Raad van dierenarts en specialist opvolgen.

[Yo16Ka16No11]

Even kort.....Karel is werkelijk prachtig heengegaan. Dankbaar!

Hij gaf zich er direct aan over. Ging rustig liggen terwijl ik hem aaide met mijn rechterhand....legde zijn kop in mijn linkerhand en zakte direct weg.

Dit bevestigd mijn gevoel 'hij was er zoooo klaar voor'

[castratenkoor]

Fijn dat het zo mooi en rustig is verlopen.

Sterkte bij crematorium - hem afgeven is weer een stap verder in het loslaten.

[Rik]

Fijn dat Karel rustig is heengegaan. Hij heeft, met de opleving vorige maand (toen je ook al op dit punt stond), jou nog even de gelegenheid gegeven samen afscheid van elkaar te nemen. En nu was het moment dan toch echt daar. Heel veel sterkte.

Slaap zacht lieve Karel.

[Anne]

Dat is een mooie troost, dat je weet dat je het goed gedaan hebt


slaap zacht Karel

[ErikPhilippus]

Ontroerend bericht. Ik heb aan jullie gedacht, veel sterkte deze dagen, Mariska.
Slaap zacht, lieve Karel - voorspoedige reis.

Groet,
Erik

[nellebel]

Dag lieve Karel. Slaap zacht

[Ennakee]

Ik las zojuist, dat je vanmiddag afscheid van je stoere, zwarte vriend hebt genomen. En dat hij zich vredig heeft overgegeven aan zijn overgang naar een nieuw bewustzijn.

Vanavond zal ik voor jullie een kaarsje branden voor een goede overtocht van Karel naar de regenboog. En voor jou voor rust en berusting.

Slaap zacht lieve Karel, het ga je goed..

Heel veel sterkte Mariska voor de komende maanden, en als ik je ergens mee kan helpen stuur maar een PB

[ErikPhilippus]

Ik kreeg het bericht dat er gisteren ook een afscheid was in Villa Vacht, en zag op mijn FB dit gedicht.
Moest meteen denken aan de zwarte Karel.....

** DE HEMEL IS GÉÉN STERRETJE RIJKER **

We zullen je niet vinden in de donkere nacht…
Je zult niet staan te fonkelen in al je pracht...
We zullen je niet aan de inktzwarte hemel zien dwalen..
Je zult niet tussen al die andere sterren stralen....
Jij zult de nacht verdrijven met de dageraad.
En je zult iedere dag bij ons blijven tot je weer ondergaat.
Jij zult de aarde verwarmen met stralen van zonneschijn,
Want ik weet namelijk zeker dat jij het zonnetje zelf zult zijn!!

[Yo16Ka16No11]

The day after.... Karel staat op de schoorsteen in een prachtige urn met een rode roos en kaarsjes erbij.

Maar, wat doet het gemis en de leegte zeer...het doet me letterlijk fysiek zeer.

Rationeel gezien weet ik dat ik hem geen grotere dienst kon bewijzen. Hij was op en moe en ik denk dat ik de laatste week de eerste pijn zag. Hij zat moeilijker met zijn voorpoten op verre achterstand van zijn achterpoten...alsof hij buikpijn had. Hier woekerde natuurlijk die niertumor. Met het besluit van nu, denk ik dat ik hem voor gruwelijk lijden heb behoed. Ik moet dankbaar zijn dat ik zoveel tijd voor bewust van hem genieten heb gekregen, veel tijd voor wennen aan het idee van afscheid en zolang en intensief voor hem heb mogen zorgen. Zeven maanden na diagnose (niertumor) vorig jaar augustus en toen wist ik al een paar maanden dat hij een hartprobleem had.

Even een klein stukje persoonlijk: de afgelopen drie jaar ben ik chronisch ziek geworden. Wat niet inhoud dat ik me chronisch ziek gedraag, maar het is er wel. Ik heb een chronische infectieziekte waardoor mijn immuunsysteem is uitgeput. Hierdoor is een immuundeficiëntie onstaan. Dit houdt in dat één van de antilichamen (immoglobuline) niet meer reageert op de ontstekingen en mijn lichaam dagelijks ondersteund wordt door antibiotica om de ontstekingen te lijf te gaan. Chronische bronchitis is één van de gevolgen. Het verdriet maakt dat ik nog benauwder word, slecht dooradem (adem stokt) en dit gaat zeer doen ter hoogte van het borstbeen.
Mijn verlies en verdriet is niet groter dan van ieder ander, maar het doet fysiek zeer en ik hoop dat dit snel afneemt. Karel's intensieve zorg leidde mij ook af van mezelf. Hij was mijn steun en toeverlaat. Terwijl ik de afgelopen tijd ook het gevoel had dat we last hadden van elkaars benauwdheid.

Ik zou het knopje van verdriet willen omzetten, maar dit gaat niet geforceerd. Ik hoop dat we eerdaags iets gezonder verder kunnen ook in het belang van mijn andere twee boeven. Die verdienen ook weer mijn onverdeelde liefde en aandacht.

Ps. Yoki en Nora hebben gisteren nog een paar keer aan Karel gesnuffeld, maar pakte al gauw de dagelijkse gang van zaken op. Ik denk dat zij de afgelopen maanden wel wisten wat er gaande was en al afstand hadden genomen.

[Yo16Ka16No11]

Bedankt voor jullie lieve steun, goede raad en mooie gedichten. Ik voel me gesteund!

[nellebel]

Mariska, ik denk dat er velen hier zijn die net als jou altijd de onvoorwaardelijk steun voelen van hun katjes. mijn man heeft vooral psychisch een zware tijd gehad en zou niet zonder zijn katjes hebben gekund. dat is ook het mooie er van. ze voelen ze zo goed aan en zijn zo dankbaar net als jouw karel voor de liefde die ze krijgen. ik hoop dat je fysieke pijn snel minder wordt, dat zou karel ook willen. het gemis zal blijven maar krijgt straks meer ruimte voor de mooie herinneringen. dikke knuffel voor jou, yoki en nora

[Yo16Ka16No11]

Dank je Wendy! Ben het helemaal met je eens...ik weet dat het voor een ander niet anders is en mijn situatie niet uniek is.

Sinds gisteravond begin ik al iets evenwichtiger te worden in mijn emotie. De heftigheid van zondagochtend zal een reactie zijn op het groot houden van zaterdag en de verdrietige emotionele weken ervoor. Afgelopen week kreeg ik echt te doen met hem wat erg pijnlijk was. Tijd heelt alle wonden, slechts een littekentje blijft over en een liefdevolle herinnering blijft.

[castratenkoor]

Zeker hou daar aan vast - die prachtige herinneringen.

Dat katten meegaan in de "staat" van de vaste verzorger heb ik helaas zelf heftig ondervonden. Mijn halve groep katten is overleden tijdens mijn 15 maanden chemo. En dat doet pijn. Al kan je daar zelf niet echt iets aan doen, schuldgevoel is niet te voorkomen. Was ik niet ziek geworden, dat zouden Joep en Thijs nog hebben geleefd..........denk ik.

Maar net als jij met Karel, hou ik me vast aan de prachtige herinneringen aan deze kanjers. Beide speciaaltjes met een flinke rugzak. En die rugzak is ze fataal geworden toen ik uitviel.

[Yo16Ka16No11]

Ja Dinie, toen ik op het forum kwam vorig jaar augustus kreeg ik zijdelings wat mee over de heftige periode waar jij volgens mij net uitkwam. Het is bijna niet voor te stellen hoe zware tijd jij achter de rug hebt. Extra pijnlijk dat je twee van je lieverds in die periode verloren hebt. Gaat het je nu beter? Zit je weer in een opgaande lijn?

Ik hoop dat Karel jouw lieverds gaat ontmoeten.... Is je verhaal over Joep en Thijs ergens terug te lezen?

[Dinky]

Fijn om te lezen dat de allerscherpste kantjes al beginnen te verdwijnen. Het is volkomen logisch dat alles er nu uit is gekomen. De intensieve zorg voor karel en het er continu mee bezig zijn is gewoon heel zwaar en dat merk je met name wanneer dat wegvalt. Dan heb je ineens de tijd en ruimte om toe te laten hoe zwaar het uiteindelijk is geweest. Tot dat moment ben je alleen maar aan het knokken, met name mentaal.
Het verdriet zal nog een tijd regelmatig aanwezig zijn. Je bent immers een zeer geliefde huisgenoot kwijt geraakt! Het is dan wel geen mens maar wel een persoonlijkheid die je in je hart hebt gesloten die je kwijt bent geraakt.
Wanneer je die liefde van een kat niet kent is het verdriet moeilijk voor te stellen maar hier op het forum wordt het heel goed begrepen