extreem schuwe kat

[SjaakieNadaKaatje]

hallo iedereen,

4 jaar geleden besloten mijn moeder en ik een kat uit het asiel te halen. We hadden op de site al direct een voorkeur , een mooie cypers poes van 1,5 jaar oud. Toen we bij haar gingen kijken waren we direct verliefd. Ze hield van aandacht maar alleen als het haar uitkwam. In het asiel vertelden ze wel dat ze erg onderdanig was en dat ze haar hebben gevonden in een doos, ze wisten niet wat er met haar gebeurt was. Na een tijdje mochten we haar mee naar huis nemen. Het leek best goed te gaan ze was wel wat schuw maar het ging steeds een stukje beter. Helaas werd het nooit beter dan dit.

Ze komt vaak bij je op schoot liggen en kan genieten van aandacht, maar soms is het alsof ze schrikt en dan kijkt ze je met grote ogen aan en rent weg. Dan kun je haar de hele dag niet meer aanhalen en is bang voor je. We hebben van alles geprobeerd zoals veel belonen met alles wat ze lekker vindt.
maar niets had effect.

Toen hebben we naar 2 jaar besloten om er een kitten bij te nemen, zodat ze misschien een vriendje zou hebben en dan misschien uit haar schelp zou kruipen. Dit ging in het begin een beetje moeizaam. Het is vaak alsof ze een beetje gestoord is. Ze kan de andere kat grijpen tot de ander het uit schreeuwt. gelukkig doet ze dit nu niet meer, maar ze gaan ook niet naast elkaar liggen.
we hopen dat ze ons ooit op een dag vertrouwd maar we hebben er een hard hoofd in.. wij zijn zelf bang dat ze ooit ernstig mishandelt is en we willen zo graag dat ze een fijn leven heeft.

heeft er iemand een soort gelijke situatie meegemaakt, of weet iemand wat wij verkeerd doen of hoe we haar ons kunnen laten vertrouwen?

alvast bedankt!!

[Roest]

Heel moeilijk om zo advies te geven. Zonder minstens een dag of wat de kat zelf meemaken.
Waar ik zelf ontzettend veel aan gehad heb is leren de lichaamstaal van de kat te lezen. Vooral wat de staart doet. Zodra een kat aangeeft (lichtjes met de staart beginnen te zwiepen) dat er iets is dat stress oproept stoppen wat je doet. Zo ontdek je dat er misschien een plekje is waar je niet mag aaien of zoiets kleins. Want voordat er zo'n schrikmoment is heeft de kat waarschijnlijk al signalen afgegeven.

Een ander advies is angstig gedrag compleet negeren. Niet achter de kat aangaan en haar zielig vinden, proberen te troosten en dergelijke. Wat je dan aan het doen bent is het gedrag belonen.
Als de kat angstig (aggressie is ook vaak angst) doet gelijk negeren. compleet negeren alsof ze lucht is. Pas als ze bijvoorbeeld uit drzelf voorzichtig weer terugkomt, dat kun je extra aanmoedigen en belonen.

Vertrouwen winnen doe je met overstelpen met onvoorwaardelijke liefde.

Maar dat kan alleen als je weet wat de kat graag wil. De kat geeft meestal zelf feilloos aan wat ze wel en niet fijn vindt. Hou die staart in de gaten.

[nellebel]

heb ook verschillende bangerds gehad. mijn eerste kat nellie ook mishandeld. respect is het allerbelangrijkste. laat haar haar gang gaan. als ze komt prima, anders niet. niet dwingen. goed lichaamstaal lezen. na 10 jaar merkten we soms nog kleine verschillen, vooruitgang. ik hield mezelf vooral voor dat ik haar een gouden mandje wilde geven na alles wat ze had meegemaakt, dus ik stelde me in dienst van haar ipv dat zij mij moest plezieren.
nu heb ik bangerd gijs, die kan ook heerlijk liggen relaxen en ineesn van niks schrikken. die hefet hier homeopatische bolletjes voor .hierdoor is hij meer ontspannen maar merk ik ook dat hij meer went aan bepaalde geluiden. ik zal kijken hoe ze heten. zou ik ook nog voor eveline doen, maar geheugen als een vergiet.

[Adriana]

welkom op het forum!
wat lief dat jullie je over dat angsthaasje hebben ontfermd en daar zitten fors wat trauma's in...
wij hebben er ook eentje: lieve Enzo! en er zijn heel veel angsthaasjes op het forum..
Enzo kan als er maar even iets gebeurt waarvan hij schrikt (ik kom met mijn laarzen aan het huis binnen..) totaal ontregeld raken. dan schiet hij weg en 'woont' weer een tijdje in de logeerkamer.
hij is mishandeld door zijn vorige baasjes, drinkt vrijwel niet zelf, eet heel moeizaam (voeren in kleine beetjes over de dag) en ook medisch was er nog al wat mis.

wij hadden voor hem een 3-jarenplan en dat is intussen moeiteloos overgegaan in een 10-jarenplan. medisch is hij nu vrijwel op orde.
mentaal spijkeren we hem nog iedere dag bij: aanmoedigen, prijzen, aandacht, af en toe kuurtje destress, borstelen en kammen en de twee broertjes die hier sinds 3 jaar rondlopen (vliegen..). daar heeft hij heel veel van geleerd.
met destress (huisdierendokter) worden de angstdrempels verlaagd en intussen kan hij iets ander gedrag aanleren. voor mijn laarzen zal hij altijd bang blijven maar met destress eet hij weer wat meer ontspannen en voegt zich beter in de groep in plaats van zich af te zonderen.
het heeft ruim 5 jaar geduurd voordat hij mij een beetje vertrouwde en pas de laatste tijd komt hij om knuffels vragen. hij heeft altijd een betere relatie gehad met iedereen anders dan met mij en dat komt denk ik omdat hij mij koppelt aan de garage waar hij (+ zus) verbleef toen we ze gingen halen. ik heb hem daar van de verwarmingsbuis geplukt en beetje geaaid en ik heb altijd de indruk gehad dat hij mij aanziet voor zijn vorige bazin.

wat hierboven ook al wordt aangegeven: leer heel goed de tekens lezen.. zwiepende, onrustige staart, angstogen, ineengekrompen houding, oren gedraaid, snorren naar voren..
en vertrouw erop dat ze met een heleboel tijd en missch wat bv destress nog wel een keertje uit haar schulp kruipt..

[BloemTetsu]

Momenteel 1 voormalige verwilderde kat en een getraumatiseerde. Beide uit het asiel.
De eerste heb ik nu bijna 2 jaar. Na 3 maanden mocht ik haar aaien en nu is het een grote knuffel. Maar ze heeft haar grenzen en die overtreed ik niet. Ik mag haar niet met 2 handen aanraken en kan haar niet eens oppakken. Met veel geduld, tijd en respect ben ik zover gekomen.
Als iets niet prettig vind (huid trekken, mekker geluidje, staart wiebel, oren of houding) hou ik op. Als ze wegvlucht 'moet' ze terug komen.
Voor het komen hebben we een ritueel. Ik zit op mijn knieën en hoofd naar beneden en roep "Bloem, kom". We zijn altijd weer snel vriendjes. Als ze gewoon angstig op schoot zit, ga ik haar ook niet aaien, tot ze rustig wordt.
Als ze heel angstig is en onder het bed duikt, dan laat ik haar alleen en kom later terug. Maar dat laatste gebeurt nu zelden.

De tweede hebben we nu 3/4 jaar. Ze wil dolgraag aandacht, maar is bang voor handen. Ook met lichaamstaal en geduld zijn we nu verder. Ze komt op schoot en we mogen haar alleen aaien als ze onze uitgestoken hand accepteerde door haar nek vrij te geven. Maar zodra haar kopje omdraait of ze onrustig wordt, trekken we onze hand rustig terug. Haar vertrouwen hebben we nog lang niet, maar het komt met stapjes.
De eerst blijft stapjes nemen en vertrouwt de rest van de omgeving en vrienden elke keer meer.

[Roest]

Je schrijft "we willen zo graag dat ze een fijn leven heeft" - dat is een goed uitgangspunt. Ik heb zelf ook een traumakat en zit middenin het herstelproces, proberen het beestje een basis te geven. Ik moest daar vandaag nog aan denken. Wat jij en ik denken dat een fijn leven is voor de kat, daar kan de kat zelf anders over denken natuurlijk. Wat ik bedoel is dat je misschien verwachtingen hebt waar de kat niet aan kan voldoen.
Zonder het in steen te schrijven denk ik dat mijn kat nooit een schootkat wordt. Het lichamelijk contact in het algemeen zal weinig blijven denk ik. Hij geeft kopjes en bonkjes en ik mag hem soms op het kopje en in de nek kriebelen maar dat is zijn grens. Ik mag hem een beetje aanhalen als hij op de bank ligt. Als het ook maar lijkt dat ik naast hem ga zitten neemt hij de benen.
Nou zou ik het hartstikke fijn vinden om hem op schoot te nemen en te knuffelen, zo liefde en genegenheid te tonen maar dat zit er niet in. Dat is wat ik fijn zou vinden, hij niet. Hij is aan de andere kant vreselijk gelukkig met een doos van de ventilator. De zomer is inmiddels al voorbij maar de doos heb ik laten staan, midden in de kamer. Daar is hij blij mee.
Punt is, als je wilt dat de kat een fijn leven heeft zul je van de kat uit moeten gaan. En omdat het beschadigde beestjes zijn hebben ze beperkingen die ze misschien nooit voorbij zullen komen. Het proberen de kat voorbij haar grenzen te forceren zal niet werken. Het is deels ook accepteren dat ze bepaalde eigenaardigheden zal houden. En dat is prima natuurlijk.

[nellebel]

gijs krijgt ignatia amara van VSM voor zijn ingetogen angst. 2 bolletjes per dag oplossen in een theelepel heet water. drupje koffiemelk erbij en het zit erin. half uur er voor en er na mag hij eigenlijk niet eten.
het helpt hem perfect. hij heeft het 2 maanden gebruikt en hierdoor heeft hij meer van de wereld ontdekt en nu is hij minder bang. sommige dagen is hij nog wel schrikachtig en dan krijgt hij gewoon weer bolletjes.