Pootamputatie

[Gijs en Diesel]

Afgelopen zaterdagavond kwam onze ondernemende en speelse Gijs, 6 1/2 mnd jong, via het kattenluik naar binnen. Door zijn keelmiauwtje werd ik gealarmeerd. Hij stond er heel zielig bij, bewoog ook niet meer. Toen zag ik dat er bloed aan zijn pootje zat en deze er ook heel raar bij hing. Aangereden waarschijnlijk. Schrik sloeg toe bij me. Slechte zaak natuurlijk. De dienstdoende dierenarts gebeld en we konden meteen terecht. Het zag er slecht uit, botten waren gebroken en verbrijzeld. Omdat Gijs nog jong is hebben we besloten tot amputatie. Een half uurtje later was de dierenarts met de operatie begonnen. Twee uur later kregen we het verlossende telefoontje dat het allemaal goed gegaan was.
De volgende middag mochten we Gijs gaan ophalen en met de nodige adviezen en een flinke portie antibiotica en pijnstillers zijn we naar huis gereden.
Diesel, onze andere poes (1 jr), kwam eens kijken wat er met Gijs aan de hand was, snuffelde voorzichtig maar toen Gijs er voor ging liggen schrok ze en nu beperkt ze zich tot voorzichtige snuffeltjes. Ook zij is van slag, ze mist het geravot en gerace door de tuin en het huis. We proberen haar nu net zoveel aandacht als Gijs te geven.
Het is nu de 3e dag ná de operatie maar ik vind Gijs erg lusteloos. Er leek gisteren wat meer beweging in te komen, hobbelde ook naar en van kattenbak, verplaatste zich regelmatig op het kleed bij de bank. Maar nu wil hij de kleine beetjes voer die we aanbieden niet meer eten. Ook laat hij zich niet meer verleiden met kattensnoepjes of -brokjes. Toen maar met een spuitje wat bouillon naar binnen gewerkt. Misschien stoppen met de pijnstiller, veroorzaakt dit ook die lusteloosheid?
Zojuist merkte ik dat er een flinke verdikking op zijn staart zit, was ons nog niet eerder opgevallen. Tòch gebroken of een kneuzing? Vanavond de dierenarts nog maar eens bellen...
Nog steeds zijn wij verbijsterd over het feit dat Gijs met zó'n achterpoot thuis wist te komen over de schuur en schutting!! Ongelooflijk wat een wilskracht dieren kunnen hebben. Zouden mensen een hoop van kunnen leren....

[eveline1982]

Niet met de pijnstilling stoppen, die heeft hij echt nog nodig na zo een zware operatie!! Ik zou zsm contact opnemen met de da en de wond laten controleren, misschien is er een infectie opgetreden waardoor hij nu geen honger heeft. Als je bij de da bent geweest kan je starten met dwang voeden, want vocht en eten moet erin! Maak van het zachtvoer en wat water een papje en spuit dat rustig met een spuitje in zijn bek aan de zijkant. 6 1/2 maand is echt veel te jong om buiten te laten spelen, in een afgesloten tuin geen probleem. Zowiezo zou ik hem niet meer vrij rond laten lopen als hij is hersteld, een net etc over de tuin houd hem erin. Maar voor nu eerst vandaag nog naar de dierenarts! Succes met hem

[Connie001]

Wat Eveline aangeeft niet stoppen met de pijnstilling en direct naar de da terug. Ik heb een hond die een amputatie heeft gehad en ook de 2de dag een opleving had en de 3de dag niets wilde eten. Vergeet niet dat Gijs een hele zware operatie heeft ondergaan. 4de dag at hij weer als normaal na een spuitje van de da.

Over het ravotten en rennen in de tuin hoef jij je totaal geen zorgen te maken bij mijn hond lijkt het wel of hij sneller is dan voor de amputatie:) En bij mijn hond is schouder en voorpoot geamputeerd:)

[Brittenbolletje]

Ik zou ook niet stoppen met pjnstilling. Ik zou de temperatuur eens opmeten. een dikke staart is ook niet goed. bel aub je dierenarts.

[Gijs en Diesel]

Wat Eveline aangeeft niet stoppen met de pijnstilling en direct naar de da terug. Ik heb een hond die een amputatie heeft gehad en ook de 2de dag een opleving had en de 3de dag niets wilde eten. Vergeet niet dat Gijs een hele zware operatie heeft ondergaan. 4de dag at hij weer als normaal na een spuitje van de da.

Over het ravotten en rennen in de tuin hoef jij je totaal geen zorgen te maken bij mijn hond lijkt het wel of hij sneller is dan voor de amputatie:) En bij mijn hond is schouder en voorpoot geamputeerd:)

Heb net de da gebeld, hij zag nog geen reden tot paniek zolang Gijs de pijnstiller binnen hield en de antibiotica maar wilde hem morgen wel zien ivm die verdikking aan de staart.
Ik ben blij te lezen dat het uiteindelijk goed kan komen en hij uiteindelijk weer de Gijs is die we kennen en weer met Diesel kan gaan ravotten. Natuurlijk beseffen we dat het niet alleen een hele zware operatie is geweest wat hij heeft ondergaan maar ook wat hij heeft door moeten maken!
Dank je wel voor je opbeurende reactie!!

[Cerna]

Van Metacam kunnen ze lusteloos worden en stoppen met eten (en nierfalen krijgen). Is bij onze Noa ook zo gegaan. Ik weet niet wat je gekregen hebt, maar misschien kun je naar een alternatief vragen want ik zou ook inderdaad niet stoppen met pijnstilling.

[Connie001]

Graag gedaan wat het ravotten betreft hoef je echt geen zorgen te maken let maar op... Succes morgen bij de da.

[DaVinci]

Mijn Gizmo* heeft in oktober 2011 ook een pootamputatie ondergaan, zijn voorpootje inclusief schouderblad. Gizmo* was toen 13 jaar. Ook ik merkte bij Gizmo* de derde dag een terugval. Bij contact met de kliniek vertelden ze me dat dat vaker gezien wordt, een terugval op de derde en negende dag na de operatie. Houd het goed in de gaten, want er kan inderdaad ook sprake zijn van infectie. Probeer zijn temperatuur in de gaten te houden en zodra deze verhoogd is, direct contact opnemen met je dierenarts.

Het heeft bij Gizmo* best eventjes geduurd voor hij zijn oude eetlust terughad, het is ook niet niks zo'n pootamputatie. En Gizmo was natuurlijk al 13. Ook het trauma van het waarschijnlijke aanrijden, moet hij van herstellen. Probeer hem vooral te verwennen met lekkere hapjes die hij altijd graag lustte.

En wat Annet zegt, het zou ook van de Metacam kunnen komen (als hij dat krijgt als pijnstilling). Ik heb Gizmo* na zijn operatie 3 a 4x per dag zelf geïnjecteerd met Buprecare, een ander soort pijnstilling.

Houd nauw contact met je dierenarts en als je het ook maar niet vertrouwt, bellen en/of langsgaan.

De eerste dagen/weken zijn intensief, maar zodra Gijs goed hersteld is van de operatie en een beetje gewend is aan zijn kattenleven op drie pootjes, moet jij eens opletten! Gizmo* ging hier af en toe als een dolle door het huis heen! Helaas is hij 19 oktober 2012 overleden, omdat de tumor terugkwam. Maar hij heeft nooit "last" gehad van het feit dat hij drie pootjes had.

Heel veel sterkte voor jou, en beterschap voor Gijs!

[Gijs en Diesel]

Gelukkig nu ook goed nieuws te melden!!

We zijn natuurlijk teruggegaan naar da, temperatuur was 36.5, ondertemperatuur dus! Ook lichte uitdroging, is natuurlijk niet gek als je al 2 dagen niet wil eten en drinken. Gijs is daar middag gebleven en hebben ze hem middels een infuus vocht toegediend.
Gevoelsmatig vond ik dat die apathie en het weigeren van voedsel en drinken toch ook te maken had met die pijnstiller (Novocam) al kon de da zich daar niet helemaal in vinden.
Om half 7 mochten we Gijs weer ophalen. Bij binnenkomst hoorden we hem al miauwen, dat was voor ons een heel gelukkig moment. Gijs is namelijk een 'prater'... Hij moet altijd even laten weten als hij binnenkomt, als één van ons thuis komt of als hij iets wil. Sinds zaterdag was het angstvallig stil.....
Behalve het infuus hebben ze hem een zgn. anti-shockinjectie toegediend en nog een flinke shot antibiotica. Het eventuele resultaat zouden we pas de dag erna merken. Afgesproken dat we eind van die dag zijn temperatuur zouden doorgeven.

Nou...het resultaat was er diezelfde avond nog!!! Hij gaf al pratend aan (!!), as usual, dat hij met mij op de bank wilde liggen om samen tv te kijken! Dit heeft de nodige traantjes bij mij en mijn man gekost. Onze dappere Gijs komt weer terug!! Maar ook 'we zijn er nog niet'...

Vanmorgen weer een verrassing! Bij het dagelijkse ontbijtritueel kwam Gijs er gewoon bij zitten, slobberde wat eten en drinken naar binnen en liet toen duidelijk pratend merken dat hij bij mij wilde zitten. Toen ik hem optilde nestelde hij zich in de bank en heeft heerlijk relaxed liggen slapen! Zelfs Diesel merkt een verandering, ze deed pogingen om hem aan het spelen te krijgen maar dit was dus nog ietsje te vroeg en ging ze over tot de aanval op de voeten van mijn man. Hilariteit al om, eindelijk, we kunnen weer lachen!!
De rest van de dag heeft Gijs af en toe een 'wandelingetje' naar de bak gemaakt, uit zijn bakje water geslobberd en genoten van de lekkere dingen die wij aanboden. Het zijn maar muizenhapjes maar tóch... Hij heeft de rest van de middag geslapen, héél ontspannen, lekker languit op zijn rug!!
Omdat wij niet de indruk hebben dat Gijs nog pijn heeft, dat merk je gauw genoeg o.a. met optillen, zijn we toch gestopt met de pijnstilling. Ook de da vond dat geen bezwaar. De da is zéér betrokken bij Gijs, geeft heel goed gevoel.

Inmiddels zijn we wéér een dag (6e dag) verder...
Het gaat hartstikke goed met Gijs. Zijn temperatuur was gister nog 37.5 maar vandaag (eind van de dag) was het normaal, 38.4! De operatiewond van zijn (geamputeerde) rechter achterpoot en de wond aan zijn andere achterpootje èn de verdikking aan zijn staart genezen heel goed. De verdikking aan zijn staart was overigens vocht van een kneuzing en is nu zo goed als verdwenen.

Eten, drinken, slapen èn.....spelen!!! Diesel was meteen héél enthousiast bovenop Gijs gesprongen maar dit kwam iets te onbesuisd aan en dat liet hij wel duidelijk merken. Arme Diesel, ze loopt een beetje met haar ziel onder haar pootje. Ze vraagt nu extra aandacht die ze dan ook wel krijgt. We proberen de aandacht een beetje tussen hun twee te verdelen.
De trap op èn af gaat Gijs uitstekend af alleen op de bank springen en zijn favoriete plekje op de vensterbank voor het raam zijn nog een beetje te hoog gegrepen. Nu help ik hem daarmee maar ik ben ervan overtuigd dat hij dit binnen afzienbare tijd weer zelf kan.

Vanavond nog een keer contact gehad met de da in verband met het weekend maar alles ziet er heel goed uit en hebben we er vertrouwen in dat het helemaal goed komt. Als alles goed blijft gaan moeten we woensdag terug om de hechtingen eruit te laten halen.
Het is gewoon onvoorstelbaar hoe deze week voorbij is gevlogen. Iedere dag heeft in het teken gestaan van de zorg om Gijs maar als je nu toch ziet hoe hij in zó'n korte tijd weer het leven oppakt, is het haast niet te geloven dat alles nog géén week geleden is. Ik kan het in ieder geval haast niet bevatten. Maarja, daar ben ik misschien mens voor....

Ik wil overigens iedereen die mij in deze moeilijke week een bemoedigende mail heeft gestuurd héél hartelijk bedanken, het heeft ons heel erg gesteund! Uiteraard zal ik regelmatig het wel en wee van onze Gijs melden op dit forum en staan wij open voor tips over hoe verder.

[helskinky]

Dat is fijn om te horen dat alles weer redelijk goed gaat met Gijs. Ik hoop dat ie weer helemaal de oude wordt en kan ravotten met Diesel.

[Chiquita98]

Ik lees nu pas het verhaal over Gijs. Och arm jochie. Dat zal een schrik geweest zijn zeg! Helaas gebeuren ongelukken toch zoveel vaker met katten die los lopen. Ik zou als het kan lekker je tuin of balkon gaan afzetten. Maar wat fijn dat het zoveel beter gaat. Hij zal echt zijn tijd nu nodig hebben om te revalideren, maar ik weet zeker dat ie straks niet beter weet dan dat ie 3 pootjes heeft en dat ie zich er prima mee kan redden!