk ik hier ook weleens aan, alleen ik heb geen auto en dus moet ik iets zoeken wat op fietsafstand is. Buiten de stad, kan je nog wel een woning met een tuin krijgen. Ik kan natuurlijk ook verder kijken dan alleen Groningen.

Fijne dag gewenst !

[genm]

Je ziet het wel vaker dat katten wel bij je komen als je slaapt, terwijl ze dat overdag niet doen. Kan ermee te maken hebben dat je minder bedreigend voor haar bent als je ligt en slaapt. Lees het volgende artikel even: http://www.petsplace.nl/Waarom+wil+mijn ... /qa/309767

Verder eens met alles wat al gezegd is. Probeer zelf wat meer te ontspannen en laat het initiatief van haar komen. Geef haar de ruimte en laat haar ook merken dat als ze niet wil, dat ze dan niet hoeft.

[Renatevanderveer]

Ik heb slechts één advies voor je; Laat het los.

Laat het los dat je een 'extreem angstige' kat in huis hebt, want dat is niet het geval.
Je hebt al heel veel bereikt en probeer dáár de focus op te leggen.
Zowel jij als Snoopy kunnen nog veel leren en vooral dan van elkaar.

Laat Snoopy het tempo bepalen. Wil ze iets? Prima, hartstikke goed!
Wil ze iets niet, even goede vrienden.
Bounty* had een hele slechte start, had nauwelijks mensen om zich heen gehad.
Ze heeft de eerste twee weken bij ons onder het bed gezeten, ze kwam alleen tevoorschijn als wij sliepen.
Naar mate de tijd vorderde, leerde ze ons vertrouwen.
Bounty* kwam zelden bij ons op schoot en dat hoefde ook niet.
Ik kon haar slechts heel kort optillen en dan alleen als zij dat wilde.
Ik heb in de loop der jaren geleerd haar te respecteren en haar band met ons te accepteren.

En geloof me, op het moment dat je dat doet, voelt een kat aan dat je hem of haar accepteert en respecteert.
Toen ik het losliet dat Bounty 'moest' groeien en accepteerde dat ze was zoals ze was,
Was het alsof ze dat aanvoelde, ze kwam zelfs steeds dichterbij.

Goed gedrag word hier altijd beloond, angstig gedrag genegeerd.
Voor Bounty* werkte dat uitstekend.