zeer angstige, maar ook bijzonder domme kat

[jane10021]

Tja, er is een andere kat bij, ik heb er 2. Maar die andere is een tamelijk zelfstandig beest die wel af en toe contact zoekt met de domme kat, maar het ook vaak opgeeft omdat het niet werkt.
En ik heb overlegd met de dierenarts over de mogelijkheden voor behandeling en bezoek, en ik wil ook haar advies daarin opvolgen omdat ik het een erg goede en fijne dierenarts vind. Bovendien is het onmogelijk om de kat thuis te laten onderzoeken omdat ze al onvindbaar is als de bel gaat - of vreemde voetstappen hoort enz.enz. En helemaal gek wordt als ze opgesloten wordt in een kamer.
Het is een tamelijk extreme kat.
Ook wel aandoenlijk. Maar soms hopeloos, zoals nu.
Ik ben hoe dan ook blij met alle adviezen ookal zijn ze niet persé allemaal bruikbaar.

dag,
jane

[Sifra]

Wat een extreem angstige kat heb je! Ben je in deze 8 jaar ooit wel eens met haar naar de dierenarts geweest, m.a.w. weet je hoe ze daar op reageert? Mijn eigen angsthaas verandert thuis in een tijger als ik met een pipetje aankom, maar bij de dierenarts ligt hij als een aangespoelde zeeschildpad op de behandeltafel en laat alles toe. In het asiel waar hij vandaan komt, hield de dierenartsassistente hem vast met een handdoek over zijn kop. Dat werkte ook goed. Voor onhanteerbare katten hebben dierenartsen trouwens een dwangkooi, waarin ze de kat helemaal klem kunnen zetten.

Een angstige kat in een reismand krijgen kan inderdaad een drama zijn. Zelf manoeuvreer ik mijn kat rustig naar de keuken, waar hij zich niet kan verstoppen. Als hij de reismand ziet, gaat hij in een hoek zitten. Ik benader hem met de armen wijd, met in één hand de open mand. Als hij dan tussen mijn hand en de mand zit, moet hij kiezen. Omdat hij gepakt worden door een hand het engste vindt, duikt hij de mand in. Deurtje dicht, klaar. Binnen 10 seconden zit hij in de mand. Best kans dat dat bij jouw kat niet werkt, maar niet geschoten is altijd mis.

Bij mijn dierenarts heb ik een poster gezien van een injectie tegen vlooien, die een half jaar werkt. Dat zou in dit geval een mooi alternatief voor pipetjes zijn.

[BloemTetsu]

Hoi Jane,

Mijn kat was extreem schuw en toen ik haar 2 weken had, moest ik een pipet geven tegen wormen. Na 5 rondje door te kamer te vliegen en tegen het raam te knallen. Lukte het ons om haar in de kast via de zijkant met een handdoek te fixeren. Met mijn zus en we bleven rustig. Het moest.
Nu kan ik haar pipetteren als ze aan het eten is of slaapt. Zit veel training in. Eerst paar brokjes in bak en ik aai haar. Soms strijk ik de haren weg om aan het gevoel te wennen.
Bij de Da wordt ze met handschoen (armlengte) aan nek en kont vast gehouden en plat gedrukt op de grond. Hierbij zet de Da haar eigen lichaam in om druk en rust te bieden.
Mijn kat is wel slim, dus ik heb haar getraind om in de vervoersbak te gaan. Een paar brokjes gooi ik er van boven in en klem ik het deurtje dicht. Zij moet dan met haar poot de deur naar haar toe trekken en krijgt beloning. Dit doe ik bij elke voeding (2-4 p.d). De bak staat er overigens altijd.
Na een aantal weken deed ik het deurtje soms dicht als ze er in zat. Grote paniek. Maar deurtje ging open als zij niet probeerde te ontsnappen of weer brokje wou die ik naar binnen gooide.
En zo verder.

Ook bij de Da gaat ze makkelijk het bakje in als ze klaar zijn.

[jane10021]

Hoi,

Leuke vergelijking Sifra, als een aangespoelde zeeschildpad. Maar als ik Skit (kat) in een hoek probeer te krijgen met de mand en mijzelf, dan zal ze nog via de muur ontsnappen of dwars over mijn hoofd, maar zelf de mand ingaan is absoluut geen optie voor haar. Ze is alleen maar panisch.

Wat ik denk ik fout heb gedaan, is teveel toegeven aan haar angst. Als je langzaam naar haar toegaat, voorzichtig en met uitgestrekte hand en zo, dan reageert ze al vol paniek (ze komt wel eens op schoot zitten, maar dat is dan haar eigen keus en ze is verdwenen zodra je beweegt). Dan heb ik dus de neiging om te denken, laat haar maar met rust. Maar misschien is het beter om het te blijven doen, ookal gaat ze er dan 10 keer van door, de 11 keer blijft ze misschien zitten. En de volgende dag weer, maar uiteindelijk gaat het misschien wel wennen. Het vervelende is dat ze niets nieuws lijkt te kunnen leren. (Volgens een bevriend orthopedagoog zou ze autistisch zijn als ze een mens was, misschien heeft dat ermee te maken).
Dus, BloemTetsu, ik denk dat jouw aanpak misschien ook bij haar wel kan werken, maar op de hele erge lange duur.

[jennli]

Ken je het boek alle katten hebben Asperger? Daarnaast kunnen autisten een hele hoop leren

[jane10021]

Ja, ik ken het boek en helemaal mee eens. Aspergers kunnen zeker wat leren, maar deze kat heeft werkelijk maar 1 hersencel.....Dat wordt dus een heeeeeeele lange adem voor een nieuw idee is vastgezet in die ene hersencel - en dan gaat hij er ook niet meer uit.

[jennli]

Wat jouw kat nodig lijkt te hebben is vertrouwen in jou en in zichzelf. Zoals je hem omschrijft, behoorlijk negatief, straal je weinig vertrouwen naar je kat uit. Een bange kat vertrouwen geven kost heeeel veel tijd ook bij intelligente katten , maar wel de moeite waard lijkt me dus ga er voor!

Tja hoe moet je domme kat met maar een hersencel positief interpreteren? Is misschien je manier van uitdrukken.

[jane10021]

Negatief is maar een interpretatie van wat jij erin leest.

[Ms Maaike]

Dat ben ik niet met je eens, jennli. Ik geloof zeker dat er katten zijn met een afwijking, dus om het zomaar op een gebrek aan vertrouwen in de kat te gooien vind ik niet terecht (in dit geval).

Dat ze haar buikje kaallikt is heel waarschijnlijk het gevolg van stress. Jouw kat is vrij extreem in haar gedrag, ik zou me er ook niet zo snel raad mee weten. Wat ik zelf zou doen als ik zo'n kat had is een gedragstherapeut(e) inschakelen. Het is lastig om als buitenstaander hier een oordeel over te vellen, maar persoonlijk vind ik dat je nogal laat bent om hier advies over te vragen.

Hopelijk vind je er een oplossing voor. Ik wens je in ieder geval succes.

[eveline1982]

Dat er katten zijn met een geestelijk afwijking kan ik door ervaring alleen maar beamen. Het is bij deze katten ook niet bevoordelijk om toe te geven aan alle angsten die zij hebben, maar daar is het nu te laat voor, om je op te wijzen . Wat Maaike hierboven zegt kan goed helpen, een gedragstherapeut zou kunnen helpen de kat te benaderen, op een manier die voor hem prettig is. Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met katten die zo extreem angstig zijn gebleven, dus kan niet met tips en adviezen komen. Dennk dat je zelf al vanalles hebt geprobeert, de tharapeut kan je waarschijnlijk toch nog op dingen wijzen die wij als leken over het hoofd zien, dus helemaal geen verkeerd idee!

[jane10021]

Misschien heb ik te lang teveel respect gehad voor de eigenheid van de kat en haar daardoor teveel haar eigen gang laten gaan.
Bij alle andere katten die ik heb (gehad) was dat altijd een prima manier van met elkaar omgaan.

[Cerna]

Valeriaan vind ik niet zo'n beste keuze want veel katten reageren hier juist averechts op (net als oude mensen).
Wel kun je denken aan zakjes met valeriaanwortel of het al eerder genoemde Feliway of een Matatabistokje. Dat zijn ontspanners waarbij je de kat niet hoeft te plagen. Je legt zo'n zakje of stokje bij haar in de buurt of stopt de Feliway in het stopcontact. Hoe gestresster de kat, hoe beter ze vaak reageren op valeriaanwortel (te koop bij de Reformwinkel; zelf even een zakje in elkaar knutselen, wortelgruis erin stoppen en dichtnaaien). Het werkt niet zo lang (na ongeveer 10 minuten is de betovering verbroken), maar je kunt hiervan profiteren door op dat moment datgene te doen wat je moet doen. Natuurlijk niet gelijk want dan is het zakje gelijk al bedreigend, maar na een weekje uitproberen of zo.

Wanneer het niet werkt, weet ik maar een oplossing en dat is flink doorpakken. Ik krijg de indruk dat jij al gestressed bent op het moment dat de kat iets moet (zo van: oh jee!) en dat voelt de kat duvels goed. Wie is nu de baas?
Neem haar mee in een kleine ruimte, handschoenen aan en dan onmiddellijk handelen.

Ik heb in mijn jaren als vrijwilliger in het dierenasiel menig zeer verwilderde kat meegemaakt, maar wanneer je niet aarzelt en niet bang bent om een kras op te lopen, dan is mijn ervaring dat je het altijd wel voor elkaar krijgt.

Succes!

[Chiquita98]

Ik denk ook dat de kat jouw spanningen nu feilloos aanvoelt. Jullie hebben nu als het ware een wisselwerking. Ik snap best dat je er tegen op ziet om het steeds weer te proberen. Tja ik zeg ook: Zeker van jezelf zijn en hup doorpakken! Ook ik heb een angstige kat en ik pak gewoon door. Maar nooit alleen!
Zielig voor de kat dat het buikje kaal is. Als het lichamelijk uitgesloten is dan voelt ie zich dus echt niet prettig op dit moment. Gedragstherapie evt een optie?

[BloemTetsu]

Mijn andere kat betichte in ook van domme sul zijn met autisme en ADHD. Verder is het een allemansvriend, maar ik breng hem naar voren omdat ik voor hem ook een gedragstherapeut heb laten komen. Hij vertoonde veel lik/oversprong/stress gedrag (zonder kaalplukken). Hij bleek veel meer te kunnen (leren) en dat werkt nu ook. Daarnaast is hij er erg actief en snel geprikkeld. Dus dat werkt ook niet. Hier houden we goed rekening mee, hij moet zijn ei kwijt en niet te wild met hem doen.
Gedragstherapie zou ik aanraadde.

Wat betreft jou opmerking over te veel haar gang te laten gaan. Bij mijn (schuwe) kat heb ik alles op haar tempo gedaan. Zij bepaalde wanneer ik haar voor het eerst mocht aanhalen en op schoot kwam.
Het is wel zo dat als ze een keer schikt van me (als ik bv een pet op heb), dan ga ik op mijn knieën en blijf ik net zo lang wachten tot ze komt en kopjes geeft. Daarna leg ik de pet op de grond zodat ze komt snuffelen. Ons ritueel is dat ze kopjes geeft als ik op mijn knieën zit. Vandaar.
Bij deze kat heb ik ook wel van oh jee ze moet pil hebben, help!. De mensen hier hebben mijn ook op het matje geroepen en gezegd dat ik niet moet stressen en gewoon doen. Dat werkt en hebben ze ook helemaal gelijk in. Ze (de katten) voelen dat echt aan.

[Adriana]

oepss.. k wil even opkomen voor katzels met wat lager katzel-IQ...
ik had hier ooit een karthuizer-poes, vreselijk slim, leuk, ondernemend beest. geweldige huisgenooot.
die moest gecastreerd worden bij niet de minste dierenarts in DH. dus je denkt: dat zit wel goed... nou, mooi niet!
het leek wel of ik een totaal ander dier in huis had na de castratie en het is verstandelijk nooit meer goed gekomen. heel veel later in een gesprek met een dierenarts-assistente kwam ik erachter wat de oorzaak was. hij liet een aankomend dierenarts op een vaste dag katten castreren en dan lagen er onder narcose tig op een rij.. maar als het bij eentje tegenliep, dan moesten de wachtenden worden bijgespoten, want zo'n narcose-injectie is op een moment natuurlijk wel uitgewerkt.
poes Muze heeft soort van forse hersenschade opgelopen bij die narcose en was vanaf dat moment categorie wat jullie omschrijven als 'domme sul'..
en erger: ze werd onzeker en veel agressiever dan ze ooit was geweest....
ik bedoel.. ik vind het zo onaaardig staan iedere keer als er in de naam van de topic of in een tekst zo over een katzel wordt geschreven, want die kunnen daar ook niks aan doen....