DaVinci schreef:
Je hebt gelijk Anne, Gizmo krijgt echt wel wat mee van mijn stress. Dat heb ik begin dit jaar wel gemerkt met Eusie toen hij niet wilde eten. Maar gelukkig ben ik een stuk rustiger nu en heb ik het denk ik redelijk geaccepteerd... Het punt is dat ik altijd teveel en te snel wil. Als het bijvoorbeeld net zo met Gizmo gaat als met jouw Destin, dat ie 1 rondje maakt en daar een hele dag van moet bijkomen, ga ik me al weer gek lopen maken van de zorgen: hij zal toch niet ziek zijn, gaat het wel goed, hoort dit wel, etc, etc. Daar moet ik heel erg voor gaan waken...
Wacht 'es even, ben jij degene die een kat had waarvan zijn pootje geamputeerd moest worden maar die zo'n vrijbuiter was dat het niet goed ging met het kapje wat hij om moest? En dat je toen, om hem te eren, een kat met 3 poten uit het asiel hebt geadopteerd? Op de eerste pagina van dit topic vertelt iemand me dat, weet even niet meer wie. Dat verhaal raakte me heel erg...
Waarschijnlijk hoeft Gizmo geen kapje om, hij krijgt binnenwaartse hechtingen en aan de hechtingen die hij nu heeft van het biopt nemen heeft hij ook nauwelijks aan gezeten. Alleen de eerste dag aan gelikt, maar daarna niet meer.
Probeer Gizmo niet met Destin te gaan vergelijken, Destin had een traumatisch ongeval achter de rug en dat deed hem uiteindelijk de das om. Ik weet nog dat de da zei dat katten prima met drie pootjes kunnen leven ( en als ik naar onze Hobbel kijk dan klopt dat ook) maar zijn
ongeluk was te traumatisch.
Gelukkig heeftjouw Gizmo dat niet en daardoor een veel betere kans van slagen!!!
En probeer je niet teveel zorgen maken over het herstel, dat is zo verschillend per kat.
Maar je moet ook niet teveel verwachten, probeer het los te laten want je hebt er toch geen invloed op en straks word je daar knettergek van!!
Het zullen hele spannende dagen nu voor je zijn, ik duim hier voor jou en Gizmo dat alles spoedig verloopt en je je hoofd rustig en helder kunt houden...
Het is niet niks wat er gebeurt maar je weet waarvoor je het doet en dat is nu even het allerbelangrijkste
Verder is het heel normaal dat jij nu ook aan het rouwen bent om zijn pootje.
Dat had ik ook met Destin.
Voel je daar niet raar over, jij geeft om jouw Gizmo en je wilt tenslotte het allerbeste voor je ventje. Zo'n amputatie is niet niks en logisch dat je daar verdrietig over bent.
Ik heb toen voor Destin een nieuwe krabpaal gekocht, om ook maar iets met dat verdrietige gevoel voor hem, te doen.
Helaas heeft hij het niet overleefd, maar dat heb je al gelezen.
Je zult na deze operatie nog meer van hem houden, nog trotser op hem zijn, want jij, als geen ander, weet wat hij door heeft moeten maken.
Heel veel sterke, ik ben nu al aan het duimen.
Misschien een leuk idee om een soort foto herstel-dagboek van Gizmo te maken hier op het forum? Zodat we allemaal met je mee kunnen leven?
Nogmaals heel veel sterkte, in gedachte ben ik bij jullie
grt Anne, Happy 15 Joep 14 Hobbel 13 Polleke 12, Pluto 3 Louie 2 en Donna 1, Lora (hond) 1
en kipjes Kukel Kayla en Lucy
rust zacht alle engeltjes
