Ik geloof wel in de methode van lidewij.
Je doet het tenslotte niet altijd, maar alleen als je dat echt wil. Hoe vaak dat is, maak je zelf uit. Das niet zo verschillend met een vingerknip als je het mij vraagt.
Ik pas uiteindelijk bijna hetzelfde toe als ik duidelijk maak dat er niet uit mijn bord gegeten mag worden. Een hand: tot daar en niet verder. Ik haal ze er dus niet uit als ze er al in zitten, maar zorg gewoon dat ze er niet toe komen.
En ik geloof echt wel dat een kat weet wanneer iets mag en wanneer niet.
Kleintje wist vroeger perfect: tijdens het eten mag ik niet mee aan tafel, erna of ervoor wel. Mijn ouders vonden dat wel aangenaam. Geen enkel probleem. Tot Stijn kwam en haar gezellig uitnodigde naast zich als hij ging eten....
Daar ging de consequentie...
Nu geldt die regel ook niet meer bij ons, maar ze moet nog steeds niet mee-eten natuurlijk.
Ook wist ze heel goed waar ze op mocht gaan liggen en waarop niet. Ze melkt nogal graag en als ik dan even een kledingstuk liet liggen, lag ze er meteen op en trok er dus gaten in. Toen heb ik haar ook kunnen leren dat kleding niet mocht, de rest wel.
Maar Kleintje is heel eenvoudig te leren, ale toen ze jong was toch. Daar kwam echt geen straf of zo aan te pas. Ik zette haar er gewoon af en ergens waar ze wel mocht liggen en na een tijd had ze door wat wel en wat niet....
Maar daar had ik gewoon geluk in, dat weet ik wel en tegenwoordig zorg ik gewoon dat er geen kleding ergens ligt.
Ik wilde gewoon zeggen dat katten best wel slim genoeg zijn om dat onderscheid te maken.
Dat wil niet zeggen dat ze er allemaal zin in hebben, maar ze kunnen het wel...
Het gaat natuurlijk ook over hoe je het overbrengt. Als je dat met straf en aggressie doet, dan schrikken ze zo terug dat ze het specifieke moment uit het oog verliezen en steeds bang van je of de situatie zijn. Dan ben je dus de controle over het leerproces kwijt en is de band met je kat weer een stukje verloren. Zoiets kan je alleen met geduld en rust overbrengen, en zonder dwang, maar gewoon vriendelijk blijven vragen. Katten zijn de slechtste niet.
Niet iedereen ziet het zitten om katten de volledige vrijheid te geven in huis. Ik ook niet. De katten zijn een wezenlijk onderdeel van het gezin en krijgen hun ruimte, hun speelgoed hun rechten. Ik zal dan ook geen kat uit de weg halen omdat ze voor mijn voeten loopt, integendeel. Cuzco en ik proberen vaak zo hard elkaar te ontwijken dat ze toch nog tegen elkaar terechtkomen omdat we beiden niet verwachten dat de ander zou bewegen
Hier wordt ook niet echt gestraft, maar er zijn zo bepaalde zaken die ik liever niet heb, en dat is dan maar zo. Met rust en een goede band, kom je ook zover...
Dat zal later met mijn kinderen ook zo zijn...
Hier om mijn kamertje mogen ze vb 2 zaken niet: 1: bovenop mijn stereo-keten lopen. De knop om de lade te openen zit namelijk bovenaan en ik heb die al een aantal keren open aangetroffen. Dat is gevaarlijk voor die lade als er eens een kat bovenop zou springen, is hij kapot. Bovendien zie ik niet in wat een kat verliest als hij daar niet bovenop mag. Dat speelt ook mee.
Verder heb ik niet graag dat Luis vanop mijn nachtkastje naar het bovenste bed springt want daar liggen vaak gsm op en het nachtkastje is eigenlijk een tafeltje dat dan wel erg wiebelt. Dat kreeg ik hem niet uitgelegd, en dus heb ik het bed zo verschoven dat hij er langs die kant niet meer op kan... Zo ben ik dan ook wel weer: als het niet lukt, kan je ofwel toch blijven proberen, ofwel opgeven, ofwel het op een andere manier proberen oplossen.
En in Stekene mocht het aanrecht ook niet. Niet omwille van dat het vuil zou zijn, maar gewoon dat Stijn als hij kookt niet gewend is de hele tijd op te letten. Hij wil dan doorwerken (hij is kok, dus kan wel wat tegelijk) en niet ondertussen nog de katten in het oog houden. Ze zou echt wel eten proberen jatten en zouden dan onvoorspelbaar zijn. Ik vind dat gevaarlijk bij vuurplaten en scherpe messen. Bovendien moeten ze geen eten halen zo, dat vind ik geen doen. Als ze wat willen lopen ze gewoon rond ons voeten te draaien en te miauwen, en dan krijgen ze wel eens wat rauw toegestopt.
Of ze komen gewoon gezellig op de keukenstoel kijken. Dus ik vind niet dat ze wat missen door niet op het aanrecht te mogen...
Als je het oplost door een handdoek te leggen, en ze blijven mooi zitten, is dat natuurlijk ook prima, maar dat had bij mijn jongens echt niet afdoende gewerkt, denk ik. Of niet op tijd, voor er wat mis zou gaan met zo'n mes of zo. Dat kan alleen als je er ook altijd op staat te kijken en zoals gezegd doet Stijn veel zaken tegelijk. Hij doet de afwas terwijl ik kookt vb (ik kom niet verder als het water laten lopen en dan heb ik handen tekort
). Dan vind ik deze regeling (katten niet op het aanrecht voor de veiligheid en zodat mensen kunnen doorwerken) wel het logischte.
Ik zorg trouwens ook dat er naast het koken en je erbij bent, nooit wat te rapen valt op het aanrecht, en dus zijn er op andere momenten zelfs niet geïnteresseerd...
Maar wat de huisregels zijn, moet iedereen voor zichzelf uitmaken vind ik. Je hebt helemaal gelijk als je vind dat je katten niet moet straffen en er andere methoden zijn. En dat je katten ook hun ruimte moet geven en ze als waardige huisgenoten met hun noden moet behandelen. Maar dan nog vind ik dat er ruimte moet zijn voor bepaalde afwegingen en regels mogelijk moeten zijn. Zolang het niet te veel is, en ze niet te veel afbreuk doen aan de kat zijn vrijheid en levensvreugde.
Ik ben er inderdaad ook niet voor een kat zo te laten schrikken dat ze je als mens als gevaarlijk gaan zien. Waar ben je dan mee bezig?
Maar daarom vind ik het net nuttig dat er andere, diervriendelijk methoden aangereikt worden. Zo kunnen mensen die het niet zien zitten om de katten 100% vrijheid te geven, toch wat orde scheppen in hun huishouden. Je hoeft die niet te volgen, maar er is niets mis met ze aan te reiken voor mensen die er wel wat aan hebben. Dan kunnen mensen kiezen of ze voor een handbeweging of een vingerknip gaan, en dat verschil vind ik echt niet zo groot. Het is gewoon persoonlijk en misschien afhankelijk van wat je wil bereiken. Hoeveel regels er gelden, daar kan je het wel over hebben, en of er geen alternatieven zijn, zodat het voor iedereen (kat en mens) het aangenaamst blijft.
Sommigen onder ons ervaren bepaalde regels als vanzelfsprekend en ook de manier waarop die overgebracht worden. Zo denk ik dat bij niemand de kat gewoon uit het bord mag eten. En sommige zaken zijn gewoon gevaarlijk... En velen onder ons leren dat gewoon af op een manier die heel natuurlijk overkomt en niet met straffen. Maar dat soort zaken zijn niet voor iedereen zo vanzelfsprekend, en die mensen zoeken dan naar methoden op het internet.
Daarvoor vind ik het heel goed om rustige manieren aan te reiken... Zodat de plantenspuiten en frustraties omwille van het feit dat het niet werkt, achterwege kunnen blijven.
Want dat is wat we uiteindelijk willen, tevreden mensen en katten.
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)
Ik had de was uit de machine gehaald en draai me om en ja daar stond baloutje.....Ik heb wel hard gevloekt(sorry niet netjes ik weet het) Maar niet omdat ik boos op hem was, maar omdat ik er zelf enorm van schrok...arm beessie. Balou en Gizmo moet ik altijd gewoon goed in de gaten houden. Die willen het liefst in me kruipen en ja dan gaat het wel eens verkeerd. Gelukkig worden ze nooit boos op mij. 
Muffin, Tijgetje en Minoes en ik
