Dit is mijn eerste forumpost, maar niet de eerste keer dat ik op jullie forum zit. Ik heb mij (bijna obsessief) zitten inlezen op jullie forum om een goed baasje te kunnen zijn voor mijn katten. Ik kan nooit korte berichten maken
, maar je kan de eerste alinea's best overslaan aangezien dat een korte introductie is. Mijn naam is Koen, trotste eigenaar van een Poes van 1,5 jaar genaamd Muffel, en haar zoon/kitten van bijna 5 maanden.
Noortje kwam in mijn leven omdat ik ontzettend veel last had van muizen. Sinds zij er is, ben ik een dierenvriend en kattenliefhebber geworden. Haar gezelschap heeft mij het afgelopen jaar zoveel goed gedaan. Ik praat zelf soms tegen haar
best gek, maar ik vind het best wel lekker. Ze wou hele avonden met mij knuffelen. 5 maanden geleden kreeg ze onverwachts een nestje van 3. Ik wou haar laten steriliseren, maar bij de dierenarts kwamen ze erachter dat ze zwanger is. Ze was nog maar een jaar en ze is best klein. Ik heb het idee dat de zwangerschap haar best zwaar viel, want ze zat maar op haar buik constant te miauwen. Maar haar kittens verzorgde ze goed. 1 kitten stierf na een week. De andere twee doen het goed. Eentje is weggegeven aan een kennis een maand geleden. Die zien ze dus niet meer. Omdat ze direct weer krols werd na haar zwangerschap en ik haar moeilijk kon binnenhouden had ik besloten haar z.s.m. te steriliseren. Dit was ook het advies van de dierenarts. 5 weken geleden is ze dus gesteriliseerd
Alles ging goed en Noortje was lekker duf thuis aan het bijkomen. Ze is als een prinsesje behandeld en heb haar zoveel mogelijk alleen gelaten vanwege de operatiewond, en ik merkte dat ze een beetje van haar apropos was.
Alleen heb ik het idee dat ze daar nog niet van is bijgekomen. Ze is al haar energie verloren, komt niet meer bij mij liggen en snauwt constant naar haar kitten. Haar kitten mag niet in de buurt komen want ze slaat en bijt de kitten echt hard. Ik weet dat dit ook normaal gedrag is want de kitten moet zelfstandiger worden, alleen is dit nu 5 weken zo.
Als ze actief is, dan weet ze niet wat ze wil. Ze wil naar buiten, blijft 2 minuten zitten, gaat binnen zitten voor twee minuten, dan een paar hapjes eten, en weer naar buiten. Dit herhaalt zich een keer of 4, 5 en dan gaat ze weer slapen. En dit gaat allemaal in slow motion. Ze loopt echt heel traag. Bovendien spint ze niet meer. Dat deed ze eerder constant.
Ik vraag mij echt sf wat dit is. Ik heb gelezen dat dit meerdere oorzaken kan hebben.
- haar hormoonhuishouding is helemaal ontregelt, dus ze is daarvan van der apropos
- ik heb gelezen dat poezen trauma's kunnen krijgen van hun zwangerschap? Ik woon in een buurt met heel veel katten. Echt heel veel. Zou ze het niet kunnen hebben dat haar kitten een mannetje is?
- of zou ze niet samen kunnen met haar kitten? Eerder was ze op straat was ze juist heel sociaal. Daarom was ik in de veronderstelling dat dit wel goed zou gaan.
- of zou ze misschien pijn hebben? Als ik haar pak (wat af en toe mag) dan voel ik nog lichtjes bij haar de operatiewond.
Ik ben zo erge leek op dit gebied. Maar het doet mij veel dat ik Moffel zo depri zie, want ze ziet er niet gelukkig uit. Ik probeer haar zoveel mogelijk haar eigen ding te laten doen. Ze heeft haar eigen ingerichte hoekje waar de kitten niet mag komen. En dan hoop ik maar dat ze vanzelf weer naar mij toe komt.
Zou dit gedrag kunnen veranderen? Of moet ik de katten zoveel mogelijk uit elkaar houden?
Alle tips en info wat jullie hebben is welkom. Dat waardeer ik enorm!
Groetjes
Koen
)