9-jarige poes wel of niet laten steriliseren?

[Adriana]

iieuw, wat een eng verhaal over het effect van de poezenpil en je zult wel blij zijn dat het achter de rug is.
en ja, dat is het grote verschil tussen gasnarcose en vloeistofnarcose. het eerste is zo ongelofelijk veel prettiger voor dier en baas.. wel wat duurder en de meeste dierenartsen hebben de apparatuur/vaardigheid er niet voor maar ik wil nooooit meer anders..
trouwens, een beetje specialist/ervaren da opereert met gasnarcose.. en dat is makkelijk onderscheiden..
en geen grote jaap dus snel herstellen, knuffel voor Robijn!

[Robijn]

Zei de dierenarts nog iets over haar (van Robijntje dus) gewicht? Vond ze haar ook te zwaar net als die andere dierenarts?[/quote]

In eerste instantie dacht ze dat Robijn op het randje zat; aangezien Robijn niet zo groot is.
Maar later, toen ze Robijn woog (bijna 5 kilo) zei ze dat dat toch normaal is voor een Brit, en dat Britse katers soms wel 9 kilo wegen!
Ik hou echter haar gewicht wel een beetje in de gaten, en geef toch iets minder voer dan vroeger (nog iets meer dan voorgeschreven is; maar vroeger vulde ik altijd meteen de bakjes bij als de brokjes op waren, dat doe ik nu meer), want ze is in een half jaar tijd wel flink aangekomen (toen ik haar kreeg had ze ondergewicht, maar ik heb haar toen helaas nooit gewogen; dus ik weet niet wat ze toen woog; maar ik denk 3,5 kilo ofzo). Maar ik denk ook dat ze ook beter eet, omdat ze nu (letterlijk en figuurlijk) beter in haar vel zit.

[Poes88]

Wat fijn dat het goed is gegaan!

Mekkie is vrijdag aan de beurt.
Ze is nog steeds levendig en blij, dus ik hoop dat dat gezonde tekens zijn!

Gasnarcose dus, een bloedonderzoekje vooraf, een kattenrompertje aangeschaft voor na de behandeling en een warme iglo waar ze altijd in zit zal ik nu op de grond zetten zodat ze een warm plekje heeft om bij te komen. Nog meer tips?

[Robijn]

Je zult wel een beetje zenuwachtig zijn Poes 88! Ik moet eerlijk zeggen dat Robijn heel snel weer hersteld was van de operatie; eigenlijk al dezelfde dag! Ze was helemaal niet zo suf als ik verwacht had, en de volgende dag was ze gewoon weer 100% de oude.
Bij Robijn zittten de hechtingen inwendig, en ze kan ze daardoor ook niet kapot krabben, en omdat deze hechtingen oplosbaar zijn, hoef ik dus ook niet meer terug naar de dierenarts.
Wordt Mekkies wond uitwendig gehecht, of inwendig, net zoals bij Robijn? Als dat laatste het geval is, hoeft ze geen rompertje aan, maar zitten de hechtingen wel aan de buitenkant dan is het misschien wel verstandig om haar een rompertje aan te doen.
Hier een foto van Robijns wond, vlak na de operatie:

Hier een foto van Robijns wond zoals die er NU uitziet, een week later (zit aan de zijkant, en dus niet in haar buik), die nu mooi aan het genezen is:

En nog 1:

En hier een foto van haar baarmoeder, eierstokken en eileiders, in een potje sterk water:

En nog een, naast mijn zelfgemaakte kerstkaart van 10 a 15 cm (zo krijg je een beter idee van de afmeting):

Misschien kun je aan jouw dierenarts vragen of ie de baarmoeder ook voor jou wil bewaren?
(ik vraag me af of ie bij Mekkie ook zo opgezwollen is).
Heel veel sterkte morgen, en laat je even op dit forum weten hoe de operatie en het herstel is verlopen??
Ben heeeel erg nieuwsgierig!!

[Cerna]

Mooi bescheiden ritsluitinkje. Fijn dat het zo goed is gegaan! Nu nog twee maandjes wachten en je ziet er niets meer van. Tis een mooie Brit; wel een beetje nuffig (foto 3)

Poes 88: ik zou pas een rompertje aan doen wanneer de poes daadwerkelijk aan de hechtingen begint te knabbelen. Ik ben niet zo'n voorstander van rompertjes. Eerst al die stress van de operatie en daarna ook nog zo'n pyama aan; ik zou het niet doen wanneer het niet absoluut noodzakelijk is.
Ik heb al -tig poezen laten castreren en meestal met uitwendige hechtingen, maar nog nooit heb ik een rompertje nodig gehad.

[Robijn]

Nuffig?? Nooit van dit woord gehoord! Heb 't net even gegoogled. Bedoel je 'verwaand', Annet?
Robijn is wel heeel erg eenkennig. Haar vorige eigenaresse noemde haar een 'koninginnetje', omdat Robijn zich niet zomaar laat gaan bij anderen. Zo accepteert ze mijn vriend, maar daar is het ook mee gezegd. Hij noemt haar altijd gekscherend "Robijntje chagerijntje", maar voor mij is ze hartstikke lief!!!
Als Robijn bij mij op schoot zit, praat hij altijd voor Robijn: "O, het vrouwtje, het vrouwtje, ik hou zoooo van het vrouwtje!!!! " Ze kan me ook heel verliefd aankijken!
Ze is heeeeeeel erg op mij gericht, en mijn man is heel erg jaloers op onze relatie. Wij zijn 2 handen en daar komt niets of niemand tussen. Als ik ga zitten op de bank, is ze binnen een paar seconden bij mij op mijn schoot. Ook ligt ze het liefst op mijn hoofdkussen 's nachts. We voelen dan elkaars adem, zo dicht liggen onze hoofden bij elkaar.
Hoe lief mijn vriend ook tegen haar doet, ze zal NOOIT op zijn schoot komen, of aan zijn kant liggen in bed. Ze kijkt hem dan zo aan, van: "Jaa, je doet wel lief, maar ik kom lekker toch niet!! Ik vertrouw alleen het vrouwtje, en het vrouwtje is mijn oppergod. Dus uh, wat doe jij eigenlijk hier?!"
Ik wist wel dat honden erg gericht kunnen zijn op hun baas, maar katten? Nou, Robijn wel dus..
Ze ontdooit nog niet bij andere mensen, al leggen ze de rode loper uit voor haar!!!
Ikzelf vind het wel heel grappig. Eigenlijk is ze helemaal niet verwaand of arrogant, maar juist heel verlegen en onderdanig. Ik weet niet precies wat ze in het verleden heeft meegemaakt bij de cattery waar ze vandaan komt, maar ze komt wel een beetje 'damaged' over, net alsof ze vroeger regelmatig op haar kop kreeg, ofzo. Ik heb ook het idee dat ze totaal niet de aandacht kreeg die ze nodig had, juist omdat ze zich zo op de achtergrond plaatst door haar verlegenheid (wat onterecht werd gezien als verwaandheid). Ze was daar om kittentjes te werpen, en verder moest ze het maar zelf lekker uitzoeken.. Ik kreeg niet echt het idee dat haar vorige eigenaresse een band met haar had. De, naar haar idee, leukste en sociaalste katten heeft ze zelf gehouden toen ze ophield met de cattery. Robijn vond ze maar afstandelijk. "Ze wil graag als een koningin behandeld worden, en daar heb ik geen zin in", zei ze. Ze kwam ook nooit bij haar op schoot. Pas 's avonds, als ze naar bed ging, ging Robijn wel eens naast haar man, die dan nog op was, zitten en hem aan zitten staren, zoals Robijn ook bij mij doet. Overdag zat ze de hele tijd bovenin de krabpaal, snoevend de rest in de gaten te houden. Zo had die vrouw ook een klein dochtertje, en een hond, en Robijn moet niets van dit drukke gedoe hebben. Ze moet inderdaad een beetje met fluwelen handschoentjes aangepakt worden..Ook letterlijk; zo houdt ze er helemaal niet van om opgetild te worden, en je kunt ook niet lekker wild doen met haar; daar moet ze niets van hebben. Als je haar wilt oppakken, kan ze schrikachtig reageren en er vandoor gaan. Toen ik haar net had, was ze zooooo doodsbang, dat ze haar staart helemaal tussen haar benen had zitten. Ze dook helemaal in elkaar als je dichtbij haar kwam, gaf over van de stress, en bleef de hele dag, avond en nacht op dezelfde plaats zitten. Ze kwam alleen in beweging om te gaan eten en drinken of om op de kattenbak te gaan. Meer dan 2 maanden heeft het geduurd voordat mijn IJskoninginnetje mij langzaam begon te vertrouwen.. 's Nachts miauwde ze ook altijd heel zielig, maar toch durfde ze niet naar de slaapkamer te komen.. Op een gegeven moment heb ik haar gewoon mee de slaapkamer in genomen en de deur dichtgedaan.. En nu miauwt ze nooit meer.
Als de slaapkamerdeur overdag opengaat, loopt ze al naar de slaapkamer, zo van, he he, gaan we nu eindelijk slapen, vrouwtje?
Veel mensen zullen Robijn inderdaad saai en afstandelijk vinden; ze is geen supersociale actieve kat, die rondjes draait en om aandacht vraagt bij vreemde mensen, en in een druk huishouden met kleine kinderen en honden, zal ze zich terugtrekken.
Gelukkig is ze bij mij helemaal opgebloeid. Het enige wat ze nu wil, is dat Gaudi, mijn bijna 8 maanden oude katertje snel 1 jaar wordt, en dan wat rustiger wordt en haar meer met rust laat (hij vertoont dominantiegedrag door op haar te springen en haar dan keihard te bijten). Echter, hij wordt nu gelukkiger al wat rustiger (al is het nog niet zoals ik wil hebben), en ze verdraagt hem heeeel goed, zolang hij haar maar met rust laat, kunnen ze gewoon naast elkaar liggen (Robijn op mijn schoot, Gaudi naast mijn schoot). Soms doen ze ook neusje-neusje. Robijn is nl. heeel erg sociaal naar andere katten (dit itt naar andere mensen). Ze heeft 8 jaar lang nl. tussen de katten gewoond, in zo'n speciale kattenkamer op de cattery. Maar, ik merk nu wel dat ze veel meer naar mij trekt, en niet naar Gaudi (ja, vind je het gek, als je steeds besprongen en gebeten wordt), terwijl ik hem juist heb genomen als maatje voor haar.. (achteraf kwam ik er, op dit forum, achter dat een volwassen kat en een kitten samen meestal niet zo'n goede combinatie is. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer, en ik heb een goede les geleerd voor de toekomst.. Toch heb ik er vertrouwen in dat ze uiteindelijk echt goede maatjes van elkaar gaan worden; het heeft alleen wat tijd nodig. Gaudi moet alleen nog zijn wilde haren verliezen.
Hopelijk is ie zijn wilde haren verloren als ie een jaar is, of anderhalf.. Mocht ie op 2-jarige leeftijd Robijn nog overdreven lastig vallen, dan heb ik wel een probleem, en dan ga ik ze uit elkaar halen, denk ik. Dan gaat er 1 naar mijn vriend, die momenteel een kat heeft van bijna 16 jaar.. Ten minste als Sjaak er dan niet meer is (hij begint nu echt oud te worden, maar we hopen natuurlijk dat ie nog heel lang in goede gezondheid mag leven), want Sjaak moet NIKS van andere katten hebben. Mijn vriend heeft Sjaak bijna 2 jaar geleden overgenomen van een kennis die ging samenwonen bij zijn vriendin, en die nieuwe vriendin moet niets van katten hebben. We denken dat hij een Thai Siamees is (zonder stamboom). Helaas is Sjaak heel zijn leven alleen, zonder andere katten, opgegroeid, en is een échte solokat die héél dominant is naar andere katten. De dochter van de kennis, die zelf 2 katten heeft, wilde Sjaak in eerste instantie overnemen, maar Sjaak viel haar katten meteen heel agressief aan! Later hebben ze het nog een keer geprobeerd, maar weer hetzelfde verhaal.
Mocht het echt niet gaan werken tussen Robijn en Gaudi, dan kan er één, als Sjaak er niet meer is, altijd nog bij mijn vriend terecht. Weliswaar een andere omgeving, maar gelukkig geen vreemde mensen dan voor Robijn en Gaudi... Maar ik ga uit van een goede afloop... Even geduld hebben dus.
Hier nog een mooie duidelijke foto van Sjaak, van een aantal jaren geleden.
Zou hij een Thai Siamees zijn???????????????????????
De vorige eigenaar weet het helaas niet.. Hij had Sjaak gratis gekregen.. Ik hoop dat er forumbezoekers zijn die hier duidelijkheid over kunnen geven (hmm, ik denk dat ik een nieuw topic hierover maak; maar ik plaats mijn vraag nu ook hier).
Maar is ie mooi of niet??!! Hier was ie in zijn kracht van zijn leven.

Nu, een aantal jaren later, beginnen de jaartjes te tellen, en nu ziet hij er zo uit (veel magerder, maar nog steeds een krachtige oude heer op leeftijd):

[Cerna]

Nuffig is hooghartig, verwaand (normaal Nederlands woord volgens mij; niet Achterhoeks) en natuurlijk is Robijn dat niet, maar zo kijkt ze op die derde foto.

Britten zijn over het algemeen niet zo sociaal, ze zijn meer onafhankelijk en doen absoluut niets tegen hun zin. Wij hebben drie Britten maar geen van allen zijn het schootkatten. Ze komen wel graag een aai halen en willen overal bij betrokken worden, maar oppakken is uit den boze.
Wanneer Milka op de bank ligt te rollen en je gaat er naast zitten, dan gaat ze weg. Wanneer Amber vanuit haar mandje de kamer in kijkt en ik bij haar op de grond ga liggen, draait ze haar rug naar je toe. Noa komt alleen bij ons liggen wanneer we in bed liggen, maar laat sinds ze ziek werd en vier keer per dag met het spuitje haar eten moeten hebben, veel meer toe dan een jaar geleden.
Maar vrijkousen zijn het niet itt Cerná die het liefst de hele dag om mijn nek hangt (was een flessenkitten).

Ik weet niet of het gedrag van Gaudi nog zal veranderen, ja misschien wanneer hij 15 is? Onze kater Cochi heeft ook zijn hele leven lang de poezen besprongen. Hij was met 9 maanden gecastreerd, maar vond de dames ook daarna nog erg leuk, al kwam er natuurlijk gelukkig niets van.
Hormonen worden niet alleen in de testikels aangemaakt en sommige katers blijven dus paargedrag houden.
Cochi gaf altijd eerst een miauw voordat hij een kat besprong en de kat van zijn voorkeur (eerst Tabitha en toen zij te oud werd Amber) wist dan al wat te doen. Tabitha rende hard weg en Amber ging snel op de rug liggen en dan zat Cochi heel beteuterd te kijken.
Dus misschien vindt Robijn ook wel een manier om ermee om te gaan en hoef je Gaudi niet te herplaatsen.

Ik weet niet wat een Thai Siamees is. Is dat een apart soort Siamees? Vind de naam een beetje dubbelop: een Siamees komt van oorsprong uit Siam en dat land heet sinds ze onafhankelijk werd van Groot-Brittannië Thailand. Dus de oude en nieuwe naam van het land verenigd in één kat?
Wat ik zie is een prachtige ouderwetse Seal-point Siamees. Ouderwets in de zin van: niet zo afschuwelijk mager als de tegenwoordige Siamezen. Zoals de Siamees er in de jaren 70 nog uit zag.
Maar ik geef de voorkeur aan de rondborstige Britten!

[Robijn]

Robijn komt wel graag op mijn schoot liggen, en vindt het ook fijn om door mij geknuffeld te worden. Ze geeft dan heel veel kopjes, kopstootjes haast. Wel zal ze nooit naar je toe komen lopen als je binnenkomt, zoals de meeste katten doen. Ik ben echter supergek op haar!

Of Gaudi's gedrag zal veranderen, zal de toekomst moeten uitwijzen..
Volgens de dierenarts gaat het niet om speelgedrag, niet om dekgedrag, maar om dominantiegedrag.
Keihard in de nek bijten is geen spelen meer, en bij dekgedrag moet de kater echt daadwerkelijk willen dekken, en dus trappelen met zijn achterpoten, en dat doet Gaudi niet dus gaat het om dominantiegedrag, VOLGENS de dierenarts..
Of is het toch dekgedrag, ondanks dat hij niet met zijn achterpoten trappelt, en heeft de dierenarts het bij het verkeerde eind??
Ik hoop in ieder geval dat Gaudi's gedrag niet verergert en dat ik hem dan inderdaad niet hoef te herplaatsen.. Hij moet juist blij zijn met zo'n lieve surrogaatmoeder als Robijn die hem geen strobreed in de weg legt! Gelukkig is ze heel onverschillig, en verandert ze niet door hem in een angstige teruggetrokken poes.

Een Thai Siamees is inderdaad dubbel. Het is Thai, maar omdat veel mensen dit ras niet kennen, heb ik voor de duidelijkheid de benaming Thai Siamees gebruikt. Een Thai is inderdaad een Siamees zoals die vroeger (en nu nog steeds, maar op minder grote schaal) werd gefokt; met ronde vormen dus.
Bij Sjaak zat echter geen stamboom.

De moderne Siamees is veel ranker, langere poten, wigvormige kop, aparte schedelstructuur, lange neus, grote oren, en helblauwe doordringende ogen. Ze lijken mager, maar dat is niet zo hoor, het is een en al spier! Een volwassen Siamese kater kan goed 4 a 5 kilo wegen (ja, tegenover een Brits Korthaar kater die 8 kilo kan wegen, is dat peanuts natuurlijk), net als een gewone Korthaar kat dus..
Een Brit ziet er heel aaibaar uit; net een knuffelbeertje, met zijn mooie pluche-achtige dichte vacht, z'n dikke kop en kleine oortjes.
Een Siamees ziet er, vind ik, juist heel statig, elegant en juist apart uit. Ze zien er niet echt aaibaar uit, en ik kan me voorstellen dat sommige mensen een Siamees een beetje eng vinden, terwijl ze juist heel sociaal, lief en aanhankelijk zijn, maar ook heel gevoelig en veeleisend; niet voor iedereen geschikt dus.
Toch kampen veel raskatten helaas vaak met aangeboren gezondheidsproblemen, in tegenstelling tot de gewone huis-tuin-en keukenkat, die oersterk is, en ook mooi! Ik ken veel mensen in mijn omgeving waarvan de raskat niet ouder is geworden dan 5 jaar... Gelukkig zijn er ook gezonde raskatten, zoals Robijn, al hoewel ze door haar korte en kleine neusje af en toe wel een beetje last heeft van een verstopt neusje, en ze ook een beetje last heeft van een traanoogje (door korte traanbuisjes).

[Cerna]

Ik zit hier net in mijn nieuwe kattenboek te bladeren (en daarin wordt inderdaad de Thai genoemd) en daarin staat een hele grote foto van een Burmees. Ik vind dat Sjaak daar wel heel erg op lijkt.

[Robijn]

Vind je hem meer op een Burmees lijken dan op een Thai? En waarom?

[pearlsofpassion]

Ik ken iemand die een Thai siamees heeft met een prachtige naam trouwens: Wasabi
En die is toch nog wel een stuk slanker dan deze.
Maar is een burmees niet altijd effen van kleur?
Het is misschien een kruising?
Of anders gewoon een seal-piont htk (al zijn die vast wel erg zeldzaam).

Edit: heb het nog eens gegoogled en blijkbaar durft zo'n thai ook al wat aanzetten.
Hier lijkt het wel heel erg op (bovenaan de pagina) , en dit is waarschijnlijk een poes.
http://www.traditionelesiamezen.nl/fokk ... eiland.htm
Maar ze is nog wel een heel stuk slanker dan Sjaak, vooral in het gezicht.
(die dikke in het midden van de pagina is vast hoogzwanger, dus daar niet naar kijken. )
Ik denk eerlijk gezegd niet dat het een Thai is.

Maar zeker weet je het dus nooit...

[Cerna]

Vind je hem meer op een Burmees lijken dan op een Thai? En waarom?

Laat ik voorop stellen dat ik helemaal niets weet van Oosterse katten en dus af ga op het plaatje. Ik vind Sjaak zijn kop ook te breed voor een Thai. Heb de foto uit het boek gescand want kon op internet nauwelijks foto's vinden. Is toch nog wel een redelijk zeldzaam ras.

[pearlsofpassion]

Oh ja, blijkbaar toch ook point-burmezen.
Want deze heeft wel een duidelijk burmees-gezicht (ik vind dat wel karakteristiek met de plaatsing van de ogen, die erg spits zijn, en de lengte van de neus), en dat zie ik in Sjaak ook niet terug...
Zijn neus is slanker en zijn ogen zijn kleiner en ronder...
De burmees zijn oren zijn ook ronder.

[Adriana]

leuk: foto's van Robijntje! wat een imposante grijstijger is dat..!
wij hebben met poes Mies ook zo'n soort nufje. ze 'kijkt' alle vreemde katten gewoon weg en dat werkt.. als ze aan de wandel zijn rond de jachthaven dan durft er geen enkele andere (los lopende) kat ook maar in haar buurt te komen. voor haar broer maakt ze een uitzondering en Bolle heeft onlangs op haar geoefend, maar ze is als solopoes totaal op haar baasje gericht. het is een verschrikkelijk lieve poes maar zeker geen allemanstiepje.
wat een persoonlijkheid is Robijn en toch wel heel prettig dat ze ruimte heeft voor Gaudi's kittengedrag. en gelukkig is ze bij jou helemaal opgebloeid en weer beetje zichzelf geworden. kan me voorstellen dat ze zich alleen op haar vrouwtje richt en wat een heerlijke pluizebol!
hier proberen de bengels dat bij Enzo ook, poot over nek heen leggen en dan naar de grond drukken, maar Enzo gaat onmiddellijk voor opperkater spelen en begint met staren. en als dat niet helpt een zachte grom en daarna veegt hij ze van tafel.

dat ziet er geweldig netjes uit en het moet toch een redelijke operatie zijn geweest. ik begrijp niet dat als het zo kan waarom nog zoveel dierenartsen dan nog een techniek hebben als van een slager.. en gasnarcose is minimaal belastend en zoveel prettiger voor dier en baas..
gelukkig is het eenmalig en heb je het achter de rug en Robijn ziet er niet uit alsof ze er last van heeft..

[Robijn]

Ja, Robijntje is een schatje!!! Ze komt steeds meer los! Vroeger lag ze de hele dag te slapen, maar nu doet ze altijd een rondje huis, een paar keer per dag. Gaat ze alles checken, alle hoekjes, loopt ze even naar boven, naar de vide. Ze komt nu veel levendiger over, nu Gaudi haar meer met rust begint te laten. Doordat ik het nu opneem voor haar, wordt ze zelf ook wat zelfverzekerder; en kijkt ze Gaudi echt zo aan van, :'Ja, wat moet je nou; het vrouwtje beschermt mij toch wel hoor, kom maar eens dichterbij dan..!..'. Ik hou hem dan wel heel goed in de gaten, maar een berisping is vaak voldoende om hem toch te laten afzien van de aanval. Zeg ik niets, of merkt hij dat ik niet in de buurt ben, dan valt ie er toch aan, klein gluiperdje!! Maar ja, ik kan het hem niet super kwalijk nemen, hij is gewoon jong. Maar hij kan Robijntje echt pijn doen, en dat wil ik gewoon niet. Dus ik probeer het zoveel mogelijk te voorkomen, en dat lijkt toch te werken.

Ja, Sjaak is ook apart he? Ik wist niet dat er seal-point Burmezen bestonden.
Alleen hebben Burmezen volgens mij altijd groene ogen, en dus geen blauwe ogen, zoals Sjaak... Volgens mij kan het dus geen Burmees zijn..
Misschien is het wel een kruising tussen een Burmees en een Thai????
Ik heb in het verleden ook via de mail contact opgenomen met die site (traditionelesiamezen.nl). De vrouw die mij toen een mail terugstuurde dacht dat Sjaak toch een Thai is, maar wist het niet 100% zeker...

Wel heel erg bedankt voor de moeite die jullie allemaal er in gestoken hebben (zelfs een foto scannen!) om er moeite voor te doen om uit te zoeken wat voor ras Sjaak is! Toppie!
In ieder geval, wat ie ook is of niet is, het is een schat van een kater!! Heel makkelijk, rustig, zelfverzekerd en aanhankelijk.. (alleen van bezoek moet ie niets hebben, zodra de deurbel gaat, rent ie naar de slaapkamer en duikt ie onder het bed).