Vorige week donderdag (14 januari) naar de dierenarts gegaan omdat mijn kat (6,5 jaar) niet lekker was.
Ze at en dronk vanaf woensdag niet meer en zag aan haar haren dat ze koorts had.
Bij de dierenarts bleek ze 40,7 gr. koorts te hebben en dat ze een beetje uitgedroogd was.
Ze heeft een infuus gehad en 2 injecties.
Thuis at ze weer een beetje dus dacht dat het allemaal wel weer goed zou komen.
Helaas vrijdag ochtend zag ik dat ze weer niets gegeten en gedronken had, dus in de ochtend kattenbak
verschoond, broerje van haar naar buiten gedaan zodat ik kon zien of ze wel ontlasting had gehad.
In de middag kwam ik thuis en zag dat ze WEER niets gegeten en gedronken had.
Gelijk dieren arts gebeld, gezegd dat ze er al veel beter uit zag dan de dag ervoor, ook geen koorts meer had,
maar dat ik het toch niet vertrouwde.
Gelukkig mocht ik om 18:30 uur langs komen. Eenmaal in de wachtkamer, begon ze heel erg te "pompen", ademde
heel diep en je zag haar neusgaten hard heen en weer gaan.
Gelukkig was ik snel aan de beurt. De dierenarts zei "oh dat komt door de stress" Ik heb haar gelijk duidelijk gemaakt
dat dat zeker niet het geval is (ik ken haar het beste en zo doet ze nooit).
Gelukkig geloofde ze me en werd er snel gehandeld. Ze wilde naar haar longen luisteren en ineens werd ze slap en deed ze niets meer! Alsof ze het echt opgaf (meestal zijn katten beter bij de dierenarts, door de stress).
Toen wist de arts ook dat het zeker niet goed ging met haar.
Er werd snel bloed afgenomen en ik werd met spoed naar een grotere kliniek gestuurd waar ze meer apparatuur hadden om haar te helpen.
Binnen 6 min. was ik daar en er werd al op me gewacht. Het mandje werd letterlijk uit mijn handen gerukt en ik mocht gaan zitten........
Ze werd in een zuurstof tank gelegd om op adem te komen en er werden foto's gemaakt.
Daar was heeeel duidelijk te zien dat er veel vocht bij de longen en het hart zat. Volgens de dierenarts waren er 2 dingen
mogelijk, een tumor of een onsteking. Hartkwaal werd eigenlijk een beetje uitgesloten omdat het vocht niet "symetrisch" was. Er zat vooral veel vocht aan de linkerkant.
Ik wist eigenlijk gelijk dat het niet goed zat (heb altijd "gevoeld" en gezegd het is mijn liefste kat, maar zij word niet oud. Vroeger al veel getest op leukemie enz. omdat ze vroeger ook vaak "koortsig was. ze heeft ook de laatste jaren veel diaree gehad).
Ik moest naar huis en ze zouden me later bellen als ze een echo hadden gemaakt.....
Om 21:30 uur belde de dierenarts om te zeggen dat het om een grote en zware ontsteking ging, ik wilde bijna zuchten van opluchting toen die meneer zei "het is heel ernstig, ik kan haar opereren, maar de kans dat ze het haalt is 50%
Ik heb gezegd als u het aandurft moet u het doen, maar dan moet je ook alles doen om haar te redden en mij niet bellen om te vragen of ze nog wat anders mogen proberen. Er ook gelijk bij gezegd dat als hun denken dat het "genoeg" is ze moeten stoppen. Dat beestje heeft 6,5 jaar een super leven gehad en wil niet dat ze de laatste uren lijd.
Ik mocht zaterdag om 11:30 uur bellen, maar om 1:00 uur hield ik het niet meer en heb gebeld.
Ze lag heel kritiek, maar als ze de nacht zou halen zou het wel goed komen.
Ik had die nacht niets meer gehoord dus ik had goede hoop, todat ik om 11:30 uur belde..... was nog steeds heel kritiek en ze zei dat het erg zielig was.
Ik vroeg toen of het niet beter was om te stoppen, maar ze wilde haar nog tot 17:00 uur de tijd geven.
Ik heb gezegd ik wil nu naar haar toe om het zelf te zien (en hoopte dat ze dan misschien nog een opleving zou krijgen), gelukkig mocht dat.
Nou toen ik aankwam was het voor mij gelijk duidelijk, ze lag in een zuurstof tank met een drain, 2 bloedende pootjes van het infuus en de bloedtransfusie, ze lag met haar bek open en haar tong eruit naar adem te happen.
Het was zo verschrikkelijk dat ik daar heb staan schreeuwen "haal die arts, drain eruit en geef haar ajb een spuit, dit kan niet!!".
Was zo boos! het was te erg voor woorden! Ze gingen de arts halen en ik heb die zuurstof tank letterlijk open gerukt, heb haar gekust en geaaid. Ze zat echt naar adem te happen! Na 7 min. was die man er nog niet en toen ben ik tegen haar gaan praten "ga toch meisie, bedankt voor alles, nu is het mooi geweest, ga maar" Ik heb de tank dicht gedaan en toen blies ze haar laatste adem uit
Ben nog 5 min. bij haar gebleven en toen de arts gaan halen. Ze lag in een kramp (voorpoten gekruisd) en daar schrok ik van.
De arts zei "haar hartje is gestopt" Ik weet het niet ik hoop zo dat dat het geval is en niet dat ze gestikt is....
Maar nu weet ik dus nog steeds de doodsoorzaak niet, de arts zei waarschijnlijk een hart kwaal. Maar dat weet ik dus ook niet zeker. Ze had een longvlies ontsteking met heel veel pus, kan dat een oorzaak zijn van een hartkwaal?
Zou iemand mij hier misschien wat over vertellen?
PS: ik hoop dat het niet te warrig is, maar ik ben nog steeds helemaal van slag. De tijd tussen dierenarts en overlijden is 17 uur.
