Hmmmm, ik herken het wel van Moos als hij z'n zin niet krijgt.
(ligt niet aan zijn leeftijd, hij heeft het al vanaf dattie klein was).
Dan was z'n zusje ALTIJD de klos.
Misschien kun je uitzoeken waarom hij zo ontevreden is.
Ik weet het van Moos (mag ook wel na 17 jaar), hij wordt wat knorrig wanneer hij naar buiten wilt en niet mag van mij.
Ik nam hem op, 5 minuten nadat ik hem had gecorrigeerd omdat hij z'n zusje weer lastig viel, en knuffel hem dan helemaal suf zodat hij weer tevreden was voor een tijdje.
Vaak vergat ie dan dat hij eigenlijk naar buiten wilde (aaaaaaaaah, lief).
Anyway, het zal helpen als je weet waarom hij zo ontevreden is.
Tenmiste, zo komt hij op me over.
Je zou hem dan kunnen afleiden.
Bij Moos was knuffelen de truck, misschien dat Guus iets heeft waar hij helemaal dol van is.
Ok, niet alles is voor 'smorgens vroeg
Maar goed, je zou hem kunnen afleiden met een muisje of een balletje wat hij leuk vindt.
Ik weet niet of Guus oosters bloed heeft?
Want die kunnen nogal "zeiken". Ik zeik vaak ook gewoon terug, met z'n zelfde zeik-mauw.
Is misschien mijn idee hoor, maar dan hoort hij ook dat ik er eventjes nu geen zin in heb.
Soms druipt ie wel af, hihi.
Ik zou hem niet meer afsluiten van Puk.
Buiten het feit dat er een lekkere stinkende drol op je bank ligt denk ik niet dat het zin heeft.
Hij voelt zich (denk ik) juist meer onbegrepen.
Daarbij is communicatie tussen katten voor ons mensen soms wat bruut.
Maar het is echt iets wat ze samen moeten oplossen.
Mijn Puk (zal het aan de naam liggen?) heeft het 17 jaar lang van Moos geslikt dat hij zo doet. Ze mepte alleen maar van zich af, of kwam blazend op mij af rennen (veilig).
Aan de andere kant zijn er in die 17 jaar heel veel kopjes en likjes uitgedeeld.
Zelfs muizen en vogels gedeeld.
De relaties zijn soms wat complex, maar schijnt er toch ook bij te horen.
Succes met het uitzoeken van Guus z'n ding
op het Forum.
