# Twijfel om poes te nemen

[Floor]

Hallo,
ik zit er ook aan te denken om 2 katten te nemen en ik zit eigenlijk een beetje met het zelfde probleem als "Gast". Twijfel namelijk nog een beetje,omdat ik ook net ben verhuisd (woon alleen) en ik zit er natuurlijk niet op te wachten dat alles wordt gesloopt!! Ik heb ook niet echt ervaring met katten,alleen via vrienden. Ik dacht eraan om 2 wat oudere katten te nemen,want kittens hebben volgens mij behoorlijk wat aandacht nodig in het begin ivm opvoeding ed. Heb 2 leuke katten gezien op een site van een asiel in de buurt, broer en zus, 7 jaar oud. Zou het wat voor me zijn?
Hopenlijk zijn er hier mensen die me over de streep kunnen trekken of juist opmerkingen hebben die me kunnen overtuigen om nog even te wachten.

Greetz Floor

[Foul Smelling Pig]

Kittens hebben zeker een hoop aandacht nodig (sprak de ervaringsdeskundige ). De gemiddelde kitten kalmeert pas na ongeveer een jaar en soms duurt het nog langer (die van mij is nu twee en haalt nog regelmatig rare streken uit). Volwassen katten zijn vaak rustiger en als je dan een kitten erbij neemt vervullen de volwassen katten een voorbeeldrol voor de kleine. Zorg voor voldoende afleiding (speeltjes, klim- en krabpalen en persoonlijke aandacht) en slopen is dan helemaal (nou ja, bijna helemaal) niet aan de orde. Waarschijnlijk moet je wel iets aanpassen in je huis om het helemaal cat-proof te krijgen.

Daarbij komt ook nog dat de asiels vol zitten met volwassen katten die ook recht hebben op een liefdevol huis en dito baasje. Als er een goede klik is tussen broer en zus aan de ene kant en jou aan de andere kant zou ik er gewoon voor gaan. Bedenk wel dat je er dan nog voor een jaar of zeven of langer aan vast zit.

Ik heb nu ruim 2 1/2 jaar katten en beleef heel veel plezier aan ze. Never a dull moment, behalve als het spul slaapt...

[Marion]

Ik heb een paar weken geleden een kater uit het asiel gehaald, en het voordeel van volwassen katten is dat ze (meestal) al opgevoed zijn en dat het karakter deels bekend is in het asiel. Als ze daar al samen zijn, hoeven ze ook niet aan elkaar te wennen.

Dus ik zou zeggen, als je er voor jezelf geen twijfels over hebt: doen!

Ik heb een krabmat en speeltjes, en afgezien van soms de bank in overenthousiaste springpartijen wordt er niets bewust gesloopt!

Ik hoop dat ik je veel plezier mag wensen!

[MissPoess]

Hallo,
ook ik heb heel lang getwijfeld of ik een kat zou adopteren ("nemen" vind ik zo akelig klinken..), niet in de laatste plaats omdat ik eigenlijk meer een "hondenmens" ben en ik stiekem altijd wat bang voor katten was! Maar na het overlijden van mijn grote hondenvriend heb ik toch besloten om maar eens een kijkje in 't asiel te nemen, niet om een kat uit te zoeken, maar gewoon eens om te kijken hoe ik het zou vinden. (Een andere hond was geen optie meer gezien onze werktijden). Dit beviel dus prima en ik ben samen met mijn man eens gaan kijken naar wat we een kat kunnen bieden : we werken beiden 32 uur en zijn 's avonds wel vaak thuis, dus het zou 'n beestje moeten zijn wat 't niet afschuwelijk vindt om die tijd alleen te zijn, bij voorkeur geen buitenkat, aangezien we geen tuin hebben en in een drukke buurt wonen, een kat waarvan bekend is dat hij of zij in principe niet veel sloopt en netjes op de kattenbak gaat en die 's avonds wel lekker bij je wil komen liggen, en last but not least: een rustige, vriendelijke kat die dus geschikt is voor "beginners"zoals wij!! Daarnaast is 't bij ons in huis vrij rustig, geen andere kinderen of huisdieren en ook geen toekomstplannen hiervoor..!! Het liefste wilden we ook een iets oudere kat, vanaf een jaar of vijf tot..?? die al een beetje "uitgeraasd" was..
We beseften best wel dat dit heel wat "eisen" waren en zijn ook eerst eens gaan informeren bij diverse asiels of er katten waren die eventueel bij ons gelukkig konden worden. Bij het dierenasiels in Uden (HoKaZo) werden we naar ons gevoel het beste geholpen; we mochten bijvoorbeeld ook niet doorlopen voordat we hadden aangegeven wat we zochten en wat we konden bieden, om zo te voorkomen dat je "verliefd" wordt op een dier wat absoluut niet bij je situatie past. Na wat info te hebben gegeven werden we niet aan 1, niet aan 2, maar aan 8 katten voorgesteld! Ik had echt gedacht dat er maar heel weinig katten waren die bij ons zouden kunnen passen! Na heel wat gezoek en herbezoeken zijn we uiteindelijk gevallen voor onze superpoes Saar(tje); een vijf jaar oude gesteriliseerde dame die bijna was ingeslapen ivm een verwaarloosde blaasontsteking.. Bij thuiskomst bleek mevrouw meer dan content met haar nieuwe huis: ze is geen moment bang geweest en liep ons direct nieuwsgierig achterna en kwam kopjes geven. Kattenbak en krabpaal werden direct goed gebruikt, er is niets gesloopt en ze taant er niet naar om naar buiten te gaan. In principe verblijft ze alleen beneden en komt alleen 's ochtends even boven als ze me wakker mag komen maken! Het is een doodgoed poesje dat echt geen vlieg kwaad doet (ehh, letterlijk dus: de laatste spin die voorbij kwam was heeeeeeel interessant voor haar, maar jagen? Ho maar, da's toch te eng als de baasjes je niet helpen!!), ontzettend aanhankelijk en toch rustig en wat speels. Kortom: alles wat we zochten en meer!
Nou, met dit hele lange verhaal wil ik dus maar zeggen dat er op ieder potje een dekseltje past: het is een kwestie van je goed orienteren en niet te impulsief zijn of concessies doen. En tja, bij een goed asiel weten ze vaak al heel veel te vertellen over het karakter van een katje of zelfs kitten, dus dat is altijd het overwegen waard!!
Oja.. ik ben ondertussen ook een kattenmens geworden en heb geen moment spijt!!!