Gizmo heeft een bloedvattumor, amputatie of niet?

[DaVinci]

Hallo allemaal,

Begin dit jaar heb ik regelmatig hier gepost vanwege mijn kat Eusie, die problemen had met zijn schildklier. Nu ben ik aan het tobben met Gizmo, zijn broertje (ook 13 jaar).

Eind augustus merkte ik dat hij een bult bovenaan zijn rechtervoorpootje had, voor mijn gevoel zat het er ineens. Diezelfde week naar de dierenarts en doorverwezen naar Dierenkliniek de Ottenhorst in Terneuzen. Dit is een gespecialiseerd centrum voor kankerbehandeling bij dieren omdat het vermoeden bestond dat het om een tumor ging.

Vandaag is er daar geprobeerd een biopt te nemen, maar toen hij op de operatietafel lag, bleek het een bloedvattumor te zijn. Omdat de kans te groot was dat er een niet te stelpen bloeding zou ontstaan, is er geen biopt genomen. Er is ook een foto van zijn borst gemaakt om te bekijken of hij uitzaaiingen in zijn longen had, en dat was niet het geval. Voor zover ze dat kunnen zien, hele kleine uitzaaiingen kunnen ze niet zien op een foto. Een foto van zijn pootje is twee weken terug gemaakt, daar waren geen botafwijkingen op te zien.

De enige behandeling bestaat uit het amputeren van zijn voorpootje inclusief schouderblad.
Niet amputeren betekent dat hij het eind van het jaar niet zal halen...

Wel amputateren kan twee kanten op: de tumor is goedaardig (hemangioom als ik het goed heb) en dan is het gevaar geweken. Of de tumor is kwaadaardig (hemangiosarcoom?) en heeft zich al uit kunnen zaaien en komt later ergens anders terug. In het laatste geval betekent dat Gizmo een poosje zal moeten revalideren met 3 pootjes en ik hem daarna alsnog moet laten inslapen. Hoe lang het duurt voor zo'n tumor terug kan komen, geen idee...

Nu wil ik natuurlijk nog zo lang mogelijk van Gizmo genieten, maar wat is nu wijsheid??? En wat is de beste beslissing in Gizmo's belang? Jullie kunnen natuurlijk niet voor mij beslissen, maar het delen van ervaringen zal mij misschien helpen de juiste beslissing te nemen.

De vraag is ook: kan een kat van 13 jaar zich nog goed aanpassen met 3 pootjes? Is een leven voor een kat met 3 pootjes nog leuk? Mijn vriend is ervan overtuigd dat je een kat amputatie niet kan en mag aandoen. Hoe lang duurt het revalideren na een amputatie?

Kortom, ik zit vol met vragen. Ik kom er niet uit...

Groetjes, Jeannette.

[castratenkoor]

Hmmm moeilijke beslissing, die alleen jijzelf kunt maken. Als hij verder helemaal gezond en in goede doen is, kan hij misschien nog wel 5 jaar mee als je amputeert.
Maar garanties heb je dus niet.
Als je de poot laat amputeren en het komt terug, ben je hem ook binnen een paar maanden kwijt.
Wat is wijsheid.
Ik zou het laten afhangen van hoe de algemene staat van de kat is.
is die heel goed, dan de gok wagen en de poot eraf laten halen.

Je kunt hem als hij hersteld is van de ingreep laten nabehandelen met chemo voor de zekerheid.

[Adriana]

je zit in ieder geval al bij de specialisten op dit terrein
http://www.kankerbijdieren.nl/klinieken/
en die hebben, ook collegiaal, heel erg veel ervaring en kennis in huis. ik heb heel goeie ervaringen met hun Goudse collega's en heb daar van één van de chirurgen ongelofelijke reconstructies gezien (bij een hond).
ik vraag me af of met goed bloedonderzoek niet van te voren de kans op kwaadaardig of goedaardige tumor beter is te voorspellen.. missch is dat uit afwijkingen in sommige waardes op te maken, opper dat maar eens in Terneuzen..
en sowieso: waren de waardes van het laatste bloedonderzoek in orde?
stel dat het goedaardig is, moet er dan ook zoveel worden weggenomen?

vraag of je da/specialist/chirurg hierover contact heeft gehad met zijn collega's..
we hebben hier dacht ik drie-potige katzels en 13 jaar is nou ook weer niet zo oud om nog goed te kunnen herstellen en wennen.
je zou je af moeten vragen of je het dier hier een plezier mee doet.. en jezelf even moeten proberen weg te cijferen..
en heb je de varianten op een rijtje? als bij de operatie blijkt dat het kwaardaardig is.. dan toch operatie doorzetten? of inslapen?
kan er geen bloedvat worden getransplanteerd? zou je da dat kunnen navragen?
n als deze da dat qua operatie niet ziet zitten, missch één van de andere collega's van deze club?

[nellebel]

sorry kan je geen advies geven, maar wilde je wel even sterkte wensen met gizmo en met je beslissing

[BillyJean]

wat een lieve foto en wat een moeilijke beslissing moet je nemen. Ik kan je geen advies geven, maar wil je heel veel sterkte wensen met het nemen van een beslissing, want dat zal best moeilijk zijn!

[pearlsofpassion]

Of je het de moeite waard vind of niet, dat kan alleen jij beslissen, maar ik wil er wel op wijzen dat een kat prima op 3 pootjes verder kan!!
Er zijn vrij veel katten die maar 3 pootjes hebben, en de meeste doen het voorbeeldig, lijken het zelfs nauwelijks te merken.

Ze moeten eerst wel wat wennen natuurlijk, de spieren moeten zich aanpassen en ze moeten leren lopen (lees hobben) met een pootje minder, maar na een tijdje hollen ze net zo goed rond.
Misschien kan je eens rondkijken op het net naar katten met 3 pootjes, die het prima doen. Je kan beginnen in het album van Anne (hier op het forum). Zij heeft een kat gehad die een poot verloor, maar aan de wond ging likken en daardoor een kap moest gaan dragen. En die kat was zo'n vrijheidskat dat hij de kap niet verdroeg en daardoor zijn levenslust verloor. Het is toen heel snel gegaan. ( maar dat is uitzonderlijk hoor, meestal komen katten dat prima door, je DA kan je daar vast meer over vertellen).
Maar nu komt het: om Destin (de overleden kat) de eren, heeft Anne besloten om een kat met 3 poten te gaan adopteren uit het asiel. En zo is Hobbel bij haar gekomen. Kittentje die op 6 weken oud haar pootje verloren heeft. En die kan je bewonderen in haar album.
Je zal moeten opletten welke het is, want anders zie je het niet eens.

Ik ken zelf ook verschillende katten die een pootje minder hebben, en ik heb eentje geweten die het op latere leeftijd nog moest leren om op 3 pootjes door het leven te gaan. Na een weekje (na de revalidatie) ging dat al heel mooi, en nog 2 weken later, liep hij alsof hij nooit anders gedaan had.

Het risico dat de tumor terugkomt, moeten jullie zelf proberen inschatten, maar omdat hij een pootje zou verliezen, zou ik hem zeker niet laten gaan!
Een kat leeft ook in het nu, denkt niet over wat hij kwijt is, en is een sterk dier. De kans is heel groot dat hij zich vlotter aanpast dan jullie!
Dus daar zou ik het zeker niet voor laten om hem de kans op een verder leven te geven.
Maar als je zeker zou zijn dat de tumoren terugkomen, zou ik er ook niet aan beginnen. En dat is de afweging die je natuurlijk zelf moet maken... Nemen we dat risico, of niet...

Veel sterkte met jullie beslissing!

[DaVinci]

ik vraag me af of met goed bloedonderzoek niet van te voren de kans op kwaadaardig of goedaardige tumor beter is te voorspellen.. missch is dat uit afwijkingen in sommige waardes op te maken, opper dat maar eens in Terneuzen..
en sowieso: waren de waardes van het laatste bloedonderzoek in orde?

Hoi Adriana! Dat zal ik eens navragen. Maar ik ben bang dat dat niet mogelijk is, anders had deze dierenarts dat zelf wel voorgesteld. Deze man is zo verschrikkelijk kundig op het gebied van kanker bij dieren, hij heeft het kankerfonds voor dieren opgericht en geeft regelmatig lezingen in binnen- en buitenland.

Vorige week maandag bleek Gizmo ineens ernstige bloedarmoede te hebben. Zijn hematocriet (rode bloedcellen) was gevaarlijk laag en hij had bijna geen bloedplaatjes. Volgens de dierenarts werd dit door de tumor veroorzaakt. Hij had het weekend ervoor ook een enorme bloeding in zijn pootje gehad, dat werd 3x zo dik! Erg angstig allemaal. Sinds vorige week maandag krijgt hij 2x per dag 5 mg prednison en zijn waardes zijn flink verbeterd. Nog wel aan de lage kant, maar binnen de referentiewaardes.

stel dat het goedaardig is, moet er dan ook zoveel worden weggenomen?

Ja, helaas wel. Tijdens de operatie is niet te bepalen of het goed- of kwaadaardig is, dat kan pas achteraf, dus na de amputatie. Omdat de tumor tussen zijn spieren zit, is het ook niet mogelijk alleen de tumor te verwijderen. Stel dat hij dat wel zou doen, dan heeft Gizmo een verlamd pootje.

je zou je af moeten vragen of je het dier hier een plezier mee doet.. en jezelf even moeten proberen weg te cijferen..

Tja, daar kom ik dus niet uit... Doe ik Gizmo een plezier als hij verder moet op 3 pootjes? En eerlijk gezegd, ook mezelf? De eerste dagen/weken na de operatie lijken me vreselijk, om hem te zien stuntelen met 3 pootjes. En dan ook nog eens die onzekerheid of de tumor terug komt als tie kwaadaardig blijkt te zijn...

als bij de operatie blijkt dat het kwaardaardig is.. dan toch operatie doorzetten? of inslapen?

Er kan alleen na de operatie bepaald worden of de tumor kwaadaardig is. Dus zijn pootje zou sowieso geamputeerd worden.

kan er geen bloedvat worden getransplanteerd? zou je da dat kunnen navragen?

Nee, dat kan helaas niet. De tumor zit zodanig verweven tussen zijn spieren en zenuwen dat alleen de tumor weghalen niet mogelijk is.

n als deze da dat qua operatie niet ziet zitten, missch één van de andere collega's van deze club?

De dierenarts zelf ziet de operatie wel zitten, ze doen dat best vaak in Terneuzen. Hij denkt ook dat Gizmo de operatie aan kan, al blijft er natuurlijk altijd een risico met narcose. De operatie zal ook enige uren in beslag nemen, het is gewoon een hele zware operatie. De vraag is of ik de operatie doorgang wil laten vinden... Of ik Gizmo (en mezelf) dit aan kan/moet doen... Het ene moment denk ik van wel en het andere moment denk ik van niet... Ik kan er niet meer van slapen en eten... Ik hou zo verschrikkelijk veel van dat dier...

Iedereen trouwens bedankt voor jullie lieve en meelevende reacties! Ik zal later vandaag de andere vragen beantwoorden.

[Adriana]

het is altijd moeilijk om voor een dier te denken...
Gizmo krijgt gasnarcose en in Terneuzen zullen ze vaak lastige operaties uitvoeren, dus ze zijn ervaren en hebben de apparatuur. Gizmo merkt niks van een zware operatie, die moet bijkomen met goeie pijnstillers (bvk bv temgesic en geen metacam).
de geneeskracht van moeder Natuur is indrukwekkend en stel dat het goedaardig is, dan zal het herstel van Gizmo je verbazen. tuurlijk wordt het strompelen in het begin, maar hij zal daar heel snel veel handiger mee om leren gaan, dan zit in zijn instinct.
vraag even aan je da of het verstandig is om hem een vitamineshot te geven een paar dagen voor zijn operatie.. bv vit c boosts worden toegepast om tumorgroei te remmen.. en het kan nooit kwaad het systeem wat te helpen om zo goed mogelijk uit deze veldslag te komen...

dus je dilemma zou kunnen zijn:
in alle gevallen opereren (als je het financieel kunt trekken), zorgen dat Gizmo in zo goed mogelijke conditie de operatie ingaat (lekker nog wat rauwe vleesjes bv), herstelbench en overleg over pijnstilling en verzorging vooraf met je da

en dan het moeilijkste moment:
stel het is kwaadaardig: moet je hem dan dat herstelproces in laten gaan terwijl hem een ernstig ziekbed met veel malaise/pijn te wachten staat?
hoeveel tijd zit er tussen uitslag biopt en operatie?

[MarjanR]

Ik zag je bericht gisteren al.
Wat een lastige situatie.
Wat zou ik doen?
Ja, ik zou het toch doen.
Je kat heeft nog minimaal (als het goedaardig is) 3 jaar.
En een kat heeft een aanpassingsvermogen waar wij als mens nog wel eens een voorbeeld aan mogen nemen.
Natuurlijk zijn er katten bij die dat niet hebben, maar over het algemeen wel.
Het zal een zware periode zijn, voor jullie allemaal (gezin?).
En als blijkt dat het kwaadaardig is, dan weet je dat je er alles aan hebt gedaan.
Ik had een katje met kanker in haar buikje. Ik heb het toen niet gedaan omdat ze al 16 was en al vergevorderd (ze had niets laten blijken, die muts).
Ik heb haar mee naar huis genomen omdat ze geen pijn had.
En ik heb haar laten gaan toen ik merkte dat ze het niet meer snapte (kanker was in haar koppie komen te zitten).
Ik had ook gegaan als ze pijn had, maar dat had ze niet gelukkig.

Anyway, ik zou het doen.

Succes

[pearlsofpassion]

Ik denk dat je hem met de operatie niet 'aandoet'.
Je geeft hem een kans op overleven. Anders is het zowiezo vrij snel voorbij. (sorry, maar zo is het toch? )
Hij vind 3 pootjes vast echt een stuk minder erg dan jullie!
De vraag is alleen, is het de moeite om te opereren. Wat zijn de risico's dat het allemaal voor niets is geweest en hij alsnog vrij snel komt te overlijden, ondanks de amputatie. Als die risico's vrij klein zijn, zou ik er niet over twijfelen!
Als die risico's vrij groot zijn, moet je het zelf afwegen. Ik vind op 13 jaar nog wel iets meer waard om het risico te nemen dan als hij al 19 zou zijn, maar zelfs dat is niet eenduidig en hangt ook van de verdere conditie van de kat af.
Maar vind je dat als je hem laat opereren, en het blijkt allemaal voor niets te zijn geweest want kwaadaardig, en je moet hem alsnog laten inslapen, vind je dan dat je dat beter niet had gedaan? Vind je dan dat je hem beter nu kan laten gaan?
Of vind je toch dat niet geprobeerd, op voorhand verloren is?
Dat is de afweging die je moet maken.

En dat verloren pootje, staar je daar aub niet blind op! De kat heeft meer last van de revalidatie en de operatie dan van het leren lopen op 3 poten. Echt waar!
Natuurlijk is 4 pootjes beter, maar het kan nu niet anders. En ook op 3 kan hij nog perfect gelukkig zijn! Dus staar je daar aub niet blind op! Je doet hem niets aan, die tumor is er nu, daar kan je niets meer aan veranderen. Je kan alleen maar beslissen wat je ermee gaat doen. En dat moet je spijtig genoeg in zijn plaats doen. Maar weet dan dat katten op 3 pootjes zichzelf niet als gehandicapt zien zoals mensen!

Veel sterkte verder!

[DaVinci]

Jullie berichten en gesprekken met andere mensen hebben er voor gezorgd dat ik nu sterk een operatie overweeg. Ik heb de dierenarts nog even gemaild met een aantal vragen, hopelijk krijg ik daar snel antwoord op.

Het risico dat het terug komt, is niet in te schatten... De kans dat het kwaadaardig is, is iets groter dan dat het goedaardig is. Stel dat het kwaadaardig blijkt te zijn, dan is de gehele tumor weg. Het kan gebeuren dat het terug komt, maar de kans daarop is niet in te schatten. De dierenarts zei tegen me dat hij grotere sarcomen van dit type heeft gezien, die na de amputatie niet terug zijn gekomen. Dus dát het terug komt, is geen hard gegeven als blijkt dat het kwaadaardig is.

Adriana, na de operatie wordt zijn pootje opgestuurd (get, wat klinkt dat akelig!) voor onderzoek, dus de uitslag komt pas een paar dagen na de operatie. Je tip over multivitaminen en vitamine C neem ik zeker mee! Ik heb het aan de dierenarts gevraagd, maar ik ga morgen of vrijdag ook nog even Tannetje Koning bellen. Goeie tip, dank je wel!

Ik wil Gizmo (en mezelf!) een kans geven om nog een paar jaar (hopelijk!) van elkaar te genieten. Gisteren neigde ik ernaar om het niet te doen, maar dat bracht geen rust. Alleen maar heel veel verdriet en allerlei andere emoties. Nu ben ik een stukje rustiger aan het worden en probeer ik me voor te stellen hoe het straks zal zijn. Ik moet er nog wel even goed over nadenken en mezelf uitgebreid informeren voor ik een definitieve beslissing neem.

Gizmo is 13 jaar, heeft nooit wat gemankeerd en is een vrij sterke kat. Hij heeft altijd heel goed gegeten. Het enige waar hij nog wel eens last van heeft zijn haarballen die hij erg moeilijk uitbraakt. Naar mijn mening is zijn conditie goed al is hij wat "minder" dan een paar maanden geleden, maar dat besef ik nu pas achteraf. Hij eet, scharrelt rond, scherpt zijn nagels aan de trap (!), komt bij me liggen. Hij slaapt wel erg veel en heeft al een paar maanden zijn gekke 5 minuten niet meer gehad, maar wat wil je met een pootje waar je last van hebt? Die tumor zit daar natuurlijk al een hele tijd, dat is niet 4 weken geleden begonnen. Voorlopig staat hij nog steeds (als enige van de 3) altijd achter de voordeur als ik thuis kom. 's Morgens als ik opsta komt hij ook bijna altijd aangelopen. Dat klinkt toch niet als een doodzieke kat?

Waar ik wel heel erg tegenop zie, is de reis naar Terneuzen en naar huis. Het is twee uur rijden en gisteren zat Gizmo heel de reis te miauwen en werd af en toe heel onrustig. Dat maakt me zenuwachtig en bezorgd. Zeker de terugreis van 2 uur als hij geopereerd is, kijk ik heel erg tegenop. Hij mag ook geen kalmerend middel in verband met de narcose. Bovendien doen ze dat ook liever niet. Ik vraag me ook af wie er het meest last heeft van dat onrustige, hij of ik...

Ook de nacht en dagen na de operatie kijk ik heel erg tegenop. Gaat het allemaal wel goed en vind ik het niet te zielig... Het klinkt alsof ik zelf aan de diazepam moet, hahaha...
Dat ie straks 3 pootjes heeft kan ik wel aan wennen, daar zie ik niet zo heel erg tegenop. De eerste dagen na de operatie en het leren lopen op 3 pootjes, dat vind ik erger...

Ik denk dat ik qua pijnstilling Buprecare injecties mee krijg. Die heb ik vorige week ook mee gekregen toen Gizmo zo'n pijn had na die bloeding. Het toedienen ging prima, dus daar kijk ik niet tegenop.

Zijn er dingen waar ik rekening mee moet houden? Wat kan ik verwachten? Wat als Gizmo niet wil eten? Wat als ik vreselijk in de stress schiet en Gizmo dat oppakt? Gizmo voelt altijd haarfijn aan hoe ik me voel, daarom heb ik ook zo'n sterke band met dat beessie.

Ervaringsverhalen over een (voor)pootamputatie zijn zeer gewenst. Zijn hier trouwens ook mensen die een kat hebben (gehad) met een bloedvattumor? Volgens mij komt het niet zo heel vaak voor?

[Adriana]

ff snel, Zuidland (prachtige stellingmolen trouwens..) ligt onder Spijkenisse, dan ben je toch heel veel sneller en makkelijker in Gouda? daar zit een uitnemende chirurg JT bij dap Korteakkeren..
dat zullen ze in Terneuzen, want het is dezelfde club, heus wel begrijpen!
en voor wat betreft ervaringsverhalen ook even naar Gouda bellen, ervaring zat daar..

[DaVinci]

Pfff, wat een ellende allemaal zeg... Gisteravond een soort van ruzie gehad met mijn vriend, hij vindt het achterlijk en idioot en vindt dat ik het moment dat Gizmo dood gaat alleen maar voor me uitschuif... Ik heb het op het moment echt supermoeilijk vanwege Gizmo en het afgelopen jaar is het ook niet echt leuk geweest, heb een burn-out gehad en ben echt diep gegaan. Was net weer een beetje aan het opkrabbelen en nu komt dit er overheen. Dus voor hem is het ook niet leuk geweest (dat is wel een understatement) de afgelopen tijd en dat trekt een zware wissel op ons allebei. Ik ben een erg emotioneel en gevoelig mens en roep dit soort ellende zelf op me af vindt hij, door zo gevoelig te zijn. Hij bekijkt alles altijd alleen maar rationeel en heeft door ervaringen uit het verleden zichzelf aangeleerd om zijn gevoel opzij te zetten of uit te schakelen. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik Gizmo nog een kans wil geven, maar hij is van mening dat hij geen kans heeft. En als na de operatie er ergens anders een tumor terug komt of hij krijgt een andere ziekte, we weer in hetzelfde schuitje zitten. Dan ben ik weer zo van de kaart. Zo ook als één van mijn andere katten ziek wordt. Er komt nog veel meer ellende op je af in de toekomst, zo zegt hij, je opa gaat nog dood, je oma, je ouders. Dat ga je niet trekken als je zo emotioneel blijft, je kunt het veel beter rationeel bekijken en de feiten voor ogen houden. Gizmo gaat een keer dood en dan maar beter nu, zo lijkt hij te denken. Maar dan kan ik toch net zo goed mijn andere twee katten ook gelijk in laten slapen? Dan heb ik het verdriet in één keer volgens zijn redenatie. Maar dat was ook weer niet waar zei hij.

Het is niet zo dat hij het me verbied, maar ik zou toch wel graag door hem gesteund worden. Ik krijg het straks nog moeilijk genoeg na de operatie... Pfff, wat moet ik hier nou mee...

Sorry voor het lange verhaal, ik moest het ff kwijt...

[nellebel]

jammer jeanette dat je vriend er zo over denkt. laat je niet ompraten. vooral voor jezelf niet. als je nu meegaat in zijn verhaal zul je altijd blijven twijfelen of je er wel het goede aan hebt gedaan en jezelf verwijten maken.
misschien dat je vriend dat wel snapt, als je hem uitlegt dat je het voor je eigen gevoel wilt proberen. op zich klinken zijn kansen toch ook niet zo slecht? ik heb toen bij flippie ook vaker mijn DA gevraagd hoe die erin stond. hij laat jezelf beslissen maar kan je wel vertellen wat de prognoses zijn. uiteidelij kwas ik degene bij ons die haar al eerder wilde laten inslapen. mijn man wilde dat niet en in overleg met de DA hebben we besloten te wachten. die vond ook dat ze nog een kans verdiende. uiteindelijk ben i ker blij mee geweest, alleen heeft het einde te lang geduurd. hou dat wel in je achterhoofd dat je eerlijk moet blijven voor de kat, maar vooralsnog klinkt het alsof hij nog best een goede kans heeft op een paar goede jaren.

[Adriana]

als je het allemaal zo rationeel bekijkt dan is het verreweg het allerbeste met geen enkel mens en/of dier in je leven een relatie aan te gaan. want met relaties ben je emotioneel gebonden en heel kwetsbaar.
als hij er zo over denkt, hoe beleeft hij dan zijn relatie met jou? .......

ik neem aan dat jij de kosten voor je rekening neemt en je kunt op zijn minst gerespecteerd worden voor je goeie zorgen. en ja, in het leven is er ook nog zoiets als verdriet.
discussie over zoiets heeft geen zin denk ik en jij raakt alleen maar verder van slag.
zet het voor jezelf goed op een rijtje, alle varianten met de vermoedelijke uitkomst, hak de knoop door en maak een afspraak. je zult in ieder geval iets moeten doen, welke richting dan ook op! en wij staan achter je hoor, wat de uitkomst ook zal zijn!