Sinds een tijdje merk ik dat hij soms raar loopt en dat hij moeite heeft met zich te ontlasten. We dachten eerst aan verstopping en gingen aan de slag met laxoberon en bezo-pet (tegen de haarballen). Het leek niet te helpen, en nadat ik hem zondag en maandag vruchteloos had zien persen op de bak, wist ik dat wel zeker!
Maandagnamiddag is de da langsgeweest en ze heeft hem meegenomen. Ze voelde een volle blaas, de darmen waren niet zo vol. Ze dacht eerst aan blaasgruis. Zijn temperatuur was ook maar 37°, maar ze zei dat ze dat nog vaak zien bij oude katten die niet veel meer rondlopen.
Ondertussen is na onderzoek gebleken dat blaas en darmen in orde zijn. Volgens haar ligt het aan pijn. Ze mag zijn heupen niet aanraken of hij stribbelt enorm tegen en toont dat hij pijn heeft. Ze denkt dan ook dat hij hierdoor niet wil persen, zich ophoudt en dat zo de ontlasting hard wordt en dus nog moeilijker eruit te krijgen.
Gisteren heeft ze hem metacam gegeven (ja, ik weet het!) en vannacht had hij twee drolletjes gelegd. Vandaag krijgt hij opnieuw metacam en dan is het afwachten of de pijnstilling aanslaat. Zo niet, dan weet ik het ook niet meer...
Ik kan hem toch niet laten lijden? Maar zijn waardes waren nog zo goed, zijn neusje en pootkussentjes zien nog mooi roze, hij komt nog knuffelen, hij eet en drinkt, ... (enfin, dit alles voor ze hem maandag meenam). Dus kan ik toch ook geen afscheid nemen omwille van pijnlijke heupen?? Ik mag er niet aan denken! 
Ik weet dat de metacam niet goed is voor zijn nieren, maar ik heb het gevoel dat we op dit moment moeten kiezen tussen de twee.
Iemand raad???
Zou dan inderdaad gaan voor pijnstilling, zeker omdat hij al zo oud is. 
. Hij springt wel nog weg als ze aan hem wil komen, dus hij heeft nog pijn, maar ze zegt dat het ook uit schrik is. En hij heeft ook nog maar 1 metacam gekregen.