Diagnose: nog 1 werkende nier..

[Mijnnierkat]

Ik bel morgen voor foto's gebit + uitslag urine onderzoek.

Hieronder een mailtje van de DA vanmorgen na mijn vragen over de verhoogde 'Retic' en uitsluitsel nierbekkenontsteking.

Wat betreft retic, dit zijn reticulocyten ofwel jonge rode bloedcellen. Ze zitten net aan de bovengrens dus er is geen significante stijging. De reticulocyten zijn met name relevant bij bloedarmoede, waarbij het een indicator is van de activiteit van het beenmerg (in hoeverre deze nieuwe rode bloedcellen aanmaakt). Aangezien Sep geen bloedarmoede heeft hoeft u zich hier geen zorgen om te maken.

Wat betreft de echo, uiteraard geeft een echo altijd een huidige statusupdate van de nieren. Echter, we verwachten op dit moment geen actieve nierbekkenontsteking meer gezien de lange antibioticakuur en het feit dat bij een persisterende infectie we zouden verwachten dat Sep er veel zieker van zou zijn. Het is op dit moment waarschijnlijker dat er wellicht een infectie is geweest, en dat de nier een schrompelnier is geworden. Echter, de nier kan indien het eenmaal een schrompelnier is hier niet meer van herstellen.

Indien u graag een echo wilt, kunnen wij deze inplannen. Echter op dit moment heeft het voor ons niet direct toegevoegde waarde en zou ik willen adviseren eerst de urine uitslag af te wachten.

Als ik dit lees, dan achten zij het dus vrij waarschijnlijk dat de schrompelnier + verhoogde nierwaardes zijn ontstaan door de nierbekken ontsteking. Iets wat eerder in dit forum al eens ter sprake is gekomen. Dit zou dan (eigen conclusie, ik haal dit niet letterlijk uit bovenstaande mail) denk ik acuut nierfalen met een onomkeerbare schrompelnier moeten betekenen, en dus doe ik er goed aan dat ik geen Semintra meer geef.

Morgen maar bellen voor de de uitslag en foto's van het gebit.

[Mijnnierkat]

Eiwit/creatinine ratio in de urine was dik in orde. Mooi nieuws volgens de DA.
Ik vroeg of dit Sep nu een chronisch nierfaler maakt, óf was dit acuut nierfalen met een onomkeerbaar beschadigde nier? DA gaf aan zeer waarschijnlijk dat laatste.

Omdat er geen eiwitverlies in de urine is ziet zij geen reden meer om Semintra te geven. Zij gaf aan dat het zinvol was om te onderzoeken of het kleine beetje eiwitverlies wat er was is verdwenen door de Semintra. Ze adviseerde dus om 2 weken geen Semintra te geven, en dan opnieuw urine langs te brengen voor de zelfde meting. Als blijkt dat Sep het toch beter doet mét Semintra kunnen we daar altijd weer mee starten. Uiteraard wil ik voor mijn eigen gemoedsrust over 4 weken eigenlijk ook weer een bloedonderzoek doen.

Eten blijft een 'dingetje', hij eet wel maar ik denk te weinig. Ik kan met Zoe erbij gewoon niet meten hoeveel hij nou binnenkrijgt. Ik overweeg dan ook om een dierenweegschaal te kopen, waarmee ik Sep's gewicht thuis goed in de gaten kan blijven houden. Wegen jullie jullie katten, en zo ja hoe doen jullie dit dan?

Helaas zijn er geen foto's gemaakt (nadeel van gebitsreiniging bij de DA i.p.v. bij een specialistische dierentandarts) maar het gebit ziet er echt weer spik en span uit. Een eventuele onderliggende ontsteking zou hem zeer doen en dat zou zich toch uiteindelijk weer moeten uiten in pijn ook buiten het eten om. Omdat we er bovenop zitten en we het inmiddels ook wel herkennen wanneer Sep pijn heeft vertrouwen we er in zo verre op dat dit nu niet het geval is. Hij is weer levendig, speels, kroelerig en onwijs ondeugend. Eventuele foto's van het bekje kunnen nog gemaakt worden, maar dan moet hij weer onder narcose..

Ik zou nog wel met cerenia mogen 'testen' om uit te sluiten dat het echt niet aan misselijkheid ligt. Zo niet, dan vind hij vermoedelijk al het niervoer gewoon echt niet lekker.

Voor mij is dit alles (wederom) een bevestiging hoe bijzonder de hoeveelheid kennis is waarover veel actieve gebruikers op dit forum beschikken. Zij lopen vaak een stapje voor door hun eigen ervaringen, en kunnen met hun kennis bezorgde baasjes echt enorm helpen.

Ook namens Sep, onwijs bedankt hiervoor

[Rik]

Fijn dat de eiwit/creatinine ratio goed is. En dan is het Semintra verhaal dus ook duidelijk. En inderdaad over een paar weken nog even opnieuw urine inleveren om te kijken of het zonder de Semintra nog steeds goed is.

Nierdieet zal wel nodig zijn. Sep is natuurlijk nog jong en je wilt zijn goede nier zoveel mogelijk besparen. Zonder veel eiwitverlies is de Semintra dus niet nodig maar die "gezonde" nier moet wel zijn werk blijven doen.

Voor een hernieuwd bloedonderzoek zou ik misschien eerder aan over 2 of 3 maanden denken.... mmm, ik weet niet. Maar als hij inderdaad nog zit met het eten dan wil je natuurlijk alle onderliggende oorzaken zo snel mogelijk uitsluiten.

Ik weeg de katten altijd met een digitale keukenweegschaal. Maar die gaat maar tot 5,2 kg. Voor Bowy en nu Yuna is dat wel voldoende maar Bono zit nu op ongeveer 5,4 kg dus dat ding geeft niets meer aan bij hem. Zover ik weet bestaan "dierenweegschalen" niet. Maar je kunt wel naar baby-weegschalen kijken. Die gaan meestal tot 20-30 kg en geven bij lager gewicht toch nog per 5 of 10 gram aan. (Misschien ken je iemand die zo'n ding in de kast heeft staan )

Edit: Ik zie nét dat dierenweegschalen wel bestaan maar volgens mij zien ze er exact hetzelfde uit als baby-weegschalen

[ErikPhilippus]

Goed te horen dat de urine prima in orde is van Sep, had me ook verbaasd als het anders zou zijn. Mooie foto trouwens van Sep: mooie vacht, karaktervol koppie met de ene oog

Over het matige eten van Sep, en het niet lekker vinden van nier-dieetvoer kunnen veel baasjes over meepraten. In die context is het misschien informatief om mee te lezen met het topic 'alternatief dieetvoer': http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewt ... 45#p697245

Ik denk dat we wel kunnen concluderen dat het inderdaad gaat om acuut nierfalen met/door een beschadigde nier. En ik vermoed dat door het genezen van de nierbekken-ontsteking, verdere achteruitgang van de nierfunctie is voorkomen, en de situatie zich zal stabiliseren. Ik ga er namelijk vanuit dat er over 2 of 4 weken ook geen eiwit in de urine zal zitten. Het is wel goed om Sep te blijven monitoren, en b.v. ieder half jaar bloed en urine te laten checken.

Zelfs als er één nier niet/nauwelijks nog meedoet, dan is er nog 50% niercapaciteit over. Dit behoeft natuurlijk wel aandacht, zeker ook wat voeding betreft, maar maakt de kat niet per definitie tot een chronische nierpatient. (in die context had ook die SDMA-test wellicht wat meer info gegeven).

Als Sep een strikt nierdieet zou volgen, zou dat mooi zijn - maar als hij daardoor te weinig voedsel binnenkrijgt, span je het paard achter de wagen. Dan zou ik me er niet al te druk over maken om hem ook ander, hoogwaardig voer te geven, met dierlijke eiwitten in een niet al te hoge concentratie, en een schepje Ipa. Het zal even zoeken zijn, maar de stoom is van de ketel zou ik zeggen.

Knuffel voor Sep!
Erik

[Mijnnierkat]

Pff, even bij het begin beginnen...
Gisteren een prachtige bos bloemen ontvangen. Ik dacht te zien dat er lelies in zaten, dus ik zet de bos met vaas snel even weg op het aanrecht om vervolgens aan de eettafel nog geen paar meter verder op internet te onderzoeken of dit inderdaad lelies zijn, en zo ja, wat voor lelies. Je voelt 'm al aankomen, terwijl ik er mee bezig ben springt Sep op het aanrecht (iets wat hij NOOIT doet) en hapt direct in een lelieblad. Omdat ik er een paar meter vandaan zit wist ik Sep onmiddelijk weg te jagen en voorkwam hiermee dat hij de lelies op at. Echter, tot mijn grootste schrik ontdek ik direct dat Sep toch een hapje heeft genomen van het groene lelieblad.

Mijn wereld stond heel even stil, want ik wist wat ik 10 seconde daarvoor had gelezen. Ik dacht dat ik droomde, dit kon niet waar zijn. Sep, die nét was bekomen van alle dierenarts bezoeken en zijn nierfalen, kon nu wel eens doodziek worden, met acuut nierfalen en overlijden tot gevolg. Daarbij heb ik altijd gedacht, zoiets 'stoms' overkomt ons niet. Wij zijn scherp op dit soort dingen. Ik koop geen bloemen die giftig zijn, maak het huis schoon met biologisch schoonmaakmiddel etc. etc. Dat dit gebeurde leek op dat moment wel een stomme film...

Omdat het zaterdagavond 18.00 uur was belde ik direct de dienstdoenende dierenarts een aantal dorpen verderop, die contact opnam met Vergiftigingen Centrum Utrecht. Het advies was duidelijk: Sep moest geforceerd worden tot braken, opgenomen worden en aan het infuus. Op dat moment komt mijn man thuis van zijn werk, en crossen we zonder ook maar iets tegen elkaar te zeggen en volledig in shock naar de dierenarts.

Het braken is helaas niet gelukt, maar Sep kreeg wel direct infuus en met veel verdriet moesten we hem achterlaten. De hele nacht hebben wij geen oog dicht gedaan. We wisten hoe fataal lelies kunnen zijn, en alhoewel hij niet aan de bloem gegeten had bleek het blad minstens zo schadelijk. Gelukkig mochten we de dierenarts om de paar uur bellen om te informeren hoe het ging. Sep ging niet achteruit en had niet echt symptomen, maar plaste ook helemaal niets na zeer veel infuus. Dit bleef de hele nacht en middag zo, totdat we eindelijk een belletje kregen dat we Sep mochten halen.

De dierenarts vond het vandaag aan het eind van de middag tijd worden dat Sep ging plassen, en had het vermoeden dat hij dit door stress niet deed. Op het moment dat we zijn kamer binnen stapte (en op de terugweg naar huis) heeft hij gelukkig geplast.

Mannetje is nu een aantal uren thuis, het gaat goed met hem. Hij krijgt morgen nog 2 norit tabletten. Hij geniet enorm dat hij weer thuis is. Heeft nog niet gegeten, maar ik til daar nu niet al te zwaar aan. Ik vertrouw erop dat dat morgen weer goed komt, als de stress weer wat is gaan liggen. Hij ligt nu op zijn mandje, hij zal al die tijd wel wakker geweest zijn..Ik ben ook maar vast in bed gaan liggen, dan blijft hij ook liggen en kan hij zijn slaap inhalen.

Zijn bloedwaardes waren goed, creatinine 149 en urea 6.1. Volgens de dierenarts kon dit nu eigenlijk niet meer enorm gaan stijgen, het stukje lelieblad zou nu bijna helemaal verteerd/weg moeten zijn.
Sep plast nu wel heel veel, hij is sinds thuiskomt al 4 keer geweest waarvan 1 hele grote plas. Hij is gisteren de hele dag sowieso niet geweest en vannacht na het infuus ook niet. Het lijkt me dus dat dit normaal is na de grote hoeveelhukd onderhuids infuus, hebben jullie daar ervaring mee?

Al met al hopelijk een goed einde, maar we houden Sep de aankomende dagen zeer nauw in de gaten. Wij zijn kapot, en ik kan ondanks mijn voorzichtigheid wel door de grond zakken. Dit had niet hoeven gebeuren, de volgende keur gaat zo'n vaas gewoon naar buiten als ik op ga zoeken wat voor bloemen wel/geen kwaad kunnen. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat dit zó snel zou kunnen gaan

Ik kan in ieder geval weer even ademhalen. En Sep? Mijn Sep overkomt nooit meer wat. Nooit.

[ErikPhilippus]

Poeh, wat een avontuur - en ik kan me goed voorstellen dat je jezelf wel voor je kop kunt slaan met die stomme lelies.... Maar je hebt goed gereageerd, en gelukkig is Sep aan het infuus gelegd. Dat heeft 'm denk ik wel gered. En dat hij nu veel plast is een heel goed teken. Denk dat het met een sisser afloopt, ook gezien zijn prima bloedwaardes. En er zit ook een positieve kant aan: Sep kan dit dus hebben - bij een serieuze nierfaler had ik heel anders af kunnen lopen - dus dat is ook een geruststelling, toch?

Groetjes,
Erik

[Rik]

Pfff, wat een schrik. Het kan zijn dat het hapje klein was op een volle maag of dat Sep er wat minder gevoelig voor is maar lelies zijn volgens mij een van de giftigste plantsoorten voor katten. En het enige wat je moet doen op moment dat je het ontdekt heb je gedaan, direct naar de DA. Zelfs het water drinken of stuifmeel op de vacht krijgen kan al leiden tot problemen. Gelukkig is ie weer thuis zonder symptomen maar ik kan me voorstellen dat je hier wel compleet ondersteboven van was/bent.

[Lieselotje]

Jeetje wat een schrik, ik wist wel dat ze giftig zijn voor katten, maar dat het zo snel al van een blad paniek geeft, wist ik niet. Ik gooide zo altijd wel weg, maar zal er nu nog beter op letten wat giftig is voor katten. Fijn dat het zo goed is afgelopen, geniet maar samen met Sep.

[Dinky]

Natuurlijk enorme schrik en je hebt juist gehandeld!

Positieve van het verhaal is dat je hele mooie nierwaarden mee hebt gekregen

[Mijnnierkat]

Inderdaad! De nierwaarden zijn mooi gezakt en alles is als het goed is met een sisser afgelopen.

Wat nog wel een beetje door mijn hoofd spookt is dat de nierwaarden in het bloed zijn gemeten in de middag ná de avond van het onderhuidse infuus (hij had volgens mij bijna een liter aan infuus binnen!), en hij had toen nog niets uitgeplast. Al het vocht zat dus nog in zijn lijf, dit was ook goed te zien toen we hem kwamen halen. Zou dit infuus en de hoeveelheid vocht dat nog in zijn lijf zat invloed gehad kunnen hebben op zijn lage nierwaarden? Is deze meting van gistermiddag dan wel 'betrouwbaar' geweest?

Hij is nu in 3 weken tijd in creatinine gezakt van 200 naar 149, en Urea van 8.4 naar 6.1 volgens de meting van gistermiddag. Misschien klopt bovenstaande gedachtegang van geen kant en laat ik me leiden door mijn overbezorgdheid (zal niet de eerste keer zijn ) maar ik ben toch benieuwd hoe jullie hier over denken.

Sep doet het overigens goed, is nog wel merkbaar aangeslagen van de hele happening, veel moe en eet daarmee weer wat minder en met wat meer gegraaf bij de bakjes. Maar dat vind ik verklaarbaar, hij heeft een hoop te verwerken.

[Rik]

De meting van creatinine is wel betrouwbaar voor dat moment. Maar je hebt gelijk met je idee dat de lagere waarde kan komen door het infuus. Het is dus geen waarde die je moet zien als "stabiele" waarde. Die zul je pas over een paar maanden weer opnieuw moeten meten.

Het is echter niet zo dat die creatinine nu in één keer weer een vogelvlucht zal nemen. Ik denk dat je je over de vergiftiging nu niet zoveel zorgen meer hoeft te maken. Anders was die creatinine echt nog wel hoger geweest.

Infuus
Bij een hoog ureumgehalte zullen we de nieren 3 dagen spoelen. Dit zorgt vaak voor een aanzienlijke daling van het ureumgehalte waardoor de kat zich weer lekkerder voelt. Infuus kan gegeven worden onder de huid, maar bij voorkeur direct in de bloedbaan. Ook het creatinine gehalte kan dalen na infuus.

[ErikPhilippus]

Inderdaad, zoals Rik aangeeft: het ureum-gehalte, in tegenstelling tot creatinine, kan behoorlijk variëren, afhankelijk van met name de stikstof die vrijkomt bij het verwerken van eiwitten in het voedsel. Een infuus helpt om de ureum sneller uit te scheiden doordat er meer urine wordt geproduceerd, dus kan een geflatteerd beeld geven van de normale ureum-spiegel.

Maar met deze waardes zou ik me daarover geen zorgen maken. Ik denk dat het niet zozeer het infuus is, maar het terugdringen van het acuut nierfalen, dat de daling (in met name creatinine) heeft bewerkstelligd de afgelopen weken. Voor (over-)bezorgdheid is geen reden.

Groetjes,
Erik

[Mijnnierkat]

Hallo allemaal,

Een poosje radiostilte in dit forum, een drukke tijd achter de rug. Wel heb ik behind the scenes met veel interesse en soms verdriet of juist blijdschap meegelezen in andere forums.

Nu ik een aantal forums, maar ook dit forum weer teruglees moet ik toch even slikken. Wat een liefdevolle maar ook bezorgde baasjes... Wat heeft iedereen het zwaar met zorgen en verzorgen. Bijzonder om bij stil te staan.

Sep heeft sinds een aantal weken weer opvallende gewoonten. Vind ik dan, mijn man vond dat ik weer te overbezorgd reageerde . Sep smakt weer af en toe bij de voerbakjes, knarst met zijn tanden en graaft weer bij de etensbakjes. Ook weer vaker in een bepaalde houding gaan lig/zitten, met zn pootjes opgevouwen onder zijn lijfje (of zie ik toch spoken?) ‘symptomen’ die hij vertoonde toen hij ziek was.

Na het (rampzalige) lelie incident in september is alles goed gegaan. Meneer had een waarde van 149 creatinine, en 6,1 ureum, wij waren blij! Nu heb ik hem afgelopen maandag weer voor bloedonderzoek bij de dierenarts gebracht; creatinine 209 (ref interval 71-212) , urea 8.6 (ref interval 5.7 - 12.9). ‘Sh*t’ dacht ik. ‘Keurig’ zei de dierenarts ‘nog steeds fase 2’.

Ik weet dat Sep een kleiner/verschrompeld linker niertje heeft, waarschijnlijk gevolg van een nierbekken ontsteking en/of ontstoken kies, en dat dat niet meer goed komt. Een nierpatient geneest niet meer, een nierpatient stabiliseert misschien, voor lange tijd in het mooiste geval. Echter had ik onbewust toch een beetje gehoopt dat hij rond die crea van 149 bleef hangen..

Sep eet gelukkig nog steeds goed van zijn Sanimed brokken, maar de herkenningsverschijnselen maken me er niet geruster op. We wegen hem wekelijks, en natuurlijk moet ik niet op de zaken vooruit lopen, maar ik ben bang. Bang dat het straks weer bergafwaarts gaat.

Over 2-3 maanden weer terug voor bloedcontrole. Had ik thuis maar de kunde en zo’n apparaat. Want wat nou als Sep binnen 2 maanden verslechterd? Zich weer zo groot voordoet, en dat niertje ondertussen keihard verder achteruit gaat? Wat als ik dan te laat ben, of de schade vergroot? Kon hij maar praten, kom hij maar zeggen hoe hij zich voelde.

Ik wou dat ik meer kon doen dan het geven van nierdieet.

Groetjes,
Joyce