Jammer genoeg gaat mijn Mimi wel achteruit. Ze is mager en viltig, echt een "nierkatje" Ze is verder nog wel helemaal Mimi en eet en drinkt prima. Ze heeft geen beroertes of iets dergelijks gehad gelukkig. Ze is ook al bijn veertien ondanks alles.
Nierinsufficientie
-
Kattenbella
- Tijger
- Berichten: 3006
- Lid geworden op: 13 jan 2003 18:32
- Locatie: Groningen
He Bodine, fijn weer iets te horen en dat het zo goed gaat met Lotje
Jammer genoeg gaat mijn Mimi wel achteruit. Ze is mager en viltig, echt een "nierkatje" Ze is verder nog wel helemaal Mimi en eet en drinkt prima. Ze heeft geen beroertes of iets dergelijks gehad gelukkig. Ze is ook al bijn veertien ondanks alles.
Jammer genoeg gaat mijn Mimi wel achteruit. Ze is mager en viltig, echt een "nierkatje" Ze is verder nog wel helemaal Mimi en eet en drinkt prima. Ze heeft geen beroertes of iets dergelijks gehad gelukkig. Ze is ook al bijn veertien ondanks alles.
"All they need are little black-bow ties and top hats. They might even tip you at feeding time, if you're lucky"
Poes heeft hoge nierwaarden
Onze poes van +- 17 jaar kreeg deze week haar tweede bloedonderzoek op 3 maanden. Vorige keer (oktober 2006) was alles prima in orde met haar. Begin december kwam onze nieuwe pup in huis (Cavalier King Charles) Ze accepteert 'm niet 100 % maar is toch honden gewend want we hadden tot over 2,5 jaar terug een herdershond in huis. Sinds onze hond in huis is, drinkt ze plots meer en sinds een week of twee vonden we ook dat ze nog magerder geworden was (en ze was altijd al een dunneke, van 3 tot 3,5 kg) en nu weegt ze nog 2,6 kilo! Gisteren kreeg ik de uitslag van Mimi's bloedonderzoek van maandag 15/01. Blijkt dat haar nierwaarden gestegen zijn en dat we met medicatie moeten beginnen ... en eventueel aangepaste voeding. Ziek is onze poes totaal niet, wel is ze niet echt gelukkig met de komst van de pup denk ik. Maar hopelijk helpen deze medicijnen haar en kan ze hiermee nog wat jaartjes verder...
Iemand hier ervaring mee? Ik denk toch dat we er nog vlug bij zijn en dat het nog een beginstadium is (morgen medicijnen halen bij de DA en effe bespreken wat hij ervan denkt)
Wie geeft zijn poes nog medicatie voor nierfalen en hoe wordt dit verdragen en hoe maakt poes het ermee? En welke medicatie geven jullie?
De DA spreekt er ook over dat het zou kunnen dat door stress (met de komst van de pup) de ziekte zich sneller manifesteert... ik mag er niet aan denken dat het allemaal komt doordat we een pup in huis haalden! Ik voel me zooooo schuldig want onze poes was zo kerngezond en nog steeds dezelfde als altijd en is nu plots precies aan het achteruit gaan. Mijn hart breekt als ik er aan denk dat het onze eigen schuld misschien is; dit is een kat uit de duizend en verdient dat niet!!!!
Iemand hier ervaring mee? Ik denk toch dat we er nog vlug bij zijn en dat het nog een beginstadium is (morgen medicijnen halen bij de DA en effe bespreken wat hij ervan denkt)
Wie geeft zijn poes nog medicatie voor nierfalen en hoe wordt dit verdragen en hoe maakt poes het ermee? En welke medicatie geven jullie?
De DA spreekt er ook over dat het zou kunnen dat door stress (met de komst van de pup) de ziekte zich sneller manifesteert... ik mag er niet aan denken dat het allemaal komt doordat we een pup in huis haalden! Ik voel me zooooo schuldig want onze poes was zo kerngezond en nog steeds dezelfde als altijd en is nu plots precies aan het achteruit gaan. Mijn hart breekt als ik er aan denk dat het onze eigen schuld misschien is; dit is een kat uit de duizend en verdient dat niet!!!!
Vele likje van onze lieve schat!
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Je moet je niet te veel schuldig voelen, want je hebt de pup niet expres in huis gehaald om je kat stress te bezorgen en je kat heeft ook de leeftijd dat nierklachten vaak beginnen te ontstaan. Zoals de dierenarts al zei: door de stress kwam het misschien wel sneller naar voren, maar anders had de kat het uiteindelijk (vanwege haar hoge leeftijd) misschien ook wel gekregen.
Ik heb zelf ervaring met een oude kat die op een nierdieet ging in combinatie met medicijnen en die heeft nu nog een heel leuk leven.
Dus mijn advies: kijk kritisch naar haar levensgeluk met de pup erbij en geef haar een eigen leefruimte (bijvoorbeeld boven) of zoek een nieuw huisje voor een van beiden als het echt niet gaat en verder hoop ik dat ze met het dieetvoer en de medicijnen nog een mooi leven zal hebben.
groetjes,
Sandra
Ik heb zelf ervaring met een oude kat die op een nierdieet ging in combinatie met medicijnen en die heeft nu nog een heel leuk leven.
Dus mijn advies: kijk kritisch naar haar levensgeluk met de pup erbij en geef haar een eigen leefruimte (bijvoorbeeld boven) of zoek een nieuw huisje voor een van beiden als het echt niet gaat en verder hoop ik dat ze met het dieetvoer en de medicijnen nog een mooi leven zal hebben.
groetjes,
Sandra
Bedankt voor de geruststellen reactie!
Poes heeft onze hele bovenverdieping als haar eigen terrein als ze wil, maar meestal komt ze beneden bij ons. Misschien toch dat ze 't niet zo erg vindt dat onze hond haar dan ook achterna zit. Maar ze wil ook zo graag bij ons zijn (het laatste half jaar was ze nog meer aanhankelijk als er voor en doet ze niet liever dan op schoot liggen). Maar met de pup in huis, neemt ze vaker afstand, of komt ze niet meer graag op onze schoot omdat de hond ernaast zit te kijken.
Dat vind ik spijtig, maar ik kan de pup daarom toch ook niet weer wegdoen; dat zit niet in onze aard, als we een beslissing nemen blijven we bij die keuze en zorgen we voor onze beestjes zolang het moet!
Dus ik hoop maar dat Mimi het nog wat redt bij ons zoals het nu is en dat ze alsnog een prettige oude dag mag beleven!
Poes heeft onze hele bovenverdieping als haar eigen terrein als ze wil, maar meestal komt ze beneden bij ons. Misschien toch dat ze 't niet zo erg vindt dat onze hond haar dan ook achterna zit. Maar ze wil ook zo graag bij ons zijn (het laatste half jaar was ze nog meer aanhankelijk als er voor en doet ze niet liever dan op schoot liggen). Maar met de pup in huis, neemt ze vaker afstand, of komt ze niet meer graag op onze schoot omdat de hond ernaast zit te kijken.
Dat vind ik spijtig, maar ik kan de pup daarom toch ook niet weer wegdoen; dat zit niet in onze aard, als we een beslissing nemen blijven we bij die keuze en zorgen we voor onze beestjes zolang het moet!
Dus ik hoop maar dat Mimi het nog wat redt bij ons zoals het nu is en dat ze alsnog een prettige oude dag mag beleven!
Vele likje van onze lieve schat!
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Nog effe een vraagje; heeft er iemand een idee hoeveel ongeveer de kosten voor medicijnen voor een poes met nierproblemen bedragen maandelijks? En speciale voeding voor onze poes?
De DA sprak van +- 25 EUR voor 1 maand voor alleen de medicatie, dus zonder de voeding.
Kan dit kloppen? Dat loopt toch vlug op naar 300 EUR per jaar en dan de voeding er nog bij, dat zal ook niet goedkoop zijn, vrees ik. Dus dat wordt toch een serieuze kost over een gans jaar genomen...
De DA sprak van +- 25 EUR voor 1 maand voor alleen de medicatie, dus zonder de voeding.
Kan dit kloppen? Dat loopt toch vlug op naar 300 EUR per jaar en dan de voeding er nog bij, dat zal ook niet goedkoop zijn, vrees ik. Dus dat wordt toch een serieuze kost over een gans jaar genomen...
Vele likje van onze lieve schat!
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Je kunt Renal van Royal Canin bij de dierenarts in een hele grote zak halen. Zo'n zak is best duur (rond E 50), maar ze doen er een eeuwigheid mee, omdat ze er niet veel van nodig hebben.
De dierenarts verkoopt ook Renal-zakjes met natvoer en dat vinden ze heerlijk. Je kunt dat bijvoorbeeld als tractatie geven. Ze worden in een doosje verkocht voor ongeveer E 6 en dan zitten er 10 zakjes in.
De dierenwinkel verkoopt Clinic blikvoer en dat vinden ze ook heerlijk en dat is rond de E 1 per blikje (doen ze twee dagen mee).
Wat betreft de medicijnen: een doosje Fortekor (of zoiets) kost E 15 en dat zijn genoeg pilletjes voor een maand (een halve pil per dag). Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
O ja, wat betreft de pup: misschien is tijdelijk een bench in de woonkamer waar je de pup steeds kort in doet een goed idee. Dan kan de kat op schoot komen zonder dat de pup de kat lastig valt. Een bench kun je kopen, maar ook tijdelijk huren (bij dierenarts of asiel).
groetjes,
Sandra
De dierenarts verkoopt ook Renal-zakjes met natvoer en dat vinden ze heerlijk. Je kunt dat bijvoorbeeld als tractatie geven. Ze worden in een doosje verkocht voor ongeveer E 6 en dan zitten er 10 zakjes in.
De dierenwinkel verkoopt Clinic blikvoer en dat vinden ze ook heerlijk en dat is rond de E 1 per blikje (doen ze twee dagen mee).
Wat betreft de medicijnen: een doosje Fortekor (of zoiets) kost E 15 en dat zijn genoeg pilletjes voor een maand (een halve pil per dag). Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
O ja, wat betreft de pup: misschien is tijdelijk een bench in de woonkamer waar je de pup steeds kort in doet een goed idee. Dan kan de kat op schoot komen zonder dat de pup de kat lastig valt. Een bench kun je kopen, maar ook tijdelijk huren (bij dierenarts of asiel).
groetjes,
Sandra
-
Kattenbella
- Tijger
- Berichten: 3006
- Lid geworden op: 13 jan 2003 18:32
- Locatie: Groningen
De RC Renal kost ongeveer 32 euro voor vier kilo en de Hills 45 voor vijf kilo. Hier gaat het best snel met redelijk wat oudere katten. Het is wel beste manier om je kat in een goede conditie te houden.
Sandra, weet jij of er grotere zakken te kopp zijn. Volgens de fabrikant van RC niet.
Sandra, weet jij of er grotere zakken te kopp zijn. Volgens de fabrikant van RC niet.
"All they need are little black-bow ties and top hats. They might even tip you at feeding time, if you're lucky"
Kat met nierfalen in laten slapen?
Hoi allemaal,
Mijn 16-jarige poes Coco heeft chronisch nierfalen. Uit bloedonderzoek dat twee weken geleden is gedaan, bleek dat de nieren inmiddels helemaal kapot zijn. De nierondersteunende medicijnen (fortekor) mogen we blijven geven, maar dan vooral ter ondersteuning van haar hartje. De dierenarts en assistente vonden Coco er nog wel erg goed uitzien voor haar leeftijd.
Maar nu gaat het ineens niet zo best meer. Co drinkt heel erg veel en is chagerijnig. Ze wil niet meer opgetild en geknuffeld worden, komt nog maar heel af en toe op schoot liggen. En dan ligt ze niet ontspannen. Ze heeft koude oortjes. Haar ogen lijken wat flets.
Aan de andere kant: ze eet als een dijker en lust ook nog graag snoepjes.
Ik weet het nu niet meer. Ik denk alle symptomen van een vergevorderd ierfalen te zien. Maar in hoeverre verbeeld ik me dat? Ik heb natuurlijk veel op internet gelezen. In hoeverre maak ik van kleine onbeduidende dingen een groot symptoom van 'het einde', omdat ik die symptomen toevallig ken van internet. Snap je? Zie ik misschien dingen die er niet zijn? Of zit ik juist in de ontkenningsfase?
Mijn vriend en ik hebben nu afgesproken 'zolang ze eet is het goed'. Zodra ze dus stopt met eten, nemen we onze conclusie en maken we voor haar de keuze dat het beter is om afscheid te nemen. Maar ja, als ze nu al zo anders doet, is het dan niet beter om nu de knoop door te hakken? Wanneer is het moment gekomen dat ik haar in leven hou voor mijzelf, in plaats van voor haar?
Ik weet het dus even niet meer. Hebben jullie misschien ervaring met zo'n slepend ziektebeeld waarin het heel erg moeilijk te bepalen is wanneer het erg genoeg is om er een einde aan te maken?
Begrijp me goed: ik ben een nuchter mens. Mijn ouders hebben mij opgevoed met de gedachte dat het verkeerde dierenliefde is om een ziek dier te lang in leven te houden. Maar ik heb Co nu zes jaar (ze komt uit het asiel) en ze is mijn eerste eigen poezenvriendinnetje. En het valt me bijzonder zwaar om het moment te bepalen waarop de klachten voor Co te erg worden.
Mijn 16-jarige poes Coco heeft chronisch nierfalen. Uit bloedonderzoek dat twee weken geleden is gedaan, bleek dat de nieren inmiddels helemaal kapot zijn. De nierondersteunende medicijnen (fortekor) mogen we blijven geven, maar dan vooral ter ondersteuning van haar hartje. De dierenarts en assistente vonden Coco er nog wel erg goed uitzien voor haar leeftijd.
Maar nu gaat het ineens niet zo best meer. Co drinkt heel erg veel en is chagerijnig. Ze wil niet meer opgetild en geknuffeld worden, komt nog maar heel af en toe op schoot liggen. En dan ligt ze niet ontspannen. Ze heeft koude oortjes. Haar ogen lijken wat flets.
Aan de andere kant: ze eet als een dijker en lust ook nog graag snoepjes.
Ik weet het nu niet meer. Ik denk alle symptomen van een vergevorderd ierfalen te zien. Maar in hoeverre verbeeld ik me dat? Ik heb natuurlijk veel op internet gelezen. In hoeverre maak ik van kleine onbeduidende dingen een groot symptoom van 'het einde', omdat ik die symptomen toevallig ken van internet. Snap je? Zie ik misschien dingen die er niet zijn? Of zit ik juist in de ontkenningsfase?
Mijn vriend en ik hebben nu afgesproken 'zolang ze eet is het goed'. Zodra ze dus stopt met eten, nemen we onze conclusie en maken we voor haar de keuze dat het beter is om afscheid te nemen. Maar ja, als ze nu al zo anders doet, is het dan niet beter om nu de knoop door te hakken? Wanneer is het moment gekomen dat ik haar in leven hou voor mijzelf, in plaats van voor haar?
Ik weet het dus even niet meer. Hebben jullie misschien ervaring met zo'n slepend ziektebeeld waarin het heel erg moeilijk te bepalen is wanneer het erg genoeg is om er een einde aan te maken?
Begrijp me goed: ik ben een nuchter mens. Mijn ouders hebben mij opgevoed met de gedachte dat het verkeerde dierenliefde is om een ziek dier te lang in leven te houden. Maar ik heb Co nu zes jaar (ze komt uit het asiel) en ze is mijn eerste eigen poezenvriendinnetje. En het valt me bijzonder zwaar om het moment te bepalen waarop de klachten voor Co te erg worden.
Hoi Desiree,
Onze poes is ongeveer 17 (minstens zover we weten, 't is een vondelingetje). Ook onze poes neemt fortekor en is niet meer zo goed wat haar nieren betreft. Echt ervaring met deze ziekte hebben we verder niet, maar ik ben ook van mening dat ze, zolang ze eet en verder niet teveel tekenen van ongemakken vertoont, ze rustig haar oude dag bij ons mag hebben. Ik denk dat poes het zelf wel een beetje aangeeft en duidelijk maken zal als ze het welletje gevonden heeft en haar tijd gekomen is ... voorlopig houd ik haar goed in 't oog en zorg dat ze goed eet (nierdieet-voedsel) en regelmatig toch haar knuffel, haar snoepje en de nodige aandacht krijgt. Meer kan je niet meer voor haar doen, vrees ik. Maar als ze zich niet ziekjes voelt, kan je, denk ik, gerust nog wat van haar genieten. Sterkte!!!
Onze poes is ongeveer 17 (minstens zover we weten, 't is een vondelingetje). Ook onze poes neemt fortekor en is niet meer zo goed wat haar nieren betreft. Echt ervaring met deze ziekte hebben we verder niet, maar ik ben ook van mening dat ze, zolang ze eet en verder niet teveel tekenen van ongemakken vertoont, ze rustig haar oude dag bij ons mag hebben. Ik denk dat poes het zelf wel een beetje aangeeft en duidelijk maken zal als ze het welletje gevonden heeft en haar tijd gekomen is ... voorlopig houd ik haar goed in 't oog en zorg dat ze goed eet (nierdieet-voedsel) en regelmatig toch haar knuffel, haar snoepje en de nodige aandacht krijgt. Meer kan je niet meer voor haar doen, vrees ik. Maar als ze zich niet ziekjes voelt, kan je, denk ik, gerust nog wat van haar genieten. Sterkte!!!
Vele likje van onze lieve schat!
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Ik weet het nog niet zo hoor Desirée of het goed is haar nog in leven te laten, vooral omdat je schrijft dat ze niet meer geknuffeld wil worden en zich niet meer ontspant. Het lijkt mij uit jouw verhaal dat ze de lust om te leven heeft verloren.
Je kunt uiteraard voor een natuurlijke dood kiezen, maar dat is niet altijd de meest humane manier, want dan glijden ze soms weg in een soort van vegeteerbestaan en dat is ook geen pretje voor je kat.
Persoonlijk zou ik de kat naar de dierenarts meenemen voor advies en als die dan een objectief oodeel heeft gegeven, daar mijn volgende stap op baseren. Ik wens je heel veel sterkte met je beslissing en het misschien wel naderende einde van je katje.
groetjes,
Sandra
Je kunt uiteraard voor een natuurlijke dood kiezen, maar dat is niet altijd de meest humane manier, want dan glijden ze soms weg in een soort van vegeteerbestaan en dat is ook geen pretje voor je kat.
Persoonlijk zou ik de kat naar de dierenarts meenemen voor advies en als die dan een objectief oodeel heeft gegeven, daar mijn volgende stap op baseren. Ik wens je heel veel sterkte met je beslissing en het misschien wel naderende einde van je katje.
groetjes,
Sandra
Dank je voor jullie reacties. Ik heb inmiddels de dierenarts ook even gebeld. Wat blijkt: sommige katten blijken obsessief eetgedrag te gaan vertonen, in plaats van dat ze stoppen met eten. Voornamelijk de wat trotsere, koppiger beestjes. Dit is precies op Co van toepassing. Volgens de DA-assistent is het bij onze Co niet goed om te wachten tot ze stopt met eten, omdat dit waarschijnlijk pas gaat gebeuren als ze écht heel ziek is. En daarop wil ik niet wachten. Een natuurlijke dood zal het dus sowieso niet worden...
Nu dus de afweging: wachten we tot ze echt wat zieker is (en dat duidelijk laat merken, ondanks haar koppigheid en trots), of laten we het niet tot dat punt komen zodat ze alleen maar een leven zonder zorgen en lijden gekend zal hebben.
De eerste keuze lijkt vooral voor mij prettig te zijn, de tweede is misschien beter voor Coco.
Moeilijk moeilijk. We kijken het dus nog maar even aan tot dit weekend en dan nemen we een besluit.
Overigens is ze inmiddels al bijna een jaar aan de fortekor en nierdieet. Dus afgelopen jaar hebben we al kado gekregen (voor hetzelfde geld waren we er te laat achter gekomen en was ze er nu allang niet meer geweest).
Wel heel prettig trouwens om op dit forum erover te kunnen praten. Het helpt me bij het maken van een goede beslissing en het helpt me bij het accepteren en verwerken van het feit dat ook mijn lieve gekke ouwe Co uiteindelijk bij me weg gaat.
Dank jullie wel,
Desiree
Nu dus de afweging: wachten we tot ze echt wat zieker is (en dat duidelijk laat merken, ondanks haar koppigheid en trots), of laten we het niet tot dat punt komen zodat ze alleen maar een leven zonder zorgen en lijden gekend zal hebben.
De eerste keuze lijkt vooral voor mij prettig te zijn, de tweede is misschien beter voor Coco.
Moeilijk moeilijk. We kijken het dus nog maar even aan tot dit weekend en dan nemen we een besluit.
Overigens is ze inmiddels al bijna een jaar aan de fortekor en nierdieet. Dus afgelopen jaar hebben we al kado gekregen (voor hetzelfde geld waren we er te laat achter gekomen en was ze er nu allang niet meer geweest).
Wel heel prettig trouwens om op dit forum erover te kunnen praten. Het helpt me bij het maken van een goede beslissing en het helpt me bij het accepteren en verwerken van het feit dat ook mijn lieve gekke ouwe Co uiteindelijk bij me weg gaat.
Dank jullie wel,
Desiree
Tja Desiree, niet makkelijk, dus wens ik je heel erg veel sterkte met je beslissing. Jij alleen kan weten wat jou poes nu nog nodig heeft of waarmee je haar het meest plezier doet; al dan niet haar nog wat dagen, weken, maandjes gunnen of haar rustig laten gaan wanneer haar moment is aangebroken. Wees gerust, ik ben er zeker van dat je het juiste zal doen met je schat. Sterkte!!! En houd ons op de hoogte aub? Misschien helpt het mij ook om te weten wanneer ik de knoop moet doorhakken en weet ik wat me te wachten staat ...
Vele likje van onze lieve schat!
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Mensen die katten haten zullen in een volgend leven terugkomen als muizen.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
De situatie nu is heel dubbel. Aan de ene kant heeft Coco een mooie glanzende vacht en eet ze heel gulzig. Maar aan de andere kant zijn er veel dingen die erop duiden dat ze uitdroogt. Als ik haar vacht 'optil' verdwijnt de plooi niet, maar blijft deze gewoon rechtop staan. En ze gaat niet op de kattenbak, dus ik vrees dat haar darmpjes zo langzamerhand verstopt raken.
Het mailen en huilen gisteren heeft me wel geholpen. Mijn zware hart is wat lichter en ik merk dat ik naarmate de dag vordert steeds beter het belang van Co voorop kan stellen. Als ik moet kiezen tussen misschien een week te vroeg maar dan een waardig en pijnloos einde of een dag te laat en een onwaardig en pijnlijk laatste uur, dan kies ik denk ik toch voor het eerste.
Maar ik ben nog niet toe aan kiezen. Ik wacht het eventjes af tot het weekend. En ik denk inderdaad dat ik het wel weet als het zover is. Ben altijd een gevoelsmens geweest, en ik zal ook hierbij op mijn gevoel af moeten gaan.
Tejo, zit jij tegen eenzelfde beslissing aan te hikken?
De situatie nu is heel dubbel. Aan de ene kant heeft Coco een mooie glanzende vacht en eet ze heel gulzig. Maar aan de andere kant zijn er veel dingen die erop duiden dat ze uitdroogt. Als ik haar vacht 'optil' verdwijnt de plooi niet, maar blijft deze gewoon rechtop staan. En ze gaat niet op de kattenbak, dus ik vrees dat haar darmpjes zo langzamerhand verstopt raken.
Het mailen en huilen gisteren heeft me wel geholpen. Mijn zware hart is wat lichter en ik merk dat ik naarmate de dag vordert steeds beter het belang van Co voorop kan stellen. Als ik moet kiezen tussen misschien een week te vroeg maar dan een waardig en pijnloos einde of een dag te laat en een onwaardig en pijnlijk laatste uur, dan kies ik denk ik toch voor het eerste.
Maar ik ben nog niet toe aan kiezen. Ik wacht het eventjes af tot het weekend. En ik denk inderdaad dat ik het wel weet als het zover is. Ben altijd een gevoelsmens geweest, en ik zal ook hierbij op mijn gevoel af moeten gaan.
Tejo, zit jij tegen eenzelfde beslissing aan te hikken?
Nieuwe update: toen ik gisteren thuis kwam ging het ineens best goed met Coco. Ze zat op de bak te poepen toen ik thuis kwam. Later lag ze wel weer boven op de bank te pitten, maar ik mocht haar oppakken en meenemen naar beneden. Ze heeft gezellig een half uurtje naast me gelegen, en knorde als ik haar optilde om te kroelen. (Maar ja, in hoeverre is dat 'fake', ze is een vechtertje en een trotse kat en ik verwacht niet dat ze het laat zien als ze pijn heeft...)
Vanochtend heb ik nog even de huidplooitest gedaan, en aan beide kanten van haar flank had ik een flinke plooi die volledig rechtop bleef staan. Ik kan er dus niet meer omheen dat ze (flink) aan het uitdrogen is. Het zal nu dus niet heel lang meer duren.
Heeft iemand ervaring met het uitdrogen, in hoeverre heeft een poes daar echt last en pijn van? Hoe snel kan het ineens verergeren? Wat zouden jullie doen: het einde wat vroeger laten komen zodat Co een heel leven zonder pijn heeft gehad, of het einde wat later laten komen zodat Co duidelijk doorheeft dat het beter is om in te slapen?
Groet van Desiree
Vanochtend heb ik nog even de huidplooitest gedaan, en aan beide kanten van haar flank had ik een flinke plooi die volledig rechtop bleef staan. Ik kan er dus niet meer omheen dat ze (flink) aan het uitdrogen is. Het zal nu dus niet heel lang meer duren.
Heeft iemand ervaring met het uitdrogen, in hoeverre heeft een poes daar echt last en pijn van? Hoe snel kan het ineens verergeren? Wat zouden jullie doen: het einde wat vroeger laten komen zodat Co een heel leven zonder pijn heeft gehad, of het einde wat later laten komen zodat Co duidelijk doorheeft dat het beter is om in te slapen?
Groet van Desiree