ervaring dag infuus geven bij chronisch nierfalen

[MHP]

Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen.

Happy is een bijna 17 jarige siamees waar 2,5 jaar geleden nierfalen bij is gediagnostiseerd. Daar is een verdenking op een poliep/tumor in neus of keel bijgekomen vorig jaar februari. Na bij verschillende dierenartsen informatie te hebben gewonnen besloten dit niet dmv onderzoeken definitief vast te stellen (te grote risico's bij onderzoek en te lage kans op een behandeling). In plaats daar van prednison gegeven. Dit gaat goed en heeft geen last meer van de symptomen van een poliep/tumor. Echter is de prednison natuurlijk niet goed voor haar nieren geweest.

Een paar weken geleden begon zij wat te smakken, viel langzaamaan af, deed en zag er nog gewoon goed uit, wel viel mij op dat zij wat zwakker werd en dan vooral in haar rechtervoorpoot haar pols leek ze wat door heen te zakken. Afspraak bij de dierenarts en zij dacht aan een ontstoken kies. Omdat zij er nog zo goed uitziet wilde zij de kies trekken. Ik wilde uitsluiten dat het niet wat anders kon zijn en heb eerst bloedonderzoek laten doen. Daar (1,5 week geleden) bleek uit te komen dat haar nierwaardes ten opzichte van 2 jaar geleden flink zijn verhoogd, SDMA 29, CREA 868, UREA 40,7. Alsnog omdat klinisch beeld er goed uit zag wilde de dierenarts haar een infuus geven en de kies trekken.

Maandagochtend heb ik haar naar de dierenarts gebracht en gezegd dat ik het gebit vooralsnog niet wil laten behandelen en eerst dat Happy wat aan zou sterken dmv infuus. Daar hebben zij weer bloedonderzoek gedaan en de waardes waren weer gestegen. Het zag er niet goed uit voor haar. De hele dag is zij bij de dierenarts gebleven, infuus en metoclopramide gekregen om de eetlust op te wekken. In de middag nog even gebeld hoe het gaat en volgens de assistentie goed onder de omstandigheden, wel leek ze last te hebben van haar pootje (ze wist niet hoe m neer te leggen zei zij).

Gisteren om 19:10 haalde ik haar op en ik zag meteen dat zij niet op haar voorpoten kon staan, knakken helemaal dubbel. Ik schrok me kapot en zei dit direct tegen de dierenarts. Zij zei ze heeft ook nog verbandje om haar poot. Ik zei dit is niet goed hoor en we haalden haar uit haar mandje. Ze kon niet meer staan! De dierenarts schrok ook wel en dan krijg je de hele riedel over dat als dit was gezien ik wel in de middag was gebeld, dat haar waardes zo slecht zijn, dat het einde nadert etc. Ja oke maar ik geef een poes die kan lopen en springen en nu kan zij niets, hoe kan dit? Het kon niet door de eetlustopwekker komen zei zij nog.

Het was nu laten inslapen of meenemen naar huis en dan morgenochtend (vandaag) inslapen. Neurologisch leek het allemaal goed en geen pijn. Thuis was het zeker niet meteen goed maar ze wilde wel alles en probeerde te lopen. Ik heb haar naast mij in bed gelegd en hebben beetje geslapen, als zij onrustig werd en weg wilde heb ik haar gedragen naar de bak en wat laten drinken.

Vanochtend lijken de voorpootjes iets beter te worden. Dierenarts gebeld en even gesproken met een assistent die gisteren Happy heeft verzorgd en hij zei ja ik heb zeker gezien dat zij last van haar poten had en heb ik ook gemeld bij de dierenarts, daar zal zij dan niets mee hebben gedaan en is iets wat wij intern moeten bespreken. Hier schrok ik wel van want de dierenarts had dit gisteren ontkent, van de assistent kan ik dit erg waarderen want hij hoeft dit niet eerlijk te zeggen. Ik vroeg welke medicijnen er zijn gegeven en heb dit gegoogled. Als eerste zie ik de bijwerking oncontroleerbare bewegingen!

Net een andere dierenarts in de kliniek gesproken en zij wist wel van deze bijwerking af. Het kan dus dat nadat het medicijn is uitgewerkt (2 a 3 dagen) dat zij haar pootjes wel weer kan gebruiken. Heel goed nieuws maar we hebben nog wel de hoge nierwaardes en het poliep verhaal. Zo kan zij niet leven maar als dit beter kan gaan worden dan is het oke om haar een paar dagen te dragen. Geef geen prednison meer nu en vanavond wel weer Semintra. Ze loopt iets beter maar zakt nog steeds wel door haar voorpoten, heeft ook wat diarree (ook een bijwerking). Het is voor nu allemaal niet fijn voor haar maar ik denk dat ik heel blij mag zijn dat ik gisteren heb gekozen haar toch mee naar huis te nemen. Al was het maar voor mijn andere kat en dat zij nog even rustig thuis kon zijn. Vind dit wel erg moeilijk want wanneer maak je de keuze, gisteren dus bijna in laten slapen afgaand op de dierenarts, blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd. Het zullen een paar spannende dagen worden.

Als jullie zover hebben gelezen, bedankt, en heb je iets soortgelijks meegemaakt, ervaringsverhalen zijn altijd waardevol om te lezen.

[Rik]

Met die nierwaardes denk ik aan accuut nierfalen (bovenop de eventuele chronische die ze al had). Dan was het dus eigenlijk een kwestie van spoelen, spoelen, spoelen. Zo snel mogelijk. Overigens zal dat smakken dus niet van een kies komen maar van misselijkheid (door de hoge ureum). Dat had Bowy ook.

Ik neem aan dat Semintra op juiste indicatie ooit voorgeschreven is? Alleen bij eiwitverlies via de urine.

Welk medicijn heeft ze gekregen (dat ze die verlamming kreeg)? Emeprid (metoclopramide) is in ieder geval geen eetlustopwekker maar een antimisselijkheidsmiddel. Eetlust opwekker is bv diazepam of mirtazapine. En ze eet niet omdat die ureum zo hoog is. Die moet naar beneden (door spoelen, spoelen, spoelen).

Maar uh, prednison geven aan een nierpatientje?
Dan is het op een gegeven moment wel over met die nieren.
Het kan best zijn dat nu die druppel de emmer doet overlopen.

Mijn gevoel zegt... spoelen, spoelen, spoelen. Drie dagen. Ureum terug richting 20 en creatinine richting 300. Dan heb je controle. Maar het kan natuurlijk zijn dat de nieren inmiddels wel helemaal op zijn.

Hopelijk kun je er haar er nog bovenop krijgen.

[MHP]

Dankjewel voor je reactie Rik en ik begrijp je helemaal! Vorig jaar toen het poliep/tumor verhaal begon was het allemaal afwegingen maken. Onderzoek zou wellicht een diagnose geven maar zo'n zware operatie zou teveel voor haar zijn. Niets doen zou betekenen euthanasie. Prednison zou kunnen helpen maar nieren verergeren. Dat zij het nog meer dan een jaar heeft volgehouden met prednison is denk ik al heel goed.

Gisteren is zij de hele dag gespoeld, je reactie spoelen spoelen spoelen snap ik maar het wordt een erg ongelukkige kat als zij weer een hele dag of langer bij een dierenarts moet zitten. Dan ben ik haar ook kwijt en met ellende voor haar.

Ze heeft mirtazipine gekregen, ik schreef eerder metoclopramide maar dat klopt dus niet, mijn hoofd tolt op dit moment.

[Rik]

Vorig jaar toen het poliep/tumor verhaal begon was het allemaal afwegingen maken.

Ja, we kennen het. Afwegingen maken. Zeker in deze situatie.

Gisteren is zij de hele dag gespoeld, je reactie spoelen spoelen spoelen snap ik maar het wordt een erg ongelukkige kat als zij weer een hele dag of langer bij een dierenarts moet zitten. Dan ben ik haar ook kwijt en met ellende voor haar.

Je zou nog even kunnen kijken of je zelf een (subcutaan) infuus thuis kunt geven. Dat werkt iets minder goed als een intraveneus infuus. Maar ik weet niet eens of ze bij de dierenarts een intraveneus of sowieso subcutaan infuus krijgen. Maar dat is in ieder geval beter dan niets.

[MHP]

Heb Happy gisteren laten inslapen In de ochtend kon ze wel weer lopen, niet helemaal goed maar ze zakte niet meer door haar pootjes. Even in de zon gelegen, zoveel (foute geen nier) snoepjes gegeten als ze wilde, alle favorite spelletjes gedaan, geborsteld wat ze zo fijn vond en daarna naar de dierenarts. Alles ging heel mooi en rustig, ook bij het crematorium. Daar ben ik heel blij om want een slechte ervaring kan dit toch al moeilijke proces nog moeilijker maken.

Ik denk dat ik het beste heb gedaan, ze voelde zich best redelijk en met waardes (hoorde dat de laatste meting CREA 999 was, ) had ik het niet beter voor haar kunnen maken. Maar toch blijft altijd een stemmetje wat als.

Ik mis haar zo

[Miloe]

Heel veel sterkte met dit verlies

[Miloe]

Wat een prachtig gedicht Annet, ik denk gelijk aan mijn eigen verloren zielen. Bedankt voor het delen namens mij ook

[MHP]

Dank jullie wel en een heel mooi gedicht (meteen weer in tranen). Mis mn maatje zo maar ik heb Punkie nog en zij lijkt haar ook erg te missen. We zullen het met elkaar moeten doen.

Door eerdere ervaringen ben ik niet zo snel met het wereldkundig maken van het feit dat Happy er niet meer is. Maar ik merk wel dat de opmerkingen als "och arme Happy" en "het is altijd zo vreselijk met dieren" dat ik deze niet goed begrijp.
Zijn dit zeer egoïstische mensen die alleen zeggen van dieren te houden oid?

Ben namelijk van mening dat wij als dierenliefhebber proberen het juiste te doen voor onze kat en daarbij hoort ook een waardige dood. Tuurlijk wil ik haar voor altijd bij mij hebben maar je weet dat er een grote kans is dat zij voor jou overlijden. Geef je daarom een dier niet het beste leven dat zij kunnen hebben? En arme Happy, ik hoop dat het meer is geweest dat ik het beste voor haar heb gedaan als dat ik haar iets heb aangedaan om haar arme Happy te noemen.

Ach, ik zal het alleen moeten verwerken en wellicht ook een kijkje te nemen bij een topic hierover op dit forum waarbij meer gezegd wordt rust zacht aan de kat en veel sterkte aan de eigenaar

[Rik]

Ach, deze had ik even gemist. Wat verdrietig dat je afscheid hebt moeten nemen van Happy.

Door eerdere ervaringen ben ik niet zo snel met het wereldkundig maken van het feit dat Happy er niet meer is. Maar ik merk wel dat de opmerkingen als "och arme Happy" en "het is altijd zo vreselijk met dieren" dat ik deze niet goed begrijp.
Zijn dit zeer egoïstische mensen die alleen zeggen van dieren te houden oid?

Bedoel je dat er mensen zijn die denken dat Happy geleden heeft, of dat je verkeerd gehandeld zou hebben? Nou, ik denk niet dat je dat hier tegen zult komen. Misschien bedoelen die mensen met "Arme Happy" van dat ze er nu niet meer is. Of "Arme Happy" dat ze door haar voorpootjes zakte. Maar dat is dan weer voordat de beslissing is genomen om haar in te laten slapen.

Uiteindelijk is het aan iedereen zelf om dat besluit te nemen. Het is zelfs een 'voorrecht' om dit voor je lieve huisdier te mogen/moeten beslissen. Vaak blijven mensen ook zitten met het gevoel "was ik niet te laat" of "was ik niet te vroeg". Maar meestal is het eigenlijk wel duidelijk (bij mij in ieder geval wel, gelukkig). En als ik dat lees bij Happy... ja, dan komt dat moment gewoon een keer. Het nemen van die beslissing is ook niet iets wat je je kat aandoet. Maar wat je voor je kat doet (en meestal met pijn in je hart). De meeste hier hebben ook wel een of meerdere keren afscheid moeten nemen van hun geliefde huisdier/huisgenoot dus we begrijpen wat je doorgaat.

Mocht je van je af willen schrijven... er is een speciaal afscheids-subforum (waar je b.v. het hele verhaal van Happy kunt schrijven als je daar behoefte aan hebt). Maar dat mag ook hier in dit (jouw en Happys) topic. Hoeft niet (nu), mag wel. Mag ook later (moet niet).

Heel veel sterkte.
Rust zacht lieve Happy ❤