Je doet het goed met Bounty, niet aan twijfelen wat een ander ook zegt.
Vind het nogal wat, binnenkomen en even de mening spuien over een voor haar onbekende kat. Bovendien, niet iedere kat is hetzelfde, niet iedere Aziaat is hetzelfde. Het zijn allemaal persoonlijkheden met een eigen verleden én toekomst.
Dus Renate, gewoon doorgaan en met je katzels om blijven gaan zoals je altijd gedaan hebt. Misschien beschikt Bounty over een gezonde dosis mensenkennis en sloeg ze daarom op de vlucht...
Kasper is geen angstige kat. Mensen die hij mag krijgen een bonkkopje bij binnenkomst. Maar er zijn ook mensen waarvoor hij meteen op de vlucht slaat. Dat laat ik zo en kijk ondertussen eens goed naar de persoon die op dat moment binnen is .
Dat vind ik nou echt een domme opmerking en slaat nergens op. Aziaten kunnen inderdaad op vreemde, soms "arrogant" reageren, ik hoor dat ook van de mensen die de "siameesjes" bij mij hebben gehaald. Gek op hun gezin en de andere dieren, maar vreemde zijn saaaaaaaaaaaaaai *gaap*. Als Bounty buiten heeft gezeten, heeft ze inderdaad haar beste socialisatie tijd doorgemaakt, met minimaal menselijk contact. Maar daarbij, Banjer is ook x aziaat, die is gek op haar gezin, vreemde mensen, andere honden. Het maakt haar niet uit, iedereen is lief. Wel is zij een enorme zenuwpees en raakt snel van de leg. Ik heb dat geaccepteerd, als ze bang is of gstress't laat ik haar met rust en komt ze vanzelf wel weer aandacht vragen.
Ik denk (niet verkeerd opvatten) dat je, je niet zo moet laten leiden door je onzekerheden. Je doet er alles aan om je katten zich prettig te laten voelen, en zorgt dat het ze aan niks ontbreekt! Bounty zal miss altijd een beetje gestress't reageren op dingen die haar laten schrikken of die ze niet fijn vind. So be it, zolang jullie haar blijven behandelen, zoals jullie nu doen zal ze echt niet het vertrouwen zomaar verliezen in jullie. Ik ga nu even een doekje pakken, want mijn stress kipje blijkt me toch nog lief te vinden en kwijlt nu me arm onder.....
The Lovers of my life, Banjer, Beer, Minoes (katjes) Diego, Jimmie (hondjes) Django, Rodney, Co en Moos (ratjes)
Dankjewel allemaal, ik weet weer even hoe het zit.
Ik vat het niet verkeerd op hoor Eveline, want je hebt gewoon hartstikke gelijk.
Ik raak snel van de leg door dat soort opmerkingen, ik trek me dat heel erg aan.
Juist, omdat ik alles overheb voor mijn beessies. Het zijn mijn kindjes, ik wil alles voor ze doen.
Ik weet dat hetgeen we bereikt hebben, niet zomaar kapot zal gaan.
Ik vind het alleen bijzonder spijtig dat Bounty een stap terug heeft moeten doen,
door de aanvaringen met Chineesje. Ze durfde wekenlang niet meer naar buiten.
En nog steeds, ook al staat hier de deur wagenwijd open, gaat ze zonder ons, de veranda niet af.
Tenzij er een vliegje vliegt of een vlinder of iets anders leuks, uiteraard.
Ik vind het fijn te lezen dat ook jullie katten op de leeftijd die Bounty nu heeft, nog veel heeft kunnen leren.
We gaan gewoon door met hoe we nu bezig gaan, het kan immers alleen maar beter!
Bedankt!
De socialisatieperiode kun je niet inhalen, maar je kunt nog heel veel vooruitgang boeken. Pluis was ook slecht gesocialiseerd en hij was al 13 toen ik hem uit het asiel haalde. In de 3 jaar dat ik hem gehad heb heeft ook hij steeds vooruitgang geboekt in de omgang met mij. Soms was er een terugval na bijvoorbeeld een bezoek aan de dierenarts, maar hij herstelde steeds sneller.
Bounty is nog jong en heeft hopelijk nog jaren te gaan. Ik weet zeker dat haar vertrouwen in jullie zal blijven groeien. Je kunt nog veel met haar bereiken!
A dog is a dog, a bird is a bird, a cat is a person. (Mugsy Peabody)
Als ik dan weer die heerlijke foto's zie van bounty zie ik juist een erg tevreden poesje
Bedenk ook dat vreemden bounty (&snickers) minder snel zullen zien zoals ze zijn wanneer jij en Alex samen zijn Bij mij en h. is dinky een enorme knuffelkont geworden maar echt urenlang op schoot zitten zal ze niet doen, ligt liever naast ons. Maar visite zal haar niet snel zo zien, dan is ze toch een stuk onzekerder
Ik denk ook niet dat Bounty niet tevreden is. Vooral als wij gewoon thuis zijn en in de buurt,
merken we dat ze gewoon lekker in haar velletje zit. Ook doet ze dan gewoon haar ding.
Toch vond ik het met bezoek ontvangen steeds vooruit gaan.
Ze kroop niet meteen weer weg en wachtte vaak geduldig af wat er ging gebeuren.
Bij sommige kruipt ze wel meteen weg, maar dan stampen deze ons deurtje binnen.
Stampend ons huis binnenkomen is écht not done, dan is Bounty meteen angstig.
Drukke mensen moet ze het ook niet zo van hebben, zolang je rustig op de bank zit en rustig praat, komt ze vaak heel dichtbij.
En als ik denk hoe ze reageert op mijn ouders, gaat ook dat steeds beter!
Ach, ik maak me weer druk om niks, blijkt maar weer..
Ik had het hier eerder neer gezet dan in me eigen topic Mirjam :p maar ondertussen ben ik opgestaan (Banjer ging weer weg) en heb ik me arm kunnen schoonmaken hihi.
Ben blij dat je begreep dat het niet rot bedoeld was. Ik weet dat je onzeker bent in dingen, dat heb je me zelf verteld. Vandaar ook dat ik het zei
The Lovers of my life, Banjer, Beer, Minoes (katjes) Diego, Jimmie (hondjes) Django, Rodney, Co en Moos (ratjes)
Lieve renate,
Het is makkelijker om een reeds gelukkige kat gelukkig te houden dan om een angstige kat zich thuis, veilig en Gelukkig te laten voelen., en dat is wat jullie gedaan hebben. Jullie doen het super!
Groetjes van Marjoleine,
kopjes van Felix,
en een zoen van Garfield!
Renatevanderveer schreef:Ik denk ook niet dat Bounty niet tevreden is. Vooral als wij gewoon thuis zijn en in de buurt,
merken we dat ze gewoon lekker in haar velletje zit. Ook doet ze dan gewoon haar ding.
Toch vond ik het met bezoek ontvangen steeds vooruit gaan.
Ze kroop niet meteen weer weg en wachtte vaak geduldig af wat er ging gebeuren.
Bij sommige kruipt ze wel meteen weg, maar dan stampen deze ons deurtje binnen.
Stampend ons huis binnenkomen is écht not done, dan is Bounty meteen angstig.
Drukke mensen moet ze het ook niet zo van hebben, zolang je rustig op de bank zit en rustig praat, komt ze vaak heel dichtbij.
En als ik denk hoe ze reageert op mijn ouders, gaat ook dat steeds beter!
Ach, ik maak me weer druk om niks, blijkt maar weer..
Dat van door huis stampen door vreemden vind Dinky ook maar niets, die schiet dan onder de stoel (doet ze ook nog altijd bij het geluid van de gemeente bezemwagen die hier zeker 1 keer in de week langs komt en de glazenwasser). Ze heeft inmiddels wel geleerd dat ze niet bang hoeft te zijn als ik of h. langs haar mandje denderen met schoenen aan. Zo leert ze nog altijd bij verwacht dat dat met bounty ook zo zal zijn
Bloem vind stampende mensen en drukke mensen (mentaal of fysiek) ook helemaal niks. Maar na afloop gaat ze wel altijd de zitplek besnuffelen.
Mijn vader heeft ze geaccepteerd en voor mijn moeder was ze niet bang. De overeenkomsten tussen het baasje en deze mensen is voldoende om minder bang te zijn. Geldt in mindere mate voor mijn zus.
Alleen de moeder en zus van S. zijn nog niet voldoende gekeurd.
Groetjes Bianca kopjes Bloem en Tetsu
Ducky*(6-4-12) Kathy*(28-1-11) Elfie*(20-2-14)
Excuses aan de kikkers, eksters, merel, duif en koolmees
Fijn en goed hoe je het aanpakt, volgens mij.
Wij hebben Milou een half jaar geleden uit het asiel gehaald. gevonden als kitten en 2,5 jaar in het asiel gebleven. Heel erg bang, niemand wou haar. Duidelijk oosters bloed ergens in het verleden.
Thuis heeft ze lang boven op een kast gezeten. Vervolgens stap voor stap. Eerst beneden, toen eten waar we bij in de buurt mochten zijn, toen een hapje uit de hand , een vinger op haar lijfje, een aaitje, dus stap voor stap. Ze was nooit geaaid, een hele stugge harde vacht.
Op een gegeven moment kregen we een kopje en konden we haar aaien.
Nu is ze heel aanhankelijk, wordt graag geaaid, ook door vreemden. Optillen liever niet.
Hou vol, heb geduld, het is een prachtige ervaring.
Nu twee niet- gesocialiseerde kittens erbij, dus we gaan weer beginnen...
We blijven het proberen om steeds een stapje verder te gaan.
Vanmorgen lag ze weer eens op mijn voeten, zoals zo'n beetje elke morgen.
Ze was lekker lui en keek me vanaf mijn voeten aan.
Even knipperen met onze ogen naar elkaar en toen haar voorzichtig opgepakt.
Ik heb haar bij mij op mijn schoot gezet en voorzichtig ben ik haar gaan aaien.
Ze geniet er zichtbaar van, maar het is toch ook nog ontzettend eng.
Vooral als ik haar aankijk, merk ik dat ze angstig word en vooral heel snel weg wil.
Dus weer mijn ogen toeknijpen en zachtjes tegen haar praten.
Ze heeft het 5 minuutjes uitgehouden en ging toen snel weer weg.
Ik merk dat we dat eigenlijk te weinig doen, omdat Bounty het helemaal niet fijn vind.
Ze blijft zitten, mits je haar blijft aaien. Doe je dat niet, neemt ze snel de benen.
Ik neem me voor om elke ochtend even met haar te knuffelen, al is het maar voor 5 minuutjes.
We nodigen haar s' avonds ook vaak uit om bij ons te komen liggen.
Ze komt wel eens kijken en banjert dan over onze schoten, maar bedenkt zich dan meestal meteen weer.
Ze komt wel eens een kopje brengen, maar neemt dan snel weer de benen.
.
