Hart problemen..

[MiddenWild]

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en zit met een lastige kwestie.

Dit wordt een lang verhaal maar ik hoop dat iemand het wil lezen om zich echt even in mijn situatie te kunnen verplaatsen.


2 jaar geleden heb ik twee katjes aangeschaft. 2 broertjes van elkaar. Helemaal lief en geweldig. Het leukste duo op aarde. Ondanks dat we er twee hadden had ik toch mijn eigen favoriet. De lomperik, de sullige sukkel die het liefst in mijn nek weg kroop.. En mijn vriendin had dat met zn broertje, dat was haar knuffelbeer..
Tot ze bijna een jaar oud waren en er iets verschrikkelijks gebeurde.. Ik ben op een hele harde verdrietige manier mijn katje verloren.. (verkeerd voorgeschreven middel waardoor mn katje vergiftig is, een verschrikkelijke en langzame dood) boos en verdrietig.. dat ben ik nog steeds.

3 weken lang heeft zijn broertje gejammerd en liep constant voor onze voeten. Hij wilde niet alleen gelaten worden en drong zich helemaal aan ons op. Als er maar iets van geluid bij de deur vandaan kwam sprintte hij er naar toe en bleef dan wachten in de hoop dat zn broertje terug zou komen. Het was niet leuk om te zien..

Een vriend van me belde op om te vragen of ik nog iemand wist die een kitten wilde.. Ik vertelde hem van ons verlies en na overleg hadden we besloten om een van zijn kittens op te halen. Niet als vervanging van mijn katje maar misschien als troost en afleiding voor onze andere kat.
En dat was het gelukkig.. na een halve dag aten ze uit hetzelfde bakje en de volgende ochtend zag ik ze al samen tegen elkaar aan liggen in de kattenmaand. Onze kat leek weer helemaal gelukkig! Na een paar dagen leek hij zn broertje vergeten te zijn en was hij dol gelukkig met zijn vriendinnetje, rennen spelen, samen eten. Het jonge poesje zag hem als haar nieuwe grote broer.

Mooi zou je denken..?

Tja.. Hoe leuk die twee ook samen waren, het was geen mensenpoesje. Ze was heel schrikachtig en liet zich nooit oppakken. Daardoor heb ik ook nooit een band met haar kunnen opbouwen. Toen ze wat ouder werd begon ze ons wat meer te vertrouwen en als onze andere kat bij ons op schoot lag dan durfde ze er soms wel bij te kruipen. Ik kon dan ook echt genieten als ik ze alle twee bij me had liggen.. Maar ja ik miste wel nog steeds mijn kleine knuffelige sul.. mijn kleine lompe tijger.

Soms zit ik op de bank en dan kijk ik naar hoe dat mooie kleine poesje in de vensterbank zit. Nu al weer een jaar oud.. nog steeds wel erg klein..
Als ik goed kijk zie ik dat ze niet stil zit.. ze kan ook gewoon niet stilzitten lijkt wel? Ze schommelt bij elke ademhaling. Als ik nog beter kijk zie ik haar hartslag in haar zij kloppen. Heel snel. Terwijl ze toch in ruststand zit. Droomt ze zo heftig? Ik ga er vaker op letten en merk op dat ze echt niet normaal is. Ik vergelijk het met onze andere kat en merk op dat ze echt niet goed ademhaalt en haar hartslag lijkt meer op dat van een knaagdier dan op dat van een kat.
Moeten we er niet een keer naar laten kijken vroeg ik m'n vriendin.

Op advies van de dierenarts hebben we een hart- en longfoto laten maken. Daarop kwam naar voren dat haar hart véél groter is dan die zou moeten zijn. Ze lijkt daardoor bijna geen ruimte te hebben voor haar andere organen.
Shit.. er is dus wel wat mis. Wat het precies is kon de dierenarts me nog niet zeggen, maar het zag er niet gezond uit. We kregen een brief met doorverwijzing naar een hartspecialist.

We hebben het even laten bezinken en besloten nog even te wachten. Ze lijkt op het oog verder geen last of pijn te hebben. Ze is lekker actief en slaapt ook gewoon gemiddeld.

We zijn ook maar studenten en hebben nog een rekening van ruim 200 euro open staan voor onder andere de foto's die ervoor gemaakt zijn..

Ik kan het niet uitstaan als mensen ondoordacht dieren aanschaffen die ze eigenlijk niet kunnen verzorgen door gebrek aan ervaring of geld gebrek. En nu zit ik zelf ineens in een situatie dat ik me afvraag, kan ik haar wel goed verzorgen? Moet ze straks aan de dure medicijnen? Garandeert me dat dan dat ze lang gaat leven? Hoe is haar vooruitzicht eigenlijk? Geld om dit allemaal nog meer te onderzoeken hebben we op het moment eigenlijk niet echt. Maar ik zit er wel heel erg mee. Diep in mijn hart weet ik dat als het om mijn eigen kleine tijger ging ik er krom voor zou willen liggen om erachter te komen en hem het beste van het beste te geven.. maar bij dit poesje houd ik me in. Ik weet het gewoon niet.

Even de opties doorlopen..
Afwachten, en dan hopen dat het allemaal mee valt. Mocht ze pijn krijgen dat we dan verder kijken bij de dierenarts..
Zoeken naar iemand die haar graag wil overnemen die het wel kan betalen en een liefdevol tehuis kan geven.
Verzekering afsluiten en dan toch maar investeren in verder onderzoek..?

Pfoe.. ik zit er gewoon mee.. misschien dat iemand het herkent en me wat advies kan geven?

[ayla]

Wat een boel narigheid,hebben jullie al achter de rug. Heb je je katten verzekerd? Ik weet niet of dat alsnog kan nu er al onderzoeken gedaan zijn. Kan zijn dat de hartproblemen dan uitgesloten worden. Ik zou het toch even uitzoeken als ik Jou was. Petplan, proteq.

Verder kan ik helaas geen advies geven. Ik weet dat een kat van kennisen hartproblemen heeft en dat zij in overleg met specialist het zo laten. Zal de reden achterhalen voor jullie.

[jojo]

Met respect voor je verdriet wil ik je toch op je vingers tikken dat je zo´n onderscheid maakt tussen je katten dat zelfs zo ver gaat dat je verschil maakt in welzijn. Dit katje is ziek en je hebt niet voor niets een doorverwijzing gekregen, dat houdt in dat er behandeling nodig is. Ik vind dat je jezelf een schop onder je achterste behoort te geven en aan de slag moet om een oplossing voor je kat te vinden. Of dit nu het aanboren van een geldbron voor behandeling is of herplaatsing, dat maakt niet zoveel uit, maar dit katje heeft er niet om gevraagd om ziek te worden en is volledig afhankelijk van haar verzorger(s) - van jou dus. Neem alsjeblieft je verantwoording en doe wat goed is voor haar. Nogmaals, ik begrijp je emoties, maar zij mag daar eigenlijk niet de dupe van zijn he, vind je zelf ook niet?

[Ilovesiamesecats]

Mijn kat kreeg hartmedicatie (plaspillen: Lasiletten, helemaal niet duur) en heeft het daar prima op gedaan. Ging het slechter verhoogde ik, ging het beter hield ik de reguliere dosis aan.
Dus stel dat het dat is valt het met de kosten reuze mee.
Jullie hebben de verantwoordelijkheid van dit hummeltje op je genomen, dan moet je er ook voor zorgen. Zijn je foto's belangrijker? Kan het me niet voorstellen.....

[pearlsofpassion]

Ik zou die foto's die er genomen zijn naar de hartspecialist doorsturen.
Die kan al heel wat zeggen, foto's hoeven niet opnieuw gemaakt worden.
Niets moet zonder jouw toestemming, van onderzoeken en gewoon eens naar de foto's laten kijken door iemand die er wat vanaf weet gaat niet het einde van de wereld kosten. Maar dan weet je wel al een stuk meer!
Kittens hebben andere vormen van organen en er zijn wel meer gewone DA'n die zich dan vergissen en moord en brand schreeuwen voor een totaal gezond katje.
1 jaar lijkt me daar wel wat oud voor en je zag zelf al dat er iets anders was, maar het hoeft niet zo slecht te zijn als je zou verwachten, of als je eigen DA verwacht.

Ik zou gewoon die kleine stap extra nemen zodat je tenminste weet wat er scheelt. Daar heb je toch die 200 euro al voor betaald?
Anders heb je dat gegeven en weet je nog niets...

[Ilovesiamesecats]

Ow sorry de foto's zijn van de poes....

[nellebel]

ik denk dat je ten eerste eens moet gaan nadenken hoe je gevoel is tegenover de poes. mijn man heeft hetzelfde gehad naar flippie toe. hij was nog niet toe aan een nieuwe kat na het verlies van nellie maar ik wilde graag. lijkt wel alsof hij hetflippie onbewust heeft verweten dat nelie er niet meer was, en boos was dat ze haar plaats in nam. echter na een maand kreeg hij dat besef en vanaf dat moment voelde ook flippie dit en trok ze helemaal naar hem toe (hij mopperde ook altijd dat flippie niks van hem wilde weten, maar die voelde dit natuurlijk). ze waren onafscheidelijk die 2.
en toch naar de dokter met je katje. nu is er misschien met medicatie nog genoeg te doen. ze bent toch verantwoordelijk voor haar. en betalingsregelingen zijn er mogelijk ook te treffen.

[MiddenWild]

Jullie hebben ook helemaal gelijk. Het is waarschijnlijk ook een emotionele kwestie. Maargoed ze lijkt geen pijn te hebben en rent en speelt net zo veel als onze andere kat, vandaar dat we er geen haast in zien. Maar ik zal eens gaan bellen met een hartspecialist. Wie weet kan hij aan de hand van de foto's al iets meer zien.

@ Nellebel. Klopt, ik ben inderdaad gewoon niet gek op dit poesje. Ze loopt me meer in de weg dan dat ik echt van haar kan genieten om het even hard te zeggen. Ze is ook gewoon echt geen leuke poes. Sterker nog, ik krijg haar ook niet te pakken of om gewoon even een aai te geven, hoe rustig ik haar ook benader. Ik heb ook nog geprobeert clikertraining met haar te doen om toch iets op te bouwen met haar. Maar het lukt mij niet. Des te frustrerender is het om te zien dat ze bij mn vriendin wel op schoot kruipt zonder dat onze andere kat er dan bij ligt. Het is ook echt niet dat ik mn best niet doe, maar het lijkt of ze niets van me wilt weten. En ja dat versterkt dan misschien alleen nog maar het verdriet om vorige katje..
En dat terwijl we al weer een jaar verder zijn. Ze zou me nu toch wel moeten vertrouwen. Ík ben degeen die haar altijd eten geeft en haar elke dag een bakje vers water geeft. Ik verwen haar soms stiekem met een restje koffiemelk.. Ik doe haar nooit pijn en benader haar rustig. Ik zoek haar ook niet constant op maar laat het een beetje aan haar over.

Af en toe zit ze rustig op haar krabpaal, dan loop ik langs haar en dan blijft ze zitten dus dan loop ik nog eens langs om haar even een aai te geven maar zodra ze ziet dat ik mn hand uitsteek om haar een aai te geven dan springt ze van de krabpaal af. We hebben haar al van kitten af aan en hebben haar nooit kwaad gedaan, dus daar kan het gewoon niet aan liggen.

[Anne]

Misschien vind je haar niet leuk omdat ze niet aan je verwachtingen voldoet. Ergens in jou heb je besloten haar alleen maar leuk te vinden als ze zich gedraagt als je poes die overleden is.
Elke poes is weer anders en heeft een eigen karakter.
Zo hebben we hier Hobbel rondlopen van wie ik weet dat ze ook niet geaaid of geknuffeld wil worden. Dat respecteer ik en kennelijk voelt ze dat aan want ze springt soms spontaan bij me en eist haar aandacht op. Misschien moet jij je poes loslaten in die zin dat je haar geen aandacht meer geeft, ook al wil je dat zo graag. Geloof me maar dat jouw poes dat zal aanvoelen.
Voor veel poezen zijn mensenhanden bedreigend en als je haar vertrouwen wil winnen moet je haar eerst met rust laten en haar grenzen accepteren

[nellebel]

zoals anne ook al schrijft, jouw katje voelt echt aan dat jij haar minder aardig vind. zo herkenbaar, echt zodra je dat kunt loslaten en haar kunt accepteren voor wie ze is, en niet vergelijken met je vorige kat en dingen verwachten, kan het binnen een dag omslaan. wil niet zeggen dat ze meteen uren op schoot ligt, maar ze zal naar jou toe komen. door je frustratie hou je haar echt op afstand.
schone lei beginnen, lief tegen haar praten, lekker eten en drinken geven, maar het inititatief verder bij haar laten.
ik heb al geschreven dat mijn man dit met onze flipipe had, ik heb het een klein beetje met gijs. guusje is speels, die ligt geen uren op schoot, gijs wel. maar hij ligt altijd bij mijn man. ik wil ook. als ik me daarop richt (dan zeg ik nog niks) dan komt hij niet. mijn man probeert gijs soms over te halen om bij mij te komen liggen. nee hoor. en als ik dan zoiets heb van laat maar ,.hij ligt nou eenmaal graag bij jou, komt meneertje bij mij liggen. echt wonderlijk hoor hoe een kat de mens aanvoelt.

[castratenkoor]

Ik heb hier ook een kat Teun die meestal onbenaderbaar is. Ook ik respecteer dat.
Als hij dan eens in de week een kroelsessie met me wil is me dat extra dierbaar.
Gek genoeg komt hij op zolder wel. Ik respecteer zijn grenzen en laat hem het tempo bepalen.

[paasnini]

Wat een vervelende situatie. Voor wat betreft het financiele gedeelte, wellicht kun je aanspraak doen op het veterinairsteunfonds.
Geen idee of ze je naar een bepaalde specialist hebben doorverwezen of naar Utrecht (die laatste zou mijn voorkeur hebben). Ook jammer dat jouw dierenarts niet zelf al het initiatief heeft genomen om de foto's alvast te bespreken, ik zou dat zeker nog vragen of hij/ zij dat eerst wil doen.
Katten geven vaak geen uiting van pijn of zwakte, dit is natuurlijk bepaald dus je mag er niet zomaar vanuit gaan dat ze er geen last van heeft.
Sterkte.

[MiddenWild]

Bedankt voor jullie reacties.
Het is trouwens niet zo dat ik hoge verwachtingen van dit poesje heb. Wij hebben vroeger heel veel katten gehad bij mn ouders thuis. Op een bepaald moment hadden we er 6 tegelijk en allemaal waren ze anders qua karakter. De een leuker dan de ander maar wel allemaal nieuwsgierig, eigewijs en met hun eigen gekke karaktertrekjes. Dat zij dus anders is vind ik ook meer dan logisch en hoe ze is respecteer ik ook wel, maar ik blijf haar toch maar een apart beestje vinden. Wat jullie hierboven beschrijven herken ik ook wel ja. Als ik helemaal niet met haar bezig ben en rustig tv zit te kijken kruipt ze ineens vlak naast me zonder dat ik het eigenlijk door heb. Zodra ik dan opsta springt ze ineens weg en denk ik 'huh? zat je nu echt naast mij?' Wat ik dan wel weer frappant vind.