Opa Yoki 17,5 is nu officieel een nierfaler

[Lieselotje]

Is heel waardevol het forum met zn leden, heb ik zelf ook zo ervaren in goede en slechte tijden.
Hoe is Yoki de nacht doorgekomen en jij/jullie? Ik weet op het laatst met Lotje dat ik vaak snachts wakker werd en ging kijken bij haar.

Verstuurd vanaf mijn LG-D855 met Tapatalk

[nellebel]

Tja wat moet je dan nog zeggen. Wat een heftige dagen ga je tegemoet. Je lieve mannetje zo zien afglijden. Je voorbereiden op een afscheid. Ik denk aan je en geef Yoki een dikke knuffel. Hij zal aan de andere kant door veel forum vriendjes worden opgevangen en wij zullen er voor jou zijn.

Verstuurd vanaf mijn GM 5 d met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Dank je Wendy !

Ja Lieselotje, de nachten zijn brak en weinig en krijg geen brok door mijn keel en je leeft in een emotionele adrenaline roes. Dit zal straks zeker zijn weerslag weer geven op mijn eigen gezondheid (zelf immuunproblemen) Dat is zwaar, maar wil/kan nu niet aan mezelf denken.

Hoe is het vandaag? Zonder overdrijven.....het is hartverscheurend!

Hij ligt als een zielig hoopje te kreunen, kwijlen en snelle ademhaling. Kreunt en zucht als ik hem optil om te voeren, als ik hem neerzet...zakt hij op zijn zij op zijn kontje zitten met pootjes schuin naar voren, voeren is een drama...hij lijkt iets te blokkeren waardoor er veel uit zijn mondje sijpelt. Net was het zo heftig dat hij boerde en kokhalsde en zo in elkaar zakte. Hij hing met zijn koppie over de kofferrand en leek alsof hij out ging of erin bleef en opzichtig lag bij te komen. Af en toe staat hij op en springt de douchebak uit...wankelt op zijn poten en kiepert bijna om. Op de bak doet hij dan uiteindelijk niets...soms ligt er wel een plasje. Net ging hij weer naar de kattenbak en is zo vermoeit dat hij er maar in is gaan liggen (schoon, want ieder ding schep ik er direct uit).

Ik zelf ga van links naar recht. Ene moment denk ik zwaar geëmotioneerd ' ik ga nu naar een noodarts' andere moment denk ik goed op de Bupracare houden en maandag bij eigen arts. Weet niet meer waar ik goed aan doe, maar ergens misschien egoïstisch....zie er erg tegenop om hem door iemand te laten inslapen waarvan ik niet weet hoe kundig hij is met angst voor een onrustig heengaan. En ook, dan moet hij het hele weekend ergens in een koelcel liggen en hoe ziet hij er dan uit als ik hem maandag ophaal voor crematie.

Ik heb het overlijden van Karel natuurlijk niet zo lang geleden meegemaakt, maar ik kan wel zeggen dat ik het ziek zijn aan spijsverteringsstelsel nog heftiger vind. Karel was nog alert en at....Yoki is compleet van de kaart en is met alles gestopt.

Ik geloof dat ik met voedsel stop en alleen nog water probeer.

[Rik]

Wat een zwaar weekend.

Wat bedoel je met koelcel? Je hoeft hem toch niet achter te laten? Je mag hem dan toch wel weer mee naar huis nemen? Sowieso om Nora aan hem te laten snuffelen (hoewel dat misschien voor haar niet nodig is maar dat weet de DA niet). Het is toch niet zo dat een dag thuis liggen een probleem is, of wel? Ik heb daar geen ervaring mee.

Ik weet niet hoe die dierenarts is maar het kan ook zo zijn dat Yoki inmiddels al zo zwak is dat één prikje al voldoende is. Dat was bij Bowy ook. De DA heeft er toen nog wel een tweede prikje bij gezet maar hij zei dat ze al "weg" was.

Het is jammer dat je eigen DA niet beschikbaar is. Ik kan me je tegenzin voorstellen om het bij een DA te doen waarmee je mot hebt gehad. En een andere DA is natuurlijk ook niet zo voorhanden.

De angst voor een onrustig heengaan hoef je denk ik niet te hebben. Zeker niet hoe Yoki nu zelf is. Dat zijn hooguit laatste momenten die bij sowieso niet bewust meer meekrijgt.

Maar het blijft aan jou (ja als voorrecht) om hem bij deze laatste momenten te begeleiden.

Ik zou nu inderdaad geen dwangvoeding meer geven. Zeker niet als dat zo moeilijk gaat. Sterkte.

[Yo16Ka16No11]

Ik heb eventueel wel een andere dierenarts gevonden en gebeld die weekenddienst heeft en bereid is om hem te verlossen. Een oudere man uit Almelo (da). Op zaterdag cremeren ze op afspraak, maar was met Karel toen al een uitzondering begreep ik vanwege verordeningen dat ze de ovens dan niet mogen laten branden in het weekend. Is mij toen verteld.....? Op zondag denk ik helemaal niet, maar eerlijk gezegd nog niet gebeld.

Tja, wat betreft koelen...lijkt me toch wel moeten en zeker met deze tempersturen tot maandag. Ben geen kenner, maar volgens mij gaat ontbinding vrij snel.

[Yo16Ka16No11]

Rondje gebeld, geen één cremeert op zondag. Crematorium waar ik Karel vorig jaar gebracht heb cremeert ook niet aanstaande maandag: onderhoud aan de ovens. Andere crematorium heeft de ovens niet naast de deur en mag je er niet bij blijven.....dan moet je maar afwachten of je je eigen kat terugkrijgt (heel slecht gevoel).

Optie zou kunnen zijn als ik niet meer wil wachten....vreemde dierenarts. Morgen wel brengen bij crematorium (waar Karel geweest is)....in koelcel en dinsdag afspraak of zelf in eigen koelkast op 7 graden.

Of maandag eigen dierenarts: daar 1 dag in koelcel of in mijn eigen koelkast en dinsdag zelf brengen naar crematorium.

..........weet het nog niet.....

[Rik]

Eigen koelkast had ik ook al als suggestie gezien op internet.

Wat moeilijk...


Ik heb Bowy toen achtergelaten bij de DA. Ja, je weet wat er dan met haar gebeurd maar voor mij was dat Bowy niet meer. Maar dat is voor iedereen anders.

[Yo16Ka16No11]

Ik snap wat je zegt inderdaad. Voor ieder mens ligt dit compleet anders....en is niets een goede of een foute keuze.

Voor mij persoonlijk is dit heel belangrijk dat hij bij mij eindigt en bij me blijft...dus niet ergens na overlijden uit het oog verlies en me eeuwig afvraag wat er in de urn zit.

Ik heb de afspraak bij eigen crematorium gemaakt voor dinsdag en onder dezelfde voorwaarde als bij Karel. Leg hem zelf in de oven, zoek een urn uit en kan wachten op de as.

Denk dat ik maandag toch bij eigen dierenarts hem laat gaan en in voor een nachtje bij de dierenarts laat. Als hij opgenomen zou worden zou ik hem daar ook een nachtje of meer moeten laten.

[Cerna]

Ik zit te janken achter mijn toetsenbord. Vind het zo erg dat jij Yoki zo laat lijden alleen vanwege jezelf. BAH!

[Lieselotje]

Hee lieverd je kan koelelementen gebruiken om hem te koelen na overlijden. Dat heb ik bij Lotje ook gedaan. Lag in een doos op haar dekentje en onder de doos van die koelelementen die in de vriezer liggen. Ik heb Lotje ook niet uit het oog verloren en heb de da thuis laten komen. Misschien is dat een optie.
Het was wel febr. Maar hier in huis was het toch rond 23 graden, dus niet veel verschil met nu lijkt me. Laat Yoki maar met rust en ook drinken als alles uit zn bekkie loopt niet doen. Hij is aan het einde van zn latijn en is het beste af met rust.
Een dikke knufff ik voel je wanhoop.

Verstuurd vanaf mijn LG-D855 met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Ik snap wel wat je zegt Annet en dat vraag ik me natuurlijk ook af. Gewetensvraag waar je niet stellig een ja of nee op kan geven. En dat wil ik natuurlijk ook niet vandaar de Buprecare. Wel vind ik het nogal kortzichtig van je omdat je niet beseft hoe snel dit gaat. Maandag heel levendig....dinsdag spugen en niet eten....woensdag bij da met opdracht naar huis: je moet hem aan het eten krijgen....donderdag echo...vrijdag laat op de dag duidelijkheid internist....nu is het zaterdag.

Misschien dat je ergens begrijpt dat dit sneller gaat als het brein kan verwerken en ieder normaal denkend mens zich eerst bewust moet worden dat er geen hoop meer is. Dit is niet iets wat ik eerder deze week had kunnen weten. En ik geloof ik nergens verstek heb laten gaan om snel te handelen.

[Lieselotje]

Ik heb dit bij de kat van mijn broer gezien en onze kat vroeger thuis en het is hartverscheurend.
Ik begrijp wel dat je niet halsoverkop voor het einde kiest er was immers nog het gevoel dat het ook beter zou kunnen gaan.
Oordelen doe je zelf en niet een ander. Yoki kiest ook zelf zijn moment.
De kat van mijn broer is ook thuis zelf gestorven.
Sterkte

Verstuurd vanaf mijn LG-D855 met Tapatalk

[Yo16Ka16No11]

Dank je Lieselotje!

Ik denk dat weinig anderen überhaupt zo snel tot een diagnose waren gekomen. De spoedafspraak die ik mijn dierenarts heb laten maken afgelopen donderdag bij de Wagenrenk zou aanstaande maandag plaatsvinden. Met veel moeite en vastberadenheid heb ik dit om kunnen buigen tot een telefonisch consult waardoor ik nu weet hoe we ervoor staan. Met alle medicatie probeer ik zijn lijden zo dragelijk mogelijk te maken, Cereniaspuiten en Buprecare.

Dus toch nog even een laatste reactie op de kwetsende opmerking van Annet: zeer teleurstellend je inlevingsvermogen in een ander!

[ErikPhilippus]

Ik had al het bange voorgevoel dat dit zou komen....
Begrijp heel goed dat het allemaal heel snel is gegaan, Mariska, en dat je in je emoties heen en weer wordt geslingerd.
En ik zit het ook van een afstand te bekijken, maar mijn gevoel is dat ik zou kiezen voor een 'vreemde' dierenarts om Yoki te verlossen, bij jou huis. Aangenomen dat het een kundige dierenarts is, zal het voor Yoki niet veel meer uitmaken. Voor jou zal het wel uitmaken, dat begrijp ik - maar nood breekt wet.

Wat een pijnlijke en verdrietige dagen zijn er plotseling op je bord gekomen. Ik leef met je mee.
Hug,
Erik

[pinguin]

Heel veel sterkte met je beslissing

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk