Vreemd verhaal. Poes 5 jaar oud.

[kikkertie]

Hallo,

Ik ben in het bezit van 2 poezen ,1 van 6 jaar en 1 van 5 jaar.
Nu is er echter zaterdagmorgen iets gebeurd met de poes van 5 jaar oud.

Het gaat om een kruizing tussen een Perz en een straatkat.
Zaterdagochtend heb ik haar nog mee naar boven genomen tegen 06 uur 30 min. na mijn nachtdienst, alles was nog helemaal in orde.
Tegen half 1 s,middags riep mijn vrouw mij dat ik even bij Uk (zo heet die) moest gaan kijken want die deed raar.

Uk kwam van een half uurtje buiten geweest te zijn naar binnen met een rare blik in haar ogen, 1 oog half dicht, haar bekje trilde , raar omhoog kijkend, en ze kwijlde wat.
Ben direct in de auto gesprongen met haar en naar de dierenarts gereden.
Die constanteerde (tenminste dat dacht hij) dat ze een klap op het hoofd moet gekregen hebben of een epileptische aanval gehad had.
Hij gaf haar een spuit kalmeringsmiddel en we moesten haar maar in de gaten houden.

Thuis aangekomen heb ik haar op haar kussen neergelegd, ze dwaalde lekker af.
Op een gegeven moment dat ik bij haar kwam kijken lag ze in haar eigen kots te slapen, ik wilde haar schoonmaken ,en ze kreeg toen een soort ,,aanval,, sprong omhoog , sleepte haar half verlamde lichaampje (waarschijnlijk van de verdoving bij de dierenarts) over de vloer en plofte weer in elkaar.

Ik dacht in het begin die verzet zich tegen de rustgevende medicijnen (diazepam) die de arts haar toegediend had.
Maar de aanvallen werden steeds heviger, ze lag bv. op haar kussen echt helemaal munt van de medicatie, en van het 1 op het andere moment reageert ze zo heftig op helemaal niks, omhoog springen en uithalen en blazen naar helemaal niks, waarna ze gelijk weer in elkaar zakt en lam op haar kussen bleef liggen.
Zo heeft ze nog nooit gedaan, we kenden haar niet weer.


Omdat we het niet vertrouwden hebben we de arts weer gebeld en die wou haar gelijk weer onderzoeken.
Aangekomen bij de arts ,kreeg ze weer een aanval, waarop de arts haar een narcose middel heeft toegediend.
De arts dacht nog steeds aan een klap op het hoofd of een spontane epeleptische aanval.
Op advies van de arts hebben we haar daar snachts achter gelaten ,zodat hij haar in de gaten kon houden.

De volgende dag (Zondagmiddag) gelijk weer gebeld hoe het gegaan was, en volgens de arts was ze weer wat rustiger en reageerde ze weer.
Dus wij hartstikke blij smiddags bij haar kijken , maar we schrokken ons echt dood hoe ze erbij lag.
Er zat geen leven in dat arme beestje,had helemaal geen besef dat er iemand was of waar ze was en zwaar ademend.
Ze reageerde ook niet op heftige pijnprikkels, echt helemaal niks meer.

De arts zat een beetje met zijn handen in het haar dat ze zo snel en zo hard weer achteruit was geegaan, en die liet ook aan ons merken dat als er geen verbetering in kwam ,het wel eens einde verhaal kon wezen, en we aan euthenasie moesten denken, omdat er iets niet goed zit in haar hersenen,maar ze zou geen pijn hebben
Wij zijn dus kapot naar huis gegaan met de gedachte dat we haar kwijt zouden zijn.

Afgelopen avond (zondagavond) zou de arts ons bellen als haar toestand zou verslechteren,wij hebben de arts zelf gebeld om 2100 uur omdat we ons erge zorgen maakten.
De arts had s,middags de moed al een beetje op gegeven, maar Uk reageerde weer op pijnprikkels, en ze slikte weer vloeistof door die de arts haar in haar bekje spoot, de arts wou dan ook zeker nog geen euthenasie uitvoeren op onze poes, omdat er een kleine verbetering in haar toestand was.
Ze blijft dus nog een nacht bij de arts, en hij beld ons morgen in de ochtend hoe ze er aan toe is.

We begrijpen echt niet wat er moet zijn gebeurd , en de arts ook niet.
Zou het een allergische reactie kunnen geweest zijn op de diazepam die ze later toegediend heeft gekregen.
Want toen ze binnen kwam zaterdagmiddag was ze wel heel vreemd aan het doen ,maar ze had geen last van aanvallen.
Een 5-jarige kat kan toch zo maar niet dood gaan?
Vergiftiging of een ongeluk met een auto is uit gesloten.

Het is dus nog niet zeker als ze het gaat redden, we zijn er echt allebei kapot van,ik weet niet als er hier meer mannen komen ,maar ik ben er ook echt kapot van.
Heeft iemand hier misschien enig idee wat haar kan zijn overkomen of wat er met onze poes aan de hand is.
Als er morgen geen verbetering in haar toestand is ,raad de arts euthenasie aan, maar we willen haar nog lange niet kwijt.

In ieder geval bedankt voor het lezen, veel mensen begrijpen me niet wat voor band ik met mijn poes heb.

Mvg Marcel

[Ambertje73]

Hallo Marcel,

Wat een vreselijk verhaal!
Wij hebben katten met toevallen, maar de symptomen die je beschrijft komen niet allemaal voor. Ze hebben wel stuiptrekkingen, speekselen wat, de adem stokt en ze laten hun urine lopen. Na een paar minuten komen ze langzaam weer bij. Dan springen ze op de bak met voer en beginnen te vreten!

Ik herken het wel een beetje in onze Kees. Helaas is zij vorig jaar oktober overleden, 14 maanden oud!
Ze at al een tijdje slecht en viel af. Een paar maanden voor haar dood kreeg ze een flinke oogontsteking, maar daar knapte ze ook van op.
Een paar dagen voor haar heengaan, kreeg ze ineens hele dikke nieren. De werking van de nieren staakte, waardoor de gifstoffen in haar hersenen terecht kwamen.
Hierdoor begon ze vreselijk te knipperen met haar ogen, haar kopje schudde en ze begon te stuiptrekken. Door de toevallen laten ze urine lopen. Ze heeft niet overgegeven, maar we zagen wel dat het einde verhaal was. We hebben haar moeten laten inslapen.
Dus een jonge kat kan wel zomaar dood gaan....

Ik wil je niet alle hoop ontnemen, maar een tumor kan ook voor dit soort vreselijke dingen zorgen.
Vaak merk je het pas aan je kat als het te laat is.
Ik weet precies hoe je je voelt, maar helaas zijn dierenartsen nog niet altijd in staat om een goede diagnose te stellen.
Probeer gewoon zoveel mogelijk bij je beestje te zijn. Mocht het dan toch de verkeerde kant op gaan (misschien knapt je poesje straks toch ineens op, wat ik ECHT hoop!), zorg dan dat je er bij bent en dat ze niet alleen dood gaat.
Een kat wordt nu eenmaal geen 100, maar je vergeeft jezelf nooit als je beestje komt te overlijden in een kliniek, helemaal alleen....
Dat is ons ook gebeurd en ik heb er nog alle dagen last van.

Heel veel sterkte ermee en hopelijk komt het weer goed met haar!!!

Gr., Amber en co.

[kikkertie]

Hallo,

Ze urineert helemaal niet, nog niet gedaan vanaf zaterdag.
We zijn net bij de dierenarts geweest en tot onze verbazing reageerde ze weer en ze jammerd weer wat.
We hebben haar vandaag mee naar huis genomen, met de afspraak dat we vanavond weer met haar langskomen.
Ze eet en drinkt nog niet ui haar zelf, we geven haar drinken met een spuit in haar bekkie, dan ,,drinkt,, ze het ook wel op.

Als we bij haar in de buurt komen ,jammert ze ook wel.
We durfen nog niet te zeggen als ze weer normaal word of er helemaal boven op komt, maar het is iets beter dan gisteren.

Groetjes

[JLC]

Hallo Marcel,

Wat een naar verhaal. Ik zat zelf aan een vergiftiging te denken, maar je schrijft dat dit uitgesloten is. Misschien kun je een tweede dierenarts raadplegen. Het zou ook een tumor kunnen zijn, zoals Ambertje73 al opperde. Ik wens je veel sterkte toe. Ik hoop dat ze beter wordt.

[Ambertje73]

Hoi Marcel,

Gelukkig dat ze weer wat reageert, da's altijd hoopvol.
Het feit dat ze niet plast, is geen goed teken.
Wij hebben een Jack Russell gehad die niet kon plassen. Ze noemen dat urine-retentie.
Het kan komen door verschillende oorzaken: stress, verkeerd gebruik van de spieren daar, maar toch ook weer tumoren.
Als ik je verhaal zo lees, lijkt het probleem bij de nieren weg te komen. Hebben ze al een bloedonderzoek gedaan?
Daaruit valt toch heel wat te halen...

Nou ja, afwachten maar. Hopelijk gaat het toch weer de goede kant. De wonderen zijn de wereld nog niet uit hoor!
Blijf positief en houd haar (als het ook maar kan) in een vertrouwde omgeving. Een kliniek is vaak stressvol en de kat zou dan de hoop op kunnen geven.
Sterkte!!!

Gr.,
Amber en co.

[kikkertie]

Volgens mij gaat het nu de slechte kant op met onze poes.
Ze krijgt wel vocht en eten binnen via een spuitje in haar bekje, maar zelfstandig lukt dit haar niet.

Ze ligt daar maar wat, en met haar laatste krachten die ze heeft is ze nu 3x achter de bank gekropen ,waar ze normaal nooit komt.
Ik heb wel eens gehoord wanneer een poes op sterven ligt dat ze een rustig plekje op zoeken, is dat waar?

Ze heeft er zelf duidelijk geen kracht en geen zin meer in , het is echt te triest voor woorden.
De dierenarts kan niks meer voor ons betekenen.
We hebben haar boven op haar plekje neergelegd, we weten het echt niet meer wat te doen.

[Medusa]

Hebben ze bloed genomen, scan gedaan, naar de nieren gekeken? Lijkt me zo raar dat je DA dat niet zou gedaan hebben

Veel moed en misschien moet je, als het wat beter zou gaan, toch nog voor een second opinion gaan

[tacuma]

Wat verschrikkelijk naar allemaal, wat er met jullie kat gebeurt! Het klinkt inderdaad niet hoopgevend dat ze zo wegkruipt. Ik hoop voor jullie (en voor de poes zelf uiteraard!) op een wondertje.

Inderdaad zou een second opinion geen slecht idee zijn; dat was ook het eerste waar ik aan dacht toen ik jullie verhaal las. Ik duim dat het toch beter zal gaan, en dat jullie in de mogelijkheid zullen zijn een andere dierenarts te raadplegen. Sterkte in ieder geval!

Groeten van Laura.

[kikkertie]

Helaas is een andere dierenarts geen optie meer, ze heeft het opgegegeven.
Tegen half 8 vanavond was ze niet meer onder ons.
Wat de toedracht is geweest zal wel een raadsel blijven, autopsie laten we echt niet doen op Uk.

We missen haar nu al !

[tacuma]

Och wat erg! Heel veel sterkte gewenst!

Groeten van Laura.

[Ambertje73]

Vreselijk...

Niet dat het een troost is, maar gelukkig was ze wel thuis (vertrouwde omgeving) toen het gebeurde en niet in één of andere kille kliniek.
Katten kruipen meestal weg wanneer hun einde nadert. Ik persoonlijk weet wel dat het iets minder moeilijk is als een kat uit zichzelf gaat.
Naar de DA om het beestje te laten inslapen is vreselijk, want je vraagt je altijd af of het wel het goede moment is. Natuurlijk praat je je op zo'n moment altijd schuldgevoelens aan.
Wij hebben op dit moment 34 katten, maar we hebben in de loop van de tijd al veel beestjes verloren, dus we weten hoe jullie je voelen.
Jullie zijn niet alleen hoor!
Helaas hoort het erbij. Als je een kat neemt (of ander beestje), dan weet je dat ze niet eeuwig leven. Uit het oog, maar niet uit het hart, toch?

Heel veel sterkte gewenst.

Amber en co.

[JLC]

Wat een verdrietig nieuws. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies.

[Sannie_xx]

Oh wat een naar verhaal

Sterkte met het verlies.....

[Anaheim]

Wat een vervelend verhaal zeg.Jullie hebben absoluut jullie best gedaan.En wat Ambertje al zegt gelukkig was ze in haar vertrouwde omgeving.

Heel veel sterkte

[Kattenbella]

Heel veel sterkte! Het allemaal zo snel geggan en ze was nog maar zo jong Ze is inderdaad in haar eigen vertrouwde omgeving gegaan.
Ik moet aan een beroerte denken. heb ik hier ook gehad met 1 van mijn katten, lijkt hierop.