Alvast sorry voor het lange verhaal, het gaat vooral om het dikgedrukte.
Mijn vriend en ik zijn een tijdje geleden (eind september/begin oktober) verhuisd. Onze ragdoll poes ging dan ook gewoon met ons mee. De eerste dag had ze het er wel een beetje moeilijk mee. Ze verschuilde zich maar in haar krabpaal (er zit zo'n hokje aan). De volgende dag ging het al een stuk beter, en de derde dag sliep ze 's nachts weer bij ons op bed en liep ontdekkend het hele huis door. Inmiddels is ze al helemaal gewend aan ons nieuwe huis.
Rond september was het ook weer tijd voor haar jaarlijkse inenting. Ze was toen 1 jaar en 2 maanden. We hebben dat toen echter niet gedaan omdat ze al genoeg stress had vanwege de verhuizing. Een nieuwe dierenarts ontmoeten leek ons beter voor een paar maandjes later.
Afgelopen vrijdag ging het ineens niet zo goed met haar. Ze sliep enorm veel (ja, zelfs voor een kat) en at vrijwel niks, terwijl ze normaal gesproken verzot is op eten. We werden wat ongerust en besloten de volgende dag zo snel mogelijk een afspraak te maken bij de dierenarts waar we haar dan gelijk zouden laten inenten. Het begin van de controle leek alles prima, tot hij haar hartslag beluisterde. Hij vertelde dat hij een hartruis hoorde. Mijn vriend en ik schrokken nogal, maar wij beiden zijn ons ervan bewust dat een hartruis niet altijd op een groot probleem hoeft te duiden. Hij gebruikte vervolgens een ander soort stethoscoop met gel of zoeits, achteraf gezien had ik willen vragen wat dat precies was, maar op dat moment was ik alleen maar bezorgd. Vervolgens vertelde hij dat haar hartklep lekte. Ook vertelde hij dat weinig eten bij katten het belangrijkste symptoom is van hartklachten. Hij maakte een afspraak met ons voor een bloedtest in januari waarna hij zou weten wat er aan de hand is, en we samen een stappenplan zouden maken.
Nu zijn er een paar dingen waar ik sceptisch over ben:
- Is het zo eenvoudig vast te stellen dat het om een lekkende hartklep gaat? Bij mensen worden er dan toch hartfilmpjes of echo's of dergelijke gemaakt, waarom kan hij het bij een kat dan zo makkelijk horen?
- Wat kan hij met haar bloed? Hoe kan hij aan het bloed zien wat de ernst van de hartafwijking is?
We zijn ontzettend bezorgd dat er toch iets ergs met haar is en we denken er nu over om een second opinion te zoeken bij een andere dierenarts. Wat zou is dat geval het beste zijn, om gewoon naar een dierenarts te gaan en te zeggen van "onze dierenarts zei dit en dat, Wat denkt u?" Of kunnen we het beter blind houden en zeggen dat we ons zorgen maken om haar hart, en doen alsof we haar paspoort zijn vergeten of iets dergelijks zodat hij zelf het onderzoek doet..?
Bij voorbaat dank.
