Dilemma

[Cari]

Hai Jilly, ik lees nu pas van je probleem. Heel vervelend! Zoals je tot nu toe dapper doorzet, vind ik ten eerste helemaal geweldig. De meeste mensen hadden hem al lang teruggebracht. Even een paar vraagjes:
- Kan de dierenarts hem gewoon, zonder problemen onderzoeken? Dus overal voelen, vasthouden en zo, zonder dat hij agressief
wordt?
- Hij heeft 3 maanden in het asiel gezeten. Zij hebben nooit iets gemerkt van agressie ?

Ik denk dat er 3 mogelijkheden zijn:
1) hij heeft ergens pijn en die pijn duikt af en toe heftig op;
2) iets in zijn hersens is niet in orde
3) hij is mishandeld geweest

In het 1e en 2e geval zal Funkel verder onderzocht moeten worden en dat kost helaas vaak veel geld.
In het 3e geval kan het uiteindelijk goedkomen, maar zal het heel lang duren. Straffen is in dat geval ook zeer af te raden. Het zal hem steeds sterken in de gedachte dat mensen inderdaad niet te vertrouwen zijn. Een gedragstherapeut kan misschien helpen, maar die zijn ook schreeuwend duur.
Je zou eens bij een homeopaat kunnen informeren naar iets wat hem misschien meer rust en vertrouwen kan geven.

Terugbrengen naar het asiel is voor Funkel hoogstwaarschijnlijk einde verhaal.
Een heel lastig probleem, ik wou dat ik een oplossing voor je had

[Jilly]

Bedankt voor je reactie!
Antwoord op je vragen:
De da kon aan de buitenkant gewoon onderzoeken, hij gromde wel (wist helemaal niet dat katten dat konden!) maar dat was het.
Toen ze hem in zijn bekje wou kijken, en in zijn oortjes, probeerde hij haar wel aan te vallen. En toen ze hem oorgel gaf maakte hij zelfs een salto achterover om haar te pakken te krijgen.
Dit kon ik dan wel weer doen zonder opengehaald te worden, maar toen de oortjes weer schoon leken ben ik hier mee opgehouden, want het was heeel veel stress voor hem, nu kijken of ik pipetjes kan vinden beschreven in het topic: veel niezen en vieze oortjes.

In het asiel zeiden ze dat het een fel beestje was als er wat gebeurde wat hij niet wou. Maar dat er voor de rest niet echt bijzonderheden waren op zijn blaasgruis na dan natuurlijk. Ze zijn hem dan ook met z'n tweeën gaan chippen en in de vervoersmand gaan doen toen we hem meenamen.
Toen we in het kantoortje zaten om de papieren etc. in te vullen zij de "baas" van het asiel nog wel, nemen ze Garfield mee?! nou succes!! (toen hadden we de papieren zelfs al ingevuld)
Hier zochten we toen nog niet echt wat achter, mede omdat we zo verliefd waren op het beestje ging dit een beetje langs ons heen maar ook omdat het meisje had gezegd dat het een lieve kat was voor de rest, dat terwijl wij haar nadrukkelijk gevraagd hebben of het een lieve kat was. We bedachten ons later pas toen hij raar gedrag ging vertonen thuis dat die vrouw dit gezegd had.
Ik heb nog contact gehad met het asiel, en de "baas" (denk ik) zei, laat hem maar naar buiten, hij zal wel gefrustreerd zijn.

Dus wij hebben het beestje naar buiten gedaan, en sindsdien is hij wel langere tijd achter elkaar lief, en komt hij zelfs bij ons schuilen als de "buurtbitch" em weer eens lastigvalt. Maar soms valt hij toch echt uit het niets aan.
Het vreemde is dat hij dit echt helemaal vanuit het niets doet, net zo vreemd als dat hij van kattegras/catnip ook enorm agressief word! Dus al dat spul hebben we weer met een noodgang het huis uit gegooid!

We doen ons best om hem nergens voor te straffen, maar als hij bij een harde nee niet onze arm loslaat, weet ik niet hoe we hem eraf moeten krijgen zonder de plantenspuit te gebruiken. En hij haalt ons wel open! Dat terwijl we de armen soms helemaal stil hebben en houden als hij aanvalt/middenin zijn aanval zit. Zelfs als hij eruitziet alsof hij gaat aanvallen bewegen we onze armen al niet meer, en zeggen we bij voorbaat al: NEE.

Ik zoek druk verder om te kijken of ik nog nieuwe oplossingen tegenkom.
Waarvan ik trouwens ook geen idee heb of het normaal is, maar wij vonden het een beetje gek: De kat is niet doof, maar hij luistert naar geen enkel geluid, geen aandacht nog schrik, behalve het geluid van het rammelen van z'n snoepjesbakje of het vullen van het voerbakje.


(wat een belachelijk lang verhaal! sorry! maar veel korter lukte me niet om het goed uit te leggen)

[Cari]

Is Funkel de kat op je avatar? Lijkt een kruising met een oosters korthaar of siamees. Die kunnen heel extreem in hun uitingen zijn, maar Funkel gaat duidelijk over de grens. Hoe was hij met de andere katten in het asiel? Kon hij daar normaal mee omgaan? Van 'de buurtbitch' is hij bang, die weet 'm dus wel op zijn plaatst te zetten. (Schandalig trouwens van het asiel dat je, als je om een lieve knuffelkat vraagt, een "Garfield" krijgt. Blij dat ze van 'm af waren?)
Dat je onder de schrammen zit, wil ik zeker geloven, maar bijt hij ook door? Uit jouw verhaal maak ik dat niet op. Dat zou betekenen dat het voor hem niet echt menens is, maar toch meer een vorm van spel, een uitdagen, hoe onaangenaam ook. Dat hij in principe niet reageert op geluiden (behalve die die hij wil horen) betekent dus dat hij niet schrikachtig is. Bedoel je hier geluiden die jullie maken of geluiden uit de omgeving? Daar kan hij ook verschil tussen maken.
Nog een vraagje: als je denkt dat hij (opnieuw) in de aanval gaat en je zegt NEE, staar je hem daarbij dan ook aan?
Ik begrijp dat jij je het meest met Funkel bezig houdt? Is je vriend bang voor hem? Valt hij jou of hem meer aan, of is er geen verschil?
Het feit dat hij zo extreem reageert op catnip, is misschien een voordeel. D.w.z. dat hij op rustgevende equivalenten (bij een homeopaat of kruidenspecialist na te vragen) misschien ook sterk reageert.
Je hebt nog niet veel aan mijn tekst, maar ik probeer een duidelijk beeld van hem te krijgen.

[Jilly]

Funkel is inderdaad de kat op m'n avatar. Ik heb eventueel ook wel foto's van de hele kat. Wij dachten zelf ook al dat het niet 100% Europese korthaar is. Maar dat is al de info die we over hem kregen: Europese korthaar, geënt en heeft blaasgruis.
Ze waren in het asiel inderdaad blij dat hij met iemand mee naar huis ging, dit omdat hij blaasgruis heeft gehad en daarom erg moeilijk plaatsbaar is (wat ik bij nader inzien niet zo goed snap, ze maakten in het asiel er best een heisa van, terwijl het alleen maar betekend dat hij een speciaal dieet zal moeten volgen, wat niet veel duurder is als "kwaliteits voer").
Hoe hij was met de andere katten in het asiel weet ik eigenlijk niet, hebben we niet gezien en niet gevraagd.

Hij bijt niet door, maar heeft me vanmorgen voor het eerst blauwe plekken gebeten.

Mijn vriend is niet bang voor de kat. Ik ook niet. We doen wel voorzichtig als hij in de "wild" modus is, om hem niet verder te prikkelen, want als je per ongeluk snel langs loopt als hij in deze modus is, is het gegarandeerd dat hij in je been hangt.

Ik ben het meeste bezig met de kat inderdaad, dat komt omdat ik op dit moment nog geen werk heb (als het goed is per volgende week wel) maar daardoor is hij meer aan mij gewent, en hij komt een stuk vaker bij mij knuffelen dan bij m'n vriend. In het begin viel hij mijn vriend meer aan als mij. Maar de afgelopen 2 keren van een serieuze aanval waren toch echt op mij gericht, waarschijnlijk omdat ik in de buurt was en niet mijn vriend, dus hier lijkt hij niet echt in te discrimineren.
Ik kijk hem inderdaad aan als ik nee zeg, maar dat wil niet altijd zeggen recht in de ogen. Ik kijk ook wel gewoon naar de kat op zich zodat ik zijn lichaamstaal beter leer kennen, en zodat ik weet wat hij doet en wat ik een eventuele volgende keer kan verwachten.

Hij is net even met ons buiten geweest, en daar was de lieve schat van de buurt ook, die bijna altijd even bij me komt knuffelen. Eerst vluchtte Funkel naar boven, maar even later kwam hij toch weer kijken. Toen de kat wat dichterbij kwam bleef Funkel zitten en ging hij grommen. Daarna is de buurtkat weer weg gewandeld, die interesseerde het helemaal niet dat Funkel er was. Maar Funkel was duidelijk erg geprikkeld.
Hij kwam daarna naast me liggen op de bank, en het was duidelijk zichtbaar dat hij in "wild" modus was. Ik dacht, eens kijken wat er gebeurd als ik m'n arm nu gewoon naast me neerleg. Hij pakte m'n arm, en heeft er een aantal keren redelijk hard in gebeten, ik heb het eens laten gaan om te kijken wat er nou eigenlijk gebeurd als we hem niet gelijk aan de kant zetten. Op nee reageerde hij helemaal niet, maar hij ging steeds harder bijten. Toen heb ik op een gegeven moment besloten hem even buiten de kamer te zetten, zodat hij tot rust kan komen. Even niet de mogelijkheid om ons aan te vallen.

Naar een homeopaat is inderdaad een goed idee! Ik ga morgen eens kijken of ik een hier in de buurt kan vinden. Dank je wel!
En alle tips zijn van harte welkom! Want zelf weten we niet zo goed wat of hoe het anders moet.

[beestenbende]

jeetje het blijft zo heftig, kan je weinig tips geven.Maar die van ons hebben wel eens een corrigerende tik gekregen, meestal laten ze het dan en begrijpen ze de boodschap. Ook in de natuur wordt op die manier een rangorde bepaald. Ik vindt het steeds meer op een rangorde probleem lijken, dat de kat even goed op zijn plaats moet worden gezet. Uiteraard sla ik ze niet hard, maar dit zou ik niet toelaten. Waarschijnlijk geen ethisch verantwoord advies, maar wel een die duidelijkheid schept in korte tijd!

[Jilly]

Hier dacht onze visite eens hetzelfde over toen die aangevallen werd. Ik ben de baas en dat zal ik je laten weten ook. Hij heeft hem eerst een tijd in het nekvel vastgehouden tot hij een beetje bedaarde... Daarna zou hij alleen maar aan ons aanwijzen was een plek was om de kat te straffen, net voor de staart. De kat maakte een salto achterover (de visite raakte hem niet eens aan) en hing hem echt serieus in de arm. Tot bloedens aan toe. En hielp de plantenspuit niet om hem los te laten laten. Dus toen hebben we als team hem onder de douche gehangen, de vriend zijn arm+kat ik de douche aan... (vond het ook zo vervelend richting de visite... ondanks dat het naar mijn mening ook een stuk eigen schuld was... misschien vond ik het ook nog wel vervelender voor de kat... hmmm)

Daarvoor heeft hij nooit tot bloedens aan toe gekrabd nog gebeten... sindsdien heeft hij m'n vriend en mij dus wel open gehaald... dus op deze manier op z'n plaatst zetten lijkt dus niet het gewenste effect te hebben.
Toch bedankt... misschien als laatste redmiddel een goed idee... als we echt al het andere geprobeerd hebben...
Wat tot nu toe het beste lijkt te werken is hem oppakken (wat met veel halen en bijten gepaard gaat) en hem op de gang te zetten... deur naar de woonkamer dicht... een soort time-out dus...soms is zijn agressie dan na een tijd verdwenen... vaak ook helemaal niet...
Toch bedankt!

[Jilly]

Wat foto's:




Misschien dat iemand een idee heeft over het ras van het beestje. En dat misschien dit iets meer verklaard over zijn extreme gedrag.

[Anaheim]

Zou die visite er niet aan bij hebben gedragen dat hij nu armen zo aanvalt omdat hij er misschien totaal niet van houdt om daar aangeraakt te worden bij de staart?
Omdat hij steeds armen zo aanvalt zou je toch denken dan hij die als vijand ziet. Misschien is hij door z'n vorige baas wel mishandeld?

Vind het trouwens erg onprofessioneel van dat asiel dat de ene zegt dat het een lieve kater is en die ander zegt, nou succes!
Je wilt voor je katten toch het beste? En als ze weten dat jij een baas bent die voor het eerst een kat neemt, dan zoek je toch een rustige lieve kat (waar jullie ook om vroegen) uit en geen kat die een zwarte band heeft in karate?

[Cari]

Leuk dat je even foto's geplaatst hebt. Ik denk dat Funkel ergens wel iets oosters in zijn voorouders heeft, maar dat is geen vrijbrief voor dergelijk gedrag. Op de 2e foto heeft hij die typische uitdrukking, waarbij je denkt "ai, wat is hij van plan?"
Ik zou hem zeer zeker geen tikken gaan geven. Dat wil misschien bij sommige katten wel eens helpen, maar ik garandeer je dat dit bij Funkel het probleem gaat verergeren. Hij accepteert geen correcties. Misschien heeft hij die in zijn leven nooit op een eerlijke manier gehad en hij kan er dus duidelijk niet op een gewenste manier mee omgaan. (Trouwens, een tik net boven de staart is een hele vreemde correctie. Ooit een andere kat zoiets zien doen? Die mept hem gewoon onmiddelijk op het dichtbijzijnde onderdeel, dus meestal de kop.) Het enige wat je van hem weet is dat zijn vorige eigenaar hem te wild vond. Dat zal ook de reden van afstand geweest zijn en niet de blaasgruis. Het is net wat je zegt: blaasgruis is prima mee te leven. Funkel is een kat die op heel geringe prikkels heel extreem reageert en als er totaal geen prikkel is, lijkt hij ze zelf wel te verzinnen.
Hij doet me heel sterk denken aan een kat (leek ook een X-oosters) die ik in het asiel heb gekend. Ook heel extreem, diezelfde uitdrukking, kon absoluut niet met andere katten omgaan en begreep niets van/ of had schijt aan hun gedragscodes. Was als kitten geplaatst en op 1-jarige leeftijd teruggebracht, omdat hij te wild was. Men wilde de kat uiteindelijk laten inslapen, omdat hij niet te houden was. Ik heb me daar toen sterk tegen verzet en uiteindelijk heeft de beheerster, die het ook niet over haar hart kon verkrijgen, hem zelf mee naar huis genomen. ZIj had alleen grote, hele rustige honden in huis en dat ging prima. De buurthonden daarentegen waren bang voor hem: hij sprong ze gewoon op hun nek. Hij was ook een kat waarbij je niks kon doen dat hem niet zinde. Verder ontzettend lief en vooral ook grappig. Er werd bij de beheerster thuis totaal geen druk om hem gelegd en hij was vrij te gaan en staan waar hij wilde. Er werden wel grapjes over hem gemaakt tegen bezoek: "zetten jullie je helm op, hij is thuis...." Extreem gedrag bleef hij houden, maar naar zijn baasjes werd dat steeds minder. (Hij is helaas niet oud geworden, hij heeft 't op een kwaaie dag willen opnemen tegen een auto...)
Ik denk dat Funkel net zo'n type is. Een dominantie-probleem? Lijkt er misschien sterk op, maar ik denk dat dat toch niet het geval is. Ik denk eerder dat Funkel zijn emoties/gedragingen gewoon niet onder controle heeft. Hij wil geen kwaad doen, hij wil niet de baas zijn, hij volgt slechts onmiddellijk zijn impulsen. En waar die vandaan komen? Dat weet zelfs Funkel niet. Een time-out geven, Jilly, is volgens mij inderdaad het beste dat je kan doen. Ik zou hem dan alleen niet in de gang zetten, maar buiten. Buiten krijgt hij meteen weer afleiding en heeft zo de gelegenheid zijn gedrag op iets anders te richten. In de gang wordt hij beperkt en in zijn geval lijkt iedere indamming, op wat voor manier dan ook, niet of averechts te werken.
Ik zie het meeste heil in iets (druppels, aroma's, Bachbloesem, whatever...) wat hem enigszins kalmeert. Ik denk dat je zelf niet in staat zal zijn hem beter gedrag 'op te dringen'. Een kattenluik vind ik wel een aanrader.

p.s.: Lekker asiel! Zat hij apart in een hokje, of zitten ze daar allemaal in hokjes?

[Jilly]

De beschrijving die je geeft... lijkt helemaal te kloppen. Daar herkennen we Funkel helemaal in...En dat doet me best veel verdriet...
Het lijkt er inderdaad vaak op dat ie zelf ook niks van zijn gedrag snapt... Daarom leek lichamelijk straffen ons ook al een slecht idee. Helemaal na de ervaring met de visite.

Het buiten zetten vind ik nog moeilijk, omdat hij buiten nog heel erg onzeker is, en eigenlijk is hij voor elke kat in de buurt bang. Maar een kattenluik zit inderdaad in de bestelling...

Dan komen mijn vriend en ik weer op de titel van dit topic uit: Dilemma...
We willen heel graag dat Funkel een goed huisje heeft... Maar we willen niet in ons eigen huis constant op onze kat moeten letten, om te kijken wat voor zin hij heeft... en ons daar op aan moeten passen.
En als het nou zo was dat het een mogelijkheid was om er een "lieve kat" bij te nemen, en Funkel voor de rest lekker zijn gang te laten gaan, mits het een buiten kat zou zijn/worden (wat met de dag beter lijkt te worden)...
Maar volgens het asiel was het echt een kat die alleen geplaatst moest worden (ondanks dat hij daar wel vrij in een kamer en buiten-ren kon rondlopen tussen de andere katten), wat voor ons ideaal leek te zijn omdat we graag maar 1 kat wouden.
Dan zochten we er een geschikte en lieve kat bij, en dan zouden ze beide hier helemaal hun huisje hebben gevonden.
(Dan toch maar 2 katten... spullen zijn nu toch grotendeels als in huis...)
Ik vind het heel erg moeilijk, en verdrietig... En beide weten we eigenlijk niet wat we met hem moeten;
Als we hem terug zouden brengen naar het asiel, zou dit binnen korte tijd moeten, omdat dat dan binnen een maand moet, en omdat ik bij de gedachten eraan nu al de tranen in m'n ogen heb staan. Ik ben ondanks zijn rare gedrag toch best aan hem gehecht geraakt...
Maar als dit gedrag zo blijft en als hij gewoon zijn normale leeftijd bereikt waar we natuurlijk vanuit gaan en op hopen, dan hebben we meer ergernis/verdriet van de kat dan plezier, en dat kan de bedoeling ook zeker niet zijn.

De kans dat Funkel herplaatst word met zijn blaasgruis, en zijn gedragsproblemen er ook nog eens bij... Die kans schat ik heel klein in, en wat hem dan te wachten staat wil ik helemaal niet aan denken...
Wij weten het echt niet meer...
Het maakt het er helemaal moeilijker op dat ik dit bericht zit te typen, tranen over m'n wangen biggelen... de kat naar boven komt sprinten, me aankijkt, recht op me af sprint en begint te kroelen (het voelt zelfs als troosten)........pffffff

[Camoth]

Ik heb bijzonder veel respect voor jullie. En welke keuze jullie ook maken, ik zou beide begrijpen.

Als je een kat neemt (voor het eerst?) verwacht je niet zoveel problemen. Dit zijn de problemen waar volgens mij zelfs ervaren kattenbezitters nog met hun handen in het haar van zouden zitten. Niet om je het een of het ander aan te praten: maar ik persoonlijk had de kat ook teruggebracht, ik zou het niet aan kunnen. Ik vind het een ernstige zaak van het asiel dat ze mensen zonder ervaring zomaar zo'n moeilijke kat meegeven.

Aan de andere kant begrijp ik ook dat je al erg gehecht aan hem bent. Ondanks alles is het toch een soort kindje, zij het een probleem-kindje.

Heel veel sterkte gewenst.

[Jilly]

Heel erg bedankt voor jullie hulp, steun en reacties ! Dat doet ons veel goed. Ook al is het internet, wij voelen ons begrepen en gesteund, en daar hebben we veel aan.

Dan nog een vraag... een moeilijke vraag:
Denken jullie dat het mogelijk is om nog een kat hier in huis te introduceren?
Ik dacht, misschien is dit voor Funkel en ons beter... Misschien juist ook wel niet... Iemand een idee hier over?!
Het asiel zei van niet, maar gezien die met wel meer dingen nogal fout zaten....

[Kattenbella]

Ik zou dit eerst niet doen, even lekker met hem verder.Ik vind het super hoe jullie met hem bezig zijn.

[Camoth]

Ik zou er nu geen andere kat bij doen. Als de kat al niet lekker in zijn vel zit met alleen jullie, zal dat denk ik met een andere vreemde kat erbij niet veel beter worden.

[daantje]

Ik zou het ook niet doen. Eerst maar eens zien te achterhalen waar dit gedrag vandaan komt en hoe daar mee om te gaan.
Op zich al een hele klus trouwens .
Heel veel sterkte en succes!