Ik wilde haar kvv geven maar daar werd de diarree erger van. Op de brokken van RC ging het wel goed en af en toe wat kip van Almo Nature ging er ook goed in. Snoepjes gingen niet zo goed, ook daar kreeg ze diarree van. Soms gaf ik er haar dan toch eentje, zolang het een beetje diarree gaf vond ik dat niet zo erg (klein stukje van de ontlasting).
Ik heb nog gedacht dat ze een voedselallergie had, en overgevoelig was voor bepaalde eiwitten en heb toen ook een kvv voor haar gekocht met enkel kip. Die kort gekookt zodat het zou gaan lijken op de almo nature kip, maar ook hier kreeg ze tot bloedens toe diarree van. Snel weer mee gestopt natuurlijk en dacht ok, dan is het de rest van je leven brokken. Ook al bleef ik de verteringsproblemen vaag vinden. Ben ook nog op zoek gegaan naar een probiotica van Puur maar die bleek overal uitverkocht.
En toen enkele dagen later, begon ze te braken. Eerst een haarbal, ik dacht dat is een goed teken. Maar ze bleef doorbraken. Toen kwamen er wat grassprietjes uit en dacht ik dat de maag daar nog geïrriteerd van was. Maar ook daarna stopte het niet en na vijf keer braken heb ik een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Die vond haar buikje toch wel erg verdacht en ze had er ook last van als ze eraan zat. Ze stelde een behandelplan voor, ik zou haar een pijnstiller geven om te kijken hoe haar buikje daarop zou reageren en zou over twee dagen terug komen. Het braken was op dat moment gestopt en ze had op dat moment weer wat voedsel gegeten en al even binnen gehouden.
Eenmaal weer thuis gekomen, pijnstiller door haar voer gedaan en even later begon ze weer alles eruit te braken. Dat ging vervolgens maar door, de hele nacht heb ik met haar opgezeten. 's morgen direct de dierenarts weer gebeld en haar ter observatie naar de dierenarts gebracht. 's ochtends stopte ze gelukkig wel met braken maar eten deed ze niet meer. Uit bloedonderzoek bleek dat de ontstekingswaarden te hoog waren en ook haar leverwaarden waren veel te hoog. Dierenarts stelde een echo voor maar dat moet door een specialist gebeuren. Daar moet nog een afspraak mee gemaakt worden. Ze is nu weer thuis, braakt gelukkig niet meer, heeft wat extra almo gekregen en opgegeten (brokken wil ze nog niet) maar ze voelt zich overduidelijk nog steeds ellendig. Haar buikje is nog harder dan anders en ik maak me echt zorgen
.Ergens ben ik heel bang dat ik haar kwijt ga raken, dat ze dit niet gaat overleven. Dat er echt iets ernstigs aan de hand is. En ik kan het financieel ook niet allemaal dragen, ik heb net al het geld in haar aanschaf, de kattenmeubels en het afzetten van het balkon gestoken. Ik moet weer even een buffertje aanleggen, had ook nooit verwacht dat ze al zo snel problemen zou krijgen. Ik dacht een gezonde kat meegekregen te hebben van het asiel, in ieder geval voor een jaartje
. En ik vind het zo ontzettend sneu voor haar. Heb gisteren niet kunnen slapen omdat ze zo beroerd was en vannacht heb ik een paar uurtjes kunnen slapen. Ik houd haar als een havik in de gaten, ze ligt nu lusteloos op de bank, heeft gelukkig wel wat gegeten maar ik ben zo verdrietig, ik hoop dat er snel duidelijkheid komt met wat ze heeft. Zit nu te wachten totdat de dierenarts telefonisch bereikbaar is en dan ga ik bellen. Iemand tips, of andere gedachten of ervaringen? Ik wilde het ook gewoon even kwijt, ik heb zelf een moeilijke periode achter de rug, veel alleen moeten doen dus wilde het even opschrijven. Hopelijk helpt dat een beetje.
Ze krijgt nu overigens prednison dagelijks en verder niets omdat de dierenarts niet weet wat er aan de hand is. Ze heeft gisteren wel een pijnstiller gehad en een dexadreson injectie gehad.
. Levendig kan ik haar niet noemen maar ze reageert wel weer wat ontspannender. Nu weet ik ook zeker dat ze echt pijn heeft en niet alleen een dikke buik. 