laatste hoop

[Renatevanderveer]

Je kent het verhaal van onze Bounty waarschijnlijk al een beetje.
Neem niet teveel risico met poezen/katten die ineens achteruit gaan, wellicht is er iets gaande.
Dat was bij Bounty namelijk wel het geval.
Als het mogelijk is, ga toch even met haar ernaartoe, hoe moeilijk het ook is.

Nogmaals, verwacht niet dat dit 'zomaar' over is. Ik merk nog dagelijks de resten van een ongesocialiseerde poes.
Hoe goed het de ene week ook kan gaan, de andere week kun je het idee hebben weer helemaal overnieuw te moeten beginnen.
Ik verwacht dat het bij Bounty nog lange tijd zichtbaar zal blijven, misschien bij jouw kat ook wel.

En wat Eveline zegt, zorg voor rust. Het liefst geen onbekenden over de vloer laten komen.
Want, echt, Bounty ging daarvan meteen weer achteruit. Dan was ze dagenlang overstuur..
Kun je een bench regelen, hetzij aanschaffen? Dan kun je een eigen plekje voor haar creeren.

Zie het niet als je laatste hoop, het is niet gezegd dat het nooit meer goed gaat komen.

[petra 45]

Nou ik zou jullie op de hoogte houden, het is een vreemd verhaal.

Ben bij de dierenarts geweest, die zag dat siel er goed uitzag, haar vacht glanst, haar ogen zijn helder,
geen koorts, oren goed, in het mondje geen problemen, ook gaf ze geen pijn aan bij het "bevoelen"
maar doodsangst bijna, ik "stond" er zelf met tranen in de ogen bij te kijken.

Eigenlijk lijkt ze kern gezond te zijn, maar ze lijkt een half jaar en dat is ze zeker niet,
de vorige eigenaars zeiden van wel, ze is zeker 2,5 vreemd en gemeen om dan te zeggen half jaar.

Waarom ze zo klein en fragiel is kon DA ook niet verklaren, wel dat het zo te zien aan haar gedrag nooit een
knuffel kat is geweest, en even over het aanhankelijke van de eerste dagen, tja dat was waarschijnlijk toch krolsheid, zelfs een hele bange poes wordt dan blijkbaar aanhankelijk.

Of ze ooit een echt rustige aanhankelijke poes zal worden valt te bezien.
Nu ben ik een beetje van slag natuurlijk dit had ik helemaal niet aan zien komen.

Vorige eigenaars zijn niet meer te bereiken, [06 nummer] telefoon staat uit, ik voel me toch wat bedonderd, maar ja zo gaat het in het leven.

dank voor jullie berichtjes hier boven.

Petra

[BloemTetsu]

Geef de moed niet op.

Bloem stond de eerste weken ook doodsangst uit. Het gedrag bij de DA is niet te beschrijven. Een wild dier wat in een hoek gedreven was en alles uit de kast haalde om weg te komen.
Maar het is een aanhankelijk knuffel kat geworden.
Het kan!! Bloem is notabene in het wild geboren.

Wel een raar verhaal. Nu wil je ws heel graag weten wat er is gebeurt bij de vorige eigenaren.

[Dinky]

Tja helaas is niet altijd iedereen eerlijk. Maar een poes van een halfjaar is voor veel mensen aantrekkelijker dan een poes van 2,5 jaar. Klinkt inderdaad alsof je bedonderd bent door de vorige eigenaren maar daar heeft Siel verder natuurlijk niets aan. Siel heeft nu haar huisje bij jou en het is een kwestie van haar vertrouwen zien te winnen

Wel fijn dat de DA haar in elk geval heeft nagekeken en gezond verklaard
En wat Bianca al zegt: het feit dat ze nu zo angstig is zegt niet alles over de toekomst.

[Ikey]

Het is in ieder geval zeker goed geweest dat je bent langs geweest bij de DA, want nu weet je dat je bedonderd ben. Wel balen hoor.

Maar zoals bovenstaanders ook al schreven, geef het tijd, schaf eventueel een bench aan (op een tafel en een stoel ernaast zat ik ook al te denken als dat wel lukt voor jou) en lees veel mee hier. Je kunt hier ook altijd je wanhoop kwijt als je het even niet meer ziet zitten. Het heeft meer tijd en energie nodig, maar uiteindelijk komt het goed

[petra 45]

Ik wil heeeel graag weten wat er met haar gebeurd is, en ik wil weten waarom op deze manier, waarom bedonder je mensen zo! Ik had haar trouwens toch meegenomen als ik wist dat ze veel ouder was, maar niet als ik geweten had dat het zo'n angstig diertje is, dat doet mij nl ook veel te veel verdriet.

Nou ja gebeurt is gebeurt, valt niet terug te draaien.

Eigenlijk is het ook vreemd dat ze zo klein en magertjes is, terwijl ze er goed uitziet qua vacht etc.
anders zou je kunnen denken aan ondervoeding, maar zelfs de DA kan dat niet zeggen/verklaren, ja
de verklaring er zijn ook grote mensen en kleine en dikke en dunne, maar waarom ze lijkt op een kitten van een half jaar? raadsel.

Ik zal ééns kijken of ik aan een bench kan komen, staan er wel op marktplaats denk ik.
En ja ik kan wel op een stoel naast haar zitten, gelukkig wel, laten we dat ook maar zo houden in de toekomst.
Als ze gewoon naar mij toe was gekomen was er ook geen probleem, en overdag moet ze het toch echt met mij alleen doen, mijn man moet werken zoals de meeste mensen.

Doet trouwens wel goed om dit even van me af te kunnen typen, anders ga je maar zitten malen.

[Ms Maaike]

Ik begrijp je boosheid en verdriet, ik heb dat zelf ook meegemaakt. Wat er met haar is gebeurd zul je misschien wel nooit te weten komen. Hoe moeilijk het (zeker nu) ook is, ik denk dat het beter is om je op de toekomst te richten en met die gedachte in je hoofd Siel het vertrouwen terug te geven. Je krijgt er enorm veel voor terug en de band die je met haar zal krijgen is voor het leven.

[Chiquita98]

Met heel veel liefde en geduld zal het echt wel beter gaan. Tja dat je nu geen schootkat hebt dat is een feit. Hopelijk kan jij je daar overheen zetten. Want deze kat verdiend wel een thuis waar ze haar accepteren zoals ze is. Je zult zien dat als ze jou/jullie wat meer vertrouwt ze ook meer zal durven. Ik heb hier ook een angstige kat. Geen schootkat maar hij komt zijn knuffels wel halen als ik in de keuken sta of achter de pc zit. Op zijn manier en als hij het wil.
Hopelijk gaat het allemaal goed komen

[eveline1982]

Mensen zijn gemeen en wreed. Zo krijg ik helaas regelmatig zieke kittens en getraumatiseerde kittens en jong volwassen katjes hier omdat er tegen de nieuwe eigenaren niet eerlijk was geweest.

Snap je frustatie maar probeer er een positieve draai aan te geven. Ipv een kitten een huis te geven, heb je nu in feite een volwassen poesje gered! Het gaat echt wel goed komen, als ze krols zijn, zijn ze inderdaad een stuk meer benaderbaar maar verwilderde katten waar niks meer mee te doen is komen dan ook echt niet een kroel halen! De basis is er dus wel en het is nu zaak daar mee aan de slag te gaan. Als jullie haar alle tijd van de wereld geven en totaal niks opdringen dan is de kans groot dat je over een week of 2 al een hele andere kat hebt! Vera was ook niet veel menselijk contact gewent en ik weet van haar laatste eigenaren (die haar hier hebben gebracht) dat de vrouw waar Vera eerst van was haar niet eens kon optillen, ze zat helemaal onder de krassen. Maar er was wel een basis, we zijn nu wat weken verder en Vera vind het heerlijk als ik naar bed ga, om dan bij me tekomen en te knuffelen. Ik heb alles op haar tempo laten beslissen en zo bereik je het meeste met dit soort katjes!

Ik wens je veel succes en als je wat wilt weten mag je altijd een mailtje sturen

[DeTut]

Dat katje zo klein is, kan komen door groei-achterstand in jeugd. Ik heb zelf ook zo'n kleintje; ze is haar 1e levensjaar regelmatig in een kattenreismandje opgesloten geweest, samen met broer. Inspectie heeft haar weg kunnen halen; d.a. zei groei-achterstand door slecht voer en weinig bewegingsruimte. Ze kon nauwelijks springen, mager en had verwaarloosde vacht. Doodsbang voor mensen. nu 6 jaar later, heeft ze nog altijd als een vreemd gedrongen figuurtje maar ze springt makkelijk op de eettafel en doet haasje over over de andere kat. Oppakken lukt niet, maar als ik haar roep komt ze op schoot en zwijmelt vreselijk.
Jij voelt je nu bedrogen, maar ik zeg: wat een geluk dat het katje bij jou terecht kwam, ze heeft het vast niet best gehad!!! Ik hoop nu heel erg dat je een bench gaat nemen (rustige plek, kleed half eroverheen); zet die op een tafel o.i.d. zodat jij er rustig naast kan zitten. Zorg dat ze er niet weer uit springt en ga rustig en heel vaak (20x per dag kleine poosjes) contact maken, lijmen met voer e.d. Ik garandeer je dat er er heel erg van zult gaan genieten hoe ze opknapt en hoe fijn ze haar veilig plekje vindt! Niet wachten tot ze zelf gaat komen, kan heel lang duren en dan nog gaat het vaak beetjebijbeetje; je helpt zo'n katje echt het best door je -op de juiste manier- 'op te dringen'.
Waarom ik dit zeg is alleen omdat ik zelf vele, vele katten zo geresocialiseerd heb. En ja, ook met 'wilde' katten kun je heel ver komen, geloof me. trouwens; heeft eigenaar je niet verteld of ze nog ongesteriliseerd is? Want in dat geval heb je een 'voordeel', als ze krols wordt, wordt ze ook (tijdelijk) toegankelijker...
nb.: ik realiseer me wel dat er verschil is tussen 'bange' en 'bange' katten. een wat angstige kat die na een paar dagen wel zelf naar je toe komt (en niet weer snel wegschiet!) is niet wat ik bedoel; ik heb het over écht angstige/schuwe katten, die lang nodig hebben om vertrouwen te krijgen...

[castratenkoor]

Een slecht gesocialiseerde kat kan best een schootkat worden. Kijk naar mijn Bob, de grootste angsthaas die je je kunt voorstellen, maar hij ligt wel graag en vaak op mijn schoot. Heeft pas mensen gezien vanaf zijn 8-ste week ongeveer.

Kwestie van tijd en heel veel geduld.

[Adriana]

er zijn vrij veel forumleden met angsthaaskatzels. die dieren hebben in hun (vroege) jeugd iets meegemaakt, vaak heet dat 'opvoeden', dat maakt dat ze mensen niet meer vertrouwen.

gelukkig gecheckt door de dierenarts en gezond en in orde. nu zal ze tijd nodig hebben om tot rust te komen en aan haar nieuwe omgeving en baasjes te wennen. dat gaat niet van de éen op andere dag, reken daar maar maanden/soms jaren voor.
voorzover ik begrijp is ze nog niet gecastreerd, ook al niet omdat ze zo bang is.
maar je kunt beter nu laten castreren en dan langzaam vertrouwen opbouwen dan beetje vertrouwen opbouwen en dan castreren.
want daarna zal ze je niet meer vertrouwen en zal weer een eind terugvallen.
heeft je da daar nog iets over gezegd?

en er zijn prima middelen (plantaardig en niet verslavend) om die angstdrempels wat naar beneden te krijgen. ik noem telizen, zylkène (via da), destress via huisdierendokter en een feliway verdamper. zoek (rechtsboven zit de zoekfunctie) eens op het forum naar ervaringen met die middelen.
en ik vind het jammer dat je topic een beetje uitzichtloze naam heeft meegekregen want jullie staan aan het begin van een verder heerlijk kattenleven met een warm gouden mandje..
alleen nog wat tijd en geduld.. we hebben zat gevallen waar het behoorlijk goed gekomen is met dit soort angsthaasjes..!

[nellebel]

hier ook zo'n klein scharminkeltje gehad. ze is nooit een dikkerd geworden, maar wel sterk veranderd in positieve zin hoor. wen bangerds... och die hebben we zoveel op het forum. het hele forum juicht mee als er met veel geduld en liefde een heel klein mijlpaaltje wordt bereikt.
hou vooral vol, geef haar de rust en ruimte die ze nodig heeft en je zult merken dat je over een tijdje zo'n verschrikkelijke sterke band met haar hebt omdat ze jou gaat vertrouwen. jij kunt haar weer rust en vertrouwen geven en dat kost tijd. uiteindelij ksnappen we allemaal dat het niet leuk is een bang katje, maar weet je dat ik best moeite ermee had toen ik na mijn bangerd een allemans vriendje in huis nam. de band die je met een kat opbouwd die getraumatiseerd is, is zo diep en mooi. samen groeien naar vertrouwen en een intense band samen. geloof me, je gata haar waarderen zoasl ze is, en zij gaat stukje bij beetje jou meer vertrouwen

[BloemTetsu]

En ja, ook met 'wilde' katten kun je heel ver komen, geloof me. trouwens; heeft eigenaar je niet verteld of ze nog ongesteriliseerd is? Want in dat geval heb je een 'voordeel', als ze krols wordt, wordt ze ook (tijdelijk) toegankelijker...
nb.: ik realiseer me wel dat er verschil is tussen 'bange' en 'bange' katten. een wat angstige kat die na een paar dagen wel zelf naar je toe komt (en niet weer snel wegschiet!) is niet wat ik bedoel; ik heb het over écht angstige/schuwe katten, die lang nodig hebben om vertrouwen te krijgen...

Mijn kat valt in de 2e categorie de echte angstige/schuwe wilde katten.
Dat ze heel erg schuw was wist ik toen ik naar het asiel ging. Ze heeft 6-7 maanden onder de bank gezeten. De medewerkers daar zagen haar soms voor bij schieten naar sluitingstijd. Dat 6 maanden lang.
Ik ging bewust voor haar. Maar eerst even in de ogen gekeken en geknipperd. Puur om te kijken of er een klik was en dus de mogelijkheid dat de kat iets van je aanneemt.

Nu het is gelukt - het proces is nog altijd gaande - is de beloning en de band zo inmens. Dat is onbeschrijfelijk en mede-tammers weten wat ik bedoel. Jij over een paar maanden ook

Jouw kat is mensen gewend. Niet op een goede manier waarschijnlijk, maar wereldvreemd is de mensen wereld niet.
Dus jouw taak is nu vooral vertrouwen in jezelf hebben en in Siel (leuk naam) en er voor gaan. Niet twijfelen. Siel moet weten/voelen dat jij de persoon bent die haar gaat leren hoe goede mensen zijn en hoe zij zichzelf kan zijn.
Hoop houden en het gaat goed komen!

[petra 45]

Lief van jullie,
ik heb een bench kunnen lenen voor zolang als nodig, maar ze vind het niets,
pootjes steeds naar buiten wurmen, en zielig miauwen.

Gaat door merg en been, hopelijk gaat dit lukken, maar ik zet door.

Gecastreerd is ze niet volgens vorige eigenaars, maar dan was ze ook niet krols geworden toch???