Castratie... en dan?

[Mirjam86]

Lieve allemaal,

Ik vroeg me af of mensen van wie de katers en poezen gecastreerd zijn hun ervaringen willen delen. Mijn dametjes moeten binnenkort onder het mes, en ik ben benieuwd wat ik na castratie kan verwachten. Natuurlijk zal mijn DA wel e.e.a. meegeven, maar als ik soms hoor wat een kromme adviezen DA's soms meegeven...

Dus hoe waren jullie ervaringen omtrent de volgende zaken:

- Acceptatie onderling: hoe lang duurde het voor het geurtje van de DA weg was en katten elkaar weer accepteerden?

- Krijgen poezen eigenlijk pijnstilling na de operatie?
(Zo ja, dan ga ik mij eens even verdiepen in het zoeken naar een beter middel dan Metacam)

- Zat de kat aan zijn/haar hechtingen?

- Hoe lang was de kat uit zijn/haar doen na de operatie?

- Is het karakter van je kat verandert na operatie?

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen!

[Cerna]

Allereerst: iedere kat is anders en zal dus anders reageren. Ik heb een kat gehad die een paar dagen doodziek was na castratie en een andere die twee uur na thuiskomst alweer in de pergola klom (Noa). Dus wat ik antwoord, hoeft absoluut niet voor jouw katten te gelden.

Dus hoe waren jullie ervaringen omtrent de volgende zaken:

- Acceptatie onderling: hoe lang duurde het voor het geurtje van de DA weg was en katten elkaar weer accepteerden?
Direct tot een halve dag

- Krijgen poezen eigenlijk pijnstilling na de operatie?
(Zo ja, dan ga ik mij eens even verdiepen in het zoeken naar een beter middel dan Metacam)
Oeps, weet ik niet meer; denk het wel en nee, liever geen Metacam. Tolfedine is een goed alternatief

- Zat de kat aan zijn/haar hechtingen?
Nee, geen enkele kat (heb inmiddels 10 poezen en 2 katers laten castreren). Kraag of jasje vind ik dan ook overdreven. De DA spuit er een of ander smerig goedje over heen en dat weerhoudt de kat wel om er aan te zitten

- Hoe lang was de kat uit zijn/haar doen na de operatie?
Helemaal niet tot een paar dagen

- Is het karakter van je kat verandert na operatie?
Ze worden rustiger, zeggen ze, maar dat geldt volgens mij alleen voor katers. Bij de poezen heb ik nooit iets gemerkt. Ik denk dat het ook wel verschil maakt hoe oud of de kat is

Tis een spannende ervaring en ik wens je veel sterkte. Het zal wel goed gaan!

[pearlsofpassion]

Kwestie van acceptatie heb ik hier nooit problemen gehad.
Kleintje was nog wat kwader toen Cuzco geholpen was, maar toen was ze al altijd kwaad op hem, dus dat was niet zo'n verandering. Het leek gewoon een dagje nog iets erger te zijn, maar dat kan ook aan iets anders gelegen hebben. Cuzco was trouwens helemaal doorweekt van zijn eigen urine die hij had laten lopen bij wakker worden (schijnt normaal te zijn), en dat vond ik eigenlijk wel een stuk minder. Heb hem toen ook wat gewassen maar het grootste deel heeft hij zelf gedaan.
Luis was niet of nauwelijks nat, dus dat was een stuk beter. Tussen de jongens toen geen opmerkingen, hoogstens wat meer snuffelen daar beneden. Kleintje die was toen ook nog wat kwaad, dus ook niets opgemerkt.

Kwestie van pijnstilling heb ik mijn poezen niets bij moeten geven (of toch niet dat ik me herinner, is wel al 5 jaar geleden), maar ze kregen wel een spuit met langwerkende pijnstilling daar ter plekke. Nu weet ik dat dat waarschijnlijk Metacam geweest zal zijn, maar toen stond ik daar niet bij stil...

Kleintjes mama kreeg zo'n waterdichte pleister over haar wonde en kon er dus niet aanzitten. Kleintje zelf was binnenhuids gehecht en heeft er nooit aan gezeten...
Dus hier geen rompertjes gezien... Maar het lijkt me wel handig om iets te hebben moesten ze er aan elkaar of zelf aan gaan zitten. Vraag anders eens rond hier of er geen mensen eentje hebben die bij je in de buurt wonen dat je zou kunnen lenen. Ze hebben het tenslotte maar een weekje nodig...

Kwestie van karakterverandering ben ik niet representatief voor jou.
Kleintje's mama werd geholpen toen ze ongeveer vier was (schat ik dan) en net een paar maanden eerder dus een nestje had gehad. Ze is echter zo'n 2-3 weken erna doodgereden dus ik dat was te kort om er iets van te zeggen. Het zou kunnen dat ze meer schrik kreeg van haar kittens (dat is achteraf wel duidelijk) door de operatie, maar dat kan evengoed met de leeftijd van de kittens te maken hebben... Die waren toen 4 maand en dat is de leeftijd dat ze normaal weggaan, alleen was Kleintjes moeder duidelijk een solodiva (alleen kende ik dat toen nog niet) die ontzettend veel bang had van andere katten (dat wist ik wel).

Kleintje is wel van karakter veranderd. Maar die was al dik 3 jaar en zat al drie jaar aan de pil. Dat is volgens mij echt wel van invloed. Er vielen dus plots een hele hoop hormonen, die haar lichaam gewend was, weg. Natuurlijk heeft dat invloed op het humeur. Ze werd dus chagerijniger en vooral, wist met zichzelf niet zo'n blijf en werd daar heel erg onzeker van. Ze reageerde dus ook op mij zoals ze op de jongens reageert als die wat opdringerig zijn. Ze mepte uit angst, schrok snel en was steeds op haar hoede. Het was duidelijk dat ze worstelde met zichzelf.
Sindsdien moet ik opletten hoe ik haar aai. Boven haar hoofd is veel te bedreigend vb. Maar ik heb haar leren lezen en zo stillaan het vertrouwen terug opgebouwd. Het is eigenlijk pas sinds de jongens erbij zijn en ik zo met haar gewerkt heb dat we elkaar en zij haar zelfvertrouwen weer helemaal terug gevonden hebben zoals voor de sterilisatie (2 handen op 1 buik).
Nu is ze terug mijn meisje, wel met diva-allures en eigenlijk een dametje geworden en vast en zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, maar ze is weer zichzelf. Na de operatie was ze echt zo'n onhandelbare puber. Zielig vaak.
Maar ik ben er dus van overtuigd dat dat met een poesje die je laat helpen voor haar eerste krolsheid niet gebeurt. Die blijven ook geen kittens en groeien op, maar daar is er nooit zo'n plotse breuk in hormonen. En dat zorgt naar mijn mening voor die gedragsverandering. (ik weet nog mijn eerste regels, echt geen pretje qua gedrag!)
Kleintje is 3 jaar lang een klein meisje gebleven, ook in gedrag. En dat komt volgens mij door de pil. Wanneer dat dan wegviel is ze van de ene dag op de andere 'volwassen' geworden en daar kon ze zelf niet mee om.
Dus niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk voor mij nooit meer!

[Mirjam86]

Alvast bedankt dames!

Ik ben echt benieuwd hoe het zal gaan verlopen. Ik vind het erg spannend, maar weet honderd procent zeker dat het beter voor ze is om geholpen te worden.
Ik ga dus wel zeker even opletten of ze geen Metacam willen gaan toedienen. Ik heb nog nooit problemen met pijn gehad met de meisjes, dus ik weet eigenlijk niet hoe mijn DA daarin staat.

Qua rompertje achter de hand had ik bedacht er twee bij de Zeeman te kopen voor €1,50. Mochten ze eraan gaan zitten, dan kan zo'n ding aan. Ik weet alleen niet wat de kleinste maat is (60? Ik heb nog geen baby's gehad, haha) want Tsuki is wel erg klein van stuk.

Zodra het achter de rug is zal ik natuurlijk ook even laten weten wat mijn ervaringen zijn!

[nellebel]

he mirjam, heb ooit voor nellie een rompertje bij de zeeman gekocht (durde even voordat ik de goede maat had). die had een lik tic en dat moest ik even doorbreken. voor castratie ook nooit een rompertje nodig gehad. wat betreft de maat, wat is de lengte van de kat van kont tot koppie. (niet de staart meetellen en dat is de maat.) dus 60 cm is maat 60.
onze flippie had ieniemienie hechtinkjes en er nooit aan gelikt, ook geen pijnstiller nodig. die at bij thuiskomst al meteen. sjefke werd erg misselijk en heeft de eerste dag niet gegeten maar een klein beetje gebraakt. die werd gelijmt ipv gehecht. flippie kreeg uit voorzorg AB vanwege haar niesziekte, anders is dat niet nodig.
en gedragsverandering? achteraf misschien dat flipipe er iets rustiger van is geworden, maar ja, kan ook vanwege haar ziekte zijn geweest of door haar leeftijd, ze worden ook ouder en wijzer (hmmmm) natuurlijk.
guusje en gijs moeten ook over een maand. ik doe ze tegelijk omdat ze vrij wild en druk zijn en ik dan ook meer twijfel of ze elkaars wondje niet oplikken en trekken (die kunnen zoooo lomp samen zijn) en ook om te voorkomen dat ze elkaar niet meer zo aardig vinden. denk dat ze elkaar ook echt nodig hebben. gijs straalt de rust uit naar guusje en gijs voelt zich meer mans met guusje in de buurt.

[Adriana]

zoek even (rechtsboven) bij narcoses, er is een topic over diverse soorten narcoses en voor poezen is castratie best wel een heftige ingreep en het scheelt aanzienlijk of de dierenarts gasnarcose (ipv vloeistofnarcose) toepast. en de ene da is veel handiger dan de andere, da's die heel erg veel/vaak opereren hebben betere apparatuur en meer ervaring, kennis en techniek en zo..
http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... es#p406337

ik laat geen enkele operatieve ingreep meer doen door een algemene dierenarts, heb daar nu een aantal malen geen goeie ervaringen mee.. (slechte hechting, uitstulping na castratie bij Mies, verkeerde pijnstillers, te lang onder narcose en hersenschade, metacam-ellende..)

en dan heb je ook nog endoscopische castratie, dat is veel duurder maar voor katzels lijkt het me ideaal..

[nellebel]

oh ja, toen ik flippie heb laten helpen waren er meerdere die hun katjes lieten helpen en dan was er wel eens sprake van bulten onder de hechtingen enz. gelukkig had flippie daar totaal geen last van ,die herstelde erg mooi.

[Sunnetje]

Isis was wel wat ziekig na haar sterilisatie, ze kreeg koorts dus we zaten al snel weer bij de DA. Na een koortsremmer ging het gelukkig al snel weer beter en na een dag was er niets meer aan de hand.

Isis had nog wel een aantal weken lang een 'bal' op haar buikje van de operatie, dit is vaak vochtophoping en zakt vanzelf af, maar het kan ook een navelbreukje zijn, dit altijd even in de gaten houden.

De acceptatie ging verder prima, mijn katten hebben wel even aan haar geroken en dat was het. Isis heeft vooral veel geslapen.

[Mirjam86]

Ik zit wel een beetje te twijfelen over een endoscopische sterilisatie (castratie), maar het is inderdaad een stuk prijziger. Meer dan het dubbele. Ook zou ik ervoor naar Friesland moeten, voor zover ik het kan zien..

Aan de andere kant lijkt het me wel een stuk veiliger en minder belastend. Ik zal eens met Wouter overleggen. Ik weet niet zo goed of ik me misschien te druk maak over een routine operatie.

Ik zal in ieder geval eens even contact opnemen met vragen over het soort narcose, de pijnstilling en de manier van hechten...

[Adriana]

sommige da's maken geweldige japen als ze een poes moeten castreren en dat is kwestie van (gebrek aan) techniek en helemaal niet nodig. het scheelt enorm in het herstel als er weinig schade wordt aangericht en klein gewerkt wordt.
ik zou zeker gasnarcose als voorwaarde stellen, dan heb je namelijk de zekerheid dat de da zeer frequent opereert, zeer ervaren is en goeie apparatuur heeft. en het is éénmalig! maar moet wel goed met zo min mogelijk belasting.

onze poes Mies heeft van haar castratie bij haar vorige baas nog steeds een uitpuilende bult op haar buik, die wanden zijn niet goed gesloten..
en ik had een poes Muze.. dat was een griezelig schrander, ondernemend en slim beest. na de castratie was daar niks meer van over en dat heb ik nooit begrepen.. totdat.... ik in gesprek raakte met een assistente van de betr dierenarts (en dat was niet de eerste beste in DH trouwens..) en die vertelde mij dat die dierenarts een arts in opleiding de castraties liet doen, op woensdag en dat de verdoofde katten dan in een rijtje klaar lagen. en af en toe moesten ze worden bijgespoten, want moesten te lang wachten....
dat geeft dus vette kans op hersenbeschadiging en ik geloof al zijn leven dat Muze dat dus ook is overkomen.. sindsdien ben ik vele malen kritischer en voorzichtiger..

en tegenwoordig probeer ik 'harde' afspraken te maken en dan nog overkomt het me dat een andere da de castratie van de bengels heeft overgenomen en ik niet weet (hakkel/hakkel..) wat voor soort injecties en pijnstilling ze hebben gehad....

http://www.dapommelanden.nl/index.php?o ... &Itemid=79
deze kliniek zit niet zo ver van Assen, ze doen daar endoscopisch onderzoek en ze doen aan gasnarcoses. je zou ze kunnen bellen om te vragen of ze ook ..

[pearlsofpassion]

Ik zou wel eens navragen wat ze dan doen. Wat ze juist weghalen en laten zitten en in hoeverre dat verschilt met een normale castratie.
Ik geloof dat ze de baarmoeder zowiezo laten zitten omdat het niet door het gaatje kan, maar het zou ook kunnen dat ze dat in kleine stukjes eruit halen. Het zou ook kunnen dat die gewoon altijd, ook bij een normale castratie, blijft zitten... Ik weet het dus niet. Maar ik zou het wel willen weten voor ik aan zoiets zou beginnen...

Onlangs gehoord van een hond die zijn ballen niet waren ingedaald. Hij moest gecastreerd (om gedragsredenen) en dat hebben ze toen ook met een kijkoperatie gedaan. De ballen blijven daarbij dan achter in het lichaam, worden ingekapseld en zouden dan onschadelijk zijn. Alleen kwam 1 van deze reu zijn ballen tegen zijn blaas te liggen, met heel erg nare gevolgen...
Dus toch niet zo handig, achteraf gezien...

Nu weet ik wel dat ze bij poezen de eierstokken zowiezo helemaal weghalen, anders zou ze krols blijven worden. Maar hoe het met de baarmoeder zit en of dat nog van belang is (eventueel kans op ontstekingen of andere reactie van het lichaam?) dat weet ik dus niet.

[Adriana]

valerie: even goegelen op 'endoscopische castratie kat' en voilà:
http://www.pijnlozesterilisatie.nl/sterilisatie-kat/

[Cerna]

Ik denk dat het veel te maken heeft met de leeftijd van de dierenarts. Mijn ervaring met jonge dierenartsen (dertigers) is dat ze altijd een heel klein gaatje maken. Zowel Noa als Milka hadden 3 hechtingen; je zag het nauwelijks. Dat is twee en drie jaar geleden gebeurd.
Een oudere dierenarts zal het waarschijnlijk nog op de ouderwetse manier doen (tenzij hij/zij goede nascholing heeft gehad), maar de jongere weten niet beter.
Onze dierenarts castreert via de flank en niet via de buik; schijnt nog minder belastend te zijn.

[silfje]

Vandaag is buri gesterriliseerd, hierbij mijn ervaringen

- Acceptatie onderling: hoe lang duurde het voor het geurtje van de DA weg was en katten elkaar weer accepteerden?
Onze katten schijnen vrij makkelijk te zijn, ze deden alsof er niets gebeurd was.

- Krijgen poezen eigenlijk pijnstilling na de operatie?
(Zo ja, dan ga ik mij eens even verdiepen in het zoeken naar een beter middel dan Metacam)
Welk middel: niet naar gevraagd, Buri heeft een spuit gekregen die een aantal dagen pijnstilling moet geven, ik hoef haar zelf dus niets te geven.

- Zat de kat aan zijn/haar hechtingen?
Tot nu toe niet, de dierenarts heeft er een pleister over geplakt, die er volgens haar vanzelf af moet vallen. Hierdoor kan ze niet makkelijk bij de hechtingen. De wond is ongeveer 3 cm lang.

- Hoe lang was de kat uit zijn/haar doen na de operatie?
Toen ik haar terug kreeg was ze een klein beetje wankel op haar achterbenen en deed ze rustiger aan dan normaal. Dat wil bij deze hyperactieve kat zeggen: niet op de kast springen maar wel op de eettafel(sprong ze binnen een half uurtje na binnekomst al op)en krabpaal.
Ze was goed wakker toen ik haar terugkreeg.
Onze dierenarts werkt met gasnarcose.

- Is het karakter van je kat verandert na operatie?
Nog moeilijk te zeggen, ze is vandaag geopereerd en is wel iets rustiger. Dat kan van de stress of van de narcose zijn.


ik maakte me erg zorgen over de sterillisatie en de narcose van buri, gelukkig viel het mij alles mee!

[Adriana]

heel fijn dat je allemaal goed gegaan is en van gasnarcoses komen ze sneller en veel beter bij; ik wil nooit meer anders..
wat fijn dat beide katzels elkaar onmiddellijk herkenden bij thuiskomst, dan kan soms heel anders uitpakken..
hele opluchting dus en nog een paar daagjes verder herstellen en ook weer achter de rug!