Zelf wat paniekerig geworden

Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Kytumymo
Poema
Poema
Berichten: 365
Lid geworden op: 26 nov 2017 14:17

Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door Kytumymo »

Misschien is het handig wat uit te leggen.

1995 kreeg ik een poes, eerste Persje. Tot haar 17e zo gezond als een vis. Op een ochtend (ze sliep altijd naast me in haar mandje op bed) gaapte ze en zag ik iets raars onder haar tong. Direct naar de dierenarts, bleek een tumor. Stad en land afgebeld maar niemand kon haar nog helpen. Het was afwachten tot ik zag dat ze de tong niet meer goed kon gebruiken om te drinken en eten en dat ging snel, na een maand moest ik al afscheid nemen 2012.

1997 kreeg ik een Perzische poes van 5 jaar wegens stoppen van een cattery. Na een aantal weken vond ik haar raar uit de ogen kijken, of de ogen te diep lagen. Naar de dierenarts gegaan. Bleek uiteindelijk een goedaardig tumor in haar buik maar kon/ hoefde niet verwijderd. Een paar weken later kom ik van mijn werk, ik hoorde haar op straat al 'gillen'. Ze had alles laten lopen en was in shock. Direct met de buurman naar de dierenarts, er was toch iets geknapt. Arm dier en de eerste grote klap. Man van cattery heeft wel alle kosten betaald van de dierenarts etc. Vertrouwen in dierenarts weg, andere gezocht.

1999 kreeg ik een kat na een telefoontje dat er met spoed een plekje voor hem werd gezocht. Ik had er toen maar 1 dus er kon er wel 1 bij. Hij was continu ziek en meerdere keren viel hij zo ineens neer. Heeft heel wat nachten bij verschillende dierenartsen doorgebracht en er werd gezegd dat hij de 4 jaar waarschijnlijk niet zou halen, ondanks dat ze niet echt iets konden vinden. Na 2 jaar dokteren kreeg ik via via te horen (het verhaal was rond gegaan) dat ze de moeder tijdens de zwangerschap continu aan de medicatie hadden gezet en dat de rest van het nest al direct was overleden. In 2006 begon hij dronken te lopen, weer naar de dierenarts en na 3 dagen belden ze me dat hij daar niet opknapte en dat ik beter kon beslissen om de behandeling te stoppen. Die nieuwe dierenarts (hij heeft er velen gezien) heeft aangeboden hem helemaal na te kijken na het overlijden en toen bleek er van alles mis te zijn, een hele waslijst. Dus dat ze nooit wat hebben gevonden? Dan hebben ze niet (goed) gekeken. Het was een wonder dat hij nog zo 'oud' is geworden. Nog meer vertrouwen in dierenartsen weg.

In datzelfde jaar 2006 kreeg ik een paar maanden na het overlijden van bovenstaande kat een Maine Coon, ook een redelijk angstige kat/ kitten waar iemand afstand van deed. Na zijn castratie kreeg hij chronische verstopping, ook hij heeft veel nachten bij de dierenarts doorgebracht. Uiteindelijk ging het met RC fibre response goed. Maar hij kreeg ook artrose met botaangroei aan zijn elleboog. Hij bleef onder behandeling maar ik vond hem 2017 in shock op de overloop terwijl de dierenarts net 2 uurtjes weg was. Hij werd 11 jaar. Dat was 2017.

2004 kreeg ik de Perzische dame die uiteindelijk in 2016 chronische nies kreeg na een keukenrenovatie (katten tijdelijk elders onder brengen geeft stress, katten in eigen huis op de slaapkamer gaf ook stress, katten rond laten lopen was geen optie vanwege de deuren die niet dicht werden gedaan en de stof). Zij overleed afgelopen zomer 2 juli met (op 1 week na) 15 jaar.

2007 Golden Perzisch katertje gekocht, na 3 weken moeten laten inslapen, acute nierfalen. Er was voor mij verzwegen dat het kitten al meerdere kuurtjes antibiotica had gehad vanwege nies.

2011 Werd gebeld of ik een Brits korthaar kitten tijdelijk kon opvangen omdat het bij de nieuwe eigenaar niet wilde met de andere kat. Na 3 weken kon ik hem niet meer weg doen. Hem heb ik nog steeds. Hoest iedere dag wel eens maar er is niets gevonden.

Na het overlijden van de 17 jaar oude poes, in 2012 een 1 1/2 jaar oude Perzische poes opgehaald die samen met vele anderen was gered uit een cattery die was gesloten. Er werd althans gezegd dat ze 1 1/2 jaar was, maar ik kreeg er geen papieren/ boekjes bij. Heb haar laten controleren en bleek dat ze bijna 4 jaar was, oormijt en nog wat andere dingetjes had. Ook bleek ze epilepsie te hebben. Na de nodige onderzoeken zit ze aan de Phenoral en dat gaat (over het algemeen) goed. Ze is nu 10 jaar.

En dan nu de kleine Diba die angstig is, niet zindelijk was en chronische diarree had. Het lijkt vooralsnog beter te gaan, we houden moed.

Ik ben zelf door de jaren heen nogal paniekerig geworden, overbezorgd. Misschien blijkt dat niet altijd, maar de schrik zit er behoorlijk in. Als een kat net even iets anders kijkt, struikelt, te veel slaapt, te lang boven blijft, voor mijn gevoel niet vaak genoeg eet of drinkt, ga zo maar door. Dan schiet mijn stresslevel enorm de hoogte in en hang ik vaak al direct aan de telefoon met de dierenarts. 2 jaar geleden heeft ze gezegd dat ik niet direct in paniek moet schieten bij alles en soms ook best dingen mag aankijken. En als ik het niet vertrouw best mag bellen maar dat er vaker een simpele verklaring is dan nood. Ik bel nu wel minder snel, maar krijg nog steeds hartklopping bij voor mij afwijkend gedrag bij de katten.

Nu bijvoorbeeld. Diba ligt nooit op de krabpaal, nu ligt ze er al een uur. Ik denk dus nu direct al dat er iets niet klopt. Zit gelijk weer in de stress. dat is voor de katten toch ook niet gezond. Snappen jullie het zo een beetje? Vind na al die 'ellende' nog maar moeilijk in te schatten wanneer ik aan de bel moet trekken. Terwijl je misschien juist zou zeggen dat je er ervaren door wordt. Maar het was iedere keer iets anders, dat is waardoor ik de schrik heb. 'wat nu weer, ze ligt toch dadelijk niet ergens in shock of dood'. Maar ik ben ook echt kaalgeplukt door een aantal dierenartsen die alleen hun bankrekening spekten en die achteraf niets hebben gedaan voor mijn katten wat niet bevorderlijk is voor het vertrouwen.
♥ Mythos 8 ♂ Tut 10 ♀ Diba 0,8 ♀ ♥
† Shiva (5) '96 † Duvel (6) '06 † Vinci (0,6) '07 † Gizmo (17) '12 † Kylian (11) '17 † Moreeke (15) '19
Gebruikersavatar
Rik
Tijger
Tijger
Berichten: 7640
Lid geworden op: 24 mei 2014 02:30

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door Rik »

Ik denk dat we het heel goed snappen :) Je hebt dan ook al heel wat voor je kiezen gehad. Dan lijkt me de reactie van in de stress schieten bij elke verandering eigenlijk wel normaal. Aan de andere kant is het natuurlijk ook wel zoals je dierenarts zegt... soms moet je dingen even aankijken. Maar dat helpt natuurlijk niet tegen de stress die je op dat moment ervaart :lol:

Dat Diba op een plekje ligt waar ze normaal niet ligt lijkt me op zichzelf nog niet echt problematisch (maar ik kan me je reactie wel voorstellen). Je zou het meer moeten zien in combinatie van signalen. Misschien probeert ze een ander plekje uit. Misschien ligt ze daar wel lekker.

En als je twijfelt kun je natuurlijk ook altijd hier de vraag neergooien. Ik denk dat de meeste wel aan zullen geven of ze wel of niet naar de dierenarts zouden gaan. Vaker neigen wij dan ook eerder dan later.
Grtz, Rik
Bono ♂ & Yuna ♀ ( † Bowy ♀ ) (Fotoalbum)
Gebruikersavatar
nellebel
Tijger
Tijger
Berichten: 5436
Lid geworden op: 27 sep 2010 07:59
Locatie: venray

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door nellebel »

weet je, een heleboel hier zullen het herkennen, jij bent zo'n veel te lief mens. jij neemt de zieligste, ziekste katjes op die niemand wil. die anderen willen dumpen omdat ze ziek zijn en teveel geld kosten, worden bij jou gedumpt met een goed verhaal, en ws ben jij daar zo gevoelig voor dat jij daar niks achter zoekt omdat jij al meteen je aandacht richt op die katjes. je bent een mens met een hart van goud, maar daar maken anderen ook misbruik van. wat betreft de katjes betekend dat dus ook dat die kneusjes die bij jou komen, en uiteindelijk ook overlijden jou veel verdriet geven. maar ik zie ook een ander kant. ze hebben bij jou nog een kans en een goed leven gehad. jij hebt hun oneerlijke start in het leven, nog wat recht kunnen breien. ik hoop dat je ook kunt zien dat je ws heel veel liefde hebt gekregen van die wollebolletjes. ik snap dat je onzeker word. ik ben ook zo'n stresskip met mijn katten. mijn DA verbood me na 3 overleden zieke katten, om de volgende keer niet de ziekste en zieligste uit te zoeken maar de sterkte kat. tja dat zit er toch wat in he.
ik gun je je verdriet zeker niet, ik begrijp je angst maar mens.....wat heb ik respect voor je.
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Gebruikersavatar
Kytumymo
Poema
Poema
Berichten: 365
Lid geworden op: 26 nov 2017 14:17

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door Kytumymo »

Ik was bang dat jullie me een vervelend mens zouden vinden die steeds adviezen in de wind slaat. Maar dat is niet zo, ik moet er zelf voor waken dat ik juist niet 20 dingen tegelijk doe en dat deed ik wel toen ik net voor Diba op het forum kwam. Dit voer, dat voer. Die zei dit, die zei dat. Dierenarts zegt (te) weinig. Uiteindelijk spijt hebben van alles soorten voer die ik overhaast gekocht heb, etc....

Ben blij dat er begrip is, doet me zo goed dat ik er van moet huilen. Valt zo'n last van mijn schouders. Het is niet dat ik adviezen in de wind sla, ik wil alleen niet voor iedere 'scheet' de dierenarts bellen. Door 20 jaar een hoop ellende met de katten ben ik er niet rijker op geworden. Dat boeit me echt niets, katten gaan voor mijzelf als het om eten, artsen etc gaat. Maar bij de spaarpot is de bodem wel weer in zicht met het gedokter van meerdere katten, misschien maakt me dat ook onrustig voor het geval er een noodgeval komt. Mensen (bekenden) zonder katten snappen niet dat ik dan toch katten blijf nemen, maar dat is mijn leven. En inderdaad, de gedragsdeskundige zei ook dat ik onbewust de 'knuusjes' eruit pik. Want soms weet ik het echt niet. Ik reageer op dat kitten dat in een hoekje blijft zitten, ik trap in verhalen van katten die weg moeten omdat..... Maar hier gaan ze niet voor hun overlijden weg, nooit!

Het is dus geen onwil dat ik niet alle adviezen direct opvolg.
♥ Mythos 8 ♂ Tut 10 ♀ Diba 0,8 ♀ ♥
† Shiva (5) '96 † Duvel (6) '06 † Vinci (0,6) '07 † Gizmo (17) '12 † Kylian (11) '17 † Moreeke (15) '19
Gebruikersavatar
nellebel
Tijger
Tijger
Berichten: 5436
Lid geworden op: 27 sep 2010 07:59
Locatie: venray

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door nellebel »

mag ik je 1 advies geven. zorg je ook goed voor jezelf. want je kunt alleen goed voor een ander (lees katjes ) zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt.
groetjes wendy en pootje van Guusje en Gijs. neusje van mijn engeltjes Nellie, Sjefke en wonder Flippie, en mijn allerkleinste engeltje Odie
Gebruikersavatar
Kytumymo
Poema
Poema
Berichten: 365
Lid geworden op: 26 nov 2017 14:17

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door Kytumymo »

Ben ik mee bezig :grin:
Ik kon een tijdje niet werken en in februari ben ik langzaam weer begonnen. Goed om de deur even uit te zijn en te zien dat er ook nog andere dingen zijn dan mijn katten. Vind moeilijk om ze alleen te laten, maar alle katten zijn wel eens alleen. En ik kan dan echt even mijn zinnen verzetten en mijn hersenen flink laten kraken :smile:
♥ Mythos 8 ♂ Tut 10 ♀ Diba 0,8 ♀ ♥
† Shiva (5) '96 † Duvel (6) '06 † Vinci (0,6) '07 † Gizmo (17) '12 † Kylian (11) '17 † Moreeke (15) '19
Gebruikersavatar
Kytumymo
Poema
Poema
Berichten: 365
Lid geworden op: 26 nov 2017 14:17

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door Kytumymo »

Stel, ik ga weer met Diba naar de dierenarts. Dan wil ik een plan van aanpak die onderbouwd is.

De eerdere (huis)bezoeken zijn wat mij betreft niet goed gegaan. Van beide kanten hadden er meer vragen en informatie geven moeten worden. En dan is bij mij het vertrouwen al weer weg.
Toen de dierenarts mij vroeg om 3 dagen ontlasting op te vangen was dat om testen (?) te doen. Daar ging het mis. Pas toen ik per mail de rekening kreeg zag ik dat het alleen voor giardia was omdat zij daar van overtuigd was. Ze zei dat ik sowieso alvast Panacur kon geven. Ik had niet gezegd dat Diba dat al meerdere keren had gehad en zij heeft het niet gevraagd. Uitslag negatief en als ze het had geweten had ze misschien eerst wat anders uitgezocht. Ik vond het jammer geld en er was geen oplossing.

En dan nu. Stel ik vraag om goed onderzoek te doen, wat moet ik wel melden en wat niet? Want ik ben nogal van de lange uitleg en dan wordt het misschien te langdradig en valt de aandacht weg. Hebben jullie tips wat ik wel of niet moet laten onderzoeken en wat ik wel of niet moet melden? Zodat niet onnodig maar wat gedaan wordt, ik heb helaas geen geldboom maar er echt wel alles over om haar weer gezond te krijgen. Ik wil niet het gevoel krijgen dat ik iemands huis aan het afbetalen ben zonder dat mijn kat beter wordt. Want dat is vooral mijn ervaring geweest de afgelopen jaren. Als 'ze' het niet weten, laten ze dan eerlijk zijn en me ergens anders naartoe verwijzen.

Ik heb door de jaren heen best wel wat ervaring opgedaan, maar nog niet met langdurige diarree, giardia, voedingsintolerantie of allergie. Ik moet een paar stappen terug zetten en het misschien opnieuw bekijken en aanpakken.
♥ Mythos 8 ♂ Tut 10 ♀ Diba 0,8 ♀ ♥
† Shiva (5) '96 † Duvel (6) '06 † Vinci (0,6) '07 † Gizmo (17) '12 † Kylian (11) '17 † Moreeke (15) '19
Gebruikersavatar
Kytumymo
Poema
Poema
Berichten: 365
Lid geworden op: 26 nov 2017 14:17

Re: Zelf wat paniekerig geworden

Bericht door Kytumymo »

1: dierenarts mailen
2: vragen om? Parasietentest?
3. Etc....
♥ Mythos 8 ♂ Tut 10 ♀ Diba 0,8 ♀ ♥
† Shiva (5) '96 † Duvel (6) '06 † Vinci (0,6) '07 † Gizmo (17) '12 † Kylian (11) '17 † Moreeke (15) '19
Plaats reactie