Iets vreemds aan de hand, pijn bij beweging en benauwdheid

[puksji]

Afgelopen woensdag was er iets vreemds met mijn Sjimmie van 21,5 oud.
Toen mijn man 's morgensvroeg de kamer binnen kwam, sprong hij blij van de bank af. Even later trof mijn man hem beweegloos staande in een kromme houding in de keuken, hij leek ook in een soort trance. Hij wilde niet meer lopen. Ik heb hem opgepakt en op de bank gezet. We denken dat hij ook gespuugd heeft, maar dat is moeilijk met zekerheid te zeggen omdat we nog een poes hebben en 2 honden.Toen werd hij weer normaal. Hij krijgt iedere ochtend een klodder vleessalade op een bordje op de salontafel (omdat hij zo oud is, vinden we alles goed), en zoals gewoonlijk sprong hij toen moeiteloos weer op de salontafel. Maar hij nam maar een paar hapjes. Daarna ging hij toch weer raar doen en ademde met zijn bek open. In de uren erna werd hij slechter, had regelmatig een verkramping en het benauwd, maar dat duurde steeds even. Ik was er van overtuigd dat zijn einde aan het komen was, niet gek gezien zijn leeftijd. Zodra ik wist dat mijn DA bereikbaar was, heb ik die gebeld. Ook mijn DA dacht dat Sjimmie stervende was nav mijn verslag, en zij zei dat een dood door stikken verschrikkelijk is, dus overlegd om met Sjimmie naar haar toe te komen. Ik besloot het toch nog even aan te zien. Gek genoeg ging het daarna toch beter. Maar je zag wel aan hem dat hij het enigszins benauwd had.
Het leek mij een idee om hem prednison te geven voor die benauwdheid, zodat zijn laatste uurtjes prettiger zouden zijn. Weer gebeld, maar zij vond een injectie geen goed idee, ook het plan niet om daarvoor met hem naar de praktijk te komen. Ik kon wel tabletjes ophalen.
Dat heb ik gedaan en hij moest een half tabletje hebben. Hoewel hij geen benauwde aanval meer had gehad, heb ik hem het wel gegeven.
Hij heeft die dag weinig gegeten en ging niet op de bak. Op een bepaald moment besloot hij dat hij in de slaapkamer op bed wilde liggen, dus heb ik hem maar laten gaan. Ik moest weg en toen ik na een paar uur terugkwam, lag hij er nog, en had daar helaas ook geplast.
Hij kwam er gelukkig zelf af en ging weer naat zijn plekje op de bank en wilde ook weer wat eten.
Gisteren was hij wel weer iets beter, maar het lopen gaat moeilijker dan voorheen. Geen ademhalingsproblemen meer. Vandaag eigenlijk hetzelfde, maar het lopen lijkt hem pijn te doen. Zijn achterhand staat ook wat scheef lijkt wel. Als hij van de bank afspringt, dan staat hij daarna ook weer even in die kromgetrokken houding, waar ik uit afleid dat hij dan een pijnscheut krijgt (in zijn ribbenkast?) Daarna herstelt hij wel weer.
Ik heb aan een paar dingen zitten denken, eerst dacht ik zijn hart, wat ook benauwdheid veroorzaakt. Maar ik sluit de optie dat hij gevallen kan zijn ook niet uit. Of dat er een spier verrekt is bij zijn ribben of een rib die scheef zit of gebroken is.
Morgen ga ik nog wat prednisontabletjes halen, en het ook met de DA bespreken. Eventueel maandag dan met hem naar haar toe. Of pijnstillers gaan geven?
Hij begint wel weer beter te eten en plast netjes op de bak. Ik denk dat hij zijn plas op bed heeft laten lopen door de pijn en dat die pijn nu wel minder is dan woensdag.
Iemand suggesties wat er met hem kan zijn?

[Ilone]

Toen ik begon te lezen dacht ik toch als eerst aan zijn hartje.
Misschien toch verstandig eens te laten kijken naar Sjimmie, met die leeftijd kan het natuurlijk vanalles zijn!
Succes met je opa'tje

[puksji]

Hij is wonderbaarlijk opgeknapt.
Hoewel er wel iets aan hem veranderd is, hij is warriger lijkt wel. Waarschijnlijk is dit toch het begin van het einde.

[MarjanR]

Sorry, ik heb dit helemaal over het hoofd gezien

Joh, wat een heerlijk oud ventje heb jij in huis (heb een zwak voor ouwetjes).
Wat je natuurlijk ook hebt op die leeftijd is dat de botjes en gewrichten wat versleten raken.
Als ze pijn hebben kunnen ze ook benauwd ademen (bekkie open), maar dat is puur pijn.
Overleg even met je dierenarts of zij z'n heupen wil nakijken.
Ik weet niet hoe hij reageert als hij naar de dierenarts moet?
Het kan iets zo simpel zijn als pijn in z'n gewrichten, en dan zou glucosamine goed voor hem doen.
Hou even in de gaten dat hij niet van te hoge dingen afspringt. Ik geef mijn oudje ook over wat op en afstapjes (m'n bed is wat hoog, dus daar gaat hij via via op).
Soms gebruikt hij mij even als opstapje (auwauw).
Als Sjimmie pijn heeft bij afspringen is hij slim genoeg om dat kleine krukje op te zoeken als hij van de bank of bed af wil.
Zou wel fijn zijn voor hem

[Glowy]

Gelukkig is hij al iets opgeknapt.
Boh 21.5 jaar, wat een leeftijd voor een kat, geweldig.
Mijn ouders hebben een kat van 24 jaar gehad.
Ze moest overal op getild worden op het bed en op bank,en ze mauwde weer als ze eraf wilde.
Ze was een hele maffe kat, met een super lief karakter.

[puksji]

Marjan, sinds het Simbaverhaal was ik wel een beetje uitgeschreven (het verwerken is mij zwaar gevallen), dus logisch dat ik dan ook niet echt meer opval
Ik weet nu ook vrijwel zeker dat dit met pijn te maken heeft gehad, misschien een spier verrekt bij het van de bank springen, of iets anders.
Het opstapje staat er nu ook voor hem, en we proberen te vermijden dat hij naar boven gaat, omdat we bang zijn dat hij van de trap valt.
Die glucosamine is een goeie, had ik nog niet aan gedacht. Ik moet eerdaags een bestelling doen bij de dierapotheker, kan dat er meteen bij (of heb jij een goedkopere suggestie?).

Hij is echt oud, stokoud. Daardoor had ik het met Simba ook zo moeilijk, die was voor mijn gevoel nog zo jong. Het scenario klopte niet, de verwachting was dat Sjimmie eerder zou gaan.
Maar hij is er nog, met al zijn gebreken en ongemakken. Die ongemakken heeft hij al zijn hele leven, piesen en poepen op kleedjes en schoenen, vooral die van mijn man
Uit nood staat er nu ook een kattenbak in de kamer, op een plek waar hij anders gewoon gaat zitten. Het staat niet leuk, maar ja, het is maar voor 'tijdelijk'.
boos worden op hem, doen we allang niet meer. Hij mag nu ook alles, bedelen, pikken enz.

Het is wel gek. Ik ben er op 'ingesteld' dat hij er niet lang meer zal zijn. heb er door zijn leeftijd ook vrede mee. Mijn band met hem is minder dan met Puk en *Simba*, doordat hij echt op zichzelf is. Maar toen ik woensdag dacht dat hij er tussenuit floepte, verging weer even mijn wereld

Jeetje een kat van 24

[MarjanR]

Wahahah, ik dacht dat mijn Moos al oud was.
Sjimmie dat nog won, een kat van 24!!!! Wosus

Ik kan me voorstellen dat je even weg was na het verlies van Simba*

Tja, er zijn zoveel verschillende soorten supplementen met glucosamine.
Dat zul je wel gezien hebben op Medpet.
En ze zijn allemaal een beetje aan de prijs, volgens mij is dat gewoon omdat de glucosamine zo duur is.
Ik zelf geef Moos rug compositum van de Groene Os.
Hij gaat als een speer (ouwe speer dan).
Er zitten verschillende kruiden ook bij die een ontstekende werking hebben.
Maar het is eigenlijk voor paarden.
Dus ik weet niet of je het aandurft bij Sjimmie?
Een paard krijgt 5 druppels 2x p/d, ik geef Moos 1 druppel p/d.
Je kunt het bij medpets krijgen.
http://www.medpets.nl/groene+os+rug+compositum/

[Anne]

Bartje kreeg van de da toen hij nog leefde, een homeopatisch supplement, eigelijk voor honden, voor zijn artrose in zijn achterhand. Bartje was ook oud en soms zat, hij helemaal in trance, en als we hem dan roepten of aandacht vroegen, reageerde hij niet.
Het kan een kleine hersenbloeding zijn wat jouw kat heeft gehad, dan zijn ze ook heel ver weg en zitten ze een paar minuten onbeweeglijk en reageren ze nergens op.
Ik weet niet hoe oud Bartje is geworden, hij kwam uit het asiel en hij had nog heel weinig tanden en op het laatst moest alles eruit dus de da kon het moeilijk zien aan zijn gebit..
Heel veel succes met jullie opa, voor Bartje stond er ook altijd een krukje voor de bank want hij kon ook heel moeilijk springen door zijn artrose.

[puksji]

Aan een hersenbloeding heb ik ook gedacht, maar dan kan ik die pijn en/of benauwdheid daarna niet rijmen.