Ooretter en infectie?

[nijltjetweety]

Vooraf wil ik even meegeven dat onze oudste kattin ruim 16 jaar oud is inmiddels.
Enkele jaren terug waren we haar bijna kwijt na een rattenbeet. Ze moest onder narcose om de halswond te kuisen en te naaien. Zelfs 6 uur na de narcose reageerde ze totaal niet. Ik zat met haar op mijn schoot om warmte af te geven. Onze woning was tochtig. Toen ze toch wat begon rond te kruipen was dat steevast naar de verse kattenbak op die houtkorrels gaan liggen. Enkel daar of op schoot bleef ze liggen. Als het maar warm was. We zijn er van overtuigd dat ze een nieuwe narcose op deze leeftijd niet zal overleven.
Wat ze nu juist heeft weet ik niet. De dierenarts ook nog niet. Er zijn 2 kuren geweest met antibiotica en oorzalf. Niets hielp. De dierenarts sprak tijdens het voorschrijven van die 2de kuur over een biopsie nemen. Ook refereerde zij naar een ouderdomsziekte die meer voorkomt bij katten. Ze is zelf een kattenliefhebster en heeft ook altijd al katten gehad. Mijn vrouw was bang de kat te verliezen bij een eventuele operatie. Ze blijft die bioptie maar uitstellen. Zelf geloof ik niet dat het oor inmiddels nog operabel is. We zijn reeds ca 6 maanden verder en de kat moet ongeveer elke 2 dagen verzorgd worden. Daar waar ze 6 maand terug na uitkuisen van het oor nog dagenlang gezond en gelukkig bleef door het leven wandelen.
Zonet heb ik weer toegekeken hoe ze in de tuin haar behoefte ging doen. Op de heenweg over ca 15 meter schudde ze denk ik weer 5x met haar kop. Op de terugweg 4x. Ze heeft continu irritatie en ik kan het niet meer aanzien.
Haar oor word met de week lelijker. Als ze langer dan 2 dagen niet verzorgd is begint ze reeds met haar rechter achterpoot spastisch te doen van de pijn vanaf de eerste druppels ontsmetting. Er loopt dan meestal ook geel vocht uit dat oor. Het oor kuisen moet dan wachten tot de volgende dag. Dit moet voor het dier geen leven meer zijn. Ik ondervind ook wanneer ik haar vastneem dat ze nog steeds kopkes geeft maar dat gaat haar naar mijn gevoel toch ook allemaal minder makkelijk af.
Er zijn ook andere verschillen. Wanneer ik onze jongere kater even bij me roep houd hij nog steeds zijn kop zeer laag, maar weglopen bij het zien van onze oudste doet hij niet meer. Ook komt de oudste hem niet meer verdrijven. Ze staat dan maar wat te wachten of wandelt weer weg. Het is alsof haar levenslust steeds minder word. Ze is passiever geworden.
Daar waar onze kater vroeger ook haar oor likte is dat nu ook niet meer het geval. Althans, ik zie het al wekenlang niet meer gebeuren. Hij heeft de zinloosheid ervan ook al lang in de gaten.
Heeft iemand een idee wat ik kan doen? Of wat haar probleem zou kunnen zijn?
Ik hoop op de noodzakelijke reacties hier. Vanavond als mijn vrouw thuiskomt zal ik haar deze dan eens laten lezen.
Zij wil haar kat laten inslapen, wat in dit stadium waarschijnmijk het beste is, maar stelt het zolang mogelijk uit. Zo lang de kat er niet te veel last van heeft er ze rekent op de hoge pijngrens die katten eigen is. Maar daarnaast bestaat er toch ook voor die dieren zo iets als irritatie, zenuwtik en zo meer, dat denk ik toch.
Reageer alstublieft met zo veel mogelijk. iedere reactie kan helpen om de juiste beslissing te nemen op de gepaste tijd.

[Chiquita98]

He wat zielig voor jullie oudje. Wat zegt de da zelf dan? Persoonlijk zou ik dan toch eerst de gok nemen om toch operatiefs iets te doen. Zeker als jullie met het idee spelen om haar in te laten slapen. Dan zou ik toch de narcose doen. Komt ze hier niet doorheen dan hebben jullie in ieder geval alles eraan gedaan.
Dom om de biopsie uit te stellen. Persoonlijk vind ik dat je vrouw een beetje de kop in het zand steekt(en ik begrijp best dat dit voortkomt uit verdriet). Waarom wil ze de biopsie niet? Bang voor wat eruit komt? Maar dan weet je in ieder geval wat er eventueel aan de hand kan zijn. Misschien is het wel iets kleins. En dan je kat in te laten slapen zonder dat je verdere acties onderneemt vind ik niet fair naar de kat toe.
Hopelijk kunnen jullie de juiste beslissing maken.

[Dinky]

Inderdaad, waarom het biopt niet nemen?
Het klinkt als alles of niets en dan zou ik voor alles gaan. Zoals jij het omschrijft heeft ze er wel degelijk last van, ook gezien de gedragsverandering naar de andere kat toe.

[nijltjetweety]

Ja Dinky en Chiquita98, ik heb ook al gevraagd waarom ze de bioptie liever niet doet. Met de uitslag zouden we al iets weten, daarna kunnen we inderdaad nog bekijken wat er te doen staat. Maar als ik dat zeg haalt mijn vrouw hulpeloos haar schouders op. Ik ga nu wel heel ver met de info over mijn vrouw maar dan zullen jullie begrijpen hoe de situatie hier deze winter weer geweest is.
Het is ook allemaal wat veel voor haar. Ze verloor inmiddels 8 jaar terug haar zoon. Vorig jaar in Januari is ze eindelijk van de anti depresiva afgeraakt. Ik heb haar dan in December gepusht nog even bij de psycholoog aan te kloppen. Die bevestigde dat ze door de donkere dagen naar een depressie aan het afglijden was. Ze is 2 maal geweest en is nu terug beter. Ik vrees dat het eerste jaar zonder die pillen en nu de zieke kat wat veel ineens was tijdens die donkere dagen in de winter.
Het was toevallig ook net in dezelfde winterperiode dat we de beslissing hadden moeten nemen. Dat verklaart wel een en ander. Gelukkig heeft ze onlangs wel een paar keer zelf gezegd misschien beter toch eens naar de arts te gaan met de kat.
Gelijk begin ik me wel schuldig te voelen naar het dier toe omdat ik het deze winter zelf niet aandurfde naar de dierenarts te stappen zonder mijn vrouw er bij. Dan zou ze zich misschien op haar beurt ook schuldig voelen omdat ze het zelf bleef uitstellen. Dat kon ze er toen net niet bij hebben. Ik denk dat ik vandaag nog die bioptie ga laten nemen. Mijn vrouw haar pauze begint straks, dan bel ik haar even op.
Bedankt voor deze snelle reacties alvast.
Hopende op meer reacties van de leden hier ga ik al eens kijken naar de openingsuren van onze dierenartsen. Want als het aan mij ligt ging ik gisteren al (bij wijze van spreken).
Kijk, de kat ligt momenteel op het terras op haar zij. Ze legt zich steeds op dat oor zo blijft eventueel vocht niet binnenin zitten natuurlijk. Ze heeft er inderdaad meer last van dan in het begin. Ik hoop enkel dat we niet te lang gewacht hebben.
Bedankt alvast.

PS: De dierenarts raadde een operatie niet bepaald aan toen we daar waren. maar ik ga toch maken dat die bioptie genomen is. Dan zien we wel verder.
In dit licht vind ik de header van het forum heel goed. Een kat is inderdaad heel wat meer dan aaien alleen. Ook los van ons huidige probleem uiteraard.

[Chiquita98]

Ben heel blij dat jij nu wel actie gaat ondernemen. Heel sneu voor je vrouw, maar de zorg voor een dier is toch heel belangrijk. Als zij op het moment geen keuze kan maken door haar psychische toestand ben jij nu diegene die knopen moet gaan doorhakken. Misschien moet je dit ook zo naar haar uiten. Dat zij zich er even geen zorgen over hoeft te maken met de kat. Dat jij dit wel op je neemt.
Zware tijden gehad.....hopelijk gaat het nu beter. Wens jullie beiden en jullie kat alle sterkte toe.

[nijltjetweety]

Bedankt Chiquita98. Maar als het niet zo moeilijk lag had ik dit al eerder gedaan uiteraard. Voor het vrouwtje zijn de kat en haar zoon het enige houvast geweest de eerste jaren dat ze in Aalst woonde. De zoon is er niet meer, en de kat ligt echt zeer gevoelig nu, ondanks het feit dat ik er ook nog ben voor haar. Nu heeft ze wel terug een band met haar dochter en er zijn ook al 2 kleinkinderen. De jongst is net eerste communicant. Gelukkig maar. Ik bericht vanavond misschien nog even hoe het gegaan is.
Er is wel iets dat ik niet goed begrijp. Door een ooginfectie een paar jaar terug was die kat ook aan het krabben. Daarbij krabde ze haar oog kapot. Het is niet beginnen rotten, dus geen glazen oog. Maar zelfs na de laatste 2 bezoekjes aan de arts is nog niemand op het idee gekomen eventueel de nagels te knippen. Kan dan dan niet bij katten? Ik heb net even gekeken, het korstje onder het oor is terug een rode streek kapot gekrabd. Bij honden heb ik al ooit een omgekeerde trechter gezien om de hals. Maar wat kan je doen bij een kat zodat ze het niet steeds kapot krabt?

[Dinky]

Dat je vrouw aangeeft misschien toch een keer naar de DA te stappen met de kat zegt eigenlijk al dat zij ook ziet dat het niet in orde is. Lijkt me dus een hele goede keuze om in elk geval dat biopt te nemen Afhankelijk van de uitslag kan je dan gaan kijken wat het plan van aanpak zal gaan worden

Hoop voor jou en je vrouw dat jullie poes nog een tijd bij jullie mag zijn!

Nagels knippen is inderdaad een optie bij katten. Ook voor katten zijn er zulke omgekeerde trechters om de hals verkrijgbaar

[nijltjetweety]

Goed om weten. Nu het beter weer word zal ik de deur op een kier laten voor de kat indien nodig. Ze hebben een eigen ruimte in de achterbouw. Deze winter zou ze niet binnen of buiten kunnen natuurlijk vanwege het kattenluik. Geen idee of er andere alternatieven zijn naast de nagels?

[Ms Maaike]

Hoi en welkom hier. Wat een trieste geschiedenis hebben jullie samen achter de rug en ik kan mij heel goed indenken dat je vrouw bang is voor wat kan gebeuren.

Ondervindt je kat ook evenwichtsproblemen? Als dat niet zo is zou de ontsteking best een vergevorderde middenoorontsteking kunnen zijn, en ondanks dat ze er veel last van heeft zou het toch (met een ander antibioticum) wel goed te behandelen te moeten zijn. Een biopt laten nemen is toch geen slecht plan; op die manier zou het probleem veel gerichter aangepakt kunnen worden.

Zou je eens kunnen vragen of je dierenarts gasnarcose toe kan passen? Daar komen katten over het algemeen iets gemakkelijker uit. Overigens neem ik aan dat je dierenarts niets heeft ingespoten waardoor je kat wakker werd, want zes uur lang na de narcose nog steeds niet reageren klinkt mij wat raar in de oren. Mijn kater van 14 komt vrij makkelijk uit een vloeistofnarcose (ik weet dat narcose een groter risico met zich mee brengt naarmate een kat ouder wordt). Vraag haar of de narcose zo licht mogelijk kan.

Tegen het krabben kun je het best zo'n trechter vragen aan de dierenarts. Nagels knippen heeft niet zo veel zin; je haalt alleen de scherpe stukjes eraf, maar krabben kan ze nog steeds. Ze krijgt pijnstilling neem ik aan? Zo niet; dan kan dat het passieve gedrag verklaren.

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is; maar houd de moed erin! Nog niet alles is verloren. Heel veel sterkte en succes!

[nijltjetweety]

Net naar een andere dierenarts geweest. Geen zware spuiten toegediend. Enkel zuurstofwater en een licht antibioticum. Binnen enkele dagen bioptie en meteen zo veel mogelijk wegnemen van de tumor. Bij deze dierenarts is het nu weliswaar een stuk later maar toch meteen duidelijk. Daarvoor heeft ons kat dan volgens mijn vrouw 3 kuren achter de rug die dus niet echt nodig waren.
Bedankt voor die tip Maaike. Ik ga daar eens voor bellen. Bioptie en operatie gaan onmiddelijk worden uitgevoerd dus moet ik het nu vragen natuurlijk.
Vreemd is wel dat mijn vrouw zelf meteen die andere dierenarts wou bezoeken, en ook vreemd dat onze kat minder boos is op deze persoon ivm de vorige arts. Ik heb de indruk dat we een goede keus maakten. Later zal ik nog iets laten weten. Inmiddels gaan we een schietgebedje doen dat het een goedaardige tumor zal zijn.

[Sifra]

Mijn kat van 16 heeft deze week ook narcose gehad. Geen probleem. Voor een onderzoek of lichte ingreep wordt een lichte narcose gegeven, voor een operatie een zwaardere narcose. De dierenarts past de aard van de narcose aan bij de ingreep die verricht moet worden. Mijn dierenarts geeft soms na een narcose een tegenmiddel (antisedan) om het dier te helpen bij te komen. Dit is wel een dure injectie. (±100 euro) Ook kan de kat van dit middel na het bijkomen overactief zijn. (Mijn vorige kater -ook 16- heeft na het bijkomen uit de narcose anderhalf uur van kelder naar zolder en vice versa gewandeld.) Na een narcose moet je een dier altijd warm houden en in een kleine ruimte houden om brokken te voorkomen. Ook als het wegnemen van de tumor niet helemaal lukt, heb je grote kans dat de kat nog geruime tijd een goede kwaliteit van leven heeft, beter dan het dier nu heeft.

[Katelijne]

Hoi nijltjetweety,

Ik wil even zeggen dat ik me in jullie situatie kan inleven. Ik heb vorige zomer ook afscheid moeten nemen van een kind en toen - en nog lang erna - was mijn oude kat (18) ook mijn grote houvast. Als er één zekerheid wegvalt, klamp je je enorm vast aan een andere.

Ik snap je vrouw dus heel goed. Ze heeft al een verschrikkelijk afscheid meegemaakt en is nu bang om met het volgende geconfronteerd te worden. Ik had dat ook; mocht er niet aan denken om ook mijn Azraël te moeten afgeven!

Toch heb ik uiteindelijk, uit liefde voor mijn kat, beslist om de nodige stappen te zetten. Jammer genoeg is bij ons heel snel gebleken dat het ook de laatste stappen waren. We hebben Azraël anderhalve maand geleden moeten laten inslapen. Maar niets zegt dat het bij jullie ook zo'n vaart zal lopen.

I.v.m. de kat, wat ik niet snap: je spreekt eerst over een infectie en ab en dan over een tumor. Er zit dus een gezwel? Ik zou zeker voor een biopt gaan! Laten inslapen is, volgens mij, een allerlaatste actie.

Ik merk erg veel bezorgdheid om je vrouw in je berichten. Dat vind ik erg aangenaam. Steun haar nu door de noodzakelijke beslissingen te nemen, diegene die zij nu niet goed aankan. Ik meen te begrijpen dat het enkel haar zoon was en niet de jouwe? Dan kan jij nu misschien wat nuchterder met alles omgaan, doordat je gevoel omtrent dit verlies misschien niet zo intens is. 't Is maar een gok, hoor, neem het me a.u.b. niet kwalijk als ik fout zit.

Als je trouwens een heel goede da wil: ik ga bij een dierenartsenpraktijk op zo'n half uurtje van Aalst. Stuur gerust een PB als je meer info wil.

Ik hoop dat jullie nog lang mogen genieten van jullie katje.

[nijltjetweety]

Ja maar in de titel stond er nog een vraagteken bij. We zijn nu bij een andere dierenarts geweest en die zegt direct categoriek tumor. Dat weten we nu dus 1 dag. Hij is ook helaas al verder ontwikkeld zodat er geen twijfel over bestaat. Nu moet de kat eerst wat aansterken want ze staat wat mager. Daarna kan ze onder het mes. We gaan haar misschien wat extra blikvoer geven, daar is ze verzot op. Hopelijk komt het dan weer goed voor een paar jaar. Ze heeft ook een zwaar leven gehad. Ze is voor ik mijn vrouw leerde kennen 5x verhuisd. Had als klein katje Katerinewiel. Is hersteld van een rattenbeet in de nek. Nog geen 14 dagen later lag er terug een dode rat op de koer. Een ooginfectie waarna ze de oogbol kapotkrabde en nu een tumor. Straks is ze rechts blind en doof, t schaap (van een kat). Ik merk het vaak als ik achter haar loop dat ze niet goed hoort of het geluid nu van links of van rechts komt. Ik gun haar graag een rustige oude dag maar het mag tegenwoordig nooit langer dan 2 of 3 jaartjes duren. Van die rattenbeet tot nu zijn 3 gevallen in 6 of 7 jaar tijd. 't word wat veel vind ik. Als er hierna nog complicaties bijkomen weet ik niet of het leven voor de kat zelf dan nog veel zin heeft. Dat is dan wanneer ik mezelf verplaats in haar situatie. Zelf willen wij ook geen verder leven waarbij we een last zijn voor onze omgeving later. Onze kater daartegen is meer een bange wezel, reeds 10 jaar en nooit ziek. Zelfs geen hoest of nieske. Die vliegt door het leven. Hij is gelukkig wel al gestopt met op de nok van het dak te lopen, onze curcusartiest.

[Chiquita98]

Zelf willen wij ook geen verder leven waarbij we een last zijn voor onze omgeving later

Wat een rare uitspraak. Mijn kat mag mij altijd tot last zijn ook al issie hartstikke ziek. Hoop toch dat je het niet zo bedoelt hebt

[Sifra]

Wat een rare uitspraak. Mijn kat mag mij altijd tot last zijn ook al issie hartstikke ziek. Hoop toch dat je het niet zo bedoelt hebt

Ik lees in de twee zinnen ervoor dat de schrijver zich in probeert te leven in hoe de kat zich voelt. Hij bedoelt m.i. niet dat een zieke kat hem tot last is.