Ik ben gisteren terug gekomen uit kreta, bij het hotel waren twee ontzettende lieve kittens, heel erg mager , ik heb ze verzorgd, eten gegeven, naar de dierenwinkel geweest en ontwormtabletjes gehaald en ze hebben bij mij op de kamer geslapen.
Ik wil eigenlijk terug en er één meenemen, de kleinste, de iets grotere zag er redelijk goed uit, maar de kleinste was zo mager en zo lief.
Je kan ze niet allemaal redden maar eentje kan wel, ik ben alleen bang dat ze iets heeft en mijn twee katten ziek worden, de barman zou ze eind deze week ook nog een ontworm tabletje geven, ik hoop dat hij het ook doet. Ik ben alleen bang voor hartwormen.
Je zou eens kunnen informeren bij http://www.mirtos.nu/welkom.
Zij zetten zich in voor zwerfdieren en zoeken ook adoptie-ouders in NL.
Zij weten vast hoe je moet handelen, en of het zin heeft.
Zo neit, dan weten ze vast iemand anders die jou kan helpne.
Groetjes van Marjan, Prrrt van Sara (7-6-2010), mieuw van Tygo (01/11/2011)
Er is hier ergens een topic van kittens uit griekenland of zoiets. even met de zoekfunctie zoeken...
Daar staat ook beschreven wat ze allemaal hebben moeten doen om ze mee te krijgen.
Zij hebben een nestje van 4 poesjes meegenomen en het zijn nu prachtige grote poezen geworden.
En er is hier ook ergens een topic over een stichting die katten in griekenland helpt, moet je ook vast kunnen vinden.
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)
Ik heb al met de stichting Mirtos gemaild!
Ik zou ze alleen allebei willen meenemen maar kan ze niet allebei houden, ik heb er twee en drie vind ik echt wel genoeg, maar die andere daar laten wil ik ook niet!
Ik ben dus op zoek naar een heel lief baasje voor de andere kitten, maar wie oh wie wil haar graag hebben en de liefde geven die ze zo verdient.
Ik heb al een advertentie op Mp gezet maar nog niemand reageert
Als je ze alletwee naar nl wilt halen, zou ik ze persoonlijk wel bij elkaar houden.
Het is allemaal al zo'n toestan met de reis etc, en dan ook nog eens in een vreemde omgeving komen, en dan óók nog eens uit elkaar gehaald worden.
Ik heb ook 4 katten en het gaat prima hoor
Als 't vrouwtje van huis is, dansen de katten op tafel
Ik heb er altijd één gehad 17 jaar lang en nu twee dus ik vind drie echt wel genoeg.
geloof best dat het prima gaat maar ik vind het gewoon teveel worden, en beter gescheiden dan dat de ander daar gelaten wordt en doodgaat..
Maar misschien is er iemand van het forum hier die een kitten wil?
hoe oud zijn je andere katten, want als die al wat ouder zijn is het voor een kitten ook niks om dan alleen tussen de grote katten op te groeien. die willen meestal niet meer zoveel spelen, en het kleintje gaat zich dan erg vervelen.
Klinkt misschien lullig maar dan kun je misschien beter een huisje zoeken voor beide kittens.
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Heb je al iets van Mirtos gehoord? Denk wel dat zij je zullen proberen te helpen, is een goede stichting, heb zelf een hondje via de stichting. Zou denk ik zelf ook de kittens samen laten...Wens je succes verder, hoop dat het lukt ze naar Nederland te krijgen.
Groetjes van mij en poezen Sarah, Tica, Floortje (IM Mickey, Poesje, Patiani, Guusje, Nina, Monty) En een poot van Luna en Sophie
Ik heb een tijdje geleden een topic geopend over dat ik katjes uit griekenland mee wilde nemen.
Drie weken geleden was het zover, naar griekenland vertrokken met twee vriendinnen en hetzelfde appartement geboekt, daar aangekomen direct uit de bus gesprongen en direct gaan kijken of ik de twee kittens zag, bj het paadje zag ik een heleboel poesjes lopen op het pad, er waren zeker 16 kittens bijgekomen in die 7 weken.
We hebben direct eten voor ze gehaald en binnen een mum van tijd waren ze bijna allemaal bij ons in het appartement, s'nachts sliepen er een stuk of 9 aan mijn voeteinde, supergezellig.
Wel was er het grote dilemma wie ik mee zou gaan nemen, met Corendon had ik al vele keren gebeld maar het bleek dat er amper iets geregeld was, wat een stress.
Op donderdag zijn we aangekomen en pas maandag einde van de dag hoorde ik dat het goed was dat ik er twee mocht meenemen, op dinsdag stond de afspraak bij de dierenarts gepland.
Ik had gekozen voor de twee wat grotere kittens die het meeste naar mij toetrokken en heel sociaal zijn. Nadat het gelukt was toch nog maar eens gebeld of het niet mogelijk was om er nog een mee te nemen, dat kon wel maar niet op mijn naam, dus voor het kleine turfje ook maar de geregeld dat ze mee kon, op dat moment wist ik niet of het zou gaan lukken, ze was erg klein en we hebben haar drie dagen moeten dwangvoeren.
Oke we haden de keuze gemaakt welke drie het zouden gaan worden. komt er savonds een verschrikkelijk klein broodmager beestje aangelopen die echt helemaal uitgedroogd was, ze ademde zwaar en was echt ziek, jeetje wat was dat moeilijk toen begon ik weer te twijfelen of zij niet mee kon maar had mijn twijfels omdat ze zo ziek was.
Ik heb het kleintje die we stippeltje noemden ook meegenomen naar de dierenarts samen met turfie en de nadere twee.
Wat ik al dacht zie de dierenarts dat het beter was om turfie mee te nemen omdat zij toch gezonder was en ook begon ze zelf sinds de avond ervoor flink mee te eten met de anderen.
Stippeltje heeft wel antibiotica gekregen en een vochtinjectie.
Turfie, Koetje en Knorrepot zijn geeent, paspoort in orde gemaakt en papiren, en gechipt.
Gelukkig ging het met stippetje daarna direct beter en savonds begon ze al mee te eten.
Toch weer de twijfels of ik wel de goede keuze had gemaakt omdat Turfie het waarschijnlijk wel zou redden.
Tot het moment dat de bus ons kwam ophalen heb ik turfie en stippeltje in één bench gezet, ik kon nog ruilen alleen zou ik stippeltje dan thuis moeten laten enten en als ze de chip zouden controleren ik misschien problemen zou krijgen maar dat ricico durfde ik we te nemen.
Ik was compleet in de stress, op het moment dat de bus kwam moest ik kiezen, Turfie of stippeltje, één van de moeilijkste dingen die ik ooit heb moeten doen, ik heb stippeltje uit de bench gezet en dacht die rent gelijk weg maar nee hoor, ze liep rustig mee naar de kant van de weg en ging daan zitten, ik gelijk roepen help ik heb de verkeerde leus gemaakt ik moet ze ruilen, mijn vriendinnnen hebben me tegengehouden en zeiden nee het is goed zo.
wat ik jammergenoeg net niet zag is dat monstertje het krengetje van de hele groep direct naast haar ging zitten en kopjes ging geven, maar wel heel fijn om te weten.
Nog steeds vind ik het vreselijk dat ik er daar al die lieverds heb achter moeten laten, ik moet hier ook maar niet al te veel over nadenken want dan trek ik het niet meer.
Na een lange reis eindelijk thuis aangekomen en ze geintroduceerd aan mijn eigen twee katten, het ging eigenlijk erg goed, Pebbles had zoiets van wat is dit allemaal en Dobby begon wat te blazen en te grommen maar het ging allemaal erg goed, ook vanaf de eerste minuut waren ze gelijk zindelijk, ongelofelijk dat had ik nooit verwacht.
Maar goed nu even verder over de 3 griekse schonen, het was de bedoeling dat ik er twee mee zou nemen, één voor onszelf en éen voor een kennisje. We kwamen op donderdag weer thuis en zij wilde turfje op zondag op komen halen, ik vond dat veel te snel dus heb het verzet naar afgelopen week zondag, we zijn haar zelf weg gaan brengen naar Limburg,en in de auto begon het al, het was natuurlijk een hele lange reis maar ik voelde de tranen al branden, barste in huilen uit en heb haar gebeld en gezegd dat ik het waarschijnlijk toch niet kon.
Ze zei rij maar door en we zien het wel hoe het gaat,we zouden daar ook blijven slapen.Daar aangekomen ging het niet echt beter, Turfie was doodsbang, ze heeft ook 3 kleine kinderen en een laminaatvloer dus veel herrie, turfie zat constant weggekropen, snachts amper geslapen en toen smorgens mijn zoon ook in en in verdrietig was heb ik tegen haar gezegd dat ik ze weer mee zou nemen naar huis.
Turfie was dolblij toen we weer thuiskwamen en ze hoorde er weer direct bij bij de groep.
Nu is het alleen zo dat ik nu 5 katten heb wat echt teveel is, dus ik vraag hulp aan jullie.
Wat moet ik doen, Turfie alleen wegdoen of toch maar beter met één van haar speelkameraatjes zodat ze lekker samen kunnen blijven, ik denk er iedere minuut aan..wat moet ik doen.
Ik wil het aller allerbeste voor de katjes, ze verdienen het zo erg. Ik wil ook echt dat ze naar iemand toegaan waarvan ik 1000000 procent zeker weet dat ze daar blijven en dat diegene ze nooit maar dan ook nooit wegdoet wat er ook gebeurd, ook wil ik contact blijven houden hoe het met ze gaat nu en in de toekomst.
Kunnen jullie mij raad geven en weten jullie iemand die één of twee poesjes wilt, misschien wel iemand van het forum hier?
Alvast hartelijk bedankt voor het lezen van mijn verhaal! Liefs Marjan
welkom op het Forum en wat een belevenissen..
voorzover ik van een afstand kan zou ik een stel dat goed met elkaar overweg kan, proberen onder te brengen. en toch eerst in je naaste omgeving, daar heb je contact en ken je de mensen. briefjes op mededelingenborden van supermarkts en schakel desnoods het plaatselijke asiel in voor advies en zo. . en missch kunnen zij bemiddelen... en dan ben jij een tijdelijk soort van gastgezin..
en dan dus nooit meer naar Griekenland en al die andere landen want met de dierenzorg in vrijwel al dat soort landen is het hopeloos mis en dan blijf je importeren..
groetjes van Adriana en prrrrts van Enzo, Maks&Bolle, van Miesje en van (i.m.) MoMo
Hoi Adriana, ja zeker belevenissen, ik had ook al even een advertentie op marktplaats gezet maar die er maar weer afgehaald, ik vind het zo zielig die dieren die allemaal maar aangeboden worden net of het pakken melk zijn... In mijn naaste omgeveing is er niemand die een katje of 2 katje wil, ik hoop echt en baasje te vinden en dat ik ze daar met een gerust hart aan kan toevertrouwen, zal moeilijk worden want ik ben nu al zo stapelgek op ze.
, ik heb ze verzorgd, eten gegeven, naar de dierenwinkel geweest en ontwormtabletjes gehaald en ze hebben bij mij op de kamer geslapen.
