Nierfaalkatten: info bloedonderzoek/medicatie e.d.

[Rik]

Uh? Ik heb even geen tijd om het precies op te zoeken maar alleen een verhoging van de CREA is dacht ik geen indicatie van nierfalen. Dit zou altijd i.c.m. andere waardes (zoals UREA) gezien moeten worden. Verhoogde CREA alleen kan ook door lage bloeddruk of een beschadiging aan de blaas.

Hij krijgt ook behoorlijk wat medicijnen die er kan ook een wisselwerking zijn.

Maar omdat de UREA goed is zal er met zijn eetlust inderdaad niets aan de hand zijn.

Erik gaf inderdaad wat kip bij omdat er in nierdieet essentiële stoffen ontbreken en dit inderdaad op termijn (jaren) toch wel effect gaat hebben.

[Anne_Milo]

De bloeddruk is goed (130). Blaas is ook okay, urine is altijd goed ook, en blaaspuncties en -beeldvorming hebben ook nooit tot afwijkende resultaten geleid. Hij heeft in het verleden wel kristallen in de blaas gehad, zijn Ph was toen ook ietwat te hoog. Met appelazijn over zijn eten hebben we dat toen weer omlaag gekregen naar de 7.0 Ph die het momenteel is.
Overigens kom ik online wel tegen dat creatinine wat te hoog is in het bloed, te maken heeft met een slechte filtering door de nieren (dus wel een nierprobleem) en geen blaasprobleem. Dat is ook wat ik als verpleegkundige altijd geleerd heb. Het is inderdaad een scheef beeld, dat geef ik toe, maar ik kom wel uit op nierproblemen en niet zozeer op blaasproblemen.

[Synemios]

Alleen crea hoog kan wel wijzen op een nierprobleem.
Nu weet ik dat de sdma waarde alleen ook niet alles zegt maar misschien kun je die de volgende keer mee laten nemen.

[Anne_Milo]

Sdma is in het verleden meegenomen (vorig jaar geloof ik) en toen was die nog veilig. Dit jaar was die niet meegenomen, maar ze ging hem nog uit het overige materiaal halen, en die krijgen we dinsdag.

[Synemios]

Ok dat is mooi dat ze die alsnog gaan bepalen.

[manoniem16]

Hoi allemaal,
Ik hoop dat dit forum nog actief is en jullie wat tips of aanraders hebben!
Onze kat Piep van 3 gedroeg zich al een maandje wat anders. Ze leek wat vermoeider en kwam niet meer bij me slapen ‘s nachts wat ze normaal gesproken altijd doet. Ik dacht dat het met het warme weer te maken had van de afgelopen tijd.
Vorige week waren we op vakantie en was ze bij mijn moeder. Toen we haar ophaalde viel het me op dat ze stonk en aan het kwijlen was. Ik heb meteen een afspraak gemaakt bij de dierenarts waar bleek dat ze 25% van haar lichaamsgewicht kwijt is en daar is bloed geprikt. Ik werd ‘s middags meteen gebeld door de dierenarts: nierfalen en hartfalen.

Ze is opgenomen waar ze 2,5e dag een infuus heeft gekregen met vocht. Dit wel in een verminderde mate om haar hart niet te veel te belasten. Na het infuus is haar ureum gedaald van >46 naar 40 en haar kreatinine ongeveer hetzelfde gebleven (was 360 eerste keer prikken). De dierenarts gaf aan omdat dit niet gedaald is dat ze binnen een week zou overlijden. We hebben haar mee naar huis genomen zaterdag met het idee haar nog een fijn laatste weekend samen thuis te geven en dan maandag thuis in te laten slapen.

Nu ging het gisteren al snel mis. Ze ging in de kattenbak liggen en was benauwd. We zijn naar het universitair dierenziekenhuis gereden met het idee dat we haar in moesten laten slapen. Daar bleek het dat ze overvuld was door het infuus en er vocht in haar longen zat. Als laatste redmiddel heeft ze 2 prikken met plasmedicatie gekregen en daar knapte ze flink van op! Nu met plaspilletjes naar huis en ze lijkt weer helemaal de oude. Ze eet goed, drinkt, komt bij ons liggen en kneden/knorren, is zich uitgebreid aan het wassen en kijkt weer super alert uit haar ogen. Maar het bizarre, de dierenarts daar gaf aan dat hij die nierwaarde helemaal niet zo schokkend vond en haar echt nog niet zou afschrijven.

Wij zijn nu natuurlijk helemaal in de war. De ene dierenarts geeft aan binnen een week dood, en de ander zegt nog weken/maanden/jaren. Wie moeten we nou geloven? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? En hebben jullie aanbevelingen wat ik nu kan en moet doen?


Liefs Manon en Piep

Ik snap dat we een lastige situatie hebben met hart en nierfalen, en dat ze niet heel oud gaat worden.

[Anne_Milo]

Ok dat is mooi dat ze die alsnog gaan bepalen.

Ik heb even alles nagekeken, in april '25 (drie maanden terug dus) was het 12 µg/dL. Dus dat was keurig. Ik ben benieuwd wat hij dinsdag gaat zijn.

Ik heb even een overzicht gemaakt met alle waarden die ik terug kan vinden in mijn email, van de afgelopen jaren.





In de zomer van '22 had hij een darmobstructie die pas na 72 uur ontdekt is (en geopereerd). Hij was uitgedroogd en heeft dagen aan een infuus gelegen om zijn waarden naar beneden te krijgen. Dit zie je duidelijk terug in de waarden. In het voorjaar van '24 had Milo blaasontsteking. Dat zie je ook terug in de waarden. In het najaar van '24 heeft hij een overdosering medicatie gehad.
Al met al blijf ik het een bijzondere casus vinden. De nieren zijn ongetwijfeld aangedaan door de metacam, uitdroging, en ga zo maar door, maar alle andere waarden zitten in de normaalwaarden en zijn dus geen enkel risico voor zorg.

Verder kwam ik https://www.felinecrf.org/ tegen online, dat vond ik ook wel een erg nuttige website met veel informatie. Wel Engelstalig, maar via Google Chrome automatisch te vertalen voor mensen die dat prettiger vinden. Hier wordt onder andere de IRIS schaal heel duidelijk uitgelegd.

[Miloe]

Welkom Manon en Piep. Wat een toestand en verrassende wending! Fijn dat ze weer beter in haar vel zit

Kunnen de 2 dierenartsen niet in overleg misschien? Wellicht heeft de een iets wel gezien dat de ander boven het hoofd heeft gezien?

En ja dit forum is springlevend, dus ik hoop dat anderen je beter kunnen helpen

[Anne_Milo]

Hoi allemaal,
Ik hoop dat dit forum nog actief is en jullie wat tips of aanraders hebben!
Onze kat Piep van 3 gedroeg zich al een maandje wat anders. Ze leek wat vermoeider en kwam niet meer bij me slapen ‘s nachts wat ze normaal gesproken altijd doet. Ik dacht dat het met het warme weer te maken had van de afgelopen tijd.
Vorige week waren we op vakantie en was ze bij mijn moeder. Toen we haar ophaalde viel het me op dat ze stonk en aan het kwijlen was. Ik heb meteen een afspraak gemaakt bij de dierenarts waar bleek dat ze 25% van haar lichaamsgewicht kwijt is en daar is bloed geprikt. Ik werd ‘s middags meteen gebeld door de dierenarts: nierfalen en hartfalen.

Ze is opgenomen waar ze 2,5e dag een infuus heeft gekregen met vocht. Dit wel in een verminderde mate om haar hart niet te veel te belasten. Na het infuus is haar ureum gedaald van >46 naar 40 en haar kreatinine ongeveer hetzelfde gebleven (was 360 eerste keer prikken). De dierenarts gaf aan omdat dit niet gedaald is dat ze binnen een week zou overlijden. We hebben haar mee naar huis genomen zaterdag met het idee haar nog een fijn laatste weekend samen thuis te geven en dan maandag thuis in te laten slapen.

Nu ging het gisteren al snel mis. Ze ging in de kattenbak liggen en was benauwd. We zijn naar het universitair dierenziekenhuis gereden met het idee dat we haar in moesten laten slapen. Daar bleek het dat ze overvuld was door het infuus en er vocht in haar longen zat. Als laatste redmiddel heeft ze 2 prikken met plasmedicatie gekregen en daar knapte ze flink van op! Nu met plaspilletjes naar huis en ze lijkt weer helemaal de oude. Ze eet goed, drinkt, komt bij ons liggen en kneden/knorren, is zich uitgebreid aan het wassen en kijkt weer super alert uit haar ogen. Maar het bizarre, de dierenarts daar gaf aan dat hij die nierwaarde helemaal niet zo schokkend vond en haar echt nog niet zou afschrijven.

Wij zijn nu natuurlijk helemaal in de war. De ene dierenarts geeft aan binnen een week dood, en de ander zegt nog weken/maanden/jaren. Wie moeten we nou geloven? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? En hebben jullie aanbevelingen wat ik nu kan en moet doen?


Liefs Manon en Piep

Ik snap dat we een lastige situatie hebben met hart en nierfalen, en dat ze niet heel oud gaat worden.

Welkom! De ene arts staat er anders in dan de andere arts, helaas. Sommige artsen beginnen gelijk over euthanasie, waar andere artsen behandelmethoden zien. Ik denk dat het goed is dat er door een andere arts gekeken is. Misschien kun je vragen of de eerste dierenarts het verslag van dierenarts #2 op kan vragen? Een creatinine van 360 is zeker verhoogd, maar als je naar de kat zelf kijkt, vind ik dat je daar meer aan ziet over behandelen. Hoe zit de kat erin? Eén waarde zegt niet alles. Als een kat verder veel lijdt door andere kwalen, moet je denk ik meer gaan nadenken, maar als er één waarde verhoogd is en de kat verder nog 'veel lol in het leven' heeft zogezegd, zou ik wel meer neigen naar behandelen.

[manoniem16]

Kijk wat fijn dat er nog actie is in de tent op het forum!

Ik zat zelf inderdaad al te denken om de dierenarts morgen te bellen en te vragen of door te verwijzen naar de tweede lijn. Ik heb geen idee of de dierenarts op de spoedkliniek ook ergens anders nog werkt of alleen daar. Maar om heel eerlijk te zijn is het vertrouwen ook een beetje weg nu bij mijn eigen dierenarts. Ze zouden in ieder geval het verslag van gister opsturen naar onze dierenarts.

Ze zat er hiervoor erg slecht bij hoor. Wij hadden al besloten dat als het zo blijft dit geen leven voor haar is. Maar met zo iets simpels als plaspillen huppelt ze nu zo’n 12 uur later weer vrolijk door het huis heen. Ze eet lekker, drinkt goed. Kwam vannacht weer naast me slapen en komt lekker op ons liggen voor knuffels. Ook is ze weer heerlijk spraakzaam en doet ze haar naam weer eer aan.

Maar pfff wat een rollercoaster is dit zeg. Ze is nog zo jong en had dit niet zien aankomen. We hebben haar te jong weggehaald uit haar nestje (gok rond de 6 weken) terwijl ze zeiden dat ze 11 weken was. Toen ze hier eenmaal rondliep naast onze andere kat viel het me pas op hoe klein ze echt was. Hierdoor heeft ze zich helemaal verbonden aan mij en is het ook echt mijn kleine baby piep gebleven. Je wilt ze zo lang mogelijk bij je houden maar lijden is voor ons geen waardig bestaan. Lastig dit hoor..

[Anne_Milo]

Er is hier ook een topic over dierenartsen. Misschien kun je daar je globale regio plaatsen, en kunnen mensen met je meedenken over dierenartsen waar zij ervaring mee hebben, voor een second opinion?
Dierenartsen op een spoedkliniek werken vaak ook elders. Mijn vaste dierenarts draait ook spoeddiensten bij de regionale Evidensia kliniek, weet ik.

[Dinky]

Wanneer de waarde niet daalt na het infuus dan is het vaak wel een teken dat de nieren niet of nog zeer slecht functioneren. De kans is dan groot dat de waarden zonder het infuus hard door stijgen omdat de nieren te zwak zijn.

Piep heeft daarnaast een hart dat het vele vocht van het infuus niet heeft kunnen verwerken met benauwdheid als gevolg. Fijn dat de plaspillen goed aanslaan!

Hoe lang Piep nog heeft is moeilijk te zeggen. Het kan een tijd stabiel blijven maar het kan ook ineens helemaal mis gaan. Belangrijk is dat hij goed blijft eten.

Heb je ook de ureum waarde, sdma en is bepaald of er eiwitten in de urine zitten?

[Synemios]

@ Anne-Milo Ja die iriswaarde ken ik wel, maar Lizzy was ook afwijkend.
Die ging meteen naar fase 3 ivm nierinfarcten, we kregen inslaap advies maar die nieren waren uiteindelijk onze minste zorg.
Bij haar ging die crea waarde van hoog naar normaal en weer hoog, geen eiwitten in de urine en vaak ook geen verhoogd ureum.
SDMA was bij haar ook heel lang nog binnen de referentie.

Het heeft uiteindelijk 6 jaar geduurd, en ze is niet aan nierfalen gestorven.
Lizzy was dan wel een kat met meerdere bijzondere dingen ivm een auto-immuun stoornis.

Nu zit ik net even de uitslagen van Oscar te bekijken, maar toen bestond er nog geen sdma.
Bij hem zie ik ook alleen maar verhoogde crea waardes, maar die gingen heel langzaam omhoog.
Die was ook al een stuk ouder ( 16) toen hij daar last van kreeg.

Bij Mickey ( die was heel jong toen hij nierfalen kreeg) zie ik wel steeds ook de ureum hoog, die had ook eiwitten in de urine en kreeg fortekor.


Manon en Piep welkom hier.
Ik ben het eens met Mirjam.
Ureum van 46 naar 40 ( 40 is ook nog steeds heel hoog)
Crea van 360 is hoog maar het is vooral het ureum waar ze beroerd van worden.
Dat er ook sprake is van hartfalen maakt het extra lastig.
Maar kijk vooral naar piep, Fijn dat ze zich door de plaspillen zoveel beter voelt.
De ene dierenarts is sneller met een inslaap advies dan de ander.
Uiteindelijk bepaal jij wanneer het niet meer gaat.

[Anne_Milo]

@ Anne-Milo Ja die iriswaarde ken ik wel, maar Lizzy was ook afwijkend.
Die ging meteen naar fase 3 ivm nierinfarcten, we kregen inslaap advies maar die nieren waren uiteindelijk onze minste zorg.
Bij haar ging die crea waarde van hoog naar normaal en weer hoog, geen eiwitten in de urine en vaak ook geen verhoogd ureum.
SDMA was bij haar ook heel lang nog binnen de referentie.

Het heeft uiteindelijk 6 jaar geduurd, en ze is niet aan nierfalen gestorven.
Lizzy was dan wel een kat met meerdere bijzondere dingen ivm een auto-immuun stoornis.

Dat is heel interessant om te horen. Wat heb jij gedaan toen je die crea waardes zo te horen kreeg? Wat heb je met voeding etc gedaan?

[Synemios]

Toen ik die crea/ureum waardes te horen kreeg, wist ik meteen dat haar grootste probleem niet bij de nieren lag, maar wij zaten toen bij een praktijk die niet verder wilde kijken.

Overgestapt naar mijn huidige dierenarts en uiteindelijk bleek Lizzy een alvleesklierontsteking ( later triaditis) en een te snel werkende schildklier Was onmogelijk zeiden ze in de vorige praktijk dus wilden ze niet testen. was ze veel te jong voor , en nog veel meer rare dingen zoals pododermatitis.

Lizzy heb ik op nierdieet proberen te zetten, maar zij had ook voedingsallergie.
In 1e instantie lukte het ook helemaal niet, want we waren beperkt in de keuzes, vooral wat natvoer betreft was het lastig.
Of ze wilde het niet eten, of ze kon er niet tegen.

Ipakitine was ze ook allergisch voor, dus uiteindelijk gaf ik haar in slechte periodes voer wat ze wilde (meestal schesir) en vaak ook kvv met porus one, naast de multifunction-Renal-hypoallergeen van RC, maar die bestaat niet in natvoer en als er iets belangrijk is is het vocht.

Maar ja Lizzy mankeerde nog veel meer dus voor ons was het steeds zo dat we keken naar wat voor Lizzy het beste was op het moment dat er weer wat anders de kop op stak.