Raad van dierenarts en specialist opvolgen.

[Dinky]

Kan me heel erg goed voorstellen dat je daar enorm tegenop ziet met de huidige conditie van Karel waarbij het veel van dag tot dag bekijken is....
Wel fijn dat hij bij de dierenarts kan logeren waardoor optimale zorg gegeven kan worden.
Zoals je al zegt, ook herinneringen opbouwen met mensen is belangrijk en zeer waardevol.

Wel zou ik je aan willen raden om de afspraken met de dierenarts (zoals niet zonder toestemming in laten slapen, in geval van nood opnieuw vocht aftappen) schriftelijk vast te leggen. Dit zodat de afspraken helder zijn voor zowel jou als de dierenarts. Daarbij zorgt het voor een extra drempel voor de DA om Karel in te laten slapen zonder toestemming (daarnaast is het een kwestie van vertrouwen maar in deze situatie zou ik de drempel toch hoger willen maken voor de DA gezien de situatie).

[Anne]

Wat onzettend fijn dat het Karel stabiel is en er weer hoop is, wie had dat gedacht?!
Ik hoop dat je er gauw achter komt met welke sterkte van het medicijn Karel er het beste op doet en dat je hem nog lekker lang daardoor bij je kunt houden
Ik kan me voorstellen dat je tegen de vakantie op ziet maar gelukkig heb je een vertrouwd adres waar je hem kunt achterlaten. Het blijft moeilijk, ik kan je alleen maar sterkte toewensen met je zorgen en schuldgevoel. Probeer het los te laten maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan

[castratenkoor]

Oei wat een lastige timing die vakantie. ik hoop dat het goed gaat met Karel bij de dierenarts. En dat jullie ondanks de zorgen een fijne tijd hebben.

[Yo16Ka16No11]

Hi jongens, sorry voor de wat late reactie...had even wat tijd nodig om te herstellen van alle emoties en vreemde mindfucks (afscheid nemen, afspraken gemaakt en toch weer afgezegd). Word soms letterlijk misselijk bij het idee dat ik hem vorige week bijna kwijt was.

Bedankt voor jullie input! Ik ga inderdaad goeie afspraken maken met de dierenarts. Karel heeft hier de afgelopen jaren al vaker gelogeerd en ook al hangt zijn gezondheid aan een zijden draadje...een beter adres en zorg kan ik niet voor hem krijgen. En ja, ik weet dat hij nog beter af is bij mij thuis...maar het is even niet anders.

Ondanks de zorgen om Karel gaan we toch van de zon en het samen zijn genieten.

Daarna stort ik me weer op het proces van afscheid...hoelang dit proces ook mag duren en voor Karel nog dragelijk is.

[castratenkoor]

Fijn dat dat zo te regelen is bij jouw dierenarts.

Probeer toch zoveel mogelijk te genieten van je vakantie.

[Lopke]

Och jeetje, wat een verdrietige beslissingen, ik zou doen wat je nu doet, per dag bekijken en goed naar zijn ogen kijken.
Fijn dat je afspraken gewoon weer af kunt zeggen, dat geeft een gerust gevoel.

Hier een hond met een vergroot hart, maar die blijft het erg goed doen.
Wel heeft hij vaak s nachts een korte periode moeite met ademhalen, maar nu met het koudere weer, gedraagt hij zicht als een puppie, zodra hij buiten is.
We duimen gewoon dat hij een keer sterft in het harnas, hoewel dat voor ons een enorme shock zou zijn.

[Yo16Ka16No11]

Hallo allemaal,

We zijn weer terug van vakantie en we hebben een heerlijke tijd gehad, maar nu gelukkig weer met mijn harige drietal verenigd En voorlopig ga ik nergens meer heen.

Vanmiddag om 13:00 konden we Karel weer ophalen bij de dierenarts. Uiteraard waren we te vroeg en ben ik naar de zijkant van de praktijk gelopen waar de opvangkamer is waar Karel verbleef. Ik zag hem door het grote raam (tot aan de grond) met zijn rug naar mij toe drinken uit zijn waterbak.

Tikte zachtjes op het raam terwijl ik hem riep....oooh wat een feest van herkenning. Hij miauwde voortdurend naar me toen hij mijn stem door het raam hoorde...als ik mijn hand tegen het raam legde, drukte hij aan de binnenzijde zijn grote poot tegen het raam of drukte zijn kop ertegen. Nog even wachten lieve Karel...je mag zo lekker mee naar huis en krijg je weer je Vip treatment en ga ik je weer gruwelijk verwennen.

De dierenarts vertelde met verwondering hoe goed hij het gedaan had. Naast de intensieve zorg van medicatie en de troep die hij maakt met eten en het verslepen via zijn poten van inhoud van de kattenbak, is er geen extra medische zorg nodig geweest. Geen vocht achter de longen hoeven wegnemen, veel plassen, op zijn gewicht gebleven en een rustige ademhaling en stabiel op 40 mg furosoral per dag !!! En niet te vergeten: erg lief en aanhalig geweest.

Nadat hij thuis alles weer even geinspecteerd had ligt hij nu weer te rusten op zijn favoriete plekje op de badkamer. De komende tijd mogen we weer heerlijk van elkaar genieten en gaan we met goede moed het voorjaar in en hopelijk mag hij nog genieten van het zonnetje en de vogels op zijn dakterras.

[Anne]

Wat een heerlijkheid aan nieuws Wat ontzettend mooi dat Karel het zo goed doet en dat het allemaal zo goed gegaan is tijdens je vakantie!!
Go Karel!!

[castratenkoor]

Wat fijn dat het zo goed is gegaan met Karel! Geniet maar weer lekker van elkaar!

[Dinky]

Wat een opluchting dat het goed is gegaan
Ik hoop met je mee dat Karel nog even door mag in reservetijd

[Ennakee]

Wat een fijn bericht om te lezen!!! Ik blijf ook jullie pakketjes met positieve energie, kracht en optimisme toesturen. De lente is begonnen, ik duim dat jullie nog lang van elkaar mogen genieten!!!

Hup Karel, zet 'm op...

[ErikPhilippus]

Wat een fijn en bemoedigend bericht!
Zet 'm op Karel - lekker samen met het baasje van het voorjaar genieten!

Groetjes,
Erik

[Yo16Ka16No11]

Dankjulliewel!

Nu ga ik jullie misschien toch wel een beetje rare vraag stellen, maar geloven jullie dat een kat ook moeite kan hebben met het loslaten van zijn baasje of zijn leventje? Of is dit een ijdele gedachte?

Ik heb zo'n gevoel dat dit het geval is met Karel en dat niet alleen ik hem moeilijk los kan laten. Alhoewel ik hem dagelijks vertel dat het oke is als hij gaat, wanneer zijn dagelijks lijden groter is dan dat hij zijn leven nog leuk vindt. Onze spirituele band nooit voorbij gaat en hij mij niets verschuldigd is.

[ErikPhilippus]

Nou, zo'n rare vraag is dat niet, Mariska. Ik vraag me dat ook wel eens af, zeker met een Gaudí die me zo verliefd aan kan kijken, en overal wil zijn waar ik ook ben - dus dan veronderstel ik zomaar dat hij aan het leven met ons hier is gehecht, en ook mij niet wil loslaten. Maar je slaat de spijker op de kop: misschien is dit een ijdele gedachte, een projectie?

Want wat ik bewonder in de katten: ze leven in het nu, veel meer dan wij. Als je wist wat ik in mijn leven allemaal heb gedaan (en hoeveel geld uitgegeven....) om meer in het nu te kunnen zijn..... - en katten doen dat van nature, ze zijn over het algemeen goed in staat om een (nieuwe) situatie te accepteren zoals die is. En mensen zijn met hun gedachten en emoties vaak in de toekomst (of het verleden). Een koude hand sluit zich om mijn hart als ik me een voorstelling tracht te maken hoe het zal zijn als ik afscheid van b.v. Gaudí moet nemen - want ik weet dat het onvermijdelijk is. Ik neem aan dat Gaudí geen weet heeft van de eindigheid van ons samenzijn, en zich daar dus ook niet druk over maakt.

Wat er zonder enige twijfel wèl is, is een hechte band van vertrouwen. Als het goed is, voelt de kat zich geborgen, beschermd en gelukkig bij het baasje, en dat vertaalt zich in een onvoorwaardelijke liefde. Als ik in een verdrietige stemming ben, komt (met name) Gaudí meteen naar me toe om me te troosten - en dat is echt niet omdat ik degene ben die hem eten geeft. Ik neem aan (hoop het tenminste) dat daar ook een wederkerigheid in zit - zonder dat er sprake is van een verplichting. Want je zegt het prachtig: in een spirituele verbinding ben je elkaar niets verschuldigd.

Groetjes,
Erik

[castratenkoor]

Mijn ervaring met het los moeten laten van katten is heel verschillend. Er zijn katten die duidelijk heel sterk aan mij en aan het leven hangen. Er daar ga je (ik tenminste wel) heel ver mee.

En er zijn katten die op een bepaald moment zo heel duidelijk klaar zijn met het aardse bestaan. Dan laat ik sneller los. Maar makkelijker - nee dat niet. Meestal slaat dan achteraf de twijfel toch weer toe.......had ik niet toch nog.........enz. enz.

Ik schrijf altijd gedichten over de overleden kat. Over de mooie dingen die we samen hadden. Dat is met elke kat anders.

Die hechte band van vertrouwen, ja die is er altijd wel. Die bouw je samen op in de loop der jaren. En die is heel eigen. Een kat kan je zo bijzonder aankijken.